Αφου του εξηγησα οσα ειχαν γινει με την Ρεβεκκα κατα τη διαρκεια του διαλειμματος εκεινος εμεινε να με κοιταει με ανοιχτο το στομα.

"Και δηλαδη ολα αυτα στα ειπε η Ρεβεκκα;" ειπε  παραξενεμενος και εγνεψα

"Ναι" απαντησα για τεταρτη φορα στην ιδια ερωτηση.

"Ουαου" ειπε κοιτωντας το υπερπεραν

"Πως σε ξερει τοσο καλα; Εννοω απο την πρωτη μερα που ηρθε ηξερε το ονομα σου, τους γονεις σου και το οτι εχεις πολλα λεφτα. Τι φαση;" ρωτησε και με εβαλε σε σκεψεις

"Δεν εχω ιδεα. Παντως η αληθεια ειναι οτι με τρομαζει που ξερει τοσα πολλα για μενα ενω εγω δεν ξερω τιποτα για αυτην" ειπα εκνευρισμενα

"Ναι λογικο" ειπε σιγανα ο κολλητος μου και ξεφυσιξα

"Ποιο ειναι το επομενο βημα;" ρωτησα ανυπομονα

"Δωσε μου το κινητο σου" ειπε και του το εδωσα διστακτικα. 

Το ανοιξε και λιγο αργοτερα χαμογελασε ικανοποιημενος κοιτωντας μια το κινητο και μια εμενα. Τον κοιταξα παραξενεμενος και τον πλησιασα για να δω τι κοιτουσε.

"630 ακολουθοι σε 2 μερες δεν ειναι και λιγοι. Μπραβο Ιασονα με κανεις περηφανο" ειπε γελωντας και υστερα γυρισε προς το παραθυρο.

"Αχ μεγαλωνουν τοσο γρηγορα τα σκασμενα" ειπε δραματικα σκουπιζωντας ενα ψευτικο δακρυ. Τον μουντζωσα και καθισα ξανα στο κρεβατι μου. 

"Τωρα αγαπητε Ιασονα Δημητριου το επομενο βημα ειναι να κανεις μια μεγαλη αλλαγη. Κατι στα μαλλια σου ας πουμε" ειπε και τον κοιταξα τρομαγμενος σκεπαζοντας τα μαλλια μου με τα χερια μου.

"Δηλαδη;" ρωτησα ριχνοντας του ενα δολοφονικο βλεμμα.

"Δε λεω ωραια ειναι και ετσι αλλα ρε παιδι μου κανε και καμια αλλαγη" ειπε και συνεχισα να μην καταλαβαινω που το πηγαινε.

Εκεινος βλεποντας το απορημενο βλεμμα μου εσπευσε να εξηγησει.

"Μπορεις για παραδειγμα να τα κουρεψεις εντελως. Να ειναι τοσο κοντα που σχεδον να μη φαινονται" ειπε και τον κοιταξα με μια εκφραση αηδιας στο προσωπο μου.

Ναι καπως ετσι ημουν.

"Αχ απλα εμπιστευσου με" ειπε και με τραβηξε αποτομα απο το χερι βγαζοντας με απο το δωματιο μου. 

Σε δευτερολεπτα ειχαμε κατεβει τη σκαλα και ειχαμε φτασει στην εξωπορτα. Με πεταξε γελωντας στο αυτοκινητο του και εγω του εκανα ενα περιποιημενο κωλοδαχτυλο.

"Που σκατα με πας;" ρωτησα καπως τρομαγμενος

Οι ιδεες του Γιαννη σπανια ειχαν καλη καταληξη.

"Στο κουρειο φυσικα" ειπε και γουρλωσα τα ματια μου αλλα επελεξα να μη μιλησω.

Λιγη ωρα αργοτερα βρισκομασταν εξω απο ενα κουρειο στο κεντρο της πολης. Βγηκα διστακτικα απο το αυτοκινητο και μαζι με τον Γιαννη μπηκαμε στο κουρειο.

"Γεια σου" ειπε ο Γιαννης χαμογελωντας γοητευτικα στην κοπελα της υποδοχης.

"Γεια" απαντησε εκεινη με τον ιδιο τροπο

"Εχω κλεισει ενα ραντεβου για σημερα στις 4 στο ονομα Καρακωστας" 

"Α ναι ελατε" ειπε η κοπελα χαμογελαστα και ο Γιαννης με εσπρωξε προς το μερος της διακριτικα.

Καθισα σε μια καρεκλα και ενας αντρας γυρω στα 30 με πλησιασε. Πριν προλαβω να μιλησω ο Γιαννης ηρθε προς το μερος μας και μου εκλεισε αποτομα τα ματια με ενα μαντηλι.

"Στο τελος θα δεις το αποτελεσμα" ειπε μονο και επειτα απο αυτο το μονο που ενιωθα ηταν δυο χερια να περιπλανουνται πανω στο κεφαλι μου.