'Zo, wat gaan we doen?' vraagt Colin ongemakkelijk als de tweeling even later weg is.

'Een spelletje?' vraag ik.

'Ja is goed,' zegt hij en hij pakt de kaarten en begint ze te schudden. 'Ooit gehoord van pesten?' vraagt hij zonder op te kijken van zijn kaarten.

'Ja,je moet elkaar pesten.' Ik lach maar hij kijkt nog steeds niet op, pas als hij de kaarten uitdeelt zie ik zijn piratengezicht blozen.

Ik begin ook te blozen en probeer me te richten op de kaarten die ik uitgedeeld krijg.
Één 7, dat is nog een keer. Ook nog een twee, daar moet hij twee kaarten van pakken. Nog een paar cijfers en een joker.

'Jij begint,' zeg ik als ik erachter kom dat ik niks kan.

Hij legt een zeven op, daarna een acht en dan een normale 2.

'Lekker dan,' zeg ik om de stilte te verbreken. Ik glimlach en pak twee kaarten.
Gelukkig zijn het twee pestkaarten, die ik achter elkaar opleg. Hij pakt weer twee kaarten en zo gaat het even door.

Ik glimlach als ik nóg een joker krijg. Nu is het wel slim om er eentje op te leggen, aangezien Colin nog maar één kaart heeft....

'Kaboem!' zeg ik en ik leg de kaart op de tafel.

Dan staar ik naar Colin, die langzaam verandert naar een....

Joker.

Hij krijgt een gek, rood hoedje en vreemde clownkleding die hem vreselijke staan.

'Colin?' vraag ik gespannen. Dan dringt het tot me door dat dit wel eens een nachtmerrie kan zijn. Ik ben immers nog steeds in de wereld van mijn dromen....

'Jana....' zegt hij met een gek, hoog stemmetje. Ik zit versuft naar zijn transformatie te staren. Langzaam komen er steeds meer details bij, zoals een blauw met rood gestreepte stropdas.
Na een tijdje ziet hij er precies zo uit als de joker op de kaart.

'Jana Jana,' zegt hij sluw. Ik sta op uit mijn stoel en haal alle pestkaarten overhoop. Colin is zichzelf niet meer. Hij is een sluwe joker met vreemde kleren.

'Colin?' vraag ik opnieuw maar het lijkt alsof hij me niet hoort. Er is niks over van de oplettende piratenjongen.

Dan zie ik hoe hij zijn scherpe tanden ontbloot en ik begin om hulp te roepen. Misschien hoort Emily of Belle me wel, maarja, ik wil ook niet dat ze hem bezeren. Het blijft Colin.

'Jana Jana,' zegt hij opnieuw terwijl hij op me afloopt. Hij is als een zombie die net iets te veel biertjes op heeft gehad. Hij lijkt te wankelen en niet stevig op de grond te staan.

'Colin!' schreeuw ik. 'Ik weet dat je daar nog zit! Kom uit de joker!'

Het gezicht van Colin vertrekt heel eventjes maar wordt dan weer even sluw als eerst.

'Ik ga je pesten,' zegt hij sluw. Natuurlijk. We waren aan het pesten.

De joker verandert weer in de gedaante van Colin, maar zijn gezicht blijft even sluw. Hij is de joker in de gedaante van Colin.

'Je vriendin Lieve. Ze was niet lief. Ze sloot zich aan bij het stoere groepje meiden en liet jou achter....' Colin staarde ik mijn ogen en ik vroeg me af hoe hij dit soort informatie wist.

'Je ouders gingen dood en je vroeg je af of het jouw schuld was. En het wàs jouw schuld, Jana Jana. Het wàs jouw schuld dat ze dood gingen.'

Ik staar hem met lege ogen aan en ik denk aan al de momenten dat ik mezelf beschuldigde van hun dood. Ik was er niet bij, maar ze zaten in die auto om iets voor míj́ te halen. Als ik niet per se een hondje voor mijn verjaardag wilde, hadden zij niet op dat moment in de auto gezeten en was het nooit gebeurt....

'Als jij niet zo verwend had gedaan, was het nooit gebeurt. Het is jouw schuld en nu zijn ze dood.'

Geen tranen laten zien, Jana. Dat is zijn doel.
Maar het is te erg om Colin zó slecht over me to horen praten. Zijn woorden dringen langzaam tot me door en er beginnen tranen te komen.

'Oeh, dat dringt tot je door hè, Jana Jana,' zegt hij sluw en mijn schouders beginnen te schokken. Ik recht mijn rug en probeer de tranen te verdringen,maar het feit dat Colín het zegt maakt het dubbel zo erg.

'Hou op,' snik ik, maar hij blijft maar door ratelen.

Pas na tien minuten zie ik hoe die sluwe blik uit zijn gezicht verdwijnt en ik stort me snikkend in Colin's armen. In die van de échte Colin's armen.