Je staat in een bad. Het witte douchegordijn is dichtgeschoven, maar je kan bewegingen aan de andere kant onderscheiden.
Je hebt natte voeten en kijkt naar beneden. Het water is bijna roze van het bloed waarin je voeten in verdwijnen.
Je hoort gesnik, reikt naar het gordijn en opent het. Je wilt uit het bad stappen, maar wordt tegengehouden door het lichaam van een meisje.
Haar haren nat, haar witte jurkje plakt aan haar lichaam en is doordrenkt met bloed. Haar bruine ogen staan wagenwijd open en kijken glazig naar het plafond.
Al het leven is uit haar gezogen alsof het bad haar bloed heeft afgenomen.
De snikken bereiken je oren opnieuw en nu pas valt de jongen je op. Hij heeft zich beschermend over het meisje heen gebogen.
'Katie, alsjeblieft. Open je ogen,' smeekt de jongen, zijn stem zwak alsof hij ieder moment kan breken.
Je knieën knikken en je zicht vult zich met bloed.
De jongen kijkt op. Zijn bruine ogen zo intens verbonden met verdriet alsof ze al jaren getrouwd zijn dat het je raakt.
Echt raakt.
Je valt.
Je valt in het bloed, haar bloed.