Cassandra,

De volgende ochtend word ik vroeg wakker met een arm rond mijn middel die mij stevig tegen het lichaam achter mij gedrukt houdt.
'Nathan?' Vraag ik en hij gromt zachtjes.
'Ik moet naar het werk' zeg ik en hij trekt mij nog dichter tegen hem aan.
'Nathan, geld komt niet... ik wil de dieren helpen' zeg ik mijn hele zin veranderen. Hij begint te lachen, zodra hij door krijgt wat ik ermee bedoel.
'Oke, vooruit dan maar' zegt hij en ik loop naar de badkamer. Wanneer ik eruit kom zie ik Nathan liggen die nu naar mij kijkt en elke pas volgt die ik zet.
'Heb je niks beters te doen?' Vraag ik en hij glimlacht.
'Misschien wel' en staat in een enkele seconde op en de volgende voor mijn neus. En de volgende heeft hij zijn lippen op de mijne gedrukt.
'Nathan' mompel ik tegen zijn lippen.
'Wat?' Vraagt hij terug.
'Ik moet gaan' zeg ik en pak kleren uit mijn inloop kast die nu nog erg leeg is.
'We moeten is samen de stad in denk ik' zegt hij en laat zijn handen langs de kleren gaan die in mijn kast hangen.
'Nee, ik betaal mijn eigen spullen. En geen kado's' zeg ik en prik met mijn vinger in zijn harde borstkas.
'Je houdt mij toch niet tegen' zegt hij en ik rol met mijn ogen.
'Zijn ze al wakker?' Vraag ik en hij schud zijn hoofd.
'Die zijn nog lang in gesprek geweest' vertelt hij.
'Nou goed, ik ben weg en als ze wil komen, dan brengen jullie haar wel' en loop mijn kamer uit. Ik kijk achterom maar geen Nathan en ik zucht heel zachtjes en loop de trap af. Mijn moeder is aan het werk en mijn vader is de krant aan het lezen.
'Goedemorgen' groet ik hem en geef hem een kus op zijn wang, zodra hij mij een bakje met klaar gemaakt brood aan mij overhandigd.
'Dankje' zeg ik.
'Jullie doen het toch wel veilig he?' Vraagt mijn vader.
'Eh... ja natuurlijk, maar we hebben nog niks gedaan hoor' zeg ik en ik zie dat hij opgelucht is.
'Pap, rustig, ik ben 20, mam die was zwanger van mij op haar 19e, dus niks te klagen' zeg ik en hij kijkt mij quasi boos aan.
'Doei' roept hij nog.
'Doei' en start mijn auto en voor ik weggereden ben zit Nathan naast me.
'Wat ga je doen?' Vraag ik en zie dat hij helemaal aangekleed en al naast me zit.
'Mee, die twee tortel duifjes zijn van plan om de stad in te gaan' zegt hij en ik rij de oprit af.
'Oke' zeg ik en Delgado en Laika zitten achterin klaar om mij te helpen met de honden te trainen.

'Goedemorgen' groet ik iedereen in de kantine en ze zwaaien.
'Hey, en goedemorgen Alpha' groeten ze Nathan.
'Wil je nog wat drinken?' Vraagt de oudste werknemer van het asiel en ik schud mijn hoofd en stop mijn eten in de koelkast.
'Ik ben later dan gepland dus ik begin gelijk' zeg ik en loop met een riempje naar het hok van de mechelaar.
'Hey, Cody, kom dan gaan we weer even oefenen' en hij springt enthousiast tegen mij aan. Ik ben afgelopen woensdag en donderdag na schooltijd ook geweest dus ik heb al aardig wat kennisgemaakt met de honden. Zodra ik bij de balie sta zie ik iemand die mij bekend voorkomt. Hij draait zich om en kijkt mij boos aan.
'Joh, ken je die man?' Vraagt Stella de stagiaire.
'Door mij heeft hij geen hond meer, maar hij verdient geen hond of wat voor dier dan ook, zijn hond is in beslag genomen door de politie' vertel ik.
'Hij wil Cody adopteren' zegt ze en ik schud mijn hoofd.
'Gaat niet gebeuren, hij zou geen hond meer mogen hebben' zeg ik en loop met Cody naar de trainingsvelden.
'Goed, we gaan wat agility doen' zeg ik en plaats wat paaltjes, boxen en dingen in andere posities om een mooi parcour uit te zetten. Na een aantal keer laat ik hem wachten voor een aantal en daarna moet hij het zelfstandig doen.
'Goedzo jongen' zeg ik en laat hem dan lekker spelen met Delgado en Laika.
'Wat heb je met die man?' Vraagt Nathan en ik zie dat hij bij het hek staat.
'Hij is degene die zijn agressieve hond op ons los liet in het park' en nu merk ik dat hij zichzelf een beetje verliest.
'Nathan' zeg ik en leg mijn hand op zijn borst, wat hem duidelijk laat kalmeren.
'Is hij ook?' Vraag ik en hij schud zijn hoofd.
'Niet iedereen is er één' antwoordt hij en ik knik.
'Ik heb een idee, aangezien je ooit bij mij komt wonen, waarom nemen we niet een hele roedel honden uit het asiel' stelt hij voor en ik trek een wenkbrauw op en loop naar het trainingsveld en pak Cody aan zijn riem en Laika en Delgado lopen zo mee.
'Waarom is dat een goed idee?' Vraag ik en hij haalt zijn schouders op.
'Groot huis, groot terrein, ruimte zat' antwoordt hij als enige.
'Dat is geen goeie reden' zeg ik en hij slaat zijn arm om mijn schouders.
'Cass? Kun jij voeren?' Vraagt de oude man weer. Ik heb hun namen wel gehoord, maar ik ben gewoon erg slecht met namen.
'Ja komt goed, moet alles nog?' Vraag ik en hij knikt.
'Nou etenstijd' zeg ik en stop Cody weer terug in zijn hok.
'Wil jij anders de voerkar pakken?' Vraag ik en hij loopt naar het voerhok.

10 minuten later zijn alle dieren gevoerd. En gaan wij bij de rest zitten in de kantine.
'Die man die hier was voor Cody, hem moeten we geen hond mee geven, zijn vorige hond is met de politie meegegaan, omdat hij agressief afgericht was' vertel ik direct ter zake komende.
'Hij zei dat zijn hond overleden was' antwoorden er twee in koor.
'Nee, ik was er zelf bij en heb de hond aan de politie gegeven' vertel ik en ze kijken mij aan met verbaasde gezichten.

Jaha sommige mensen kunnen heel goed liegen.