Chapter 2






I woke up and did my routine like I always do. Tumayo sa kama, maligo, magbihis, kunin ang bag na halos walang laman, kumain at pumasok sa school. It was like I'm rewinding a CD all over again. Well, that's what I thought years ago.



After those phone calls, I got this urge to find this unknown woman. That unknown woman who made me go 'loco' by her voice and how she plays her guitar. Pero endless sighs are result of this craziness. I've never felt some eagerness within me since that day. Gay, but it's true.




“Good morning, T!” napatingin ako dun sa tumawag sakin. Well, they call me 'T' in school. I hate Travis. “Mr. Ignacio told me to hand you these.”



“Okay. Thanks.” I plainly said. She smiled at me then bounced her hair while walking back towards her chair. Ms. President is really a bubbly girl, though may pagka-weird lang ang personality.



Tiningnan ko 'yung papers na inabot sakin ni Ms. President. About the upcoming Music Festival. Annually nagkakaroon ng ganito sa school. Wala, 'yung principal kasi namin 'bagets' at mahilig talagang maki-IN sa uso. And yeah, I've been chosen to be in-charge of the program since I'm the Music Club President. Great. =_=




“Hey T! Samahan mo naman ako sa canteen. Gutom na ako!” bigla nalang akong hinigit ni Khris. Can I say 'I can't' now? Psh.



“Can you just atleast stop pulling me?”



“Ito namang si sungit! Sasama ka rin naman sakin e.” He stuck his tongue out. Childish? Happy-Go-Lucky? That's what they describe Khris Lee.



“Pero hindi mo na ako kelangang hingitin. >_>”



“Oo na! Sus!” Tinanggal niya ang pagkakaakbay sakin tapos bigla akong siniko. Problema? “Alam mo hindi na naman kita ma-contact kagabi! Laging busy. Hindi ka na nakakasama sa session e.”




Session = Inuman




“Sabi ko naman kasi sayo wag mo akong tatawagan ng 7PM to 9PM.” My heart reacted. May naalala kasi.



“At kelan ka pa nagkaroon ng schedule sa phone? At ang alam ko, the 'T' doesn't want any long phone conversations. What's up with you, man?”



“Hindi mo na kelangang malaman.”





Magsasalita pa sana siya pero buti nalang biglang dumating si Ria, his girlfriend, at ipinulupot ang kamay niya sa kamay ni Khris. Mas lalo tuloy akong napapaisip na Ms. Caller is not Ria dahil girlfriend siya ni Khris. Di ko nalang sila pinansin at dumiretso kami sa may canteen.





Si Ria. . . tapos ngayon si Melody na may hawak na gitara. =_=a





“Hey Melody!” biglang tinawag ni Ria si Melody. Tumingin naman si Melody at pinalapit si Ria dun. Dumiretso kami ni Khris sa counter para makaorder ng breakfast niya. Fifteen minutes pa bago mag time.



“Yup, I'm signing up! Nakita ko din kasi ang posters sa bulletin kanina.” Melody said while tuning up her guitar. “We can make a band. Seniors naman e. Ask ko din sina Charmaine at Aika.”



“Hindi ko alam. I still have cheerleading you know.”



“Sayang! Pero hope you can join. Kaso kulang pa din ng isa. Khris, kapatid mo kaya?”



“I don't know. Ask her. Pero alam ko maalam siyang mag-keyboards at guitar.” Khris answered while eating his pancakes. Nagugutom na din ata ako.



“Natugtog si Rica?” tanong ko habang inagaw ang tinidor kay Khris.



“Walang agawan pare!”



“Penge lang e.” Damot talaga ng lokong 'to.



“Oo. Ngayon nga, violin ang gustong tugtugin.”



“So count her in, Melody?” sabi ni Ria. Minsan talaga ayoko ng boses niya. Parang cliche voice ng mga cheerleaders.



“Eh di ba required na kakanta dun, T?”



“Oo. Kelangan e.”



“Nakanta ba kakambal mo, Khris?”





Nagulat kami nung biglang tumawa si Khris na halos mag-choked ang pancakes sa lalamunan niya. May nakakatawa ba sa tanong ni Melody? Mukhang ewan 'tong si Khris e. Pareho sila ni Ria. Compatible? Pero ewan ko lang kung seryoso ba 'tong dalawa sa relationship nila. Labeled players kasi.. =_=




“Hahah! Ang benta ng joke mo Melody. Sobra! HAHAHA!”





I looked at Ria at parang gusto niyang sabihin 'Di ko po boyfriend ang katabi ko'.






“Rica's voice is sooo out-of-tune!” he blurted out. He tried to compose his self pero napapatawa pa rin siya.



“Hoy lalake sinong out of tune?!” napatingin kami sa likod namin at nakita ang female version ni Khris. “Isa ka rin namang out of tune dyan!”



“Atleast hindi ako trying hard! Bleh!”




Sumama lang ang tingin ni Rica sa kapatid niya tapos umalis na din nung dumating 'yung mga kabarkada niya. Tataka lang ako kung tomboy ba yun o one of the boys lang talaga? Never kong nakikitang sumama sa babae 'yun e.




“So no Rica, then?” humalumbaba si Melody sa gitara niya at nag-pluck ng strings.





Gusto kong isipin na sa apat na 'yun, andun ang unknown caller ko. I stared at Melody tapos ngumiti siya. Biglang umiwas ang tingin ko, nakaramdam ako ng kaba. Di ko alam.. Bigla niyang pinatugtog ang gitara niya, You got me.






“Oh, I just can't get enough find my stoup I need to fill me up. It feels so good it must be love, it's everything that I've been dreaming of. I give up. I give in. I let go. Let's begin. 'Cause no matter what I do~ Oh my heart is filled with you.”




My heart skipped abnormally when she winked at me. Hindi ko alam kung iisipin kong siya ba 'yung tumatawag sakin o nahahalata niya lang na napapatitig ako sa kanya. I want to hear her voice more, just to make sure. Pero nararamdaman kong umiinit ang tenga ko. Aish!




“May gusto ka kay Melody?”



“H-ha?!” nagulat ako nung biglang bumulong si Ria sakin. Napatingin naman si Khris at Melody pero itinuloy parin nila 'yung ginagawa nila. “Wa-wala.”



“Eh bakit nauutal ka?” she said with her irritating voice. “I'm jealous.”





O_O?





Tatanungin ko sana si Ria dun sa huling binulong niya pero biglang nag-ring kaya sabay na silang umalis ni Melody pabalik ng room nila. Class C sila, tapos kami ni Khris sa B naman. what the hell was that?




Feeling ko napaparanoid na ako.








After ng klase, nagkaroon kami ng meeting sa Music Club para sa upcoming event nga para sa Valentines. Two weeks nalang. Halos lahat ng members may hawak ng instruments. Kanya kanya ng practice para sa assigned performance. Andito sina Ria, Melody, Charmaine at Aika. Nakaka-out of focus.




“Sus! Dali na. Tutugtog lang e.”



“Eh ayoko nga e! Matapos mo akong masabihan ng out of tune kanina?!”




At oo, andito rin 'yung kambal. Ingay nga nila e.




“Dali na! Isang Canon lang e!”



“Oo na! Tumigil ka lang dyan!”






Lahat kami napatigil sa ginagawa namin nung biglang tumugtog si Rica, Pachebel's Canon in D. Di ko alam na ganito ng kagaling tumugtog ng keyboards si Rica. Pag kasi nabisita ako sa bahay nila, naririnig ko lang siya pero madalas nagkakamali pa siya ng notes.




Minsan gusto ko ring isipin na si Rica 'yung caller. Pero with her clues, wala dun si Rica. Yes, she can play guitar like what her brother told us. I've heard her sing once at oo, totoo ang sinabi ni Khris. *sorry at her name? Rica means 'Rich'. I even searched it in Google just to make sure.





Yan, I'm totally out of focus right now. Lagi nalang yung tumatawag sakin ang naiisip ko. Tss.










-   -   -   -   -   -   -   -   -   -   -   -   -   -    -   -






Now Playing Out of my League




[“'Coz I love him with all that I am and my voice shakes along with my hands. 'Coz it's frightening to be swimming in this strange sea but I'd rather be here than on land. Yes he's all that I see and he's all that I need and I'm out of my league once again. . .”]




“Aren't I supposed to be singing that?” I chuckled after hearing her song. Ibinaba na niya ulit ang gitara niya. “Tumatawa ka ba?”



[“No.”] She's obviously forcing herself not to laugh.



“Ah sige. Ganyan ka na.”





Then she laughed out. I froze.



It's not the first time that I heard her laugh, but I can actually say that it's music for my ears.




[“I'm sorry. *Breathes in* Naalala ko lang kasi ang itsura mo kanina! Haha!”]



“Kanina? Okay. Spill it out.” Tumawa na naman siya. Gusto kong mainis pero napapangiti ako sa naririnig ko. Kahit tawa niya, parang anghel ang tumatawa. “Madaya ka talaga, alam mo 'yun?”



[“Uyy! Galit na si T!”]




Ugh.




“Don't call me T. Tss.” Ewan ko ba. Ayokong tinatawag niya akong T.



[“Arte naman nito! Fine~”]



“Dapat nga matuwa ka e. Ikaw lang ang pinayagan kong tawagin akong Travis.”



[“Arte talaga! Haha! What's wrong with Travis? Nagagalit ka nalang bigla pag may tatawag sayong Travis e..”] I smiled. [“Tapos magagalit ka naman pag 'di kita tinawag na Travis.”]



“Eh gusto kong ikaw lang ang tumatawag sakin na Travis.”



[“Sus! Maarte ka lang talaga! Hahaha!”]





Kung tutuusin, magagalit na dapat ako sa point na 'to. Walang makakatawag sakin ng maarte o ano dahil alam nilang 'di ko gusto ang mga ganung biro. Pero listen to this girl, patatlong beses na niya 'yan. Psh.




“Bakit ka muna tumatawa ha?”



[“Uh! Yan pinaalala mo na naman~”] she chuckled. [“Wala~ ang cute mo pala mag-blush~”]




Mag-blush?




[“Nahihiya rin naman pala at namumula si Mr. T~”] and I heard her sweet angelic laugh again. Pwedeng gawing ringtone.



“Ano bang sinasabi mo?”



[“In denial! Haha! Sa canteen this morning. I saw you blushed. You're so cute~ Buti nalang napigilan ko ang sarili kong pisilin ang pisngi mo!”]



“Dapat di mo pinigilan.” I teased her.



[“Sus! Edi nakilala mo kung sino ako? Yoko nga!”]



“Ayaw pa kasing magpapakita. Di naman kita pipigilan na mang-gigil sakin e.” Now it's my turn to laugh. Alam ko kasing naiinis na siya. Panay na ang “Eh!” niya. “Ano? I'm wondering, ikaw kaya pano mag-blush?”



[“Nakita mo na 'yun.”]



“Tss. Pano ko naman malalaman na ikaw nga 'yun? Di ko naman alam kung si-”



[“That very first time you called out my name. I blushed instantly and that's when I realized that I like you.”]







Dug.. Dugdug.. Dug.. Dugdug..





“Y-you like me?”



Teka, ano ba 'tong sinasabi ko?




[“Sus! Mage-eeffort ba ako ng ganito kung di kita gusto, Travis?”]



Napahawak ako unconsciously sa dibdib ko, “Sabi ko nga.”



[“Speechless ka na naman! Hahaha!”]




Di ako sumagot. Lagi naman e. Ngumiti nalang ako, alam kong alam niyang napapangiti niya ako sa mga ginagawa niya. Who would have thought that she can actually make me smile? Hindi ako ang ganitong tipo ng lalaki. She's really unbelievable.





[“I'm really happy that I can actually make you smile, Travis. Kaya siguro ayokong magpakita sayo kasi nagdadalwang isip ako kung makakangiti ka ng ganyan pag nakaharap na kita.”]



“I'll smile at you basta sabihin mo lang kung sino ka.”



[“I don't think so.”] She sighed. [“Sana ganun lang kadali. Biggest achievement na 'to para sakin, Travis. Ang marinig ang boses mo, ang tawa mo, ang maging ka-close ka kahit dito sa phone, ang makuha ang oras mo, ang masabi ko na gusto kita  . . . sobrang saya ko na dito na hindi ko alam kung kakayanin ko pang magpakilala sayo.”]





“Pano--pano kung gusto na rin kita?”



[“You're still unsure.”]



“Eh pano kung hindi?”



[“Let's just wait for the right time. Ayoko lang talaga mawala pa 'to sakin.”]



“Sana dumating na 'yung oras na 'yun.” I almost mumbled out. I wish. I hope for that time, the time when I finally gonna see who she really is.




[“I can't tell, Travis.”]



“I like it when you say my name. Pakiramdam ko ang special ng pangalan ko.”



[“Travis . . . Travis . . . Travis . . .”] Umabot na ata sa batok ko ang ngiti ko. Okay, that was weird.



“Wag kang ganyan, baka ko mapigilan ang sarili ko.”



[“Whatever, Travis~”]





This weird feeling she's giving me. Parang cloud nine.









[“I really like you.”]









and I hope I can express this weird feeling anytime soon.