Kimsin sen?

Uykudan uyandığım gibi telefona saldırdım, ancak hiç mesaj yoktu. Yeniden yatmak üzereydim ki mesaj geldi. Heyecanla telefonu açtım.

+90 530...:Günaydın. Rahat uyudun mu?

Hazen: Eh sayılır. Sen neler yaptın ortalığı temizledin mi?

+90 530...:Evet. Zor oldu.

Hazen: Oradakilerden birinin akrabası mısın?

+90 530...:Evet

Hazen: Aaaa

Yataktan fırladığım gibi odada tur atmaya başladım. Hakkında en azından bir şey öğrenebilmiştim. Ama kimdi?

+90 530...:Ne oldu? 

Hazen: Şaşkınım kendi hakkında bilgi verdin. 

+90 530...: Orada onlarca kişi vardı Hazen.

Doğruydu. Yine de bu bir başlangıçtı.

+90 530...: Batın ondan ayrıldığını bilmiyor sanırım. Uyandığında seni arıyordu.

Hazen: Şaşırmadım, kendinde değildi.

+90 530...: Onunla takılmaya devam etmeyeceğini ona ayıkken de söylemen gerekecek Hazen. Bu görevi senin için bizzat yapabilirim, eğer istersen.

Hazen: Bu konu seni neden bu kadar ilgilendiriyor?

+90 530...:Seninle ilgilenmiyor ve sen o kadar naif bir insansın ki onunla takılmaktan artık hoşlanmadığını ona söyleyemiyorsun. Bu beni üzüyor.

Hazen: Ona söyleyeceğim ama onu kırmak istemiyorum.

+90 530...: Seninki bir alışkanlık Hazen. Ona olan hayranlığının yıkılışını görmeye tahammülün yok.

Ona hayran olduğumu biliyor muydu? Bu durumda aynı lisede miydik? Okuldaki herkes benim ona zamanında ayran budalası gibi baktığımı biliyordu. Düşüncesi bile camımı sıkmıştı.

Hazen: Bizim okuldasın.

+90 530...: Değilim.

Hazen: Bizim lisede değilsen hangi listedesin? 

+90 530...: Lisede değilim ki.

Hazen: Neredesin?

+90 530...: Okulda. :)

Hazen: Hangi okulda? Keşke daha açık konuşsan. Okulunu söyle bari.

+90 530...: Ankara üniversitesi. 

Hazen: Sen üniversitede misin? 

+90 530...: Batın seni arayabilir.

Hazen: Konumuz farklıydı şu an. Ayrıca o yanında mı?

+90 530...: Hayır.

Hazen: Nereden biliyorsun?

+90 530...: Bu saatlerde ayıktır, ondan.

Saate baktım öğlen olmak üzereydi. Ona cevap vermek üzereydim ki Batın aramıştı.

"Güzelim nerdesin?"

"Evdeyim Batın."

"Neden gittin? Hani eğlenecektik?"

"Söyledim ya Batın, ayrıca kızlardan duymamış olabilirsin."

"Kızlar mı? Ha Ezgi'yle Bengisu mu?"  dedi şaşırmış gibi yaparak. Onlarla olduğu her an benim varlığımı bile unuturdu. Başlarda bu duruma çok üzülürdüm. Şimdi ise umurumda değildi.

"Kimse kim artık," diye mırıldandım.

"Onlar sadece arkadaşım. Rahatsız mı oldun? Hazen ben..."

"Bir önemi yok Batın."

"Bu da ne demek güzelim?"

"Artık arkadaşlığımıza son vermek istiyorum. Sanırım artık bir ortak noktamız olmadığını anlamış bulunuyoruz, ikimiz de," dedim. Gözlerim aynada kendimi buldu. Kendi kendime gülümsedim. Ona olan takıntımdan kurtulmuştum, bu durum bir iç rahatlığına bırakmıştı kendini. Huzurlu hissediyordum.

"Sen ciddi misin? Bekle evdesin değil mi? Geliyorum."

Batın'ın şaşırmasından ziyada anlık bir tepki vermesi şaşkına uğrattı. Umursamayacağını sanmıştım.

"Hayır, gelme. Söyleyecek bir şeyim yok zaten daha fazla. Okula geçeceğim."

Cevap yazmadığında yolda olduğunu düşünmüştüm. Aceleyle çıkmak üzere giyindim. Neden telaşlı bir şekilde gelmeyi düşünmüştü ki? Ezgi ve Bengisu ile benimle olduğundan daha çok konuşuyordu. Bu durumda varlığımı çok da umursamaması gerekirdi.

Hızlı bir duşa girip çıktığımda hala bir ses yoktu. Batın gelmemişti. Mesajını gördüğümde hemen açtım.

"Gönderdiğim adreste olacağız bugün. Okuldan önce kahvaltıya uğra, oradan okula bırakırım seni."

O adrese elbette gitmeyecektim. Batın ve anlık kararlardan artık sıkıldığımı hissediyordum. Varlığım kadar düşüncelerimin de bir önemi yoktu. Ondan hoşlanarak geçirdiğim koca bir yılımın çöp olmasına yanıyordum.

Hazen: Batın'a onunla bir daha takılmayacağımı söyledim. Çağırdığı kafeye de gitmeyeceğim. Ona hayır dediğim ilk gün olarak tarihe geçsin.

+90 530...:Seninle gurur duyuyorum.

Hazan: Bunu sana gurur duy diye anlatmadım.

+90 530...:E niye anlattın Hazen?

Hazen: Bilmiyorum.

+90 530...:Ben biliyorum.

Hazen:??

+90 530...: Yazıyor
+90 530...: Çevrimiçi

+90 530...: Yazıyor

+90 530...: Bir şansımız olduğunu anlamam için.

✓✓ Okundu