Μετά τις αποκαλύψεις της Ρεβέκκας για τον πατέρα μου, με γύρισε σπίτι και εξαφανίστηκε. Μπαίνοντας στο σπίτι προχώρησα γρήγορα προς το γραφείο του πατέρα μου.

Μπήκα μέσα και κλείδωσα την πόρτα. Πλησίασα ένα ντουλάπι και το άνοιξα. Άρχισα να τα αδειάζω όλα στο πάτωμα και να ψάχνω για οποιοδήποτε στοιχείο.

[...]

Είχαν περάσει σχεδόν τρεις ώρες και δεν είχα βρει τίποτα στο γραφείο. Όλα ήταν χαρτιά της εταιρίας, λογαριασμοί ή αλλά χαρτιά που δεν είχαν να κάνουν με τη μητέρα της Ρεβέκκας.

Αφού συμμάζεψα ξανά τον χώρο για να μη φαίνεται ότι είχα ψάξει, κάθισα στην καρέκλα και ξεφύσιξα. Ξαφνικά το μάτι μου έπεσε στον μεγάλο υπολογιστή που στεκόταν πάνω στο γραφείο.

Χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά τον άνοιξα. Ο κωδικός ήταν τα γενέθλιά μου, οπότε δε δυσκολεύτηκα καθόλου.

[...]

Είχα ψάξει σχεδόν όλους τους φακέλους εκτός απο έναν, ο οποίος είχε κωδικό. Έσπαγα το κεφάλι μου να σκεφτώ τι θα μπορούσε να είναι αλλά δε το έβρισκα με τίποτα.

 Έπιασα το κινητό μου και άνοιξα τη συνομιλία με τη Ρεβέκκα.

"Ρεβέκκα" της έστειλα και περίμενα την απάντησή της που δεν άργησε να έρθει

"Γεια"

"Μήπως ξέρεις την ημερομηνία του βιασμού;" ρωτησα

"10 Ιουνίου του 2011"

"Ευχαριστώ"

"Βρηκες κάτι;"

"Δε ξέρω ακόμα"

Έκλεισα το κινητό μου και πληκτρολόγησα τον κωδικό.

10/06/08

Ο φάκελος άνοιξε και ήρθα αντιμέτωπος με διάφορα βίντεο και φωτογραφίες. Μετακίνησα το ποντίκι πάνω στο πρώτο βίντεο αλλά δίστασα να το ανοίξω.

Αναστέναξα και έριξα πίσω το κεφάλι μου. Έπιασα ξανά το κινητό στα χέρια μου και έστειλα μήνυμα στη Ρεβέκκα να έρθει εδώ.

[...]

"Κύριε Δημητρίου ήρθε μια κοπέλα" φώναξε  μια από τις οικιακές βοηθούς έξω από την κλειδωμένη πόρτα και σηκώθηκα.

Άνοιξα την πόρτα και είδα τη Ρεβέκκα να στέκεται απ' έξω. Της χαμογέλασα όσο πιο αληθινά μπορούσα και έκανα χώρο να περάσει.

Εκείνη μπήκε μέσα και κοίταξε τον χώρο γύρω της εξεταστικά. Ρόλαρε τα μάτια επιδεικτικά της και ήρθε δίπλα μου.

"Λοιπόν γιατί με φώναξες;" ρώτησε και της έδειξα την οθόνη του υπολογιστή

Εκείνη πλησίασε την οθόνη και τη σκάναρε με το βλέμμα της. Τα μάτια  της στάθηκαν σε ένα βίντεο.

"Άνοιξε αυτό" είπε και υπάκουσα

Το βίντεο ξεκίνησε.

Έδειχνε ξεκάθαρα τον πατέρα μου πάνω απο μια γυναίκα που ούρλιαζε και έκλαιγε. Ο πατέρας μου τη χτυπούσε με μια ζώνη και λίγο αργότερα μπήκε μέσα της.

Ήταν το ίδιο βίντεο με αυτό που μου έδειξε η Ρεβέκκα.

Κοίταξα αλλού σοκαρισμένος και πήρα μια βαθιά ανάσα.

Η Ρεβέκκα μου έπιασε το κεφάλι απότομα και το γύρισε έτσι ώστε να βλέπω το βίντεο.

"ΔΕΣ ΤΙ ΤΗΣ ΕΚΑΝΕ Ο ΚΑΡΙΟΛΗΣ" φώναξε μέσα στα μούτρα μου χωρίς να σταματήσει να κρατάει το κεφάλι μου.

Σηκώθηκα απότομα και της έπιασα σφιχτά τους καρπούς. Την έσπρωξα και την κόλλησα στον τοίχο πίσω μας.

"Είναι λογικό να είσαι θυμωμένη. Αλλά όχι μαζί μου. Δες επιτέλους ποιοι πραγματικά είναι δίπλα σου" έτριξα και το βλέμμα μου κόλλησε στο δικό της.

Τα σώματά μας ήταν κολλημένα ενώ τα πρόσωπά μας βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. Ένιωσα την ανάσα μου να βαραίνει κιάλλο.

Το πράσινο βλέμμα της καρφώθηκε πάνω στο μαύρο δικό μου.

Το κράτημά μου χαλάρωσε.

Εκείνη πέρασε τα χέρια της γύρω απο τον λαιμό μου και με έφερε ακόμα πιο κοντά της. Το ένα της πόδι τυλίχτηκε γύρω από τη μέση μου και τα πρόσωπά μας πλησίασαν.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα τα χείλια μας συγκρούστηκαν σε ένα παθιασμένο φιλί.