Η φιγούρα της Ρένας εξαφανίστηκε με ταχύτητα όμοια ενός ζώου όταν αντιλαμβάνεται πως έπεσε στην αντίληψη του θηρευτή του. Ευτυχώς η ίδια δεν έγινε αντιληπτή από τον άνθρωπο που την ενδιέφερε ούτε από τη συνοδό του.

Τους είχε παρατηρήσει σε τρυφερές στιγμές και ένιωσε μια απογοήτευση και παραξενιά, όμως δεν μπορούσε να τους κοιτάζει για πολλή ώρα οπότε έφυγε για να μην την πιάσουν να τους παρακολουθεί. Φαινόταν βέβαια, πως έκανε ένα σημαντικό λάθος γιατί η κοπέλα που ήταν με τον Αντώνη την πήρε χαμπάρι όταν εκείνη στράφηκε να φύγει. 

" Ελα τώρα Γαλήνη φτάνει." είπε ο Αντώνης σοβαρός μόλις αποτραβήχτηκε.

"Γιατί; Μην μου πεις πως δεν ευχαριστήθηκες το φιλί μας λόγω ντροπής; Σε αυτό το απόμερο σημείο είμαστε μακριά από τον κόσμο, δεν μας βλέπει κανένας."

" Δεν ντράπηκα απλά θυμήθηκα πως έχω δουλειές. Θα πάω στην επιχείρηση του πατέρα μου να τον βοηθήσω.

" Καλά, εγώ θα συνεχίσω την βόλτα και μετά θα πάω σπίτι."

"Μόνη;"

"Ναι, δεν έχω πρόβλημα έχει κόσμο το πάρκο επομένως δεν φοβάμαι να περπατήσω μόνη."

Την Γαλήνη την σύμφερε όταν απέμεινε μόνη διότι θα πήγαινε να βρει την κοπέλα που χάθηκε ταραγμένη στο δάσος. Άρχισε να την ψάχνει εστιάζοντας το βλέμμα της παντού αλλά δεν κατάφερε να την εντοπίσει εύκολα. "Μα, είναι δυνατόν να την κατάπιε η γη πόσο μακριά μπορεί να πρόλαβε να φτάσει" σκεφτόταν η Γαλήνη αγανακτισμένη. "Θα την βρω όμως που θα μου πάει'' ενεργοποιήθηκε η θετική σκέψη της αμέσως μετά.

Τελικά μετά απο ένα ολόκληρο δεκάλεπτο τα μάτια της σπίθισαν με έξαψη και ζωντάνια. Βρήκε την κοπέλα να κάθεται σε ένα παγκάκι μοναχή της. Τη πλησίασε προσεκτικά αλλά με σιγουριά και αυτοπεποίθηση και της μίλησε:" Καλησπέρα δεσποινίς, ώστε εδώ φτάσατε." Η Ρένα έμεινε να την κοιτάζει με απορημένο και λίγο φοβισμένο ύφος. Δεν μπόρεσε να ψελλίσει τίποτα.

" Σας πρόσεξα προηγουμένως πως βλέπατε εμένα και το αγόρι μου. Ή μάλλον για να ακριβολογούμε μας παρακολουθούσατε δεν ξέρω πόση ώρα."

Η Ρένα ένιωσε τρομερά άβολα που πιάστηκε στα πράσα από την όμορφη, σικάτη κοπέλα με τα κοντά καστανοκόκκινα μαλλιά. Αυτή η αδυναμία της να ξεφεύγει αποτελεσματικά χωρίς να την πάρουν χαμπάρι της κόστισε και δεν στάθηκε τυχερή τουλάχιστον τη συγκεκριμένη φορά.

" Θα σας ζητήσω να μην πάρετε το θάρρος να μας παρακολουθήσετε ξανά γιατί δεν είναι σωστό και ωραίο. Και μόνη σας μπορείτε να το καταλάβετε πιστεύω. Ο Αντώνης θα γίνει σύντομα αρραβωνιαστικός μου και αγαπιόμαστε βαθιά και αμετάκλητα.

Δεν μας αρέσει να γινόμαστε αντικείμενα παρακολούθησης από τρίτους ακόμα και αν μερικοί από αυτους έχουν καλές προθέσεις. Δηλαδή δεν τους περνά να κάνουν τίποτα πονηρό για να γίνουν επεμβατικοί στη σχέση μας." ολοκλήρωσε η Γαλήνη την αναμφισβήτητη εντολή-υπόδειξη της. " Ελπίζω να έγινα κατανοητή δεσποινίς, δεν μιλήσατε καθόλου και δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχώ."

" Γίνατε κατανοητή" απάντησε η Ρένα χαρούμενη που τα λόγια της δεν ακούστηκαν σαν ψέλλισμα φοβισμένου ατόμου. Η Γαλήνη αφού της είπε πως χαιρόταν την άφησε μόνη και πάλι προχωρώντας προς το πάρκο. "Ουφ τι ήταν αυτό, ευτυχώς δεν κράτησε αρκετή ώρα. Ας πηγαίνω σιγά σιγά." έλεγε ανακουφισμένη η Ρένα και παρά την κούραση κινούνταν όσο πιο γρήγορα μπορούσε ώστε να μην καθυστερήσει λεπτό παραπάνω για το σπίτι της.

"Τελικά το αγόρι που μου αρέσει είναι δεσμευμένο και μάλιστα θα παντρευτεί στο κοντινό μέλλον. Έμαθα έστω πως τον λένε: Αντώνη. Κάτι είναι μέσα σε όλη αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία που βίωσα πριν λίγο. Δεν θα μπορώ να ελπίζω όμως πως θα υπάρξει κάτι μεταξύ μας όπως γνωριμία, πόσο μάλλον ειδύλλιο. Το μόνο που θα κάνω είναι να τον ονειρεύομαι με την αίσθηση της ηδύτητας-γλυκύτητας." ο μελαγχολικός εσωτερικός μονόλογος της κοπέλας έληξε μόλις έφτασε στην οδό που έμενε.

 Μεσημέρι Κυριακής και η Μεριλία μια μεσήλικη γειτόνισσα της Ρένας άπλωνε τη μπουγάδα της στην αυλή του σπιτιού. Η ζωή της δεν είχε τίποτα το ενδιαφέρον, αφού ήταν μια τυπική νοικοκυρά που επιμελούνταν το σπίτι της και είτε θα έραβε με τις ώρες είτε θα διάβαζε λογοτεχνία και ποίηση για να περνά τον ελεύθερο χρόνο της.

Με αυτόν τον τρόπο έκανε υποφερτή την μοναξιά της η οποία προκλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον ναυτικό σύζυγο της. Εκείνος  μαγεμένος  με τα ταξίδια στη θάλασσα απουσίαζε τρεις μήνες μπορεί και περισσότερο. Ο γιος του ζευγαριού σκοτώθηκε παίρνοντας μέρος στη μάχη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η μεσήλικη φάνηκε να ξεπέρασε τον χαμό από την απώλεια του μοναχογιού της και να βρήκε τον ρυθμό της. 

 Όμως η μοναξιά σε συνδυασμό με τη φήμη της ως φαρμακόγλωσσα δεν είναι κάτι που την χαροποιούσε ιδιαίτερα. Γιατί ξέρει πως οι περισσότεροι στη γειτονιά της κόλλησαν τούτο το παρατσούκλι λόγω της κακιάς γλώσσας της που έσταζε φαρμάκι όπως το μέλι από την κυψέλη. Ωστόσο δεν μπορούσε να κάνει κάτι για να το αλλάξει αυτό, στην προχωρημένη ηλικία που βρισκόταν ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά της φάνηκαν σαν να απέκτησαν ρίζες...

Την ώρα που η Ρένα έβγαινε να ψωνίσει λίγα πράγματα για το σπίτι πρόσεξε την γειτόνισσα της που τελείωσε την μπουγάδα της με αποτέλεσμα να στρέψει άνετα την προσοχή πάνω της. 

"Γεια σου Ρένα μου όλα καλά;"

''Ναι εσείς;"

"Καλά δόξα τω θεό. Βιάζεσαι να πας κάπου;"

" Ναι στο κοντινό μπακάλικο."

"Μάλιστα...η αλήθεια είναι πως βγαίνεις συχνά από το σπίτι, όλο και κάποια ευκαιρία βρίσκεις. Απορώ λίγο ο πατέρας σου πως είναι τόσο ήσυχος που σε αφήνει να ξεμυτίζεις;

Και άλλα κορίτσια στην ηλικία σου βλέπω να κάνουν συχνά περίπατους, τουλάχιστον όχι μέχρι αργά. Τι να πω άλλαξαν οι καιροί και οι νεαρές αποκτούν περισσότερες ελευθερίες από τις γυναίκες που ανήκουν σε παλιότερες γενιές."

"Αν δεν έχετε κάτι άλλο να μου πείτε να πηγαίνω κυρία Μεριλία..."

" Οχι δεν έχω πήγαινε, στο καλό Ρένα"

"Καλό σας μεσημέρι" η Ρένα προσπάθησε να γίνει φιλική και ευχάριστη με την γειτόνισσα της αλλά εκείνη πάντα ανταπέδιδε ψυχρά και λίγο απότομα με την συμπεριφορά της πράγμα που δεν άρεσε στην κοπέλα. Κατάλαβε πως καλό ήταν να την αποφεύγει όσο πιο συχνά γινόταν.

"Κάτι κρύβεις εσύ κοπέλα μου αλλά θα το ανακαλύψω και σύντομα ευελπιστώ. Ότι και αν κρατάς κρυφό μόλις το μάθω θα ενημερώσω τον πατέρα σου, δεν την γλιτώνεις απο μένα τόσο εύκολα." μονολογούσε η Μεριλία παρατηρώντας από μακριά την Ρένα με έντονες, καχύποπτες και μοχθηρές ματιές.