Het gevecht gaat door. Ik word steeds slapper en Hades gaat steeds harder en sneller slaan. Na tien minuten zie ik zijn zwaard nauwelijks meer. Het is een waas die door de lucht raast.

Ik moet er haast wel uit zien alsof ik tien keer de piepjestest heb doorstaan. Het zweet glinstert op mijn hoofd en mijn hele lijf ziet rood van de inspanning.

Hij gaat steeds harder en harder.....

Totdat ik het niet meer volhoud. Het enige wat ik nu nog kan doen voordat hij me dood is....

Ik grijp de ketting uit mijn zak, doe mijn ogen dicht en doe een wanhopige wens.

Ik wens dat ik heb vermogen heb om door alle werelden te reizen.

Ik voel een gloed door me komen, net zoals bij de eerste wens.

Net voordat Hades de beslissende slag doet, murmel ik de woorden: 'Ik wil graag naar Emily, Belle en Colin.'

En weg ben ik. Opnieuw in mijn dromenwereld.

Mijn lichaam voelt nog steeds als een zak als ik de verbaasde gezichten van mijn vrienden zie. Ik laat me op de grond zakken en voel hoe Colin's armen me optillen, voordat ik in een diepe slaap weg zak.

☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎☼︎

'Jana! Jana!'

Weg hier weg hier weg hier....

'Jana! Wordt wakker!' Ik voel hoe Colin aan me schudt.

'Heb je de ketting?' piept Emily.

Ik sta langzaam op en laat mijn ogen een paar seconden wennen aan het licht. we zijn op een dak, ééntje naast degene met de glazen bol waar ik mezelf in opgesloten had tijdens de spinnen-aanval.
Ik knik. 'Ik heb de ketting, maar er is nog maar één wens over...'

'Er waren toch drie wensen?' bromde Belle, niet omdat ze chagrijnig is maar omdat ze altijd bromt.

'Hmmm,' zucht ik en ik doe mijn ogen weer dicht.

Colin helpt me overeind en ik merk het maar half als hij me op tilt en naar hun huisje brengt. Als ik mijn ogen opnieuw open doe, staat er water uit het riviertje voor mijn neus en lig ik op het bed van Emily en Belle.

'Gaat het weer een beetje?' piept Emily en iedereen kijkt me bezorgd aan.

'Wat is er gebeurt?'

Ik vertel hun het hele verhaal. Over de vreselijke pijn, de bulten, mijn ziekte en de raadsels. Hoe ik een wens had gedaan om geen jaar gemartelt te worden en hoe ik de tweede wens had gebruikt om te ontsnappen aan Hades.
Ze luisteren met open mond en ik zie ze huiveren als ik over de vreselijke pijn vertel.

'Dus eigenlijk is het enige wat je ervoor hebt gekregen, één wens?' vraagt Belle.

Ik knik. 'Eigenlijk zou mijn ziekte verdwijnen als hij één keer met me mocht spelen, maar hij heeft zijn belofte niet gehouden.

'Maar beloftes zijn beloftes hier,' zei Colin. 'Als hij iets heeft beloofd, móét hij het ook nakomen, anders gebeurt het vanzelf.'

'Dus mijn ziekte gaat vanzelf weg?' vraag ik en hij knikt. 'Jij hebt toch niks beloofd aan hem dat je niet kunt nakomen?'

Ik denk na maar mijn hersenen werken niet heel goed. Ze zijn slaperig en willen alleen nog maar rusten.

'Wij hebben een feestje van de overburen,' piept Emily en ze wijst naar Belle.
'Colin is niet uitgenodigd, dus misschien kunnen jullie wat tijd samen doorbrengen?' Ze glimlacht alsof ze het geweldig vindt om dit te zeggen.

Ik kijk naar Colin en zie dat hij bloost.
Ik haal mijn schouders op maar diep vanbinnen voel ik duizenden vlinders, alsof ik een kleuter ben die voor het eerst verliefd is.

'Ik vind het prima,' zeg ik zo nonchalant mogelijk, maar ik geloof dat ik het niet kon verbergen dat ik blijer ben dan ik zou moeten zijn.