Je staat aan het einde van een houten trap. Boven is er wat gestommel, maar je aandacht wordt getrokken door de deur die achter je opengaat. Je draait je om en ziet dat er een jongen binnenkomt. Hij heeft sjofele kleren aan en zijn blonde haren reiken tot aan zijn schouders dat aantoont dat hij al lang niet meer naar de kapper geweest is.
De jongen sluipt op zijn tippen het huis binnen, maar helaas. De deur valt met een klap achter hem dicht.
Het gestommel van boven stopt en de jongen houdt zijn adem in.
'Wie is daar?' dondert een stem van boven.
'I-ik b-ben het,' zegt de jongen zacht en hij draait zich naar me om. Zijn helder blauwe ogen lijken op waterpoelen waar nooit iemand in komt. Een mysterie en tegelijkertijd zo mooi, maar zo gevuld met angst. Alsof het water van angst bestaat.
De trap kraakt en je draait je ernaar om. Er staat een man die op ons neerkijkt.
'Waar was je?' vraagt hij. Zijn stem zo zwaar als beton.
'S-school,' zegt de jongen achter me.
'Lieg niet tegen me, flikker!' Hij spuwt het laatste woord uit alsof het vergif is dat op zijn tong brand. De stem is zo hard dat de jongen en jijzelf in elkaar krimpen.
'D-doe ik n-niet,' zegt de jongen met een zwakke stem.
'Je weet wat dat betekend,' zegt de man en hij zet een paar stappen naar beneden.
'N-Nee, alsjeblieft vandaag n-niet,' zegt de jongen zacht en zijn stem slaat over.
Je gaat beschermend voor de jongen heen staan alsof je voelt wat er gaat komen. Alsof je dit al eerder meegemaakt hebt.
De man komt naar beneden, houdt zijn hand naar achteren en slaat. Zijn hand gaat door je heen, maar je hoort het geluid van huid op huid. Je voelt de pijn en met dat gevoel vervaagt alles.