Chapter 12

Kai Pov

"Hey, I was about to look for you. Dinner is ready." anang niya. Gusto ko na namang mag-alburuto. Ano na naman ang ginagawa ng lalaking ito dito!!!

My short strides become longer than it used to be. "What the hell are you doing here, Priam?!" i roared when I reach in front of him.

But instead of answering my question this Lacsamana just clung his strong hands on my arms and gently pull inside my house.

"Let's talk here," he said when we get inside and make me sit on the love seat. "hindi mabuti sa isang buntis ang nagpapagabi sa labas, Kai."

"What are you? A preacher?"

"Kai, I'm just-"

"Boo-yah! You're just trying to change the subject here Priam. Don't discredit my question! What are you doing here? I thought you went home already!"

Tiningnan ko siya habang nakatayo sa harapan ko. Nakapambahay na suot pa siya. What the hell! Now, I can see his long and hairy legs.

"Dun lang ako sa resort ng pinsan ko umuwi since I have a work here. I have my clothes there but since i need to look for you. I decided that it's way better to stay here. So that i can watch over you when I'm not on my working hours."

My eyes went round.

"Dito ka titira?"

Tumango siya. "Yes, until the baby get out."

"But I don't need you."

Umiling siya. "No, Kai. I just witness you this morning how bad your pregnancy is. Especially your morning sickness that's why I'm here to take care of you. In the long run your pregnancy period will get worst so it's better that you have someone."

"And do you think that somoeone that I need is you?"

"Absolutely, cause I'm the father. It's my responsibility to take care of you and our child."

Napakamot ako sa batok ko dahil sa pinagsasabi nitong Lacsamana'ng ito! He is going to stay here. Is he out of his mind? Masaya nga ako ng mapunta ako dito dahil akala ko hindi ko na siya makikita but look at what happened dito pa siya titira. Talagang hindi pa nagpaalam sa akin. Basta na lang siya nagdesisyon na tumira dito.

This man is really unbelievable. Hindi ko na mabilang kong ilang beses ko na siyang sinigawan at binato ng iba't ibang masasakit na salita pero heto pa rin siya. His tenacity is really something. Maybe, that's his biggest asset that why he reach on the top of his field. He doesn't know the word surrender and give up. He is persistent to what he wants.

And about his confession, i don't want to dig more about it. Hindi ko rin maintindihan kung bakit sinabing gusto niya ako e, wala naman akong maalala na may maayos kaming interaksyon dalawa. Nitong mga nakaraang linggo nga lang kami paulit-ulit na nagbabanggaan sa isa't isa kung minamalas pa ako.

Alam ko na may pananagutan talaga siya dito. Pero hindi naman siguro kailangan na umabot pa kami sa ganito. Hindi naman siguro kailangan na tumira pa siya dito. Pwede naman sigurong dumalaw lang siya. Nag-o-over reacting lang itong lalaking ito. But then... ayaw ko mang aminin pero tinatamad nga ako. Kagaya kaninang umaga matagal akong gumising tapos kung wala siya nun magluluto pa ako. Kahit papaano ay may silbi rin siya. Pero ayaw ko pa rin naman sa presensya niya! Iwan ko kung dala rin ba ito sa pagbubuntis ko.

"Priam... hindi mo kailangang gawin lahat ng ito. Kung nag-aalala ka ay makakadalaw ka naman dito. Wag ka na lang dito tumira."

"But I want to Kai. Just... please let me." pagmamakaawa niya. This man is known to be a tough guy but look how vulnerable he is in front of me right now. Plus he look so desperate.

"Bahala ka nga sa buhay mo. Wala na rin naman akong magagawa kung pati mga damit mo dinala mo na dito."

"Actually, yes my clothes is already upstairs in the room in front of yours." mahinang saad niya.

Tingnan mo na. Nagmamakaawa pa e, dinala na pala ang mga damit niya. Talagang magaling! Magaling na magaling, Lacsamana. Kumain kami ng dinner. At hindi ko talaga maipagkakaila na magaling siyang magluto. Magaling pa siyang magluto sa akin. Iyong simpleng adobo niya ay parang iyong sini-serve sa mga hotel restaurant. Baka naman nagpapakitang gilas lang din ito.

Nang matapos kaming kumain ay maghuhugas na sana ako ng mga pinagkainan nang siya na naman ang nagpresenta.

"Kai, ako na dyan dun ka nalang sa sala."

Inismiran ko siya.

"Ano ba Priam pati ba naman ito. Kaya ko na ito saka hindi ako baldado."

Pero sa huli ako ang naghugas tapos siya naman ang nagpunas sa mga iyon. Talagang gustong-gustong tumulong e. Pagkatapos namin doon ay umupo muna kami sa sala at nanood ng TV. Ang awkward sobra. Hindi kasi kami close dalawa tapos ganito pa. Wala kaming maayos na pakikitungo sa isa't isa pero ngayon magsasama pa kami sa iisang bahay. Siya sabi niya gusto niya ako tapos ako naman galit ako sa kanya. Nakakabaliw! Nakakabaliw ang sitwasyon ko ngayon.

Hindi ko na nakayanan pa ang atmospera at tumayo na ako. Hindi ko na talaga kaya! Tumayo na ako at tinalikuran siya ng bigla siyang nagsalita.

"K-kai..." nauutal niyang saad. Nilingon ko ang ulo ko sa kanya. Namumula siya na parang iwan. Ano ngayon pa siya magkakasakit!

"Ano?" masungit kong wika.

"K... kai, y-your... your-"

"Priam naman ginagago mo na naman ba ako!"

"Kai..." tumingin siya sa akin. "M-may dugo ang... i mean may tagos ng d-dugo ang likod ng shorts mo." lumaki ang mata ko kay Priam saka tiningnan ang likod ko. Bullshit! May tagos nga ng dugo doon. What the hell!

"A-ano ito? B-bakit?" naguguluhan kong saad. Bakit ako dinudugo? Tumingin rin ako sa harapan ko dahil akala ko may dugo rin doon pero wala naman. Ito ang unang pagkakataon na dinugo ako.

Tumingin ako kay Priam nang may pagatatanong. "You get change and we'll talk."

Bumuntong hininga ako at sinunod siya. Kinakabahan ako. Sa tanang buhay ko ay ngayon lang ako nagkaganito. Dahil ba ito sa stress? Nang matapos akong magbihis ay pulang-pula ang mukha kong lumabas sa cr at pumunta sa kwarto ko. Si Priam ay nakaupo sa kama ko nang makapasok ako. Mahihiya ako! Hiyang-hiya ako sa pangyayaring iyon siya pa talaga ako nakakita of all the people.

"Aren't you aware?" tanong niya ng masara ko ang pintuan. Naglakad ako at umakyat ako sa kama. Siya ay nasa paanan at ako naman nang maka-akyat ako ay sumandal ako sa headboard ng kama.

"Aware na ano?"

"That once a blessed man, a bearer will be pregnant you'll experience spotting just like a woman pregnancy." saad niya at ang buong katawan niya ay inakyat niya sa kama saka humarap sa akin ng maayos.

"B-buong pagbubuntis ba ito?" tanong ko.

Hindi ko kasi na tanong si papa Gino tungkol dito. Sana pala nagtanong-tanong man lang ako. Tapos noong nag-aaral ako ay hindi rin naman ako nakikinig sa mga trivia ng teacher ko tungkol sa mga bearer kaya wala talaga akong masyadong kaalaman sa pagbubuntis ng isang bearer.

"No, that's only for the first to fourth week of your pregnancy period." sagot niya sa akin. Na kinahinga ko naman ng maayos. Salamat naman.

"Pero pagnanganak ka na Kai... magiging natural na ang menstruation mo kagaya ng mga babae."

Napaahon ako mula sa pagkakasandal ko sa headboard ng kama. "A-ano... hindi... hindi ka ba nagbibiro Priam? Baka naman ginagago mo na naman ako porket wala akong kaalam-alam dito."

"No, Kai, i'm not fooling you around. It's true."

"Saan mo naman nakuha ang bagay na iyan."

Paano nga kung totoo iyon. Magreregla na ako buwan-buwan?

"My uncle is an obstetrician. And when I get to know kanina na buntis ka I asked him something about your case. Kaya reliable ang mga sinasabi ko sa iyo. And by the way, here it's an oil that might help you if you get leg cramps." saad niya saka binigay niya sa akin sa bote ng oil. "My uncle said that leg cramps for a bearer is a hell and that oil can help your cramps."

Mga tatlong linggo pa nga ang pagbubuntis ko pero grabe na ang mga nararanasan ko. Talagang totoo ang sinabi ni Dr. Rain na mas grabe ang pagbubuntis ng bearer kumpara sa mga babae. At iyong sinabi ni Priam na leg cramps ay may nararamdaman na naman akong ganun pero di naman grabe. Nadadala ko pa naman.

Nilabas ko sa makapal na kumot ang binti ko upang lagyan iyon ng oil na binigay ni Priam sa akin. Pero kiuha ni Priam ang oil sa kamay ko. Kinunutan ko siya ng noo.

"Just lay. Ako na ang maglalagay sayo." saad niya sa akin.

"Kaya ko Priam." mahinahon kong saad ayaw ko na nang gulo. Pero heto na naman siya.

"I know you can but it feels better when you lay."

Hindi ko alam kung inuuto lang ba niya ako o hindi pero sinunod ko nalang siya. With the mountains of pillows, hiniga ko ang ulo ko doon. Yes, I sleep with a lot of pillows. Kitang-kita ko si Priam habang binubuksan niya ang bote nung oil saka naglagay sa palad niya saka sinimulan na niyang haplusan ang binti ko ng oil. Napaigtad ako ng maramdaman ko ang kamay niya sa balat ko. Dammit! Napatingin siya sa akin kaya iniwas ko ang tingin ko sa kanya. Shhiiittt!

Ang lamig nung oil na pinapahid niya sa binti ko. Pero mas nanginig talaga ako sa palad niya. Iwan ko kung bakit. Habang ginagawa iyon ni Priam ay unti-unti naman akong dinalaw ng antok ko. I'm close to lost my consciousness to my surroundings but before that I feel something warmth that touches my forehead. Priam kiss my forehead. This bastard steal a kiss from me!