P.O.V. Kayla O'Brien

Langzaam doe ik mijn ogen open. Ik blijf even naar het witte plafond staren en vraag me af waarom mijn wekker gaat. Ik zucht en druk dan op het knopje van dat witte, irritante ding met cijfertjes, mijn wekker. Ik blijf nog een hele tijd liggen en denk na over dat ik vandaag een hele dag school heb, man wat ben ik zielig. 'Het is veel te vroeg!' Mompel ik en daarna gaap ik even. 

Ik lig een kwartier nog in mijn bed en besluit dan dat ik me maar eens moet gaan omkleden. Ik heb over een halfuurtje met Lila afgesproken en ik kan haar niet laten stikken. Ik ga boven op mijn bed zitten en zucht diep. Maar dan komt er ineens een of andere gek mijn kamer in gerend. 'Kayla wake-up!' Roept hij. 'Jeetje Max, doe eens normaal.' Ik pak een kussen in mijn hand, ow, ik krijg hem nog wel! Op de een of andere manier kan hij altijd zo enorm druk zijn zo vroeg in de ochtend. Terwijl hij altijd zo druk is, heb ik juist een enorm ochtendhumeur. Als je niet zou weten dat Maxwell mijn broer was, dan zou je echt nooit raden dat hij dat is.

'Nou, ga mijn kamer uit!' Ik gooi het kussen naar zijn hoofd toe. 'Ik wil me omkleden.' Max loopt de kamer uit en pakt de deur stevig beet. 'Nou, jij ook goedemorgen Kayla,' zegt hij en doet met een klap de deur dicht. 'Max!' Hoor ik mijn moeder al roepen. Als mijn moeder ergens niet tegen kan zijn het wel deuren die met een klap dicht gaan. Ik doe dat nooit, maar Max daarintegen. Even lach ik en dan pak ik het kussen op. Het kussen lag op de plek waar Max net stond, nu ligt hij weer rommelig op mijn bed.

Na een aantal minuten slaperig voor mijn kast gestaan te hebben besluit ik om een zwarte broek  met een oranje trui aan te doen. Op de trui staat 'faboulus'. Ik heb geen idee waarom, maar dit is mijn favoriete trui, hij zit gewoon vet lekker. En de zwarte broek, die kan er ook wel mee door. Natuurlijk mag ik een aantal belangrijke dingen van mijn outfit niet vergeten. Als eerste, mijn happy socks. Misschien dat je niet gaat begrijpen wat ik nu zeg, maar happy socks zijn één van de belangrijkste dingen in mijn leven, dus daarom moet ik ze wel aan doen. Vandaag ga ik voor blauw-roze gestreepte sokken aan de bovenkant en aan de onderkant zijn ze okergeel met donker blauwe stippen. Prachtig toch, vind je ook niet?

Ik glimlach even en loop dan naar mijn sieraden. Hier doe ik de ring van mijn oma om en de ketting die Lila ook heeft. De ketting is zilver en het bedeltje wat eraan hangt is een lila gekleurde steen in de vorm van een sterretje. Bij Lila is de kleur van de steen donkergroen. Ooit toen Lila en ik samen over een markt liepen zagen we een ouder vrouwtje die deze verkocht en toen hebben we er voor elkaar één uitgekozen en gekocht.

Even blijven mijn gedachtes hangen op die dag, maar dan roept Max weer. 'Heey sis, moet jij niet over twintig minuten weg?!' Ik zucht even en ren dan met een half openstaande tas de trap af. 'Helaas wel ja,' zeg ik en spring bovenop de tafel. Ik wrijf even in mijn ogen. 'Het is nog veel te vroeg mensen!' Slaperig kijk ik mijn vader en broer aan die beide voor me zijn gaan staan. 'Hallo mevrouwtje,' zegt mijn vader dan lachend. 'Ik wist niet dat de tafel tegenwoordig ook als stoel dient.' Ik geef mijn vader een speelse stomp in zijn buik en alle drie lachen we kort. 

'Ik heb lunch voor je,' zegt mijn vader dan. Ik pak het aan en geef hem een kus op zijn wang. 'Dankje pap.' Ik glimlach en hij geeft daarna ook Max zijn lunch. Ik dump het in mijn tas en ga een boterham met kaas maken voor mijn ontbijt. 'Is mam al naar haar werk?' Vraag ik met volle mond. 'Wat?' Lacht mijn vader. Ik eet snel mijn mond leeg om het dan opnieuw te vragen. 'Is mam al naar haar werk? Is wat ik vroeg.' 'Ja, dat is ze,' antwoordt mijn vader. Ik knik en zie dat hij al zijn tas heeft en ook naar zijn werk gaat. 'Ik ga nu dan ook maar.' Ik zwaai naar mijn vader en Max doet hetzelfde. 'Doei pap,' roept Max. Dan hoor ik mijn vader de deur sluiten en zijn het alleen nog Max en ik die thuis zijn.

'Kan ik met jou mee fietsen?' Ik stik bijna in mijn brood als ik Maxwell dit hoor vragen. Ik hoest even en kijk hem dan verbaasd aan. 'Wat?' Roept hij dan verbaasd. Uhm... sorry hoor! Maar hij wil nooit met mij fietsen, waar komt dit ineens vandaan? 'Dan moet je eerst Lila zien te overtuigen.' Terwijl ik dit zeg loop ik naar mijn tas toe en prop alles er even goed in. Ik ben nu zestien, bijna zeventien, en Maxwell is achttien jaar, hij zit dan ook een klas hoger dan mij.

'Dat lukt me echt wel hoor,' hoor ik Max zijn stem ineens zeggen. Wacht, waar hadden we het ook al weer over? Ik denk even na... help? Wat was het nou? Ik schud even mijn hoofd. Ow ja, Max moet Lila ervan overtuigen dat hij mee kan fietsen. 'Nou, doe toch maar niet.' Ik schud mijn hoofd, mooi niet dat ik met Max ga fietsen, echt niet! 'Lila en ik moeten het hebben over... ja... Uhm... over... meiden dingen of zo iets!' Snel doe ik mijn zwarte All stars schoenen aan en een okergele jas. 'Ik pak mijn telefoon, tas en fietssleutel. 'Doei Maxy,' ik geef hem, net als bij mijn vader, een kus op zijn wang. 'Zie je straks wel op school verschijnen.' Ik lach. Van mij mag hij best wel mee fietsen, maar hij kan gewoon niet overweg met Lila. Max en ik zijn best close, maar op sommige momenten kan ik hem wel vermoorden.

-

Ik zit op mijn fiets en wacht totdat Lila komt. Zuchtend scrol ik over mijn telefoon en zie dat er op Whatsapp niks bijzonders is gebeurt. Ik open mijn gesprekken met Lila en begin te typen.

U: Li, waar blijf je nou?

Ik hoor iets om me heen bewegen en doe mijn telefoon uit. 'Wie is daar?' Maar ik krijg geen antwoordt terug. Een beetje bang kijk ik om me heen. Maar na een korte tijd zie ik een kat uit de struik springen. Niks om bang voor te zijn Kayla! Het was gewoon maar een kat. Ik zucht even en weet dat Lila iedereen moment kan komen, ze is nooit zo heel laat. Dan opeens licht mijn scherm weer op.

Zach Herron heeft u toegevoegd op Snapchat 

Wie is Zach Herron? En waarom heeft hij mij toegevoegd op Snapchat? Nou ja, het zal wel. Waarschijnlijk heeft iemand anders hem mijn snap gegeven, zodat hij me kan 'fixen'.  Dat doen de populaire meisjes op school wel vaker, omdat ze denken dat ik geen vriendje kan krijgen. Ik kan ze wel krijgen, maar of ik ze wil is een ander verhaal. Ik kan best dingen zelf hoor meiden. 

'Kayla!' Hoor ik dan Lila roepen. Snel zet ik mijn telefoon uit en stop hem in mijn jas zak. 'Lila!' Samen fietsen we verder, op naar school! 

-

Als we eenmaal op school zijn zetten we onze fietsen op slot en gaan we in de aula bij een groepje andere kinderen uit onze klas zitten. Lila en ik zitten vaak wel met veel andere kinderen, maar toch doen we het meeste samen. Ik kijk even naar Lila en glimlach, ze glimlacht meteen terug. Op de fiets gingen onze gesprekken weer overal en nergens over, zoals altijd. Terwijl Lila met een aantal andere meiden in gesprek is ga ik op mijn telefoon naar Snapchat. Ik denk na, wat moet ik doen met de jongen, tenminste ik denk dat hij een jongen is. Ik kan hem toevoegen? Of gewoon met rust laten?

Na een korte tijd nadenken besluit ik om de jongen toe te voegen. Wat kan er nou allemaal gebeuren. Doet hij iets heel ergs of vies, dan ontvriend ik hem gewoon, zo simpel is het. Als ik hem heb toegevoegd zet ik mijn telefoon uit en probeer me in het gesprek te mengen. Het gaat over de toets van een aantal weken terug, daar hebben we nog steeds de cijfers niet van terug. 'Ik heb sowieso een onvoldoende,' zeg ik dan tegen de rest en de meeste knikken instemmend. 'Zo te zien iedereen anders ook,' lacht Melody, een ander meisje uit onze klas. Ik lach mee en de rest ook. Dan gaat de bel en ik zucht even, daar gaan we weer, een nieuwe saaie schooldag.

-

Nadat er een aantal lessen voorbij zijn gegaan hebben we pauze en dan na de pauze een tussenuur. Ik ga op een plek zitten en leun tegen de muur aan. Lila komt tegen over me zitten en ook Melody en Tyler komen bij ons aan de tafel zitten. Ik pak mijn lunch uit mijn tas, ben benieuwd wat mijn vader er allemaal in heeft gedaan. Het eerste wat ik zie is een geglazuurde cupcake. 'Pap is de beste,' lees ik hardop voor. Lila begint meteen te lachen. 'Heeft je vader je lunch weer eens gemaakt?' Ik lach ook mee en knik. 'Even langs de bakker geweest, zeker,' hoor ik Tyler zeggen, mijn vrienden weten dat mijn vader echt niet kan koken. Ik kijk Lila even aan en dan schieten we allebij in de lach. Ik haal dan het papiertje van mijn cupcake af en begin te eten. 'Mjam,' ik probeer de andere jaloers te maken, maar het lukt helaas niet. 

Na een tijdje eten, gaat de bel, dit betekent dat de pauze voorbij is en ons tussenuur begint. Ik doe snel mijn oordopjes in, in de pauze kan je niks horen door je oordopjes, maar in een tussenuur! Als ik mijn telefoon open om muziek te gaan luisteren, zie ik dat de Zach Herron die mij had toegevoegd me een berichtje heeft gestuurd. Snel zet ik muziek aan via spotify en ga daarna naar mijn snap.

Zach Herron: Heey good lookin'

Sorry, maar wat? Hij heeft me nooit gezien, hoe kan hij dan zoiets over me zeggen? Wie is deze gast? Er spoken nog duizend andere vragen door mijn hoofd, ik snap het niet, moet ik hem kennen? 'Kayla, is er iets?' Vraagt Lila terwijl ze Netflix aan het kijken is, waarschijnlijk The 100, dat vind ze op de een of andere manier geweldig. Ik schud snel mijn hoofd. 'Niks,' zeg ik kort. Lila hoeft nog even niet te weten dat ik met een vreemde snap, nou ja, we hebben nog niet gesnapt, maar goed. Ik wil gewoon nog niet dat ze het weet, dan krijg ik weer allemaal rare opmerkingen. 

U: Sorry, maar ken ik jou?

Zach Herron: Kayla, je weet toch wel wie ik ben?

U: Ik denk dat je de verkeerde Kayla hebt gast.

Zach Herron: Maar dat is onmogelijk!

'Kay.' Ik kijk op en zie Max voor me staan. 'Wat moet je?' Ik kijk hem aan, waarom moet dit wezen mijn broer zijn. Sommige mensen hebben een broer wie hun ontloopt op school. Maar nee. De mijne, die moet mij natuurlijk weer opzoeken. Ik kijk hem nog steeds vragend aan. 'Zeg Pleasse dat pap onze lunch heeft verwisseld?' Ik schud mijn hoofd. 'Ik had een boterham met kaas en aangezien jij dat niet lust, denk ik dat ik de goede lunch had.' 'No!' Ik moet lachen terwijl ik me afvraag wat er nou zo'n probleem is. Wacht, zou papa ook bij Max een "papa is de beste"-cupcake  in zijn lunch gedaan hebben? Als dat zo is, dan schaamt Max zich natuurlijk kapot. 'Ook een cupcake?' Vol medelijden leg ik mijn hand op zijn schouder. 'Ja,' zegt hij op een zielige toon. We kijken elkaar zielig aan en ik hoor de rest van mijn vrienden lachen waardoor ik zelf ook in de lach schiet. 'Ja, oké, jammer,' zegt Max dan. 'Dan ga ik weer, doei!' Ik kijk hem verbaasd aan terwijl hij weg loopt. 'Soms, soms dan begrijp ik echt niet dat sommige mensen familie van me kunnen zijn.' Ik doen mijn oordopjes met een glimlach weer in mijn oren en zie dat de rest ook door gaat met wat ze deden.

U: Sorry, maar het is mogelijk.

U: Wat was haar snap naam?

Zach Herron: Official_Kaylaxx

U: Yep, dan heb je de verkeerde. Mijn naam is:

U: Official_Kaylaax

Zach Herron: Das balen.

En toen ging de bel, die minuten gingen snel voor bij. Ik zucht voor de zoveelste keer vandaag. 'Nog vier uur te gaan meid,' zegt Lila en ze legt haar arm om me heen. 'We kunnen dit overleven,' lach ik. Samen lopen we naar het lokaal en daar gaan we naast elkaar zitten. Als iedereen eenmaal binnen is begint de les en zijn we gedwongen naar de docent te luisteren. Maar het enige waar ik aan kan denken is wie nou Zach Herron zou kunnen zijn? Ik heb het gevoel dat ik zijn naam ergens van ken!