"Neredeyim?"

Yeonjun, sanki camdanmış gibi nazikçe elimi tuttu.

"Güvendesin, endişelenme."

Yüzünde küçük bir tebessüm yer almıştı.

"İyi olmana sevindim. Düşündüm ki- yaparsın... Tamam boşver, her neyse. Artık her şey geride kaldı. Ve bekle- tanrım neredeyse kendimi tanıtmayı unutuyordum! Ben suç soruşturma biriminden Choi Yeonjun. Biz-"

Onu bölen fısıltılı bir kahkaha attım.

"Be-ben üzgünüm, çok konuşuyorum..."

O domates gibi kırmızıydı.

Başımı salladım.

"Önemli değil..."

Onunlayken rahat hissettim.

Ꮺ