P.O.V. Kayla O'Brien

'Kay Kay!' Roept Lila terwijl we over een groot en vooral druk plein lopen. 'Daar is de MacDonalds.'

'Ik zie het,' lach ik. Lila en ik lopen samen op de MacDonalds af. We passeren allemaal verschillende mensen. Een hoop tienermeisjes. Ik wist niet eens dat iemand zo veel fangirls kon hebben. 

Ik loop de MacDonalds binnen en loop gelijk tegen iemand aan. Het meisje heeft bruine krullen. Ze zijn erg donker en kort. Dit is een meisje wie wij kennen als Maylee. Maar ik noem haar ook graag 'de grootste huppelkut' of Peters. Ik bedoel, waarom iemand bij haar voornaam noemen. Het is ook niet alsof Maylee een voornaam verdient. Daarbij noemt ze mij altijd O'Brien.

'O'Brien,' Ik zei het je. 'Ik dacht altijd dat je te arm was voor de MacDonalds.' Ik rol mijn ogen. Gosh, wat kan Maylee irritant zijn.

'Nee,' ik zet een stap naar voor terwijl ik dit zeg. Ik ben een stukje langer dan Peters, dus misschien dat ik intimiderend overkom. Ik kijk haar streng aan in haar bruine ogen. 'In tegenstelling tot jou kom ik hier om te eten. Niet om te kwijlen over andermans eten.' Ik haal mijn hand even bitchy door mijn haar en kijk dan om naar Lila. 'Kom je?' 

Lila en ik lopen samen naar de rij. Als we er eenmaal staan kijk ik even om naar Maylee. Ze is boos in gesprek met een ander meisje. Het andere meisje heeft net zulk donker haar en net zo'n arrogante houding. Ze ziet er alleen iets volwassener uit, dus ik denk dat het Maylee haar oudere zus is. 

'Ik blijf het bewonderen hoe je zo durft te doen tegen Peters.' Ik kijk even naar Lila. Blijkbaar is wat ik net heb gedaan heel wat bijzonders. Ik haal mijn schouders maar gewoon op en zucht, ik wil hier nu al weg.

-

Na een lange tijd, een veel te lange tijd, in de drukke MacDonalds staan Lila en ik buiten. We zijn zojuist in de rij gaan staan voor de kaartjes. Gelukkig is de rij niet enorm lang, omdat we heel vroeg zijn.

Lila blijft maar honderden keren herhalen hoe geweldig het is. Daarbij weet ik exact in details welk t-shirt ze gaat kopen. Niet dat ik de moeite neem om het te onthouden, zelf hoef ik er toch geen te kopen. 

Uiteindelijk besluit ik om Zach te appen, het is niet alsof ik iets anders te doen heb.

U: Word je dan nooit gek van al die fangirls?

Zachy: Hahahah.

U: Nee, maar serieus?

Zachy: Op een gegeven moment raak je er wel aan gewend.

U: Ik zou er nooit aan kunnen wennen.

Zachy: Maar jij bent dan ook geen jongen uit een beroemde boyband.

U: Ja oké, dat is waar. 

Hiermee eindigt ons gesprek. Het was nou ook niet heel boeiend. Zach moet zich waarschijnlijk klaar maken voor al die gillende keukenmeiden. Stel je voor dat één plukje haar het niet goed zit en al die gillende meisjes het zien? Straks gaan ze het nog proberen goed te doen.

Bij dit concert zijn er ook zitplaatsen en gelukkig hebben Lila en ik er twee kunnen bemachtigen. Ik denk dat ik het echt niet zou kunnen uithouden tussen de gillende tienermeisjes. Nou ja, nu heb ik er nog steeds eentje naast me, Lila. Geloof me, Lila kan zo erg zijn als tien gillende keukenmeiden bij elkaar. Dat is dan ook waarom ik Lila met rust laat, misschien dat ze straks dan rustig is. 

'Kay Kay, kijk!' Ik schrik op uit mijn gedachte. Ik kijk het lichtblonde meisje aan. Lila wijst naar de mensen voor ons. De mensen voor ons lopen naar binnen, dat betekent dat wij aan de beurt zijn. 

'Uw kaartjes,' zegt een chagrijnige man tegen ons.

Lila geeft de man onze kaartjes. De man kijkt even op de kaartjes en laat ons dan verder lopen. Bij de volgende tafel moeten we onze tassen laten controleren. Gelukkig hebben Lila en ik beide maar een klein tasje, dus dat duurt ook niet al te lang. 

-

'Oh my god,' roept Lila. Lila en ik zitten nu op onze stoelen. Blijkbaar gebeurt er heel wat bijzonders, maar ik heb geen idee wat er aan de hand is. 'Het is Eben!' Lila zucht. 'Hij is het voorprogramma van Why Don't We.' Beantwoordt Lila mijn vragende blik.

'Ow,' antwoord ik. Eigenlijk interesseert het me niet zo erg, maar dat zeg ik maar niet. 'Hoe lang nog voordat ze komen?' Vraag ik, dit keer wel geïnteresseerd. 

'Nog maar een half uur tot drie kwartier!' Hoor ik Lila zeggen.

Ik proest mijn drinken bijna uit. 'Nog drie kwartier?!' Ik kijk Lila met grote ogen aan. Het is allemaal voor Lila haar verjaardag Kayla, hierna hoef je nooit meer!

Ik kijk een beetje om me heen, naar alle mensen die er zitten. Een beetje mensen kijken. Dat moet je echt eens doen, je ziet dan allemaal vreemde types voorbij komen. 

Terwijl ik een beetje om me heen kijk, zie ik vanuit mijn ooghoek ineens mijn telefoonscherm oplichten. Zach heeft me geappt.

Zachy: En, al een beetje zenuwachtig?

U: Ja, tuurlijk.

Zachy: Zelfs niet een klein beetje?

U: Zelfs niet een klein beetje.

Zachy: Jaja, geloof je het zelf?

U: Ja, eigenlijk wel.

Zachy: Elke fangirl is zenuwachtig als ze haar idool straks gaat zien.

U: Is Anne Hathaway er dan ook?

Ik  heb geen idee of je weet wie Anne Hathaway is, maar ze is echt een geweldige actrice. Ze speelt in geweldige films! Zoals je uit deze context al kan halen, ze is mijn idool. 

Zachy: Nee joh gekkie.

U: Dan zou ik niet weten wie mijn idool is die hier kan zijn.

Zachy: Ik natuurlijk, duh.

U: Idool? Jij? Nu wordt je wel iets te zelfverzekerd.

Zachy: Wat ben ik dan voor je?

U: Een vaag persoon die ineens met mij ging snappen.

Zachy: Dat klinkt goed als je me gaat voorstellen. 'Jongens, dit is Zach, een vaag persoon die ineens met mij ging snappen.' 

U: Waarom zou ik je überhaupt aan iemand voorstellen?

'Kay Kay, je moet je ouders toch ooit aan je toekomstige man voorstellen?' Ik draai mijn hoofd en kijk Lila aan. Is ze nou serieus? Is ze echt al een bruiloft aan het plannen voor mij en Zach? 

'Serieus Li?' Ik heb hier echt gewoon geen woorden voor.

'Ja, ik ben voor honderd procent seieus.' Ik kijk Lila nog steeds verward aan. Dan begint ze te lachen. Langzaam vormt er dan ook een lach op mijn gezicht. Ik probeer nog serieus te blijven, maar dat lukt al niet meer. Ik schiet ook in de lach en Lila moet daardoor alleen maar harder lachen. De personen die vlak bij ons zitten kijken ons raar aan, maar dat interesseert mij niet. Ik heb gewoon lol met mijn beste vriendin, wat is daar erg aan?

Als we eenmaal klaar zijn met lachen kijkt Lila mij serieus aan. 'Stiekem ship ik jullie wel...' zegt Lila zegt. Ik kijk haar kort aan, maar focus dan weer op mijn telefoon. Ik doe wel gewoon alsof ik dat niet hoorde.

Zachy: Uhh... 

U: Dat bedoel ik.

Zachy: Ik moet zo op.

U: Oké, zie je zo dan. :p

Zachy: Ik ga naar je zoeken hoor!

U: Doe dat, hahahaha.

Zachy: Ik ben serieus.

U: Oké, ik zal dan heel vrolijk zwaaien.

Zachy: Geloof me, je bent niet de enige die dat doet.

U: Mmm...

Zachy: Hahahah, doei!

U: Succes hé, doei.

'Ze komen zo!' Ik glimlach. Waarom glimlach ik? Geen idee, maar ik vind het eigenlijk wel leuk om Zach zo te zien. Dan heb ik een goed beeld van de jongen waar ik al een aantal dagen mee snap. Het zijn pas een aantal dagen, maar het voelt wel als eeuwen. Maar zoals mijn nichtje wel eens zegt, een eeuw kan soms hetzelfde zijn als twee dagen. Mijn nichtje, Vicky, is misschien wel jong, maar ze is zeker wel wijs. 

'Nog maar een kwartiertje!' Roept Lila, hiermee haalt ze mij uit mijn gedachtes. 

Vervolgens praten we over van alles. Lila vertelt me over welke nummers de jongens waarschijnlijk gaan zingen. Ze vertelt me over een fanfictie welke ze graag mee zou willen maken. Lila vertelt mij over een paar oorbellen die Jack laats droeg. Ze vertelt over hoe Daniel laats zijn haar had geverfd. En ga zo maar door. Het is niet dat al deze dingen mij interesseren, maar het is gewoon gezellig om met je vrolijke vriendin te praten.

'Hoi Nederland,' roept Eben, de jongen van het voorprogramma van Why Don't We. 'Zijn jullie er klaar voor?'  

Lila schudt me helemaal door de war. Ze heeft de grootste glimlach ooit op haar gezicht. 'Ja!' Roepen Lila en nog zo'n duizenden andere meisjes terug. Ze roepen heel Nederlands "ja"in plaats van in het Engels "yes" te roepen. Eigenlijk vind ik dat best wel grappig. Al die meisjes zijn natuurlijk helemaal in schok, dus kunnen ze ineens geen Engels meer.

'Laat jullie horen voor Jonah Marais!' Er komt een jongen met donker haar op lopen. Jonah ziet er heel volwassen uit en ik gok dat hij ook de langste van de groep is. 

'Corbyn Besson!' Ik zie een blonde jongen het podium op lopen. Lila gaat helemaal uit haar dak, Corbyn is haar favoriet. Volgens mij heeft ze zelfs een foto van hem achter haar telefoon hoesje. Lila fan? Nee joh, hoe kom je erbij? Ik kijk Lila lachend aan. Lila is echt een top meid, maar af en toe word ik gek van haar.

'Jack Avery!' Er komt een jongen aan lopen met een bos krullen. Deze jongens herken ik. Volgens mij heeft Zach een keer een snap met hem naar mij gestuurd. Dat was de snap met de middelvingers. Ja, die herinner ik mij nog wel.

'Daniel Seavey!' De jongen loopt naar de rest van de jongens toe. Volgens mij was dit de jongen die zijn haar blond had geverfd een tijdje geleden.

'En als laatste, Zach Herron!'  Ik zie de jongen met wie ik al een paar dagen snap het podium op lopen. Ik word eigenlijk een beetje zenuwachtig, zou hij me herkennen? Ik begin automatisch eigenlijk een beetje te glimlachen, zoals ik altijd doe wanneer ik mijn vrienden iets groots zie doen.

'Daar is je boy!' Lila stoot me aan met haar schouder. Ik lach, waar slaat dit nou weer op.

Eben loopt het podium af en terwijl hij dat doet beginnen de jongens met zingen. Ik gok zo maar dat het nummer 8 letters heet. Dat zeggen ze namelijk honderd keer in het nummer. Daarbij kijkt Lila mij elke keer aan als ze die woorden mee zingt.

'Heet dit nummer toevallig 8 letters?' Schreeuw ik in Lila's oor. Lila stopt abrupt met zingen en kijkt mij vrolijk aan. 

'Omg, ja! Hoe wist je dat?' Ik kijk haar lachend aan en schudt mijn hoofd.

'Dat zingen ze maar zo'n honderd keer.'

'Ow ja,' Lila glimlacht even naar me en draait haar hoofd dan weer om naar het podium.

'Heey Nederland,' roept de jongen, volgens mij heet hij Daniel, wanneer het nummer is afgelopen. 'Hoe gaat het?'

Ik hoor geschreeuw van allemaal verschillende meisjes door elkaar heen. Ik heb zo veel medelijden met alle ouders die hierheen zijn gesleurd. Je zou maar zo'n dochter hebben die heel de dag aan het fangirlen is.

'Hebben jullie een beetje zin in de avond?' Roept Jack terwijl hij op Zach leunt. 

Opnieuw, allemaal geschreeuw van meisjes. De dingen die iedereen schreeuwt zijn niet eens antwoorden op de vragen van de jongens, nee, het zijn ook dingen zoals: 'Ik hou van jullie!'.

'Wij houden ook van jullie Nederland!' Roept Jack vervolgens weer.

'Ja, jullie zijn geweldige mensen. Daarbij is Nederland echt een geweldig land!' Vult Zach hem aan.

Ik vraag me af of ze nog gaan zingen. Al dit geklets duurt mij te lang. Daarbij ben ik niet naar een concert gekomen om ze te horen praten!

'Hebben jullie zin in Trust Fund Baby?' Zeg de langste van de groep. Het is net alsof de jongens mijn gedachte kunnen lezen. Ze stoppen namelijk met praten en beginnen eindelijk met zingen.