Vind ik het jammer dat ik bij Kayne op de kamer slaap? Ja, eigenlijk wel.
Waarom? Ik heb geen idee.
Zuchtend loop ik samen met Kayne, Grey en Felix maar boven. Kayne en Felix praten druk met elkaar, terwijl Grey en ik allebei stil zijn. Zou hij het ook jammer vinden? Vast niet.

Ik loop achter Kayne de kamer in, en zie nog net hoe Grey de kamer naast ons in loopt. Hij kijkt nog even opzij, en zwaait naar me. Ik voel me warm worden en zwaai terug. Ik loop naar binnen en trek de deur achter me dicht. Ik zie dat Kayne al op het linker bed ligt, dus plof ik neer op het rechter bed. Ik voel me meteen moe en val in slaap.

~~~

'Opstaan!' roepen verschillende mensen vanaf de gang. Moeizaam open ik mijn ogen, om er vervolgens een in te wrijven. Ik draai mijn hoofd richting Kayne, en zie dat hij naar me kijkt. Ik glimlach naar hem, en hij glimlacht terug. Ik ga zitten, en rek mezelf uit. Ik heb echt amper geslapen. Het bed lag niet lekker, ik had het koud doordat ik geen deken had, en ik lag steeds te denken aan de brand. Heb ik het gedaan? Heb ik het in brand gestoken met mijn krachten? Ik hoop zo van niet.

Ik stap uit bed en loop de gang op. Omdat ik toch geen kleren meer heb, boeit het me niet meer hoe ik er uitzie. Ik weet eigenlijk niet wat ik nou op de gang wil doen, dus loop terug naar de kamer. Kayne is weer in slaap gevallen, dus ik loop naar hem toe. 'Kayne!' roep ik. 'Kayne!' roep ik nog een keer. Ik word ineens naar achter getrokken bij mijn middel, en wil net gillen als er een hand voor mijn mond wordt geslagen. Ik stribbel wat tegen, en voel tintelingen. Uit angst laat ik een laagje vuur over heel mijn lichaam lopen, waardoor ik gloei. 'AII!' roept Grey. Hij laat me snel los. 'Wat deed jij nou?! Je gloeit helemaal, je bent stikheet!' roept Grey. 'Wat deed jíj nou?! Je pakte me vast alsof je een of andere engerd was!' roep ik. 'Sorry, ik wilde alleen zorgen dat je niet gepakt zou worden door Kayne.' Ik kijk hem vragend aan, en hij geeft een ik-leg-het-dalijk-wel-uit-blik. Ik knik en loop achter Grey aan naar de gang.

'Kayne is hierheen gebracht omdat hij meisjes verkrachtte, en hij heeft altijd een heel erg ochtendhumeur, dus ik was bang dat ie je wat aan zou doen.' zegt Grey. 'Ah, je was alleen bezorgd!' zeg ik. Ik sla mijn hand voor mijn mond en stop met lopen. 'Zei ik dat hardop?' vraag ik pijnlijk. 'Ja.' zegt Grey ongemakkelijk. Samen lopen we verder, zonder ook nog maar een woord tegen elkaar te zeggen.

Als we aankomen in de zaal van vannacht, zie ik al heel veel mensen staan. Ik zie de meneer weer op het opstapje staan. Hij zwaait met zijn handen om zo de aandacht te trekken. De zaal wordt muisstil, maar één ding is wel nog te horen; een roepende Kayne. 'Wacht even!' roept hij. De hele zaal kijkt hem aan, terwijl hij naar ons toe rent. 'Waarom wekten jullie me niet?!' fluistert hij. 'Dat deed ik, maar Grey hield me tegen.' zeg ik.

'Ik wil jullie allemaal dikke complimenten geven voor vannacht. Jullie hebben jullie zo goed gedragen, dat we jullie wel een kleine gunst konden doen. Alle mensen die er nu niet zijn, die thuis zijn, hadden hier geen kleren meer liggen, dus die hebben deze verrassing niet. De verrassing is...' roept de meneer. Er komen ineens allemaal mensen kledingrekken binnen. Overal kleren! 'Kleren!' schreeuwt de man. Alle meisjes juichen meteen, en sommige jongens ook. Iedereen rent op de kledingrekken toe, totdat de man weer iets roept. 'WACHT!' roept hij. 'Iedereen heeft een eigen kledingrek! Wij roepen jullie namen om!' roept hij.

Nadat de hele zaal is omgeroepen, word ik als laatste omgeroepen. Ik loop naar mijn rek en trek hem mee naar mijn kamer. In mijn kamer bekijk ik alle setjes. Het zijn er vijf.

Ook zitten er nog wat leggings, ondergoed, pyjama's en hemden bij. Ik loop naar mijn kamer toe met het rek, en als ik er ben open ik zachtjes de deur. Ik duw mijn rek naar binnen en sluit de deur weer.

Kayne ligt op zijn bed, en als hij de deur hoort kijkt hij op. Hij ziet me en lacht naar me. Ik glimlach terug. Ik zet mijn rek tegen mijn bed aan, ik zet het zo neer dat het een soort muurtje is zodat Kayne niet naar me kan kijken 's nachts, dat vind ik niet zo prettig.

Ik pak het eerste setje, behalve de zonnebril, en loop naar de toiletten. Als ik een hokje heb, kleed ik me snel om. Als eerste doe ik mijn trui aan, die iets te groot is, maar dat is juist wel mooi en schattig. Als ik de broek aan doe, merk ik dat deze precies past. Daarna trek ik mijn schoenen uit. Ik zet als laatste de muts op.

Ik stap het hokje uit. Ik kijk in de spiegel en doe mijn muts nog even goed, en loop dan de kamer uit. Ik loop terug naar mijn kamer en steek de sleutel in het gat. Ik open de deur en ga naar mijn bed. Ik plof meteen neer.

'Wat zullen we doen?' vraag ik na een tijdje. 'Weenie.' zegt Kayne. 'Misschien even naar Grey en Felix?' vraag ik. 'Neh.' zegt Kayne. 'Oké, dan ga ik alleen.' zeg ik. Ik loop de kamer uit en ga naar kamer zevenendertig. Ik klop aan.

Na een tijdje, een halve minuut, gaat de deur open. Grey staat in de deuropening. Hij heeft een zwarte muts op, en zijn haren vallen weer schattig over zijn voorhoofd. Ik kijk hem in zijn ogen aan, en hij in de mijne. Zo staren we elkaar lang aan, het lijkt wel dagen te duren voordat hij eindelijk zijn blik af wendt. 'Kom binnen.' zegt Grey.