XXVI


⚠️ mild smut ⚠️

- Hannan ♥

🔥🔥🔥

Chapter Twenty-six

I didn't need an escape plan just to getaway from my father, I didn't need to runaway from his manipulation, I just needed to distance myself from him in the mean time just to have my space and my time, 'cause it suffocated me being with the same place with him.

Noon ay ipagdidiwang ko pa kung mananatili siya ng matagal sa bahay, kung panandalian niyang iiwan ang trabaho niya para bigyan kami ni Ate Milan ng oras at atensyon niya, at kung pipiliin niyang magpaka-amang muli sa amin.

I had been there, patiently and silently waiting for any of it to happen, too willing to give him a chance and too hopeful for a change within him. I had been there, still being a daughter for him, though he didn't act like a father to us anymore. I had been there, only to be pushed to my limits and got died hopes 'cause he just proved me that he wouldn't ever be the same anymore.

Makakaya niyang manipulahin ang buhay ko, makakaya niyang diktahan ako at makakaya niyang ilagay ako sa sitwasyong alam naming parehong hindi ko magugustuhan. Makakaya niya kasi hindi na siya iyong dating Daddy ko.

He had changed, he had literally just changed into an entirely different man.

Maiintindihan ko kung masyadong malaki ang naging impact sa kaniya ng pagkamatay ni Mommy, maiintindihan ko kung hanggang ngayon ay naroon pa rin siya sa pahinang iyon ng mga buhay namin, maiintindihan ko rin kung hindi niya magawang mag-move on dahil saksi ako sa magandang pagsasama nila ni Mommy noon. Pero ang hindi ko maintindihan at hindi ko matanggap ay kung bakit mas pinipili niyang maging malayo sa amin ni Ate Milan kung puwede namang sama-sama kaming magmu-move on mula sa mga nangyari noon.

I loved my mother, I was still loving her so much. She was my heaven and my light, but I knew while growing up and with how my mother had taught my young mind, I knew she would never like if we all chose to live in the memory of her.

Alam kong gugustuhin ni Mommy na pare-pareho kaming mag-move on.

My mother's death devastated all of us. The light of this family died and it wasn't easy, it was devastating, but it devastated us more 'cause the pillar of this family chose to live in the past. He chose to stay, he chose to never forget and he chose to stay as just that.

It was like the pillar had fallen down together with the light… just like how my father seemed dead upon my mother's death.

Yakap-yakap ko ng mahigpit ang sarili ko dahil kahit na nakasuot ako ng zip-up hoodie ay nanunuot pa rin sa katawan ko ang panggabing lamig ng paligid lalo na at tanging cotton short lang ang suot kong pang-ibaba. Nanatili akong nakatayo sa harap ng guardhouse habang hinihintay ang taong sigurado akong magagawa akong ilayo mula kay Daddy ngayon.

I was not running away, I just needed a space.

"Miss Hannan, malalagot po talaga ako sa Daddy mo kapag hindi ko ipina-alam na lalabas ka ng Urduja Res—" Natigilan sa pagsasalita ang guard na nasa loob ng guardhouse nang masama ang tinging binalingan ko siya, agad siyang yumuko para iiwas ang tingin mula sa mga mata ko.

"Don't ever say anything about me to my father or to your head boss, don't even mention anything about Jimin coming here or else I'll have you fired myself."

Hindi ko siya gustong takutin, hindi rin naman ako masungit sa mga tauhan namin pero gagawin ko talaga iyong sinabi ko oras na makarating ngayon kay Daddy ang pag-alis ko.

I called Jimin to get me here, to take me away from the house because I couldn't stand to stay with the same ground with my father. I was crying, damn who wouldn't cry after all that Daddy told me? I was surprised I wasn't wailing at Jimin earlier through the phone call.

Nang marinig ni Jimin ang boses ko kanina at marinig niyang gusto kong kunin niya ako rito sa bahay ay mabilis niyang sinabi na pupuntahan niya ako.

Nilakad ko lang ang mahabang driveway dahil kung iistorbohin ko ang isa sa mga katiwala na ilabas ang bisikleta ko at kung ipapabukas ko ang garahe ay makakarating kaagad kay Daddy. Sobra ang pag-iingat ko dahil baka ako naman ang mapagkamalang trespasser ng mga rumorondang guards.

I didn't want to get shot in my own house.

Ilang minutong paghihintay lang sa guardhouse kasama ang nanahimik nang guard ay nakita ko na si Jimin na palapit sa bar gates ng Urduja Residence. Mas niyakap ko ang sarili ko nang makita kong nakasakay siya sa bisikleta niya.

My heart started going wild, jumping in both excitement and anticipation seeing his approaching form. He really came to get me out of this suffocating house, he really came to get me.

Kahit na hindi naman siya nakasuot ng armour at nakasakay sa kabayo, pakiramdam ko, isa siyang Knight ngayon na handa akong iligtas… ayaw ko ring maging prinsesa dahil masyado iyong cliché pero kung para sa kaniya, why not?

I was willing to be his Princess, his own damsel in distress. I could always be weak and vulnerable for him.

Mabilis akong tumakbo sa kinaroroonan niya nang unti-unti nang bumukas at mahati sa dalawa ang matayog na gate. It was automated, may dalawang way para mabuksan ang gate. From the guardhouse and from the security room inside the mansion.

My knees started wobbling at the very sight of his gorgeous form but the excitement within me overpowered my weakness for him. Wala pa man ay nakakaramdam na ako ng proteksiyon, hindi pa man niya ako nahahawakan ay pakiramdam ko, ligtas na ako mula sa pagmamanipula ni Daddy.

Nang tuluyan na akong makalapit sa kaniya ay labis-labis na pagpipigil ang ginawa ko para hindi ako magmukhang excited na makita siya.

"Did you miss me that much—"

"Don't start with me, west. I'm not in the mood!" Humalukipkip ako sa harap niya habang itinatayo niya ang bisikleta niya ngunit hindi siya bumaba.

Even with his pair of black artist printed shirt and black PUMA sweatpants, a pair of simple white sliders on his feet, he still looked so cool and beautiful. The gate's lighting highlighted even more his pale skin and his smooth black hair.

I sighed internally. Our case was hopeless, I was hopeless for him. I tightly pressed my lips together when I saw how his eyes darkened through the bright light illuminating his face and how his jaw hardened.

I had so much hope in me and I couldn't just let him go because he gave me so much of him too, he gave me his unfiltered emotions that made me just hold tightly on this hopeless case of romance. 'Cause he was worth it.

He always made me feel how he placed me on a special part in his heart, he always made me feel that hoping for him wouldn't ever go to waste.

"Someone made you upset?" untag niya sa malalim na tinig ngunit malumanay ang tono na para bang nakikipag-usap sa isang bata.

Mabagal akong tumango, ang mga brasong magka-ekis ay unti-unting lumuwag hanggang sa tuluyan nang bumagsak sa parehong gilid ko.

Bumuntong-hininga siya, hindi na muling nagtanong saka marahang inabot ang mga kamay ko. His other hand tapped the space in front of him as he softly pulled me, telling me to sit on the space he tapped. His sweet scent reuniting with my nose again, I was loving the familiarity.

May upuan para sa angkas sa likod pero kakasya naman ako sa harap kaya sumunod ako at naupo sa harap niya. Humawak ako sa harapan at ipinagdikit ang mga hita ko para hindi niya matamaan kapag nag-pedal na siya.

He first saluted to the guard on the guardhouse before working on the pedal, carefully maneuvering the vehicle to the direction of the Park Household as his chest gently touched the back of my head.

Pagpasok ng Park Mansion ay hindi na ako nag-abala pang pansinin ang mga maids na na-antala sa mga ginagawa nila dahil dire-diretso na ako sa hagdan. I felt drained all of a sudden and I just wanted to sink into the safe and comfortable softness of his bed, with him beside me to lull me to sleep.

"Sir Jim—"

"Ssh, she's upset." Narinig ko ang pabulong na pagputol niya sa kasambahay na nagbalak magsalita. "Ako na ang maglilinis ng kuwarto ko, yaya Karen. You know her, she can't be disturbed when she's not in the mood, we don't want her get even more pissed off."

"Pero may bisi—"

"Later, yaya!"

Naramdaman ko rin naman kaagad ang presensiya niya sa kalagitnaan ng hagdan, ang kamay niya ay agad na dumausdos sa baywang ko at hinila ako palapit sa kaniya. Para iyong switch button para tuluyan ko nang isuko sa kaniya ang mga natitira ko pang lakas sa araw na ito ngunit pinilit kong tumayo ng maayos dahil alam kong nanonood lang sa amin ang mga maids nila sa baba.

Kahit ang gusto ko na lang ay ang yakapin siya.

Why was I needing him so much than I ever had? Why was he becoming so toxic for me? Why was I getting even more addicted to the warmth of his touch? I knew, because I loved him, but was this still normal?

Nakakatakot isipin na wala akong karanasan sa pag-ibig at baka ang kung anumang nararamdaman ko sa kaniya ngayon ay wala pa sa dapat ko talagang maramdaman.

Just what else love could make me? Aside from getting crazy over my best friend? Aside from being weak for him? Aside from having to deal with my untamed emotions for him? Just what else love could do to me?

"Jimin…" I called him in a tired voice. "I don't wanna go home, let me stay with you in the mean time."

"You can stay with me for as long as you want, east," he softly answered, his hand gently caressing my hips.

Huminto ako sa paglalakad nang marating namin ang tuktok ng hagdan, hinawakan ko ang braso niyang nasa baywang ko saka inabot ang isa pa para ipalibot din sa akin. Nilingon ko muna ang ibabang floor bago tuluyang bumigay sa kanina pang gustong gawin ng katawan ko.

Meeting his pair of small and warm blinking eyes, I gently cupped his face and slowly cut the distance between our faces, my lips immediately gliding across his gaped and awaiting ones as I felt his arms smoothly wrap around my waist to pull me closer.

Sino pang may paki-alam sa mga maids na makakita sa amin? Sino pang may paki-alam kung katabi lang ng kuwarto ni Jimin ang kuwarto ni Jaye at baka makita kami nito kapag lumabas ito? Sino pang may paki-alam kung mahuhuli man kami rito nina Tita Janna at Tito Nigel?

Ngayon yakap niya akong muli at hinahalikan ay itinataboy ko na mula sa isipan ko ang lahat ng iyon. Tulad ng madalas mangyari sa tuwing ganito kami kalapit sa isa't isa, ang tanging kaya lang iproseso at alalahanin ng isapan ko ay siya… siya lang.

Our lips both savoured each other's taste as if we depended on each other's softness and as his lips trickily cornered my bottom one, my lips then willingly sandwiched his upper one, it was like an agreed deal. It was like a give and take pleasure.

"East, wrap up," he huskily said in between the kiss as I felt his hands trail down my thighs, pinching softly as if warning to lift them up. Pakiramdam ko ay magko-kombulsyon ako dahil sa lambot ng mga labi niya sa akin.

I initiated the kiss but he ended up dominating again, softly trapping my lower lip with his soft ones before slowly tugging at it, leaving mine wanting for more.

He was, my addiction as well as he would forever be my heat, my flame, my pleasure and my sensitivity.

Sinunod ko ang sinabi niya. Tumalon ako kasabay nang pagkapit ng mga kamay niya sa mga hita ko, ipinalibot ko ang mga hita ko sa baywang niya at mahigpit na kumapit sa leeg niya para hindi ako malaglag.

"Jimin…" I whined in so much need when our lips parted because of that move, it wasn't even much of a help when the simple brushing of our clothed privates just heightened the burning need creeping within my spine.

It was almost unbearable, that if I was just in a full and much case of oblivion because of pleasure, I could have asked him to take me, right there and then. Kahit papaano ay nasa matino pa rin akong pag-iisip para hindi gawin iyon kahit baliw na baliw na naman ako sa kaniya.

"Dip down, east," he whispered still in a husky voice as he threw his head back, willingly offering his gaped lips to mine so without hesitation, I again ambushed his lips with my needy and aggressive ones.

He tasted like a menthol flavored cigarette, something unusual about him 'cause he didn't smoke but it wasn't enough to stop me from kissing him. Saka ko na siya gi-giyerahin tungkol doon, kapag naapula na namin ang apoy na parehong tumutupok sa amin.

Hinayaan niya akong halikan siya, hinayaan niyang pangunahan ng mga labi ko ang mga labi niyang kadalasan ay palaging siyang nangununa. Hudyat iyon sa akin para buksan ang bibig ko at bigyang laya ang dila ko.

"Hm…" The erotic sound from within my voice, asking permission for an entrance in his mouth as my eyes slowly fluttered closed.

"Let's get in the—" He stopped 'cause I took the chance to slid my tongue inside his mouth, instantly tasting every corner of his sweet mouth before finding his awaiting one. Naramdaman ko siyang naglakad at narinig ko rin ang pagpihit niya ng seradura kaya nahulaan ko nang papasok na kami sa kuwarto niya.

Ang kakaibang lamig na agad na nanuot sa katawan ko at natural niyang bango na agad na nanuot sa ilong ko ang patunay na nasa loob na kami ng kuwarto niya kasabay nang marahang pagsasara ng pinto.

I didn't dare opened my eyes but I felt him softly lean my back on the door, my arms wrapping tightly around his neck causing me to rise a bit and have my sensitive heat rub against his hard length beneath his sweats. My legs that wrapped around his hips pulling him much closer to me.

"J-Jimin," anas ko nang matapos niya akong isandal sa pinto ay marahan niyang hinawakan ang likod ng mga hita ko para idiin pa akong lalo sa kaniya, damang-dama ko sa manipis na tela ng cotton short ko ang kahandaan niya. It was already hard inside his sweatpants, and pulsing for me and I was already in heat inside my cotton short, dripping for him.

Nakakalunod. Nakakalunod pero ayaw kong tumigil.

It felt like losing his lips from mine would ironically cut the lifeline of this never-ending pleasure we were both feeling, it felt like it would only thirst me more if his hands would disappear from my body and it felt like my core would ache severely if he would withdraw from me.

Hinayaan ko siyang paulit-ulit na idiin ang sarili sa akin, paulit-ulit sa mabagal at marahang paraan habang nagsisimula nang maglandas ang mga labi niya mula sa panga ko, pababa sa leeg ko habang ang mga kamay ko naman ay nahanap ang buhok niya. They were soft, every strand that brushed my fingers was sending the butterflies in my stomach into a wild feast, tingling my insides.

He was already dry humping me against the door, so much for losing my sanity and it was still never enough! I wanted more, I wanted him, I wanted him raw and naked!

Damn it, I wanted him so much!

"Please, please, west…" Halos maiyak na ako para lang ibigay na niya ang gusto ng katawan ko.

Ngayon, kaming dalawa lang ni Jimin, walang Daddy, walang Jungkook, walang Cael Severino at walang Cielo Severino.

Kaming dalawa lang…

"What… w-what is t-this?"

But just by that soft and shaking voice, my wild and pleasurable fantasy was ruined.

Ang mga kamay kong nakakapit sa mga balikat ni Jimin ay agad na itinulak palayo ang dibdib niya at maingat na bumaba, sinalubong pa ako ng mapupungay niyang mga mata at naka-awang na mga labi. Nakikita ko ang protesta sa mga mata niya dahil sa ginawa ko.

I still wanted to kiss him, I desperately wanted him to do me here right now but not when we were suddenly put into a freezing situation.

"Ji-Jimin, what…?"

Hindi nga ako nagkamali ng dinig, ang malambot at pamilyar na tinig na iyon nga ang sumira sa mainit na kaganapan sa pagitan namin ni Jimin. The voice was very soft, sounded confused and broken, the reason why Jimin and I were left gaping at each other, unmoving and feeling each other's heart racing in both fear and frustration.

"You-You two… you two, what, why w-were you…?"

And I didn't need to hear it for the fourth time to finally say whose voice was that. Sa unang beses pa lang ay kilala ko na, nakilala ko na siya patunay na roon ang takot at galit na nagsisimulang umusbong sa loob ko.

Ang mga kamay ni Jimin na nasa magkabilang gilid ng baywang ko ay dahan-dahang nalaglag kasabay nang unti-unti niyang pag-atras mula sa akin. It was painfully slow but I understood, we were caught again.

Humarap siya sa direksyon na pinanggalingan ng boses, ang malapad niyang likod ang nagsisilbing harang para maitago ako sa babaeng nasa harap niya at magulo ang buhok niya dahil malamang sa mga daliri ko kanina.

Gusto kong matakot sa sitwasyon dahil nahuli na naman kami pero hindi ko mapigilang magdiwang sa loob ko dahil ako ang dahilan ngayon ng magulo niyang buhok. Hindi ba't kinaiinggitan ko ang mga babae sa school na dahilan ng magulo niyang buhok at magulang necktie?

"Cielo," he simply said, acknowledging the unwelcome presence of Cielo Severino. And I wanted to celebrate because Cielo Severino finally saw us together, so close to each other and almost doing it.

Ang sarap ipamukha sa kaniyang ang lalaking nasa harap namin pareho ay hinding-hindi na magiging kaniya… oops, my bad, what did Jimin say again?

"We'll just show her what she couldn't have… what she never had."

She never had him.

"What is this? You… you left me for that-that shameless w-whore?"

Narinig ko ang nakaka-awang boses ni Cielo Severino, maiintindihan ko sana kung sisigaw siya at magagalit siya pero naalala ko ring mahinhin nga pala siya, 'di makabasag pinggan.

Umirap ako sa kawalan dahil sa itinawag niya sa akin saka humalukipkip, tuluyan nang namatay ang init na nararamdaman ko at napalitan ng inis. Look who was talking, calling someone whore when she was at her ex-boyfriend's bedroom who clearly didn't want to do anything with her anymore.

Hindi lang pala two-faced ang isang ito, desparada rin katulad ng mga babae ni Jimin. Walang pinagka-iba.

"You don't call her names, Cielo." Jimin angrily spat at her, his biceps flexing hard with how his fist tightly closed.

"Then answer me, Jimin! It's her?"

I wished I could see her face so that I could have something to laugh at when bored. Nai-imagine ko na kasi ang luhaan niyang mukha, ang desperada niyang mukha na hindi naiiba sa lahat ng mga desperadang babae ni Jimin na naka-engkwentro ko na.

Really, just until when this kind of scene would chase us? Palagi na lang ba akong nasa eksena sa tuwing magaganap ang very last and pathetic farewell ni Jimin sa mga babae niya? Ano? Sasabihin din ba ni Cielo Severino ang madalas na ending line na 'What if I got pregnant?'?

Tss, talagang hindi na ako makakapagpigil at masasabunutan ko na siya kapag narinig ko sa kaniya ang mga salitang iyon.

Jimin clearly told me that nothing happened between them. That was enough for me to trust that he didn't mess up with this two-faced bitch, that I didn't have anything to worry about 'cause I was not going to lose him.

"I don't wanna hurt you even more, Cielo so please just go—"

"NASASAKTAN NA AKO, JIMIN! Siya ba?! That whore—"

"Fvck! Fvcking yes, Cielo! You want the truth? Fvcking fine! I dated you to get even on your moth-rfvcking brother, I also dated your best friend to hurt his fvcking ego all for Hannan! At hindi pa ako tapos, your brother dared to lay his fvcking filthy hands on her kaya ibubulok ko sa kulungan ang kapatid mo!" He spat those words in grunts and growls, showing how he was just restricting himself from snapping hard.

Kung hindi pa siya galit na galit sa lagay na iyan.

Napa-atras ako dahil sa gulat sa biglaang pagsigaw niya na iyon, sumandal ako sa pinto at nanlalaki ang mga mata kong napatitig sa malapad niyang likod na ngayon ay mukha nang tensiyonado, kita na ang buto sa mga braso niya dahil sa higpit ng pagkakasara ng mga kamao niya.

"And one more fvcking time, you don't fvcking call her demeaning names!"

It stunned me, it shook my whole being how he often lacked words to say his feelings to me but he always had ways to show me and make me feel how I stood in his life. Pinatunayan niya ngayon sa akin na napakababaw lang ng kung anumang nararamdaman ko sa kaniya kumpara sa nararamdaman niya sa akin.

He didn't need to say it to me, not his damn freaking style.

He doesn't tell, he shows.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top