Cassandra,

Het park is snel gevonden, 2 straten verder en je loopt een gigantisch wandelpark in. Uiteraard heb ik het bos ook al opgezocht via het internet. Dat is 10 minuutjes met de auto, dus daar gaan we morgen ochtend heen, heb ik mijzelf al vastgelegd.

Veel mensen kom ik niet tegen, want ja wie loopt er in de kou en in het donker nou door een park heen? Juist ja... ik, maar ik heb Delgado en met hem heb ik speciale training gevolgd. Hij doet pakwerk, maar ondanks dat is hij super met mens en dier.  Hij wil altijd spelen en maar al te graag aandacht. Geef ik een commando, oef... dan ben je de lul, en dat meen ik.

Na ongeveer 20 minuutjes te hebben gewandeld benik weer op straat uitgekomen en loop ik weer naar huis.

Nog voordat ik de tuin weer inloop van ons huis hoor ik het gehuil van een wolf, dat mij doet schrikken en ik kijk om mij heen.
'Wolven zijn hier niet, het is vast gewoon een hond' praat ik tegen mijzelf en open de deur. Mijn ouders zijn waarschijnlijk al naar bed, dat doen ze de laatste tijd vaker, maar ze zijn ook wel vermoeid van de verhuizing, dus ik snap het.  Ik daarin tegen pak mijn bakje met churros en ga op de bank zitten en zet mijn serie op en besluit een aflevering te kijken en daarna naar boven te gaan en mijn laatste twee hoofdstukken te lezen van mijn boek. Een horror verhaal ben ik nu aan het lezen, over een docent die leerlingen vermoord.
Net wanneer ik mijn serie aanzet klinkt de bel en ik sta op gevolgd door Delgado.
'Af' commandeer ik en hij ligt aan mijn voeten, daarna doe ik de deur open en zie een vrouw staan met een man en twee jongens.
'Haai, sorry voor het zo laat storen, maar ik wou jullie welkom heten, mijn naam is Diana, dit is Marc en mijn twee zoons Thomas en Ben' ik schud ze allemaal de hand.
'Wie is dat?' Roept mijn vader.
'Ik denk de buren' roep ik terug en mijn vader komt in een badjas naar beneden.
'Hai, sorry we waren al naar bed' en hij schud zijn hand.
'Wij moeten sorry zeggen, maar we zullen niet verder storen' zegt Marc. De jongens glimlachen witte tanden bloot en ik zie dat ze allemaal lange hoektanden hebben. Een familie dingetje dus.
'Weltrusten' en ze zwaaien nog voor ik de deur weer dicht doe.
'Aardige mensen' zegt hij en ik knik.
'Weltrusten' zeg ik en mijn vader gaalt en verdwijnt weer naar boven. 
'Trusten' gaapt hij nog zacht. Ik besluit de serie te laten voor wat het is en ga nadat ik het licht heb uitgeklikt naar boven. Daar pak ik mijn boek van mijn bureau en ga op mijn luie stoel zitten lezen.

Na een kwartiertje heb ik mijn boek uit en plaats hem op een lege plek in mijn boekenkast waar de horror verhalen staan. Ik loop nog langs mijn verhalen en besluit te gaan voor een roman. Ik kom uit op een historische roman. Uit de tijd van de goudkoorts, het verhaal dan hè, niet het boek. Hieruit lees ik nog een hoofdstuk en besluit dan ook naar bed te gaan zodra ik zie dat het al half 11 is.
'Trusten jongen' en geef Delgado nog een kus nadat ik mij heb omgekleed en stap in mijn eigen bed, maar wel een andere kamer.

De volgende ochtend word ik wakker door een koude neus die tegen mijn wang aan ligt.
'Hey jongen' fluister ik en aai hem over de kop heen.
'Zullen we naar het bos?' Vraag ik en zijn kop gaat omhoog en zijn staart gaat als een bezetene tekeer.
'Goed, ik ga mij even aankleden en dan gaan we' en hij springt van bed af zodat ik hem weer kan opmaken, ik pak een joggingbroek en een shirtje samen met een vest, aangezien het nog geen 8 uur is en dus nog fris is. Snek ga ik nog even naar de wc, poets ik mijn tanden en borstel mijn haar dat ik vervolgens in een knot stop.
'Oke let's go' en pak mijn auto sleutels en de spullen van Delgado. Hij loopt altijd los, maar toch heeft hij een sliplijn mee. Hij heeft ook andere tuigjes en halsbanden, maar die zijn er meer voor de sier en voor als ik aan het sporten ben met hem.

Na 10 minuutjes te hebben gereden met de auto kom ik aan en is het al redelijk licht dat je het bijna niet meer schemeren kunt noemen. Op de parkeerplaats daar staat een bord met aangegeven routes. De rode route is drie kilometer, de groene is vijf, de blauwe is tien en de paarse is vijftien. De zwarte is voor de mountainbikers. Ik besluit het rondje te doen van vijf en we komen langs verschillende meertjes en plekken waar je kunt gaan zitten of van het mooie uitzicht kunt genieten.

Ongeveer een uur later zitten we weer in de auto en Delgado die ligt lekker op de achterbank.
'Dat was leuk he' glimlach ik en zijn staart begint weer heen en weer te zwiepen.
'We kunnen heel wat plekken gaan verkennen' beloof ik hem en ik parkeer de auto weer op de oprit en ga naar binnen waar mijn ouders al aan tafel zitten koffie te drinken met de buren die gister avond  ook aan de deur stonden.
'Goedemorgen' groet ik en ze antwoorden allemaal terug.
'Er is verse koffie en gebak gemaakt door de buren' Roept mij moeder.
'Hmm... lekker, maar ik wil toch liever even ontbijten' antwoord ik met een glimlach en maak voor mijzelf een broodje pindakaas met banaan en voor Dalgado schep ik een bak vol met brokken en ik zet vers drinkwater neer. Uiteraard schenk ik voor mijzelf koffie en doe er speciale caramel siroop in en melk, zo heb je zeg maar een soort van starbucks koffie, maar dam goedkoper en minder rotzooi. Ookal geef ik toe dat ik soms ook rotzooi lekker vind, zoals de mac, of KFC.
'Diana vertelde toen straks dat jullie naar dezelfde school gaan' en ze benadrukt de jongens met haar hand.
'Oh gezellig, welk jaar?' Vraag ik.
'Laatste' antwoorden ze beide.
'Misschien zitten we dan wel bij elkaar in de klas' glimlach ik en Delgado komt naar mij toe terwijl hij zijn bek aflikt.
'Lekker gegeten' lach ik en knuffel hem.

Hoofdstuk 2, jaha... zit vaart in😂😂