Chapter 3

Kai Pov

"Gago ka ba, huh?!" I shouted.

Hinihingal ako matapos ko siyang maitulak. Nangangapa ako sa hangin sa lalim at diin ng halik niya sa akin kanina. Ang ekspresyon ng mukha niya ay hindi nagbago. Matatalim na tingin pa rin ang pinupukol niya sa akin. Humakbang siya papalapit sa akin. Gusto kong tumakbo. Gusto kong layuan siya pero ang paa ko ay di ko magalaw dahil sa panghihina nito. Ang galit na mata ni Priam ay nakakapanghina ng husto sa akin. Lumunok ako ng dalawang beses.

Nang iangat niya ang kanyang kamay ay akala ko susuntukin niya ako kaya napapikit ako ng husto. Pero naimulat ko ang mata ko nang maramdaman ko ang hininga niya sa pisngi ko. Tiningala ko si Priam na nagtatagis na ang bagang niya. Mas nahuhulma ang panga niya kapag ginagawa niya iyon.

Tinungkod niya ang dalawang kamay niya sa dingding at nasa pagitan ako nun.

"Why are you like this?" gusto kong kapitan ang tuhod ko nang bigla itong nanghina ng husto. Akala ko ay nasusobsob ako dahil sa panghihina nito pero naagap ni Priam ang bewang ko gamit ang isa niyang braso.

Iyong boses niyang nagpipigil sa galit. Iyong boses niyang nagpipigil na sigawan ako. I don't know why is he like this. Ako dapat ang magtanong sa kanya kung bakit naging ganito siya. Oo, tumagal sila ni Jia ng isang taon pero kahit kailan hindi pa kami nagkaroon ng ganitong klaseng interaksyon sa isa't isa. 

"Huh! Priam naririnig mo ba ang sarili mo? Gago! Ako dapat ang magtanong sa iyo n'yan. Ako dapat ang magtanong kung bakit umakto kang parang baliw!"

Sa kabila ng magkalapit naming katawan ay sinisigawan ko siya. Kung makita man ako ng mga humahanga sa kanya na ginaganito ko lang siya. Malamang dinumog na ako pero wala akong pakialam. Hindi ko nga alam e. Kung bakit nahuhumaling sila sa ganitong klaseng lalaki. Iwan ko sa mga babae na ang hihilig magkagusto sa ganitong klase na lalaki. Na parang badboy ang dating, mukhang fuckboy, tapos napakalamig na lalaki. Tssk! Kaya nasasaktan kasi ganito na nga ang lalaki kahit na given na ang mga flaws nito hala sige pa rin. Para sa akin, mas nakaka-fall pa ang lalaki na gentleman, mabait, palangiti at hindi fuckboy. Hindi katulad ng lalaki na nasa harapan ko ngayon na ilang dipa lang ang layo sa mukha namin.

"Wala ka bang naalala? Did you forget what happened in Loren's house?"

Tinulak ko siya at umayos ako sa pagkakatayo. Anong akala niya nagustuhan ko iyong pahawak-hawak niya sa bewang ko? Pssh! No thank you!

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko sa kanya. I try to regain my pose.

"Come on, Kai I know you have a hint already. Did you not?"

"Priam, bakit mo binubuksan iyan. Nakaraan na iyon. Wala na akong paki doon kaya kalimutan mo na din iyon. Dahil ako kinalimutan ko na iyon." sabi ko sa kanya.

Nakita kong kinuyom niya iyong kamao niya. Nakita ko kung paano gumalaw ang ugat niya doon sa kamay niya. Oo, siya na. Siya na may magandang pangangatawan.

"Heck! I cannot forget it."

"Edi, hindi ko na kasalanan iyan."

"Are you even aware of what did you do that night, huh?" may pagtitimpi niyang saad.

Umiwas ako ng tingin sa kanya saka bumalik doon sa sala at umupo ako doon aa kinauupuan ko kanina. I can feel his presence behind my back. Even his sharp gazes that piercing on my back.

"Kung ano man ang nangyari ng gabing iyon..." hinarap ko siya at umupo. "Sinasabi ko sayo kalimutan mo na iyon. Alam ko naman na pagakakamali lang iyon na hindi na dapat pang masundan at talagang hindi na. Kung may mali ako sorry. Kung wala naman sorry pa rin. Wala akong maalala Priam. Wala akong maalala kung ano ang nangyari ng gabing iyon. At nagpapasalamat ako doon."

"What if I don't want to forget it?" nakatayo siya sa harap ko at tinatakpan ng malaki niyang katawan ang panonood ko doon sa telebesyon.

Tiningala ko siya. "Hindi ko na iyan problema basta ako wala na iyon sa akin." kinunutan ko siya ng noo ko. "Saka bakit mo ba ito ginagawa Priam, girlfriend mo ang stepsister ko baka nakakalimutan mo iyan. Tapos heto ka, kung ano-ano na iyang lumalabas sa bibig mo."

"I'm not hers and she's not mine and will never be. She's not my girlfriend."

Napamaang ako at tiningnan siya ng may pang-iinsulto pero sa pagkadismaya ko. Ako pa ang nainsulto.

"E, bakit na nandidito kung ganun?"

"I'm visiting-"

Marahas ako tumayo at pinaningkitan siya ng mata. "Putang inang! Visiting! Wala na naman pala kayo-"

"I'M NOT VISITING HER OBVIOUSLY! I'M NOT HERE FOR HER. I'M BECAUSE I WANT TO SEE YOU!"

Napaatras ako sa gulat ko pero pag-atras ng paa ko ay sofa na kaya natumba ako doon. Hindi naman iyon masakit kasi foam naman ang sofa namin.

"Shit!" mura ni Priam.

"Nangga-gago ka alam mo ba iyan, Priam."

Hindi ko siya maintindihan kung bakit gusto niya akong bisitahin at gusto niya akong makita. Hindi maiurok ng utak ko kung bakit? What happened to this man, really.

"I thougt after a week, pagkatapos ng may nangyari sa atin ay hahanapin mo ako at tatanungin mo ako kung ano ang nangyari sa atin."

Napatawa ako sa sinabi niya. Anong klaseng pag-iisip meron ang lalaking ito? Mas pinapainit niya ang ulo ko lalo. Tang ina!

"At bakit ko gagawin iyon?" pinagkrus ko ang braso ko sa ibabaw ng dibdib ko. His jaw clenched. Damn it!

"Because you want to clarify-"

"Tssk! Priam, gago lang ang lalaking gagawin iyon. At hindi ako gago kaya bakit ko iyon gagawin? Besides, your my stepsister's man and what happened to us it's a sin. It's a mistake that need to be buried 6 feet beneath the ground. Wala akong habol sayo okay? Saka kung hindi mo binuksan ang usaping ito ay hindi ko maaalala ang gabing iyon."

He sauntered towards me and settle his legs between my parted legs. Parang may live wire na tumanday sa binti ko nang magdikit ang binti naming dalawa. Kaya mas naibuka ko nag binti ko. Ano iyon? Naisandal ko rin ang likod ko sa sofa at tiningala ang lalaking parang hayop sa harapan ko.

"So you remember?" the way he speak ay para bang nanunuya siya sa akin. Pssh!

Bumuntong hininga ako. "Ilang ulit ko bang sasabihin na wala nga akong maalala sa nangyari ng gabing iyon. Ang tanging naalala ko lang ay nagising na lang ako na hubo't hubad tapos ay katabi kita. A-at..." sasabibin ko sana iyong may tumulo na likido sa likod ko pero isinawalang bahala ko iyon. "Iyon, iyon lang ang naaalala ko Priam."

"So, you don't remember when you said I'm your first? That I am the first man who touch you, who holds you and fuck you."

My lips formed into thin line. Gago, sinabi ko ba talaga iyan? Bakit ko naman iyan sasabihin sa kanya? Nakakabaliw! Nakakabaliw ang walang maalala dahil parang naniniwala ako na sinabi ko nga iyon. Oo, nga't playboy at fuckboy si Priam pero hindi naman siya sinungaling. He is known to his boldness and honesty in anything and everything. He tells what's in his mind. Either nakakasakit ba iyon o hindi.

"K-kung nasa wastong pag-iisip ka sa oras na iyon... bakit mo hinayaang may mangyari sa atin?"

He scoffed. "I want to stay away from you. Cuz, I don't want you to regret everything when tomorrow comes but you beg. You beg me to touch you and fuck you. I tried every measures that I have in mind para walang mangyari but you threathen me na maghahanap ka ng ibang lalaki sa labas na kaya kang paligayahin... and I don't want that."

Tumakas ata lahat mg dugo ko sa katawan ko. Nanlamig ako sa sinabi ni Priam. Totoo ba iyon? Napahawak ako sa sintido ko. Bakit kasi wala akong maalala putang ina!

"U-umalis ka... umalis ka Priam..." uminit ulit ang bawat sulok ng mata ko. Hindi ko matanggap na ginawa ko iyon. Hindi iyon pwedeng mangyari!

Nakita ko ang pagbago ng ekspresyon niya. His facial expression soften as he stared his protuding gold  eyes on me.

"K-kai..."

"Pakiusap P-priam umalis ka... umalis ka." saad sabay ng pagtulo sa luha ko. Napaiyak ako sa galit. Galit na galit ako. Galit ako sa sarili ko. Galit ako dahil bakit kailangan pang sabihin iyon ni Priam. Hindi ko kayang tanggapin iyon. Bakit sa lalaking kinamumuhian ko pa? Bakit sa lalaking sinusumpa ko sa bawat oras na makita ko siya?

He bend down and reached my moist face due to my tears. "Kai."

I slapped his hands and I wiped my own tears. I'm not a disabled person who can't wiped his own tears.

"Umalis kang gago ka. Umalis ka." I eyed him. He look like a wounded puppy. What the hell!?

"Wag ka ng bumalik dito sa bahay namin. Kung gusto mong makipagkita sa stepsister ko magkita kayo sa motel wag dito."

Tumayo siya ng maayos. "It's not my intention to hurt you Kai. I just said what I want. I just said it so that you would understand me, at least. And about to what you've said just now. Hindi ako makikipagkita pa kay Jia." aniya at tumalikod na siya pero huminto siya saglit at nilingon ako, "Jia is just my alibi, anyway." dagdag niya bago lumakad ulit.