Szkocja w dzieciństwie był zbytnio rozpieszczany przez swoich szefów. Ukrywano przed nim wszystkie problemy, aby uchronić jego dziecięcą niewinność jak najdłużej. Jednak gdy skończył szesnaście lat zdecydowali, że dość już mydlenia oczu, a Alliestor powinien dorosnąć. Chłopak został rzucony na głęboką wodę. Okazał się wtedy osobą nieporadną i zupełnie bez doświadczenia życiowego. Pierwszych parę lat było dla niego ogromnym szokiem i zajęło mu dość sporo zanim zdążył się przyzwyczaić do bycia odpowiedzialnym krajem.

Kiedy urodził się pierwszy z jego braci postanowił, że będzie myślał głównie o nich, a nie o własnych potrzebach. Od maleńkiego katował Irlandię, Walię, a zwłaszcza Anglię, aby ich zahartować i przygotować do ciężkiego życia. Nie okazywał im ciepłych uczuć, bo bał się, że jeśli staną się zbyt uni, to ktoś kiedyś ich mocno skrzywdzi. Efektem jego starań było wychowanie silnych państw. Najbardziej "udał" mu się Arthur, który w ogóle przestał prawie odczuwać ludzkie emocje stając się przebiegłym, niebezpiecznym i pozbawionym zahamowań władcą.

Drugą stroną medalu była jednak nienawiść, którą Anglia czuł wobec starszego brata. Z jego punktu widzenia Szkocja znęcał się nad nim i nad resztą rodzeństwa dla własnej przyjemności. Alliestor wiedział, że tak to się skończy. Jednak postanowił poświęcić miłość trójki rodzeństwa względem niego na rzecz ich potęgi.