3. Πιστόλια στην αποθήκη του επιστάτη.

Jack's Pov

Όλοι είχαμε μαζευτεί όπως περίμενα, στο γραφείο του διευθυντή, την ώρα του μεσημεριανού. Ο μπαμπάς μου προσπαθούσε να ακούσει τον διευθυντή χωρίς να εκνευρίζεται κάθε φορά που ακουγόταν κάτι κακό που έκανα. Δηλαδή τα τελευταία δέκα λεπτά.

"Ο γιος σας κύριε Owens είναι το άκρος αντίθετο του καλού μαθητή. Είναι αγενέστατος, ασεβής προς τους καθηγητές, διοργανώνει πλάκες ενάντια στους συμμαθητές του, και δεν σέβεται τους κανόνες του σχολείου. Όλα αυτά είναι λίγα από τα πράγματα που κάνει, σε καθημερινή βάση ο γιος σας." είπε με σοβαρή φωνή ο διευθυντής.

Αυτός ο άνθρωπος θα μου καταστρέψει τη ζωή.

"Παρ'όλα αυτά," ξεκίνησε ο προπονητής να λέει, "ο Owens είναι ένας ικανός παίκτης με λαμπρό μέλλον. Μας έχει δώσει αρκετές νίκες τα τελευταία δύο χρόνια και η αποβολή του θα μας κοστίσει άλλες τόσες ήττες. Δύο παιχνίδια μένουν μέχρι το τέλος της αθλητικής σεζόν και τις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο."

Η μαμά χαμογέλασε με αυτό και μου έσφιξε το χέρι, ενώ ο μπαμπάς μου έριξε ένα βλέμμα που έδειχνε το πόσο περήφανος ήταν για εμένα -τουλάχιστον για το γεγονός του αθλητισμού.

"Με τον διευθυντή αποφασίσαμε να μην αποβάλλουμε τον μαθητή Jack Owens." ανακοίνωσε ο προπονητής μου.

Χαμόγελα από την μαμά και τον μπαμπά, μαζί με μια σφικτή αγκαλιά της μαμάς, εμφανίστηκαν στο δωμάτιο. Χαμογέλασα και εγώ με τη σειρά μου, αλλά ήξερα πως για να με κρατήσουν εδώ, κάτι πρέπει να κάνω. Πάνω σε αυτή τη σκέψη, η πόρτα χτύπησε.

"Περάστε." είπε με λίγο δυνατή φωνή.

Πριν προλάβω να γυρίσω το κεφάλι μου, το χαμόγελό μου εξαφανίστηκε όταν μια γνώριμη φωνή ακούστηκε στα αυτιά μου. "Με ζητήσατε κύριε;"

Η χαριτωμένη φωνή της Jane Avery ακούστηκε στο δωμάτιο, και ένιωσα πως μπήκαν λουλούδια στο δωμάτιο. Τόσο χαρούμενα.

"Ναι δεσποινίς Avery. Παρακαλώ καθίστε." είπε ο διευθυντής.

Εκείνη με ένα χαμόγελο έκατσε στον καναπέ πίσω μου, σαν καλό κορίτσι που ήταν. "Όπως έλεγα και πριν, αποφασίσαμε να μην αποβάλλουμε τον κύριο Owens. Θα μείνει σε αυτό το σχολείο όμως με κάποιους όρους."

"Ότι και αν είναι είμαι σίγουρος πως ο γιος μου θα τους τηρήσει. Έτσι Jack;" ρώτησε ο πατέρας μου με ένα σφιχτό χαμόγελο.

"Έτσι μπαμπά." είπα μέσα από τα δόντια μου.

"Οι όροι είναι δύο και είναι απλοί. Να μείνει έξω από αυτό το γραφείο μέχρι το τέλος της χρονιάς, και με αυτό εννοώ να μην μπλεχτεί πάλι σε κάποιο καβγά, να μείνει μακριά από ότι κακό έχει κάνει έως τώρα. Ο δεύτερος είναι να πάρει τουλάχιστον Β+ σε τέσσερα μαθήματα, εκτός της γυμναστικής." είπε ο προπονητής.

Τι; Να μείνω έξω από τις φασαρίες και να γίνω καλός μαθητής; Αυτό είναι τρελό και άκρως όχι εγώ!

Δεν. Πρόκειται. Να. Πετύχει.

"Για τους δύο αυτούς όρους και την επίτευξή τους είναι εδώ η δεσποινίς Avery. Θα είναι η δασκάλα σου πάνω στα τέσσερα μαθήματα που θα πρέπει να πας καλά, και θα σε κρατάει έξω από τις φασαρίες, Owens."

Πριν προλάβει να συνεχίσει, δύο φωνές ακούστηκαν στο δωμάτιο, κάνοντας έναν εκκωφαντικό ήχο που πιστεύω ακούστηκε σε όλο το σχολείο. "Ορίστε;!"

Η πρώτη ήταν η δική μου. Η δεύτερη ήταν της Jane Avery. Προφανώς κανένας μας δεν συμφωνούσε με αυτό.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Βγήκα από το γραφείο του διευθυντή συγχρόνως με την Jane. Μπορώ να πω πως όλη η φωτεινότητα που είχε από τη πρώτη στιγμή που την είδα, έχει αρχίσει να σβήνει. Δεν υπαρχει κανένα χαμόγελο πάνω στο όμορφο προσωπάκι της, και τα μάτια της έχουν σκοτεινιάσει από τη στιγμή που μας είπαν ότι θα είμαστε δασκάλα-μαθητής για το υπόλοιπο της χρονιάς.

Πριν προλάβω να μιλήσω, με τράβηξε από το χέρι και μας έκλεισε στη κοντινότερη αποθήκη του επιστάτη που βρήκε. Ήταν ώρα μαθήματος επομένως κανένας δεν με είδε να μπαίνω σε έναν μικρό χώρο με τη διάσημη Jane Avery.

Η πόρτα έκλεισε και ο μονόλογός της ξεκίνησε. "Το μόνο που θέλω να πω είναι πως θέλω την προσπάθειά σου σε αυτό."

"Εάν δεν είσαι συνέχεια μονόκεροι, ουράνια τόξα και ροζ συννεφάκια πιστεύω πως θα ταιριάξουμε πολύ." απάντησα με ένα χαμόγελο που δεν είμαι και τόσο σίγουρη αν ήταν φανερό από το μισοσκόταδο.

"Προς ενημέρωσή σου, δεν είμαι όλο μονόκεροι, ουράνια τόξα και ροζ συννεφάκια." είπε με ανεβασμένο τόνο. "Είμαι και καταστροφές, και σεισμοί και αστραπές και ανεμοστρόβυλοι, και...και..."

Έχασε για λίγο τα λόγια της δίνοντάς μου την ευκαιρία να είμαι ο συνηθισμένος Jack. "Και...και τι λουλουδένια;"

Με κοίταξε με ένα βλέμμα μίσους. Ήξερα ότι δεν της άρεσε να την κοροϊδεύουν. "Και...και μπαμ μπουμ."

"Και μπαμ μπουμ;" έκρυψα το γελάκι που απειλούσε να βγει.

Μετά βίας το έκρυβα.

"Και μπαμ μπουμ!" είπε η Jane περήφανα με ένα γελάκι.

"Αυτή η περίοδος που θα περάσουμε μαζί χαρούμενη Jane θα είναι υπέροχη. Εσύ, οι χαριτωμένοι φανταστικοί σου τρόποι να με κάνεις να γελάσω, και εγώ θα περάσουμε μια τέλεια περίοδο. Κάποια ιδέα στο πώς να αρχίσουμε;" ρώτησα φέρνοντάς τη κοντά μου τραβώντας απαλά τη μπλούζα της.

Το άρωμά της, γλυκό και απαλό, γέμισε τα ρουθούνια μου. Ήταν σαν να μου έκανε ξόρκι με αυτά τα μελί ματάκια της.

Ακούγομαι σαν ερωτευμένο αγοράκι.

Δεν είμαι.

Εκείνη, έδιωξε το χέρι μου από πάνω της και η αγριάδα φάνηκε σαν χαρακτηριστικά του προσώπου της. Έβαλε τα χέρια της στο στέρνο μου και με έφερε κοντά της τραβώντας τη μπλούζα μου.

Με ψιθυριστή φωνή είπε "Κοίτα Owens, δεν πρόκειται να κάνω πλάκα γι'αυτό. Την περίοδο που επρόκειτο να είμαι η δασκάλα σου, καλά θα κάνεις να δουλέψεις γιατί εγώ δεν κάνω παιχνίδια εντάξει; Για κάποιους είναι σημαντικό το να περάσουν την τάξη με καλό και μεγάλο βαθμό, και δεν πρόκειται να το χάσω αυτό επειδή εσύ είσαι ο μεγάλος μαλάκας του σχολείου και επηρεάζεις τους πάντες."

"Βασικά-" ξεκίνησε αλλά με διέκοψε.

Τι αγένεια. Ακούστηκε αυτό σαν την αδερφή μου.

"Δεν τελείωσα Jack Owens. Από εδώ και πέρα ο στόχος μου είναι ίδιος με τον δικό σου. Μόνο έτσι θα πετύχει. Δεν με νοιάζει εάν δεν συμφωνείς με αυτό, καλά θα κάνεις να συμβιβαστείς, γιατί αυτή τη στιγμή συμβιβάζω τη ζωή μου με την πετυχημένη έξοδό σου από το σχολείο." πήρε μια βαθιά ανάσα. "Τώρα τελείωσα."

Ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό μου. "Κοίτα μικρό ζαχαρωτό, το τι θα κάνω είναι καθαρά δικό μου πρόβλημα. Ο δικός σου ρόλος σε όλο αυτό το διαβολικό σχέδιο του διευθυντή, είναι να μου μάθεις κάποια πράγματα και να με κρατήσεις έξω από φασαρίες. Δεν είναι ότι θυσιάζεις τη ζωή σου γι'αυτό. Είναι ότι θυσιάζεις τις ζαχαρωτές ώρες σου, που δεν έχουν κάτι το ενδιαφέρον."

Το πρόσωπό της σκλήρυνε και πήρε μια βαθιά ανάσα αφού είχε σηκώσει το χέρι της. Θα με χαστούκιζε όμως κάτι την κράτησε πίσω. "Αυτές οι ζαχαρωτές ώρες που δεν έχουν ενδιαφέρον, έχουν μεγάλη σημασία για κάποιους. Είσαι πολύ τυχερός που τις ξοδεύω σε ένα άκαρδο πλάσμα σαν εσένα."

Σκληρό, θα το καταπιώ.

Δεν περίμενα να είναι τόσο σκληρόπετση μπορώ να πω. Φαίνεται γενναία και βέβαιη με τον εαυτό της. Δεν φαίνεται σαν....την Jane Avery. Φαίνεται σαν κάποια διαφορετική. Κάποια που ταιριάζει με κάποιες φήμες που κυκλοφορούν.

"Κάποιοι λένε πως εσύ είσαι το άκαρδο πλάσμα εδώ πέρα. Αναρωτιέμαι εάν είναι αλήθεια αυτό. Μπορεί να το ανακαλύψω με τον καιρό." είπα με την ειρωνεία να στάζει από το στόμα μου.

Με άφησε και με έσπρωξε μακριά της. Το βλέμμα της απλανές και χωρίς κάποιο συναίσθημα παρά μόνο ένα : πόνος.

Αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που ήθελα να δω σήμερα. Φαινόταν χαμένη. Ήταν αρκετό για σήμερα όλο αυτό, το να δω μια διαφορετική Jane. Και αυτή η Jane με σοκάρει.

"Κοίτα Jane, δεν ήθελ-"

"Δεν ξέρεις τίποτα για μένα." είπε διακόπτοντας με. "Δεν ξέρεις τίποτα για εμένα για το πόσο άκαρδη ή όχι είμαι. Όσο για τις φήμες που ακούς για μένα από τότε που ήρθες σε αυτό το σχολείο, καλύτερα να μη πιστεύεις σε καμία."

"Γιατί να μη πιστεύω; Μπορεί κάποια να είναι αλήθεια." είπα με τη σειρά μου.

Ακούστηκε ο ήχος μηνύματος ενός κινητού και ήταν λογικά το δικό της αφοί το δικό μου ήταν στο ντουλαπάκι μου. "Καμία φήμη δεν είναι αληθινή, μόνο περιέχουν μια δόση αλήθειας."

Έβγαλε το κινητό της από το παντελόνι της και μόλις είδε το μήνυμα, παραλίγο να της πέσει.

Χωρίς καμία άλλη λέξη, η Jane Avery βγήκε σαν σίφουνας από την αποθήκη του επιστάτη. Εάν έγραφα βιβλίο για εκείνη, θα το ονόμαζα "Το μυστήριο κάτω από τη μάσκα της Jane Avery."

_______________________________

Α/Ν

Ξέρω τι είπα : θα ανεβάσω μετά τις εξετάσεις. Αλλά τελείωσα το κεφάλαιο χθες το βράδυ, και δεν άντεξα να μην το ανεβάσω. Είναι κρίμα να χαραμίζεται στα drafts αντί στα μυαλουδάκια των 5-6 ατόμων που το διαβάζουν.

Σας ευχαριστώ επίσης που το διαβάζετε. Αν και δεν έχει πολλά views, αυτή είναι ακόμη μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Προσπαθώ να δώσω τον καλύτερο μου εαυτό γιατί πιστεύω πως το αξίζει.

Τέλος πάντων, οι εξετάσεις μπήκαν για τα καλά στις ζωές μας. Πώς τα πήγατε; Εγώ ελπίζω να μην απέτυχα -έστω και αν δώσαμε δύο μαθήματα μόνο έως τώρα.

Επίσης βλέπει καμία Sherlock?Εάν ναι, τότε θα ήθελα το καινούριο επεισόδιο (4ος κύκλος, 1 επεισόδιο) με αγγλικούς ή ελληνικούς υπότιτλους.Εάν το έχετε δει μπορείτε να μου στείλετε λινκ?

Αυτά για τώρα. Επόμενο κεφάλαιο μετά τις εξετάσεις.

DL