Merhaba,
Uzun zamandır yazmıyorum farkındayım. Bu yüzden sizden çoooooooooooooook Özür dilerim.

Kendimi bildim bileli hep Özür diledim. Kimse karşımda hatasının farkına varmıyordu. Herkes ben suçluymuşum gibi davranınca haliyle bende
"Suçlu benim galiba"
Demekten alamıyorum kendimi...

Özür dilemenin hep iyi birsey oldugu söylendi bize.
ŞİMDİYE KADAR...

Bir ablam var. Evlerden ırak olsun. Her zaman tartışır,hiç anlaşamayız. Bu tartışmaların yüzde doksanı onun yüzünden, kalan yüzde onluk dilim ise benim sinir krizime denk gelen anlarda olur. Anneme göre buyukler daima haklıdır. Ben ortanca kardeşim ya...

Küçük kardeşimle tartışsam hemen "Kıskanıyorsun"damgasını vuruyor,ablamla tartışsam
"Büyüğün o sus!"
deniyor...

Bıktım artık sürekli haksız cıkarılmaktan." Bende insanım ve kimse bunun farkında değil,Artık yeter "diyorim kendi kendime.
Sonra bu itirazlarin hiç bir şey ifade etmeyeceği geliyor aklıma.

Yorgunluğun bedenen olduğunu zanneden insanlar var ya hani. Benim yorgunluğum ruhen ve bunun farkındayım. Ama elimi kalbime koyup "Sabır ya rabbim" demekten başka birsey gelmiyor elimden.

"Sabır ya rabbim..."