Cassandra,

We zijn uiteindelijk gegaan voor een langere wandeling aangezien ik na een paar meter inderdaad een beetje moe werd.
'We moeten toch wel gaan nadenken over de toekomst, aangezien je nu al eigenlijk mijn vrouw bent' zegt hij en hij knijpt zachtjes in mijn hand.
'Misschien moeten we op z'n minst een jaar wachten en dan gaan trouwen op de normale manier' zeg ik lachend voor de grap.
'En wanneer kom je bij mij wonen?' Vraagt hij er nog steeds serieus op in gaand.
'Eh... we moeten wel een beetje als een normaal stel zijn, tenzij je het aan mijn ouders wilt vertellen' antwoord ik en hij staat nu stil.
'Je kunt het absoluut niet aan je ouders vertellen' begint hij en pakt met beide handen mijn schouders vast.
'Niemand mag het verder weten, behalve Tessa aangezien ze ook een mensen mate is' en ik knik.
'Maar we kunnen wel over een jaar gaan trouwen ofzo'
'Oke en dan?' Vraag ik.
'Kom je uiteraard bij mij wonen en dan moeten we nog voor een Alpha erfgenaam zorgen' ook nu knik ik, mij bedenkende dat ik na afgelopen nacht ook zwanger kan zijn.
'Kun je trouwens merken, dat ik bijvoorbeeld zwanger ben?' Vraag ik en hij schudt zijn hoofd.
'Als in, het begin?' Vraagt hij en ik knik.
'Ja, later zie je het wel' en hij krijgt een grijns op zijn gezicht.
'Maar ik ruik het aan de hormonen, hetzelfde dat ik weet wanneer je ongesteld bent en moet worden' en ik krijg het spontaan een warmer.
'Oh dat is echt gênant' kreun ik klagend en hij barst in lachen uit.
'Maak je maar niet druk, iedereen is het intussen al gewend' en ik hou mijn adem geschrokken in.
'Oh ja lekker geruststellend' zeg ik en hij trekt mij bij de schouders naar zich toe, terwijl we zo verder lopen, hij heeft zijn arm rond mijn schouders geslagen en kijkt voorzich uit.
'Breng je mij zometeen thuis?' Vraag ik en hij kijkt mij aan alsof ik een of andere alien ben.
'Waarom?' Plaagt hij en ik por hem in zijn zij.
'Ik kan nog steeds tegen kietelen' zegt hij en ik trek mijn ene mondhoek teleurgesteld naar beneden.
'Jammer, waar kun je niet tegen? Of waar ben je bang voor?' Vraag ik nieuwsgierig.
'Waar ik bang voor ben? Jou kwijt raken' zegt hij en drukt een kus op mijn haar.
'Wil je nog naar de winkel?'
'Ja, maar eerst naar huis'
'Dan gaan we' en ik neem nog een snelle douche voor we naar huis gaan.

Na een klein half uurtje zijn we bij mij thuis en de honden sprinten naar binnen. Snel geef ik ze te eten aangezien ze alleen nog twee pannekoeken hebben gehad.
'Ik ga de stad ik met Nathan' roep ik, maar krijg geen reactie. Ik loop naar de keuken en zie een briefje aan de koelkast hangen.

We zijn boodschappen doen
Kus mam en pap

'Oke, nou goed, tot straks lieverds. Lief zijn' en pak twee snoeprepen en geef beide honden nog een kus op de kop.

'Ze zijn boodschappen doen' zeg ik en geef hem de keuze voor een reep, hij pakt de snicker en ik neem de kitkat.

'Waar eerst heen?' En hij opent de deur en we lopen de ondergrondse parkeergarage uit.
'Schoenen' zeg ik en ik zie een paar blauwe hakken. Nathan die loopt naar de mannen afdeling en komt niet veel later terug met dezelfde kleur schoenen, maar dan voor zichzelf.
'We gaan matchen' knipoogt hij en ik glimlach.
'Vindt je ze wel fijn dan?' Vraag ik en hij haalt zijn schouders op.
'Pas je ze niet?'
'Neh.. meestal zit het wel' en ik trek een wenkbrauw op en zucht.
'Trek ze nou ff aan, ik wil ze wel even zien' nu zucht hij en kijkt mij geïrriteerd aan terwijl hij gaat zitten naast mij. Met aan aantal tellen heeft hij ze aan en komt naast mij staan.
'Zit prima' en hij kijkt naar zijn spiegelbeeld.
'En nu de waarheid'
'Ze zitten oprecht goed'
'Oke' en ik trek mijn eigen schoenen weer aan.

Rond twee uur in de middag, heb ik drie paar schoenen, een tas vol boeken en vijf tassen met kleding. Allemaal betaald door Nathan, aangezien hij mijn portemonee afgepakt heeft.
'Mag ik mijn portemonee terug?' Vraag ik in de auto en hij geeft hem terug.
'Kunnen we nog langs het asiel?' Vraag ik en hij knikt.
'Is Tes nog steeds bij Thomas?' Vraag ik en ik zie zijn ogen wazig worden.
'Ja' antwoordt hij en ik knik.
'Ik ben benieuwd in hoeverre ik haar nog terug krijg' lach ik een beetje somber.
'Komt wel goed, na een tijdje zal hij wel wat meer afstand durven te nemen' en hij draait de oprit van mijn huis op.
'En jij dan? Ben je heel erg claimend?' Vraag ik en we halen de spullen uit de kofferbak.
'Ja' en hij tilt mij nog op in bruidstijl, ondanks dat hij de tassen ook vast heeft.
'Ik hou ook van jou hoor' en druk mijn lippen op de zijne. Mijn moeder doet de deur open en kijkt vrolijk naar ons beide.
'Komen jullie nog binnen?' Vraagt ze en ik knik, maar Nathan die is degene die voor mij loopt en we gaan snel naar binnen. Daar zet hij me neer en ik laat mijn moeder de nieuwe aankopen zien.
'Oeh dat jurkje is leuk' zegt ze en pakt het witte jurkje met roze bloemen printje.
'Die heb ik uitgezocht' zegt Nathan trots en ik geef hem aan mijn moeder aangezien ik hem twee keer heb meegenomen.
'Ik had al wel zo'n vermoeden' en haal de mijne uit de tas.
'Dankje lieverd' en knuffelt me.
'Dan moet je Nathan bedanken, hij heeft betaald' zeg ik en ze glimlacht.
'Dan krijgt hij de knuffel' en ik zie Nathan lichtelijk ongemakkelijk mijn moeder terug knuffelen.

Ik heb al aardig wat hoofdstukken weer😅