Chapter 28

Kai Pov

Nag-unat ako ng buto pagkabangon ko sa kama. Umupo muna ako doon saka nilibot ko ang tingin ang buong silid. Wala na si Priam. Tamad akong bumaba sa kama at inayos ang kinahihigaan.

Tahimik akong naglakad patungong cr ngunit napatigil ang paa ko nang makita ko ang closet ni Priam. Dang! Shit! Biglang pumasok sa isipan ko ang nangyari doon sa loob ng closet niya. What the hell! Ipinilig ko ang ulo ko dahil sa mga alaala na pumapasok doon. Parang isang plakang paulit-ulit na nagri-reply sa utak ko ang nangyari kagabi.

Paano ba kami nauwi doon ni Priam sa ganoon? Bwesit! Dahil ito kay Erris, eh. Kung sana di niya talaga binuksan ang topic tungkol sa wallet ni Priam. Siguro di iyon mangyayari. Iwan ko para akong nahihiya kay Priam dahil sa nangyari kagabi. Iminit ang mukha ko dahil sa mga alaala sa nangyari. Hindi ko makakalimutan ang mukha ni Priam nang gabing iyon.

The lust and desires on his face was very obvious. Every thrust of his mouth on my thing was just very good. It feel so nice and whether I admit it or not, I like it. I like it so much. It feels like it's the first time he did it? Priam just ate me last night no other thing that happened. He just eat me. He just pleasured me that I almost forget the world because of his skillful mouth and tongue. I blushed when I remember how I shouted and whimpered because of him. I blushed when I remember how my voice went hoarse shouting Priam's name and asking for more.

If only I knew that it would be so wonderful. If only I knew it from the very beginning that giving a head will feel so great and pleasurable. Matagal ko na sanang pinagawa iyon kay Priam. Shit. What more on sex? How does it feel? Now, I'm started to loss my sanity! Priam Lacsamana you better take responsibility of this feeling that you awaken on me! You must be you scoundrel Lacsamana.

I was about to reach the toilet and bath doorknob when I hear the door bells. Kumunot ang noo ko. Bakit halos araw-araw na may bisita kami! Tapos ang a-aga pa! I look at my self. I look better in Priam's clothes and under my big tshirt is a short.

Akala ko ay titigil na ang pagtunog noong doorbells pero hindi pa rin. Hindi pa ba binagbuksan iyon ni Priam?

"Priam!" Sigaw ko.

"Kai," napatingin ako sa pintuan sa harapan ko. Doon kasi nangggaling ang boses ni Priam.

"Anong ginagawa mo dyan!?"

"Naliligo Kai. You wanna join?" ngumiwi ako sa narinig kong sagot niya.

Binagsak ko ang kamay ko sa pintuan. "Hindi!" sigaw ko naman. Binigyan ko nang isang sipa sa paa ang pintuan, "may tao sa labas!" Ako at tumalima sa labas.

Sinong mga tao ba itong kay aga-aga nambubulabog ng bahay nang may bahay! Hindi na ako nagsuot pa ng iba dahil naiisip ko na maliligo din naman ako. Ang nasa isip ko habang pinabaybay ko ang daan patungo sa main door ay si Erris lang naman ang maaaring bumisita sa amin ng ganito ka aga. Okay lang naman kapag makita ako ni Erris dahil alam niya naman na buntis ako.  Kaya naging kampante ako saka siya lang din naman ang nakakaalam na buntis ako. Iyong magaling niyang kapatid ay wala iyong alam.

Pagbukas ko nang pintuan ay sisigawan ko na sana ang pagmumukha ni Erris pero hindi ko na magawa dahil hindi si Erris ang nasa labas ng pintuan ngayon. Ibang lalaki ang nasa pintuan ngayon. Nanlaki ang mata ko at umatras. Gulat din ang mukha niyang nakatingin sa akin. Umtras pa ako bago siya tinalikuran. Napahawak ako sa tiyan ko. Sa suot kong damit ni Priam ay halata na ang tiyan ko. Shit.

What to do? What to do?

Gusto ko na sanang tumakbo pabalik sa kwarto nang makita kong papalapit si Priam na nakabihis na at nagpupunas sa buhok niya. Natigil siya nang makita ako... at ang lalaki sa likod ko.

"Kuya? What are you doing here?" Si Priam at lumapit sa akin. Ni hindi ako lumingon pa hindi rin ako makagalaw.

"Visiting of course." anang naman ng lalaki na kapatid pala ni Priam. Hala, paano ito?

"Mom?" Anang na naman ni Priam na mas kinakabog ng puso ko. What the hell! Pati ina ni Priam ay nandidito.

"My son. Gracious, I thought you already forget that you have a family in Manila?" Boses pa lang ng ina ni Priam parang mataray na. Parang si Nelanie lang.

"And who is this guy? Bakit hindi siya humarap sa mga panauhin?"

"Pumasok muna kayo, mom."

I'm fidgeting my fingers while sitting next to Priam, across us was his brother and mother. His mother clad with  color black bell bottom pants and white long sleeves tuck in and folded it up to her elbow, she's showing her flawless and smooth skin even at age of 50's with her hair flow up to her shoulder and her very red lips. Sa tabi naman ng ina ni Priam ay ang kuya niya na naka faded jeans at tshirt na hapit na hapit sa katawan. Nanliit ako sa harapan nila ako ay walang ligo tapos naka-tshirt lang ni Priam at short.

"Aren't you going to introduce this guy to us, Priam?" Ang ina na ni Priam ang unang nagsalita.

Bumuntong hininga si Priam. "Mom, kuya, this is Kai my boyfriend," si Priam at tumingin sa akin sa pamilya niya. "And Kai this is my older brother Sinbad and my mother Luciana."

"So this is the guy that Nelanie and Erris talking about?" Tanong ni Sinbad.

"What did Nelanie and Erris told you?" Si Priam sa kuya niya.

"Nothing special. Sabi lang nila binabahay muna." Sagot nito kay Priam.

Bwesit na Erris talaga ang daldal kasi. Ano naman kaya ang mga sinabi n'ong magkapatid na iyon sa kanila.

Ako naman ay nakatingin lang sa ina nila na si Luciana na nakatingin sa akin ng husto. Parang laser lang mata niyang nakatingin sa akin. Furrowed eyebrows and lips pursed together. Ang tiyan ko ngayon ay tinatakpan ko ng unan at hindi pa rin ako makapagsalita sa takot at kaba.

Jesus help me.

"Is... is your boyfriend a blessed man, Priam?" Tanong ng ina niya habang ang mata ay nananatili sa akin.

Ako naman sa kina-uupuan ko ay halos takasan ng dugo sa tanong niya. Yumuko ako. My hands are sweating so bad. My knees are shaking. Sinusubukan kong pigilan ang panginginig ng tuhod ko pero talagang grabe ang panginginig n'on.

"Kai, are you okay?" si Priam saka hinawakan niya ang kamay ko at ang isa niyang kamay ay nasa likod ko naman. Sinilip niya ako.

"P-priam..." nanginginig ang boses ko sa kaba.

Kumuyom ang panga ni Priam. "Hey, it's okay. Don't be nervous. I'm here." Aniya at hinigpitan niya ang pagkakahawak sa kamay ko.

Tumango ako sa kanya at kumapit sa kamay niya. Huminga ako nang malalim bago i-angat muli ang noo ko sa pamilya niya.

"Is he okay Priam?" nagbago ang boses ng ina ni Priam at bakas sa mukha niya ang pag-aalala.

"Yes mom. Okay lang siya. At oo mom, isang blessed man si Kai, bearer siya," ngumiti sa akin si Priam. "he is carrying our first child mom, kuya."

Napangiti ang kuya ni Priam. Ang ina niya naman ay nakatakip ang kamay sa bibig niya. At parang naluluha? Teka anong nangyayari?

"Wow, congrats Priam you'll be a father soon." Anito at ngumiti rin sa akin. Pero ako ay hindi ko magawang ngumiti kahit na maliit dahil naguguluhan ako. Akala ko ayaw nila. Akala ko hindi nila ako matatanggap.

"Thanks kuya."

Napakurap-kurapa ako at tumingin kay Priam ng biglang tumulo ang luha ng ina niya.

"Mom, haha, don't be such a drama." natatawang anang ni Sinbad sa ina niya at hinagod nito ang likod.

What a peculiar family. Ang daling mag-iba ng mga mood nila. Pati na ang mga ekspresyon nila.

"I'm just happy that finally, Priam is going to settle."

"A-anong settle po?" ngayon lang ako nakapagsalita.

"Of course, Kai. Buntis ka na dapat lang na pakasalan ka ng anak ko."

"Ho?"

"Wag mong paniwalaan ang mommy Kai. Nag-o-overreacting lang yan." Si Sinbad sa tabi ng ina niya.

Nagpunas ng luha ang ina ni Priam. Pati sa pagpunas niya ng luha niya ay parang may class.

"Kai, can I hug you?"

Tumingin ako kay Priam, nakangiti siya, bago bumaling ulit sa mommy nila.

"O-oo po, Mrs. Lacsamana."

Tumayo siya at lumapit sa akin at niyakap ako. "Ohhh, don't call me Mrs. Lacsamana, call me mommy ,okay?"

Pinakawalana niya ako at kinuha niya ang unan na nakatabun sa tiyan ko. Halata doon ang baby bump ko.

"A-ayos lang po sa inyo na tawagin ko kayong mommy?" Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Ang tagal ko na kasing pangarap na magkaroon ng mommy. Mula pagpukat ng mata ko ay wala na akong ina kaya sabik ako sa isang ina. At ngayon ay tutuparin iyon ng ina ni Priam. Akala ko pa naman ay mataray siya kagaya ni Nelanie. Akala ko ayaw niya sa akin. Akala ko sasabihin din nila na, ayaw nila sa akin. Si papa Gino lang kasi ang tumayong ina at ama dahil hindu naman siya pinanagutan ng nakabuntis sa kanya.

"Yes, of course, you will be my soon daugther-in-law."

Napangiwi ako nang marinig ko ang daugther-in-law.

"This is such a dream of me na sana magka-apo na ako. And finally, ito na. Thank you, Kai. Thank you so much." Hinawakan niya ang tiyan ko. "This will be the first little Lacsamana."

"Does... does dad knows that you're here, mom? Does he know about this?" Si Priam mayamaya.

"No, you know your father Priam. Kung napapakasalan lang ang ospital malamang matagal na iyong nag-file ng annullment sa akin." Gulat pa rin talaga ako dahil ang bilis nilang mag-iba ng boses at mood.

Nagtagal sila sa villa at nag-uusap din Priam at ang kapatid niyang si Sinbad pagkatapos ng breakfast namin. Ako naman ang si mommy Luciana ay nandito sa sala.

"Mahirap ba ang pagbubuntis mo Kai?" Tanong ni mommy Luciana.

"Opo, mommy." Parang ang sarap sa pakiramdam ng may mommy. Hindi ko man kadugo si mommy Luciana ay ramdam ko naman ang pag-aalala niya at pagiging ina niya kahit na ngayon lang kami nagkakilala. "Sobrang hirap po at ang tagal po nawala ng morning sickness ko saka sumasakit din po ang mga binti ko. Saka pa iba-iba po ang mood ko at lagi ko pong napagti-tripan si Priam."

"Inaalagaan ka naman ni Priam ng mabuti, diba?"

Ngumiti ako kay mommy at tumango. "Opo mommy."

"Kung may kailangan ka anak sabihin mo lang sa akin. Kahit ano ibibigay ko at kapag nagloko o inaaway ka ng anak ko tawagan mo lang ako, huh."

Dahil sa sinabi ni mommy Luciana ay palagi na akong napapagalitan ni Priam. Inulan na ako dito sa villa niya ng mga chocolates, marshmallows at ice cream. Mommy Luciana spoils me a lot at hindi na iyon nagugustuhan ni Priam. Sabi niya nakahanap lang daw ako ng kakampi ay lumaki na ang ulo ko. Bahala siya sa buhay niya. Basta ako ang saya ko lang. Saka gustong-gusto kong nakikita kapag galit si Priam. Iyong tipong namumula na sa galit si Priam tapos parang bubuga na siya ng apoy. Ang cute niyang tingnan. Sobra.