Ξεφυσιξα και εκλεισα το βιβλιο της φυσικης αποτομα. Δε μπορουσα να συγκεντρωθω με τιποτα. Το μυαλο μου ηταν συνεχεια κολλημενο στη Ρεβεκκα. 

Ξαπλωσα στο κρεβατι και και προσπαθησα να διωξω αυτες τις σκεψεις. Μολις ομως εκλεισα τα ματια μου, ενα ζευγαρι πρασινα ματια εμφανιστηκε κατευθειαν.

Σηκωθηκα αποτομα και επιασα το κινητο μου. Καλεσα τον Γιαννη και περιμενα να το σηκωσει.

"Ελα ρε" ακουσα τη φωνη του απο το ακουστικο και ξεκινησα να του λεω το προβλημα μου.

[...]

Αφου μου ειπε πως θα περνουσε απο το σπιτι μου, κλεισαμε το τηλεφωνο και κατεβηκα στην κουζινα για να φαω κατι. Εκει βρηκα τη Σοφια. Της χαμογελασα βιαστικα και ανοιξα το ψυγειο.

"Μπορω να σε ρωτησω κατι;" ακουσα τη φωνη της απο πισω και γυρισα προς το μερος της.

"Πες μου" ειπα γλυκα και την κοιταξα με προσοχη

"Πως τη λενε;" ρωτησε και την κοιταξα σμιγοντας τα φρυδια μου

"Πως λενε ποια;" ρωτησα 

"Αυτη με την οποια εισαι κολλημενος" ειπε σα να ηταν το πιο απλο πραγμα στον κοσμο.

"Και που ξερεις εσυ με ποια ειμαι κολλημενος;" τη ρωτησα πιο αποτομα απ' οτι ηθελα

"Μη θυμωνεις Ιασονα. Στο ιδιο σπιτι μενουμε ξερεις" ειπε πιο μαζεμενα και χαστουκισα νοητα τον εαυτο μου.

"Δε σε αφορα Σοφια" προσπαθησα να ακουστω φιλικος αλλα μαλλον δε τα καταφερα, αφου το βλεμμα της σκοτεινιασε.

Ξεφυσιξα και ανεβηκα γρηγορα τη σκαλα για να παω στο δωματιο μου. Μπαινοντας μεσα συνειδητοποιησα οτι δεν ειχα παρει να φαω.

Σκατα.

Πατησα το κουμπι για την ενδοεπικοινωνία και ζητησα απο τη μαγειρισσα να μου φερει κατι να φαω οσο θα περιμενω τον Γιαννη. 

Ξανανοιξα το βιβλιο φυσικης που ειχα παρατησει στο γραφειο μου και προσπαθησα να συγκεντρωθω γιατι σε λιγοτερο απο ενα χρονο εδινα πανελληνιες και επρεπε να περασω.

Ακουσα βηματα και λιγο αργοτερα η πορτα μου ανοιξε εμφανιζοντας τον Γιαννη. Σηκωθηκα απο την καρεκλα και τον χαιρετησα με ενα νευμα του κεφαλιου μου.

"Τι επαθες παλι μικρε ερωτυλε;" ρωτησε ειρωνικα

"Σκασε. Και μη με ξαναπεις ετσι" μουγκρισα καθως εκρυψα το κεφαλι μου στα μαξιλαρια του κρεβατιου μου.

Εκεινος γελασε και τον αγριοκοιταξα για να το βουλωσει.

"Απλα τη σκεφτομαι συνεχεια, για καποιο λογο. Και το προβλημα ειναι οτι εκεινη δε με συμπαθει καθολου. Για την ακριβεια με θεωρει ενα κακομαθημενο πλουσιοπαιδο" ειπα κουρασμενα και κοιταξα μελαγχολικα εξω απο το παραθυρο

"Στο χερι σου ειναι να σε συμπαθησει ρε Ιασονα. Μη κανεις σα κλαψιαρα γκομενα. Αν φερεσαι σα φυτο θα σε βλεπει ετσι. Πρεπει να αλλαξεις. Αλλα οχι για εκεινη. Θα αλλαξεις για τον εαυτο σου πρωτα" ειπε και εγνεψα συμφωνοντας με οσα ειπε

"Δε γινεται να εμφανιζεσαι στο σχολειο με τα πουκαμισακια και ολες αυτες τις μαλακιουλες, να μη βγαινεις και να διαβαζεις ολη μερα. Ετσι δε θα σε συμπαθησει ποτε. Ειδες οτι κανει κατι με τον Evans ετσι;" ειπε και τον κοιταξα σοκαρισμενος

"Τι εννοεις;" ρωτησα

"Τυφλος εισαι παιδι μου; Δεν ειδες προχτες στο διαλειμμα που ηταν ετοιμοι να το κανουν στο παγκακι;" ειπα λες και ηταν αυτονοητο

Εσκυψα το κεφαλι μου απογοητευμενος χωρις να απαντησω στον Γιαννη. 

Η αληθεια ειναι οτι τους ειχα δει και στα διαλλειματα και μεσα στην ταξη. Αυτος ειχε συνεχεια περασμενο το χερι του στους ωμους της και εκεινη καθοταν μονιμως στα ποδια του.

"Πρεπει να εισαι εσυ στη θεση του Evans Ιασονα. Ξυπνα." ειπα και με σηκωσε.

"Που παμε;" ρωτησα παραξενεμενος

"Να παρεις κανενα καινουριο ρουχο γιατι με αυτα που εχεις δεν θα καταφερεις και πολλα" ειπε και αρπαξε την πιστωτικη μου απο το γραφειο μου κλεινοντας μου το ματι. 

Χαμογελασα καπως τρομαγμενος για το τι θα ακολουθουσε και ετρεξα απο πισω του για να τον προλαβω.