Εκεινη με κοιταξε εκνευρισμενη.

"Δεν εισαι ηλιθιος Ιασονα" ειπε και πριν προλαβω να πω οτιδηποτε συνεχισε

"Απλα χρειαζεσαι λιγο σπρωξιμο. Αλλα ακουσε με. Δε γινεται να αφηνεις τον καθενα να σου συμπεριφερεται σα να μην αξιζεις" ειπε και μου χαμογελασε γλυκα.

Πρωτη φορα την ειδα να χαμογελαει ετσι. Παντα μου εριχνε ένα πλαγιο, ειρωνικο χαμογελο. Χαμογελασα και την κοιταξα.

"Τι;" με ρωτησε

"Τιποτα. Παμε για υπνο; Πηγε αργα" της ειπα και με κοιταξε ειρωνικα.

"Από τωρα ρε Ιασονα; 12.30 είναι μονο" ειπε και την κοιταξα με υφος

"Ναι το ιδιο λεμε"

"Δε θα κοιμηθουμε από τωρα φυτο" ειπε και σηκωθηκε πιανοντας το πακετο με τα τσιγαρα από το γραφειο μου.

Πηρε τον αναπτηρα της και αναψε το τσιγαρο.

"Ανοιξε το παραθυρο τουλαχιστον" της ειπα

Εκεινη χωρις να πει κατι με κοιταξε για λιγα δευτερολεπτα και κατευθυνθηκε προς το παραθυρο. Αφου το ανοιξε καθισε στην καρεκλα του γραφειου μου και απλωσε τα ποδια της πανω στο γραφειο.

"Οι γονεις σου;" με ρωτησε

"Είναι στην Ελβετια για δουλειες. Θα παω να τους δω την άλλη βδομαδα" ειπε και εγνεψε

"Εσενα;" ρωτησα

Με κοιταξε αποτομα και υστερα γυρισε το κεφαλι της από την άλλη.

"Μη ρωτας πολλα" ειπε αποτομα

"Το βρισκεις δικαιο;" ρωτησα θυμωμενα. Αυτό που εκανε δεν ηταν σωστο. Ηξερε πραγματα για μενα αλλα εγω δεν ηξερα τιποτα για αυτην.

"Ποιο;" ρωτησε

"Το γεγονος ότι εσυ ξερεις πολλα για μενα και εγω τιποτα για σενα" ειπα και φανηκε να νευριαζει

"Γιατι θες τοσο πολύ να μαθεις;" με ρωτησε φυσωντας τον καπνο από το τσιγαρο της προς το μερος μου.

"Γιατι να μη θελω;"

"Γιατι δε σε αφορα γαμωτο" ειπε και σηκωθηκε αποτομα πετωντας το τσιγαρο εξω από το παραθυρο και αναβοντας ένα άλλο.

Χωρις να πω κατι εξυσα το σβερκο μου και ξεφυσιξα.

Η Ρεβεκκα ανοιξε την μπαλκονοπορτα και βγηκε στο μπαλκονι. Τα χερια της εσφιξαν το καγκελο. Τα μαλλια της ανεμιζαν από τον αερα ενώ ο καπνος του τσιγαρου εβγαινε από το στομα της.

Σηκωθηκα αργα και την πλησιασα. Ο κρυος αερας με χτυπησε στο προσωπο.

"Ενταξει δε θα ξαναρωτησω. Αλλα νομιζω πως θα ηταν δικαιο να ξερω και εγω καποια πραγματα για σενα" της ειπα ηρεμα και ξαναμπηκα στο δωματιο.

Λιγα λεπτα αργοτερα ενιωσα την παρουσια της απεναντι μου. Σηκωσα το βλεμμα μου και την ειδα να καθεται στην προηγουμενη θεση της.

"Μπορεις να μου κανεις μια ερωτηση. Μονο μια" την ακουσα να λεει και ασυναισθητα χαμογελασα

"Ότι ερωτηση θελω;" ρωτησα με χαμογελο

"Ναι φυτο. Ότι ερωτηση θες" απαντησε εκεινη γελωντας.

Εγνεψα και αφου το σκεφτηκα για λιγο ξαναγυρισα το βλεμμα μου σε εκεινη.

"Πες μου για την οικογενεια σου" ειπα και δεν εδειξε να ξαφνιαζεται.

Εσμιξε για λιγο τα φρυδια της και στραφηκε προς το μερος μου.

"Ο πατερας μου μας παρατησε όταν ημουν 7 και η μανα μου πεθανε από υπερβολικη δοση όταν ημουν 12. Δεν εχω αδερφια" ειπε ξερα κοιτωντας με εντονα

Ξεροκαταπια και την κοιταξα.

"Λυπαμαι" ειπα σιγα

Εκεινη σηκωσε τους ωμους της σα να μη την ενοιαζε.

"Δηλαδη τωρα μενεις μονη σου;" η ερωτηση αυτή μου βγηκε αβιαστα πριν προλαβω να το σκεφτω

"Τερμα οι ερωτησεις μικρε. Μια ειπαμε" ειπε και χαμογελασε στραβα