Uzandım sonsuzluğun gölgesine
Üstümden uçup giden kuşları sayıyorum
Başımı koydum mezar taşıma
Müebbet yedim hasretten
Günlerimi bir meçhule koyuyorum
Dilimde umudundan kalan bir kaç dua
Gözlerinde bir damla yaş
Artık dua meleklerinin beni terk ettiğini biliyorum
Ne acı..
Ne yarınların yolcuyusuyum
Ne de hayallere sıgabilecek kadar çocuğum..

Uzandım sonsuzluğun gölgesine
Üstümden uçup giden kuşları sayıyorum
Yapraklar birikiyor baş ucumda
Hangi mevsim bu
Hangi baharın vurgunu bilmiyorum
Gül yapraklarındaki karları görebiliyorum.
Üstelik ellerimde hiçlik var
Bu neyin boşlugu
Bu neyin sancısı
Bu hangi yüregin ıstırabı
Ben benden vaz geçtim
Gözlerimde bir damla yaş
Artık yaşamayacak kadar yorgunum.

Vuslat Tuna

23.. Mart. 2022