Chapter 17

Kai Pov

"Priam, kaninong villa ito? Kasama ba ito sa pag-aari ng pinsan mo?" tanong ko kay Priam habang nagluluto siya. Ako naman ay nakaupo sa isang high chair sa may island counter saka hinihintay ko rin ang tinimpla niyang gatas. Hindi naman kasi ko nagtagal kanina doon sa kwarto dahil hindi na rin naman ako inaantok kaya sumunod lang din ako sa kanya dito sa kitchen.

Lumingon si Priam saka lumapit siya sa akin bitbit ang gatas na nasa kamay niya. Binigay niya sa akin iyon tapos ay umupo sa katabi kong upuan.

"Nope, I own this just this one." sagot niya sa akin.

Uminom ako doon sa gatas dahil mukhang matatagalan pa iyong niluto niya. Nilagay ko ang baso sa island counter sa harap namin na may tira pa. Napatingin ako kay Priam nang hawakan niya ang kamay ko. Napaigtad pa ako doon. Hindi pa talaga ako sanay.

"You scared me so much, Kai." my forehead crampled. "Maybe, I'm exaggerating but I thought, I lost you the moment, I saw you laying on the floor and no consciousness. You don't know how terrified I am. " he pondered and bring my hands on his lips. He rewarded my hands with a peck.

"Sorry..." the only words that came out from my mouth. Ako rin naman ay grabe rin ang kaba at takot ko n'on. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin sa mga oras na iyon. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin kung wala at hindi dumating si Priam.

"Priam... iyong... iyong bahay namin anong nangyari doon? Iyong mga taong pumasok sa bahay namin nahuli mo ba sila?" now that we're talking about them it's better na tanungin ko nalang din siya. Actually, hindi ko na dapat siya tatanungin nito. Dapat hindi na ako magtatanong sa kanya ng ganito dahil alam ko na na-handle na iyon ni Priam.

He put my hands down yet his hands is still intertwining with mine.

"When i hear the loud noise from your line. I know there is something wrong that is happening and when you lost on the line. I immediately call the authorities so when I arrived the punks, the thief, are already in their hands. Iyong dalawang lalaki na pumasok sa bahay ay mga labas pasok na pala iyon sa kulungan but because of what they did. Hindi ko sila hahayaang makalaya pa. And about the house... the door, the windows and other stuff in the living area was damage and in the kitchen, as well. But don't worry ipapagawa ko iyon. Para makabalik na tayo doon."

Bumuntong hininga ako. Hindi ko mapigilang hindi malungkot dahil kay papa ang bahay na iyon. Pero natatakot na ako doon.

"Don't be sad. We can still fix the house. The most important thing is you are safe and so as our baby," saad ni Priam saka hinawakan niya ang tiyan ko. Binaba ko ang tingin ko doon sa tiyan ko two almost two months na siya pero hindi pa naman lumalaki ang tiyan ko.

"Priam... ayaw ko nang bumalik doon. Ayaw ko nang bumalik doon sa bahay namin. Totoo ang sinabi mo na wala nga akong kabit bahay doon. Kung meron man malayo naman kaya siguro ang lakas ng loob ng mga magnanakaw na iyon na looban ang bahay."

Mahirap sa akin na hindi tumira doon sa bahay na iyon dahil maganda doon sana dahil tahimik pero kung ang kapalit naman n'on ang kaligtasan ko at nang anak ko wag na lang. Hindi rin kasi talaga kami makakasiguro ni Priam na hindi iyon mauulit kahit na nakakulong na ang mga taong iyon. Pumunta nga ako dito para mas ligtas ako tapos ganito pa.

May narinig akong nag-ring na cellphone kaya napalinga-linga ako. Pati si Priam ay kumunot din ang noo.

"Baka cellphone mo iyon nasa desk doon sa kwarto. Baka tumawag na si tito Gino." ani ni Priam mayamaya.

Napakurap-kurap ako. "Alam ba ni papa iyong..."

"Yes, tinawagan ko siya kanina habang tsini-check ka ni uncle. I just thought na mas mabuti nang alam ni tito kung ano ang nangyari kanina."

Tumango ako sa kanya at umalis sa upuan saka pumunta sa kwarto. Nang tingnan ko ang cellphone ko. Tama nga si Priam si papa ang tumatawag. Huminga ako ng malalim saka sinagot ang tawag.

"Kai? Priam?" salubong kaagad ni papa nang masagot ko ang tawag niya.

"P-pa, ako 'to," i stummer.

"Jesus! Makaio, are you okay? How's your child is it okay? Nandyan ba si Priam?"

"Pa," ako saka umupo sa kama. "Ayos na po ako saka," tumingin ako sa tiyan ko, "safe naman po ang anak ko pa. Wala naman pong masamang nangyari."

"Hay! Salamat naman sa diyos. Alam mo bang noong tumawag sa akin si Priam at sinabi niya iyong nangyari sa iyo. Parang gusto ko nang liparin ang isla viste para makita ka lang. Pinag-alala mo ako anak. Mabuti na lang at nandyan si Priam paano na lang kung wala. Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kung may mangyayaring masama sa iyo, Kai..."

"Ayos na po ako pa. Wag ka na pong mag-alala... at... at n-nandidito naman po si P-priam."

"Hmm, mabuti talaga... Gino! Ano bang ginagawa mo dyan sa labas pumasok ka na!" narinig ko ang sigaw ni tita Jade sa kabilang linya. Nakagat ko ang ibabang labi ko. Narinig ko naman ang ang pagbuntong hininga ni papa. "Oo, andyan na." si papa.

"Sige pa. Kakain pa rin kasi kami ni Priam."

"Sige anak. Mag-ingat ka dyan."

Bumalik na ako sa kitchen pagkatapos ng tawag ni papa at nakita ko si Priam na hinahanda ang mesa na malapit lang sa kitchen. The table is just good for only four people. Napatigil ako nang makita ko si Priam habang naglalagay siya ng mga pinggan at kubyertos doon. Seryoso siya habang ginagawa niya iyon. Sa totoo lang ngayon ko lang talaga na-appreciate lahat ng ginagawa ni Priam para sa akin at sa anak... namin.

Talagang wala akong maalala noong may nangyari sa amin ni Priam sa gabing iyon. Ang huling natatandaan ko lang ay iyong lalaking nagbigay sa akin ng inumin. At doon lang ang naalala ko hanggang ngayon. Syempre si Priam na nakakaalala sa lahat ng nangyari ay alam na alam niya talaga na siya ang ama sa dinadala ko. Hindi namaan sa hindi ako sure na siya ang ama sa pinagbubuntis ko. Hindi lang ako makapaniwala na sa lahat ng tao doon siya pa talaga.

Noong una ay nagsisisi ako kung bakit si Priam pa talaga of all the people bakit sa kanya pa. Sa tao pa talaga na ayaw ko. Sa tao pa talaga na kinamumuhian ko. But right now seeing how devoted he is to me and to my pregnancy nawala ang lahat ng pagsisisi ko. He's such a good man pala. Siguro nga may mga escapdes siya... pero ano naman iyon sa akin. Ang importante ay ang ngayon. Ang ngayon na ipinapakita niya sa akin. Now, I'm starting to... to like him not just as Priam Lacsamana but also as a real man. I'm starting to like him not because of his possesion, not because of his name, not because of his money but because of whp he really is.

"Kai? Are you okay? Come on let's eat so that you can have your ice cream."

Now, sino ang hindi magkakagusto sa kanya kung ganito siya. My face heated. Shit! I'm blushing because of this scoundrel.

"Si tito ba iyong tumawag sa iyo kanina?" tanong niya habang kumakain kami.

"Ah, oo. Nangumusta lang pagkatapos nong nangyari. Saka..." pinaba ko ang kubyertos ko at binaba ang ulo ko. "T-thank you... thank you dahil dumating ka kanina. Kung hindi dahil sayo baka... baka kung ano na ang nangyari."

Shit. This is the first time that I said those words to him. After all the things that he did ngayon lang talaga ako nakapagpasalamat.

Nag-angat ako ng tingin nang marinig ko ang pagtunog ng upuan. Tumayo si Priam saka pinunasan niya ang bibig gamit ang table napkin. Lumapit siya sa akin at walang kahirap-hirap na inikot ang upuan ko paharap sa kanya.

Kinuha niya ang dalawang kamay ko at kinulong niya iyon gamit ang dalawang malalaking kamay niya. Parang may dumaloy na active wire mula sa kamay ko at dumiretso sa puso ko, the sole reason why my heart beat is in frantic. I gulped. Nilagay niya ang dalawang kamay namin sa hita ko.

He look up and caught my eyes with his golden eyes. Ngayon ko lang talaga na pansin na ang ganda pala talaga ng mata niya. His thick and dark eyebrow is really splendid. I want to raise my hand and touch his face so that I can trace every angles of it but he is holding my hand so tight.

"No, don't thank me, Kai. I should be the one who's saying those words for you. I should be the one who's thanking you. I want to thank you Kai because you let me... hinayaan mo akong maging ama sa anak natin..."

"Pero nilihim ko ito sa iyo Priam. Kung hindi mo nga ako nahuli noon baka ay hindi mo pa rin alam ito hanggang ngayon-"

He smiled and nodded. "Yeah, it's given. I understand. I understand you, Kai. Ginawa mo iyon dahil... galit ka sa akin saka e-ex ako ng stepsister mo. Tapos ang bata mo pa syempre may mga agam-agam ka at pagdududa. You're just 23 and I am 34... I just want to thank you as well because even if you hate me, you let me take my responsibility as a father to our child. I want to tell you Kai that what happened that night... i don't regret it. I don't feel an ounce of regret."

Hindi ako nagsalita. Nakatingin lang ako sa mata at mukha niya, palipat-lipat. Habang siya naman ay sinasalubong din ang tingin ko sa kanya. Kinuha ko ang isang kamay ko saka yumuko ako at inabot ang mukha niya. Napapikit siya nang dumapo ang kamay ko sa mukha niya. Para bang dinadama niya ang palad ko na nasa mukha niya.

"Salamat din, Priam, salamat sa lahat." halos pabulong kong sabi sa kanya.

Minulat niya ang mata niya at hinanap ang mata ko. Inangat niya rin ang kamay niya saka sinikop ang kabilang pisngi ko. Ang laki talaga ng kamay niya!

"I'm so damn happy, Kai. I'm so happy that I want to kiss you." he said and licked his lips.

Napatingin ako sa bukol doon sa leeg niya na tumaas-baba. Binalik ko ang tingin ko sa namamasang labi niya. Pumikit ako saka unti-unting binaba ang mukha ko upang hagkan ang labi niya. Gusto ko rin siyang halikan. Hindi pa nakakalapat ang labi ko sa kanya ay naramdaman ko na ang kamay ni Priam na humaplos sa mukha ko pababa sa leeg ko. Nimulat ko ang mata ko at doon ko na nakita na nakapikit si Priam at naka-anggulo ang mukha niya sa akin. Napapikit ako nang nagtagpo ang labi namin.

Priam's lips brush my lips. He keep brushing his lips on mine, like he is coaxing my lips, coaxing my lips to open. And I on the other hand gratify his wish. Right after i open my mouth he inserted his sweet tongue inside my mouth. Now his tongue is exploring my crater like it's a damn delicious foods. Our lips meet and entangle. I'm vulnerably moaning because of his wet and hot kisses.

"My favorite addiction," he mumbled before kissing me again.

'My favorite, too.'