Beslapen of niet Shue had een nachtmerrie gehad, gelukkig werd ze niet weer  bezweet wakker net als de eerste keer, toen had je Philip  zijn bezorgde houding niet hoeven zien. Het is best wel schattig als hij bezorgd is, maar dit keer was het wel een beetje overdreven, maarja, dat ze natuurlijk niet tegen hem zeggen. Shue weet heus wel dat Philip het lief bedoelt, en zeker na wat ons allemaal overkomen was de afgelopen jaren. Ze legt heel voorzichtig haar hoofd op het kussen waar een sterke geur aan zat, en snoof het even op. Ze wist dat ze nu veilig was omdat ze ontwaakt was. Ze veegde haar tranen weg en ging weer op haar eigen kussen liggen. Ze dacht na, over de nachtmerrie, de 4e deze week al, en steeds maar de zelfde. Moest ze het de jongen het maar vertellen? Nee dat wilde ze niet doen, niet in deze toestand waar ze terecht zouden komen, niet nu, niet nu in de zomervakantie die alweer bijna halverwege is. Ze zou aan haar 6e jaar beginnen, voor zo ver het kon. Ze keek naar de klok "5:30.." mompelt ze over een paar dagen zouden Bill Weasley en Fleur Delacour gaan trouwen. Morgen zou ze alvast naar het Nest gaan om alvast mee te helpen voor de voorbereidingen. Maar ze wilde voor nu de jongen er niet mee lastig vallen met haar problemen van de nachtmerrie's, ze moest het toch aan iemand kwijt? Ze ging rechtop in bed zitten en pakte een veer en een perkamenten en begon te schrijven.

"Lieve Dylan,

Ik moet je iets vertellen, het klinkt misschien een beetje raar, maar voor nu vertel ik het jou liever dan Philip, ik wil hem juist niet ongerust maken, en hem dit bvesparen, hij heeft al genoeg dingen aan zijn hoofd. Is het goed dat ik vanmiddag even bij je langs kom? Rond een uur of 2 half 3? Alvast bedankt. Ik wil je graag ook even weer zien, het is een tijdje geleden, tot vanmiddag..

Liefs Shue"

Ze rolt het perkament op tot een klein papiertje. En stapte voorzichtig het bed uit en loopt naar het raam toe en deed hem open. Ze blies op haar vingers en een uil kwam aan vliegen. Ze maakte het  briefje aan  het pootje vast van de uil.

"Naar Dylan ..." de uil maakte een geluidje als in dat hij het snapte en vloog weg. Ze is Dylan nog steeds dankbaar dat hij een random uil voor haar verjaardag had gekocht 2 maanden terug, stiekem wilde die graag brieven  van Shue ontvangen, maar daar was Dylan weer iets te lief voor om het niet te durven zeggen. Ze glimlacht even bij die gedachten en deed het raam en het gordijn weer dicht en ruimde het inkt weer op en kroop weer het bed in, en probeerde weer te gaan liggen zoals ze net lag. Ze sloot haar ogen weer. Philip zou zo wel weer komen, en met die gedachten viel ze weer in slaap.