Anna kwam elke ochtend om zes uur op het station om te sporten. Vaak deden mensen met haar mee, behalve op de ochtend na een feest.

Dit was zo'n ochtend. Anna was gisteren direct na school in slaap gevallen en niet meer wakker geworden tot de wekker haar wekte. Hierdoor had ze het feest, waar iedereen van het station zou komen, gemist. De negen minuten die ze te laat was, kwamen doordat ze uit haar dromen moest komen. Ze hadden zwaar aan haar getrokken. Het enige wat ze zich er nu nog van herinnerde, was dat ze verschrikkelijk waren geweest en dat het iets te maken had met iedereen van het station. Haar vrienden dus.

Ze zette, zoals gewoonlijk, haar muziek aan. Ze probeerde zich haar dromen te herinneren, maar hoe meer ze haar best deed, hoe meer zij ze leek te vergeten. Ze was van plan lang op het station te blijven. Ze had in haar tas veel eten zitten, een kaartspel (voor als er later nog mensen kwamen opdagen) en nog een paar onnodige spullen die ze in haar tas had gedumpt.

Terwijl ze begon met haar routine, werd de stilte verbroken. Voor het eerst had Anna het gevoel dat ze weg moest gaan van dit station om nooit meer terug te komen. De vogels en muizen hadden dit al ver voor haar aangevoeld en waren op tijd vertrokken. Zij, daarentegen, was de sukkel die erheen was gegaan.