Chapter Four - I just want to say Thank you
JASMEN
Tignan mo to nakausap at nakita lang in person yung taong hinahanap niya hindi na makausap ng matino.
Hinayaan ko nalang siya matulala at mamula ang kanyang buong mukha. Para nga siyang kamatis.
Pagkabalik namin sa classroom laking gulat ko na sinalubong kami. Ay hindi pala ako?
Ako lang?
Habang si Rere naman derederetsyo at umupo na sa kanayang pwesto.
"Anong meron?" Nagtatakang tanong ko sakanila.
Sabay sabay sila nag sorry na mas lalong pinagtaka ko. Umokay nalang ako sa kanila kahit hindi ko alam ang dahilan at saka umupo.
Hindi ko nilapitan si Rere at mukhang wala parin siya sa kanyang pagiisip.
Ganon ba talaga siya?
I mean ano bang nakita niya kay Lue? Yes gwapo siya pero yung ugali niya....
-------
HIM:
Finally she's back.
What with her face?
"Tomato? Pft" natawa ako dahil sa mukha niya naalala ko yung palabas na napanuod ko at kamukha niya iyon.
"Anong tinatawa mo dyan ha?" Naging seryoso naman siya pero hindi parin nawawala yung pagkakapula ng kanyang pisngi kaya hinawakan ko ito para tignan kung powder ba o talagang pisngi niya talaga ang namumula.
"Oy! Problema mo huh?!" Pagrereklamo niya at inalis ang aking kamay.
"Tinitignan ko lang kung red powder bayang nasa pisngi mo. Pulang pula kasi" sabi ko sa kanya, agad naman niya itong tinakpan.
Akala ko magagalit siya pero mas pinagmukha niya ang sarili niyang katawatawa.
"Maalam ka naman palang ngumiti" bigla akong napatigil at napatingin sa kanya.
"Ano tingin mo hindi ako maalam?" Tanong ko sa kanya.
"Kanina kasi ang seryoso mo" kanina? Bakit kinausap ba niya ako kanina?
"I don't think so. Natutulog ako kanina" sabi ko sa kanya.
"I don't think so blah blah blah nagdahilan ka pa eh" pangaasar niya.
-----------
"Nakakaantok" bulong niya sa kanyang sarili, kaya pinatong ko din ang aking ulo saaking lamesa at tumingin sa kanya.
"Bakit? Problema mo huh?" Walang ganang sabi niya saakin.
"Wala lang nakakaantok lang"
"Pft... pakigaya ka naman eh"
"Hindi kaya"
"Hindi kaya bleh bleh bleh"
"Shut up, mukhang may pinagpupuyatan ka ata?" biro ko sa kanya.
Hindi ko naman inakala na sasagutin niya yung sinabi ko.
"Nakakaadik naman kasi, sino ba naman kasi hindi magpupuyat para lang matapos yun" sabi niya habang ang kanyang baba ay nasa lamesa at nakatingin sa harap.
"Ano ba tinapos mo?"
"He he he he he" parang kinabahan ako dahils a tawa niya at dahan dahan pa humarap saakin.
"Kdrama yun title: do do sol sol la la sol maganda yan kaso hindi ko pa natapos kagabi. Paano naman kasi may pumatay ng wifi" pagrereklamo niya.
"Ah..."
"Hindi mo lam yun no? Try mo manuod hanap ka lang trip mong title baka may magustuhan ka" pakiramdam ko may binebenat siya saakin ngayon.
The way na mag recommend siya.
This is my 3rd time na makipagusap sa kanya
-----------
"Hahahhaha nakakatawa"
"Hindi ba?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.
"Para saakin oo nakakatawa" this is the 5th time.
"Oy rere lunch time na hindi kaba kakain" someone could her, kaya napatingin din ako.
Kaklase namin siya pero hindi ko naman siya close.
I mean...
"Ay hindi ko napansin ang oras. Sige sige lalabas nadin ako, may kukunin lang ako sa bag" pagpapaalam niya.
"Ikaw ba hindi kaba mag lulunch?" She ask while she's looking for something in her bag.
"Nope, matutulog lang ako" sabi ko sa kanya.
The next thing she did was she's giving me a sandwich which is pinagtaka ko.
"Oh! Kunin mo na. Wag kang magpapagutom" she said, kinuha ko na ito sa kanya.
"Thank you" pagpapasalamat ko naman.
"Welcome, next time pwede ka sumabay saamin if wala kang kasabay. Sige bye~" I just smile at her.
I'm speachless, hindi ko talaga inasahan.
-----------
RERE:
"What with that look? Anong meron?" Nagtatakang tanong ko sa kanya kanina pa niya ako tinitignan and I can't concentrate sa pagkain ko.
"I mean this is your 5th day here in our school and wow lang" anong wow?
I give her a "what" expresion.
Hindi ko kasi alam ang ibig niyang sabihin sa wow na sinasabi niya.
"Hindi pa tayo ganon kaclose and I don't have rights to say it but I will say it" daming sinasabi ayaw pa akong diretsyohin.
"Yung lalaki na katabi mo sa classroom tahimik yun pamula first year pero noong nakatabi ka parang close na close kayo. I mean kahit iba nating kaklase na weweird sila sa kanya. Alam mo noong first day niya hindi ko talaga makakalimutan yun, may isang freshman student na babae ang nagtry umimik sa kanya pero hindi niya ito pinapansin hanggang sa nakulitan niya siya and you know what happened next? He stab the girl hand with his ballpen. Loke what the heck yung problema niya hindi porket maykakambal siyang artista eh pwedeng ganon nalang iasal niya. Buti nalang at hindi nabutas yung kamay ni girl kaya yun lumipat siya ng school. Ewan ko lang kung anong parusa binigay ng school sa kanyang ginawa. Kung okay naman siyang kausap oks lang pero magingat ka nalang sa paligid mo huh" pagkwekwento niya saakin.
Habang nagkwekwento nga siya inilibot niya ang kangyang mga mata dahil siguro nagaalala siya na may makarinig.
Hindi ko alam na may kakambal pala siya na artista?
"Wag kang magalala nagkwekwentuhan lang naman kami. Hindi naman siya nanakit or nangangain" pagbibiro ko sa kanya pero seryoso lang siya.
"Totoo yung sinabi ko dahil nakita ko yung nangyari. Kung nanduon ka matatakot kadin sakanya" pagkatapos noong sinabi niya hindi ko alam kung anong sasabihin ko.
Dapat hindi nalang ako nagbiro.
------------
Pagkatapos ng nangyari kanina saamin ni jasmen, iniba nalang niya yung topic.
Kaya napapaisip tuloy ako kung totoo nga yung tungkol kay Kenzo.
Baka ex niya na nanakit sa kanya maya sinaktan niya physically but not mentally?
Lol
Habang naguusap kami okay lang. Wala namang kakaiba sa kanya.
"Ang lalim ata ng iniisip mo ah"
"Uy tae ang lamig!" Nagulat ako dahil may bigla siyang dinampi saaking pisngi kaya napatayo ako.
"Easy lang hahahhaha eto oh drink. Pagpapasalamat ko sa binigay mo saaking sandwich" kinuha ko sa kanya yung drinks at muling umupo.
"Wag ka nga manggugulat. Baka mamaya masuntok kita"
"Huh? Masusuntok? Kanina nga eh napatayo ka lang hahahhaha" natatawang sabi niya saakin kaya nag * ha ha ha ha * nalang ako even though hindi ako natawa.
------------
RERE
This is my third week here, but I haven't talk to him.
Kaylangan ko ba?
Pag katapos kasi ng araw na iyon hindi ko na siya nakita. Hindi din ako nakapag pasalamat.
Until now i'm still using him for the excuses.
What i'm I doing here? If I will not spoke to him.
I'm just standing here in front of his classroom while some other students are staring at me.
I talk to jasmen about this but she warned me not to do it. If I don't do this today I'm just going to use you again until I got what I really want here.
Kakatok na ako ng mapansin ko yung likod niya.
Here goes nothing. Tumakbo ako papunta sa kanya.
Ang nasa utak ko ngayon ay *hindi ko alam kung tama ba ito*
Kaysa tawagin siya kinulbit ko nalang siya at laking gulat ko ng muntikan niya na akong masampal.
Like what the cheesecake
Kinulbit ka lang mananampal kana kaagad.
Buti nalang alert ako. Kaya naiharang ko kaagad yung braso ko ngunit may pumigil pala sa kanya.
"Makakasakit ka ng inusenteng estudyante. Wag ka kasi laging magmadali kaya ka nakakasakit ng iba eh" he said.
Pagkatapos noon binaba na ni lucia. Okay wait baka malito kayo bali ang real name niya is lucia but ayaw niya noon kaya tinatawag siya lue.
Nagulat nalang ako ng makita ko yung mukha noong lalaki na pumigil sa kanya.
*Anong ginagawa niya dito?* ayan ang pumasok saaking utak.
Bago pa siya makaharap gumawa na ako ng paraan para makaalis.
"Lue! Yung brief mo bukas!" Sigaw ko sa kanya at saka ako tumakbo.
Kinain ko lang yung sinabi ko kanina. Sorry lue
-------------
To be Continue
Aug 31
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top