Herschreven op 20/1/18

'Schatje?' zei mam ineens. 'Ja?' vroeg ik. 'Is er iets?' vroeg ze. 'Nee, nou eigenlijk wel. Maar niemand begrijpt dat.' mompelde ik. 'Is het weer dat je je anders voelt?' zuchtte mam. 'Ja, maar het is-' 'Stil, ik hoef niks meer te horen.' mopperde mam, terwijl ze met haar klakkende hakken naar de keuken liep. Ik stond met een diepe zucht op van de bank en slenterde naar de gang. Ik ging naar boven en opende mijn slaapkamer deur. Ik begon hard te gillen. 'Hazel! Dit is niet wat het lijkt!' riep Clyde nog. 'Ik denk dat dit precies is wat het lijkt!' gilde ik, terwijl ik de deur dicht gooide. Ik zag mijn broer en een meisje met alleen ondergoed aan in mijn kamer staan. Ik rende snel naar de badkamer, en deed de deur op slot.
  Ik ademde diep in en uit. Dat ik mijn broer en een ander meisje betrap terwijl ze "het" bijna, of zelfs helemaal doen, had ik vaker meegemaakt. Het bleef kut, vies, en ranzig, maar het gebeurde. Maar dat hij het met iemand in míjn kamer deed, waarom?! Ik ging daar dus niet slapen vanavond. Ineens bedacht ik me dat ik wist waar Clyde zijn portemonnee lag. Ik had ineens een briljant idee.
  Ik rende snel naar beneden en pakte zijn portemonnee. Zodra ik weer de trap op wilde lopen kwamen Clyde en het meisje naar beneden gelopen, allebei met rode wangen. Ik verstopte de portemonnee onder mijn trui, en rende snel naar boven, met een gemene grijns op mijn gezicht. Ik opende mijn kamerdeur, en zag dat het er net zo uit zag als normaal, dus dat ze niks aangeraakt hadden. Dat was fijn, maar het weerhield mij niet van mijn plannetje af.

———

'Hazel!' riep Clyde. Ik keek op van mijn telefoon, richting Clyde. 'Ja?' vroeg ik zo gewoon mogelijk. 'We moeten praten.' zei hij. 'Dat moeten we inderdaad.' beaamde ik. 'Als mam boodschappen gaat doen?' Ik knikte.
  'Ik ben even boodschappen doen!' riep mam na tien minuten. Clyde en ik wachtten totdat de deur dicht werd gedaan, en toen dat was gebeurd keek ik zijn kant op. 'Wat wou je zeggen?' vroeg ik. 'Het spijt me dat we op je kamer waren, ze vroeg me hoe jouw kamer eruitzag, omdat ze wou weten of die op die van haar leek toen zij zestien was. Ik kwam binnen, en toen gebeurde het gewoon.' legde Clyde uit. 'Het geeft niets, maar,' 'Oh, hier komt de maar hoor.' 'Jij mag de komende maand mijn klusjes doen!' zei ik vrolijk. 'Wat?! Nee, Hazel, dat kun je niet maken! Ik doe alles, als het dat maar niet is!' riep Clyde. 'Oh ma-haam!' riep ik hard. 'Oké oké! Maar zeg mam niks!' riep Clyde, terwijl hij snel naar de gang rende, waarna ik hem de trap op hoorde haastte. Ook al was hij negentien, hij bleef dom. Mam was niet eens thuis.

———

'Hazel, je hebt de was nog niet opgehangen!' riep mam. Ik keek naar Clyde, die met een zucht opstond en naar de gang liep. Ik hoorde hem de trappen op lopen, en grijnsde bij de gedachte dat ik niks hoefde te doen. Na een kwartier kwam Clyde weer beneden. 'En omdat je het zo snel hebt gedaan, krijg je van mij een beloning.' zei ik. Ik rende naar mijn kamer en pakte een briefje van vijf euro uit Clydes portemonnee. Ik rende weer naar beneden en gaf het aan Clyde. Hij  glimlachte ongelovig. 'Dank je!' zei hij met grote ogen. Hij liep naar de kast waar zijn portemonnee normaal lag. 'Waar is mijn portemonnee? Heeft een van jullie mijn portemonnee gezien?!' riep Clyde, hard genoeg dat ook mam en pap het boven konden horen. 'Nee, sorry!' riepen ze in koor vanaf boven. Clyde keek me aan met een vuile blik. 'Ik ga mijn eigen geld echt niet aan jou geven hoor.' grijnsde ik. Clyde werd rood en rende op me af. Ik rende snel naar boven, mijn kamer in. Ik trok snel de deur achter me dicht, en draaide hem op slot.
  'Hazel! Geef me mijn portemonnee!' schreeuwde Clyde. 'Pas als jij deze maand mijn klusjes hebt gedaan!' schreeuwde ik terug. 'Waarom moet Clyde jouw klusjes doen, Hazel?' vroeg mama vanaf de andere kant. 'Uhm, nou,' 'Omdat ik haar oordopjes kwijt heb gemaakt.' zei Clyde snel. 'Ne- Ja dat is waar!' zei ik. 'Oké, maar maak geen ruzie!' riep mam nog. Ik hoorde haar klakkende hakken wegsterven.
  Snel rende ik naar mijn bureau, om te kijken of mijn telefoon daar lag. Ik vloekte in mezelf toen ik erachter kwam dat hij nog beneden lag. Ik liep zachtjes naar mijn deur toe, en opende hem op een kiertje. Ik zag niemand, maar bedacht me dat ik Clydes portemonnee beter bij me kan hebben. Ik rende snel naar de portemonnee en stopte hem in de grote zak op mijn sweater. Ik liep weer naar de deur toe, en duw hem open. Ik begon hard te gillen en keek naar mijn kleren, zeiknat!
  'Clyde!' schreeuwde ik. Clyde kwam grijnzend de hoek om, zijn kamer uit, en zodra hij mij zag, begon hij heel hard te lachen. 'Dit. Is. Niet. Grappig.' Siste ik. 'Oh, en succes met je natte, scheurende geld!' riep ik, terwijl ik de portemonnee uit mijn zak haalde en naar Clyde gooide. Hij kwam tegen zijn mannengedeelte aan, en hij begon spontaan te gillen, waardoor ik weer heel hard lachte.
  'Clyde, Hazel, huisarrest voor een week!' schreeuwde pap. 'Maar vrijdag is het feest van Tammy!' riepen Clyde en ik tegelijk. 'Ga jij daar ook heen?!' riep Clyde. 'Jongens!' mopperde pap. 'Ja, duh!' zei ik. 'Clyde, Hazel?!' riep pap gefrustreerd. 'Dat is pas vanaf de vijfde klas!' riep Clyde. 'Nou en! Wij zijn als zusjes voor elkaar, ze laat me er toch wel in!' 'Je kent haar amper!' zei Clyde. 'Naar jullie kamer, nu!' riep pap. 'Maar pap, ik ben nat.' zei ik. 'En mijn ballen doen pijn.' zei Clyde. 'Dat kan me een worst wezen, hup!'
'Een rookworst?' vroeg Clyde.
'Of toch een braadworst?' vroeg ik.
Pap was ineens doodstil. Zijn hoofd werd rood, maar niet van woede. Het leek alsof hij niet meer bij was. Ik zag nog net hoe pap omviel, waarna ik door mijn tranen niks meer zag.

Sirenes die op kilometers afstand te horen waren loeiden door de straten van Amsterdam. Lichten die je 's nachts wakker hielden, leken nu nog feller. Pap werd opgetild en op de brancard gelegd. Mam rende paniekerig naar de ambulance, en stapte in. Pap werd de ambulance in gerold, en de deuren werden achter hem dichtgegooid. De ambulance reed weg, met loeiende sirenes en flitsende lampen. Ik liep naar de bank, en nam Clyde in een omarming. Tranen stroomden over mijn wangen, om vervolgens op mijn handen te vallen. Het liet een tinteling achter.

———

Mam stond huilend in de wachtkamer toen Clyde en ik aankwamen lopen. Gisterenavond gebeurde het, en omdat het zo slecht ging mochten we van school nog een extra dagje vrij. 'Mam, hoe gaat het met hem?' vroeg Clyde terwijl hij de tranen weg knipperde. 'Hij is dood.' huilde mam. De wereld stond in één klap stil. Ik keek Clyde aan, hij keek mij aan. 'We hebben papa vermoordt.'