Kulaklığını takmış şarkı dinliyorsun.
Huzur verici,

Konuşmasan'da içini döktüğün o şarkı.

Tam nakarat'ında en güzel yeri dediğin anda işte burası demişken,

Drıt drıt,
Telefon,
Şarjınız bitiyor diye uyarıyor ya,
şarkı'yı bölüyor hani.

İşte hayat'da böyle değil mi,

Her şey bitti,
Artık mutlu olcaz dediğin anda
Bir sıkıntı çıkmıyormu.

Ve yoruluyorsun
Bıkıyorsun
Yine aynı şeyler diyorsun.
Küsüyorsun
Barışıyorsun.

Hayat'ında yeni kişilere mehaba derken,
Birilerini öbür dünyaya uğurluyorsun.

Hayat'ımıza beyaz bir sayfa açalım,
Olanları sünger le silelim gibi kelimeler diyenlere sesleniyorum.

Gerçekten eskiyi bir an bile hatırlamıyormusunuz.

Niye çektiniz o beyaz sayfayı,

Tabi üzdünüz,üzüldünüz.

Peygamber efendimiz s.a. demişki
(Kim bir insa'nın kalbini kırdıysa ve onu ağlattıysa o kişi'nin göz yaşları yere düşmeden ki ederse ettiği beddua dan korkun)

Tam böyle degil di belki ama
anlamı buydu.

Yani beni de üzenler.

Mesala arkadaşlarım,Kuzenlerim ama şu an ki
Durumuma bakınca onlar hiç bir sıkıntı değilmiş.

Tabi ki'de bu dünya'da
Herkez yaptığı'nın bedelini er ya'da
Geç öder.

AMA MUTLAKA ÖDER...