Nathan,

Ze neemt het nog niet serieus genoeg, al snap ik het wel, ze is niet bekend met onze wereld. Ik klap mijn schriftje dicht en sta op om het hokje te verlaten.
'En nu ben jij boos, zeker?' Zegt ze en ik sta stil bij de deur met mijn hand op de deurklink.
'Niet boos, maar ik moet gewoon beseffen dat ik je meer tijd moet geven' zeg ik en sta met mijn rug naar haar toe, maar ik hoor haar de stoel naar achter schuiven en mijn kant op lopen. Haar hand legt ze op mijn bicep en die span ik lichtjes aan.
'Ik weet dat je gespierd bent, dus dat hoef je mij niet meer te laten merken' lacht ze droog en ik draai me naar haar om aangezien de gevoelens diep in mij niet meer te houden zijn. Mijn lippen raken de hare vurig en ik til haar op en zet haar op een tafel neer die achter haar staat. Haar armen slaat ze om mijn nek heen. De wolf in mij begint de boel over te nemen en ik laat en grom horen, waardoor ze schrikt.
'Wat was dat?' Vraagt ze nadat ze letterlijk uit mijn armen gesprongen is, ze kijkt mij met grote ogen aan.
'Ik doe je geen kwaad' zeg ik en ik hoor haar hartslag omhoog gaan.
'Wat was dat?' Vraagt ze nog is en nu iets dwingender, maar ook angstiger.
'Shit' mompel ik en ze loopt achteruit naar haar tas.
'Ehm... hoe moet ik dit uitleggen' en ze kijkt mij niet begrijpend aan, terwijl ik in dubio sta hoe ik hier uit ga komen.

Na een minuut of twee zucht ik en trek mijn shirt uit.
'Wat ga je doen?' Vraagt ze in paniek. Terwijl ik mijn broek los maak.
'Ik ga je niks doen, maar blijf daar staan oke' zeg ik en laat de wolf in mij de boel overnemen en niet veel later sta ik op vier poten. Cassandra kijkt mij verstijfd aan en ze zou ieder moment kunnen flauwvallen merk ik zodra ze gaat zitten en begint te happen naar adem.
'Jij bent.... je...' en nog voor ze haar zin kan afmaken is ze weg, ze zakt tegen de muur aan en ik transformeer weer terug.
'Sorry lieverd' en kleed mij weer aan. Ondertussen mindlink ik mijn beta over de situatie en loop met Cassandra in mijn armen naar de schooldokter.
'Ze weet het nu' zeg ik aangezien de hele school eigenlijk bestaat uit weerwolven en mensen die er vanaf weten doordat ze mates zijn van een weerwolf.

Na ongeveer twee uurtjes begint haar hartslag te versnellen en opent ze haar ogen en vervolgens schiet ze overeind.
'Blijf uit mijn buurt' roept ze in paniek.
'Rustig, er gebeurd je niks' zeg ik en pak haar arm vast.
'Je verandert in een freaking wolf...' stamelt ze en kruipt achteruit op het bed.
'Als je mij alles laat uitleggen, dan kun je daarna zeggen wat je denkt, oke?' Vraag ik haar en ze knikt.
'Op deze school zijn om te beginnen bijna alleen maar weerwolven, sommige zijn mensen en dat komt, omdat ze mates zijn van een weerwolf. Mates zijn twee mensen die voorbestemd zijn om samen te zijn, in de meeste gevallen wolf en wolf. Soms wolf en mens' vertel ik en Cassandra onderbreekt mij.
'Zoals wij zeker' en ik knik.
'Ja, jij bent mijn mate, je kunt mij altijd afwijzen. Maar dat zou ik niet leuk vinden, want dat merk ik de rest van mijn leven' en Cassandra trekt haar wenkbrauw op.
'De wolf in mij raakt dan als het ware in een rouw situatie, we zouden nooit meer lief kunnen hebben en in sommige gevallen is het zelfs zo erg dat ze op het verkeerde pad terecht komen en dus onschuldige mensen vermoord worden' en de ogen van Cassandra worden groot.
'Aangezien je mijn mate bent en ik hoop dat je het accepteert, dan moeten we marken en maten' en nu kijkt ze vragend.
'Bij het marken, dat doen we door de mate in de hals te bijten en zo ons teken achter laten, zodat andere weerwolven weten van wie je bent. Maten is eigenlijk gewoon naar bed gaan en hopen dat je dan zwanger raakt van mijn nakomeling. Aangezien ik de alpha ben van de roedel, wat jou dan de luna maakt, samen leiden we de roedel. Ik heb nog een beta, mijn rechter hand en een gamma mijn linkerhand. De rest zijn allemaal roedelleden' vertel ik haar.
'Stel, we doen dat hele proces, moet ik zo snel mogelijk... je weet wel... zwanger worden?' Vraagt ze stamelend en ik schud mijn hoofd.
'Niet persé, zou wel perfect zijn, maar als het niet gebeurd is er niks aan de hand' en ze zucht opgelucht.
'Eh... moet ik dan de roedel leiden?' Vraagt ze onzeker en ik knik.
'Als ik er niet ben, dan neem jij mijn plek in als het ware' en haar ogen worden groot.
'Moet dat? Ik durf al niet eens voor de klas te staan' klaagt ze en ik begin te lachen.
'Wen je wel aan, wil je nog iets weten?' Vraag ik.
'Waren jullie dan de wolven die aan het huilen waren in het weekend?' Vraagt ze en ik trek mijn wenkbrauw op.
'Zou kunnen, wanneer?' Vraag ik.
'Zondag volgensmij, nee zaterdag'
'Dat waren wij dan waarschijnlijk'
'Zit iedereen van deze school in jou roedel?'
'Ja, sommige hebben hun eigen huis, maar zijn nog wel onderdeel van de roedel' en ze knikt nadenkend.
'Doet het.... pijn...' vraagt ze stilletjes.
'Het marken?' En ze knikt.
'Ik ben Alpha, dus als ik eerlijk ben is het dan net iets pijnlijker. Oh en dat moet dan ook voor de hele roedel gebeuren'
'No way' zegt ze en stapt van het bed af om haar spullen te pakken.
'Denk er asjeblieft nog even over na voor je gelijk nee zegt' smeek ik haar bijna.
'Het hoeft ook niet direct, het kan ook pas over een jaar ofzo' zeg ik en ik zie haar zuchten.
'Oh en vertel het niet aan je ouders, voorlopig nog niet in ieder geval'
'Bij wie moet ik het dan kwijt, je....'
'Ik heb over jou gedroomd' fluisterd ze en ik krijg een grote glimlach.
'Wat droomde je?' Vraag ik.
'Ik zag een grote zwarte wolf, met rode ogen die mij beschermde, iets stond er nog voor maar dat zag ik niet' vertelt ze.
'Daar moet ik eerlijk in zijn, ik ben vanaf nu wel je beschermer'

Nou dat is eruit.
Gaat het te snel? Of niet?