20. Πιστόλια στον πρώην της.

Jack's POV

"Jane, πρέπει να μιλήσουμε." είπα με σοβαρότητα στη φωνή μου.

Η Jane σήκωσε το κεφάλι της από το βιβλίο της Φυσικής. Με κοίταξε και χαμογέλασε αλλά μπορούσα να δω στο βλέμμα της πως κάτι την ενοχλούσε. "Τι έγινε;"

Άφησα το βιβλίο μου στο κρεβάτι της και της έπιασα το χέρι. "Θέλω να σου ζητήσω κάτι."

"Φυσικά. Ότι θες." είπε και άγγιξε με τα δάχτυλά της το χέρι μου.

Αυτή τη στιγμή καθόμασταν στο δωμάτιό μου, κάνοντας τα ιδιαίτερα μαθήματα. Μπορώ να πω πως έχω προοδεύσει αρκετά στα περισσότερα μαθήματα, αλλά και πάλι πιστεύω πως μετά βίας θα βγω από το σχολείο. Η Jane κράτησε και την άλλη υπόσχεσή της : με κράτησε μακριά από τους μπελάδες. Ένας Θεός ξέρει πώς κρατιέμαι από το να δείρω όλους όσους γλυκοκοιτάζουν τη μικρή μου, αλλά η Jane μου υπενθυμίζει πως δεν αξίζει.

Η σημερινή μέρα ήταν κάπως αγχωτική, περίεργη και επεισοδιακή. Ο μπαμπάς της Jane με τρόμαξε αρχικά, εν συνέχεια, όταν η μαμά της Jane και η λουλουδένια μου γύρισαν από την κουζίνα, η  Jane πήγε στο δωμάτιό της λέγοντας πως ένιωθε χάλια. Ήξερα τι είχε γίνει, αλλά εκείνη δεν ήθελε να το συζητήσουμε. Μετέπειτα, γνώρισα επιτέλους τον θαυμαστό Ryan McKevin. Για αγόρι του Lucas, φαινόταν καλό παιδί. Και όχι και τόσο τρελό.

Τέλος, είχα έναν μεγάλο φόβο μέσα μου. Όταν ο πατέρας της Jane μου είπε τι βρήκαν στο σπίτι τους, με ταρακούνησε αρκετά. Ναι μεν, θύμωσα με τον εαυτό μου που έμαθαν τι κάναμε τόσο καιρό με την υπόθεση του Adrian, αλλά δεν μπορούσαν να φύγουν από το μυαλό μου όλα αυτά.

Σήκωσα πάλι το βλέμμα μου στη Jane. Ήξερα ότι αυτό που θα πω θα την νευριάσει, αλλά πρέπει. 

"Μη μου θυμώσεις μικρή," ξεκίνησα, "αλλά πιστεύω πως πρέπει να σταματήσεις με την υπόθεση του Adrian."

Μη με χαστουκίσεις σε παρακαλώ. Ακόμα πονάω από χθες.

"Όχι και εσύ Jack." ψιθύρισε.

"Κινδυνεύεις Jane." είπα πιο ήρεμα. Πήγα να την φέρω κοντά μου, αλλά εκείνη απομακρύνθηκε και σηκώθηκε από το κρεβάτι όπου και διαβάζαμε.

"Παπαριές Jack." την κοίταξα με γουρλωμένα μάτια με αυτό που είπε. Δεν την έχω ξανακούσει να βρίζει έτσι και αυτό με τρομάζει.

Ο μπαμπάς της είχε δίκιο. Αρχίζει να γυρίζει στις παλιές της συνήθειες.

"Όποιος κρύβεται πίσω από αυτό έχει χαμένα τα μυαλά του Jane. Δες τι έκανε στους γονείς σου!" φώναξα και την έπιασα από τους ώμους. "Δες τι έκανε σε μένα."

Σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε. Τα μάτια της έδειχναν μετάνοια, και θλίψη. "Δεν πρόκειται να τα παρατήσω Jack. Δεν μπορώ."

"Δεν θα το αντέξω αν συμβεί κάτι σε σένα μικρή μου." ψιθύρισα και την κράτησα από στο πιγούνι της. Το ανασήκωσα και τα μάτια της καρφώθηκαν στα δικά μου. "Δεν μπορώ να σε αφήσω να το κάνεις."

Η έκφρασή της σκλήρυνε. "Αν ήθελα κάποιον να μου λέει τι να κάνω, θα προσλάμβανα νέους γονείς, όχι εσένα Jack."

Αγνώριστη.

"Στο λέμε μόνο και μόνο επειδή θέλουμε το καλό σου." απάντησα ήρεμα. Δεν ήθελα να ανησυχήσω κανέναν με τις φωνές μας. Ήταν και η Lexi στο διπλανό δωμάτιο.

"Θα είμαι καλά όταν βρούμε αυτόν που σκότωσε τον Adrian." είπε με πείσμα. "Και μέχρι τότε, δεν θα τα παρατήσω."

"Άσε εμένα και τα παιδιά να τον βρούμε Jane." σήκωσα λίγο τη φωνή μου. 

Ξεφύσηξε και κούνησε το κεφάλι της. "Ήξερα ότι δεν έπρεπε να σε μπλέξω σε αυτό."

Άρχισε να μου σπάει τα νεύρα. Αυτή δεν είναι η Jane που ήξερα, η Jane που ερωτεύτηκα. Είναι κάποιος άλλος.

Την έπιασα δυνατά από τον ώμο και εκείνη φάνηκε να τρομάζει κάπως. "Μάλλον δεν καταλαβαίνεις έτσι; Από τη στιγμή που έμαθαν η γονείς σου τι συμβαίνει, ο χρόνος μας τελειώνει μικρή. Και εσύ κινδυνεύεις!"

"Αξίζει να κινδυνεύσω για να πιάσω τον άνθρωπο που σκότωσε τον άνδρα που αγαπώ και θα αγαπώ." ξεστόμισε.

Ένιωσα σαν χιλιάδες μικρά μαχαίρια να μπαίνουν στη καρδιά μου. Τον άνδρα που αγαπώ.  Άφησα τον ώμο της απότομα και τη κοίταξα σκληρά. Εκείνη κατάλαβε τι είπε και το πρόσωπό της πάγωσε. 

"Jack εγώ..." ξεκίνησε αλλά την έκοψα.

"Μη μιλάς!" φώναξα. Δεν το ήθελα, αλλά έβλεπα τα πάντα κόκκινα.

"Μωρό μου, δεν το εννοούσα." ψιθύρισε και ήρθε κοντά μου.

Αμέσως απομακρύνθηκα από κοντά της. "Αν τον αγαπάς όπως λες, τότε έστω για αυτόν σταματά να ασχολείσαι. Είμαι σίγουρος, πως ο έρωτας της ζωής σου θα μετάνιωνε πικρά αν πέθαινες και εσύ η ίδια."

Η ειρωνεία μου έσταζε φαρμάκι. Ήξερα ότι θα μετάνιωνα ότι είπα, αλλά αν ήταν ο μόνος τρόπος να τη πείσω να σταματήσει να είναι στην υπόθεση. Αυτό πλέον ήταν το μόνο που με ένοιαζε.

Και ας με πλήγωσαν τα λόγια της.

"Jack σε παρακαλώ." είπε σιγανά και δάκρυα άρχιζαν να σχηματίζονται.

"Φύγε Jane. Αρκετά για σήμερα." είπα όσο πιο ήρεμα μπορούσα.

Εκείνη, καταλαβαίνοντας πως δεν πρόκειται να με κάνει να αλλάξω γνώμη, απλά μάζεψε τα πράγματά της. Δεν με κοιτούσε και δεν τη κοιτούσα. Είχα γυρίσει τη πλάτη μου προς το δωμάτιο, και είχα πάει στο παράθυρο κοντά στο γραφείο μου. 

Άκουσα κάποια βήματα και μετά τη πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει. Ένιωσα το βλέμμα της πάνω μου, αλλά δεν ανταπέδωσα.

"Θα το κάνω." είπε σιγανά. "Θα παρατήσω την υπόθεση και θα την αφήσω σε εσάς. Αλλά θα το κάνω όχι για τον Adrian, αλλά για εσένα."

Δεν μίλησα, απλά έσκυψα το κεφάλι μου κάτω.

Σε λίγο, η φωνή της ακούστηκε πάλι και μπορούσες να δεις μέσα από τον τόνο της φωνής της, πως ήταν έτοιμη να κλάψει. "Θα το κάνω για να σου δείξω ότι μπορώ να κάνω θυσίες για εμάς. Εσύ είσαι στη καρδιά μου Jack. Μόνο εσύ."

Η πόρτα έκλεισε.

Αναστέναξα βαθιά. Όπως το περίμενα, μετάνιωσα τα λόγια μου. Αλλά δεν με ένοιαζε. Θα έμενε ασφαλής όσο δεν μπλεκόταν στην υπόθεση, και αυτός ήταν ο αρχικός μου στόχος.

Γύρισα προς το γραφείο μου και άνοιξα το τελευταίο συρτάρι. Το λευκό πακέτο με τα μπλε γράμματα, μπήκε στα χέρια μου και το πρώτο τσιγάρο μπήκε ανάμεσα στα δάχτυλά μου. Το έβαλα στα χείλη μου και με τον πρώτο αναπτήρα που βρήκα, το άναψα. Μόλις εμφανίστηκε η φωτιά, επέστρεψα στο πλέον ανοιχτό παράθυρο.

Καιρό είχα να καπνίσω. Το έκανα μόνο όταν ένιωθα πως υπήρχαν προβλήματα. Και αυτή τη στιγμή, το μόνο που υπήρχαν ήταν προβλήματα.

Έβγαλα το τσιγάρο από το στόμα μου και άφησα τον καπνό που εισέπνευσα να βγει από μέσα μου. Σε τρία δεύτερα, το έβαλα πάλι στο στόμα μου και πήρα μια βαθιά πνοή του καπνού. Τον έβγαλα και αυτόν.

Άκουσα βήματα από έξω. Η πόρτα άνοιξε λίγο και το κεφάλι της Lexi εμφανίστηκε διστακτικά. "Είδα την Jane που έφυγε στεναχωρημένη."

Δεν απάντησα.

Εκείνη άνοιξε λίγο ακόμα τη πόρτα. "Είσαι καλά;"

"Όχι." ήταν το μόνο που είπα και ρούφηξα μια ακόμη φορά τον καπνό.

Εκείνη, με απαλές κινήσεις μπήκε στο δωμάτιο και έκλεισε τη πόρτα. Ήρθε κοντά μου και το βλέμμα της έπεσε στο τσιγάρο μου. Το άρπαξε από τα δάχτυλά μου και το πέταξε από το παράθυρο. Υπό άλλες συνθήκες, θα την έβριζα, αλλά ας το παραδεχτούμε. Έκανε τη σωστή κίνηση.

"Ότι και αν συμβαίνει μεταξύ σας, θα περάσει." είπε σιγανά και έβαλε το χέρι της στον ώμο μου.

"Αυτό φοβάμαι." ψιθύρισα.

Εκείνη με κοίταξε μπερδεμένη. "Μίλα μου."

Έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό της. "Φοβάμαι τις συνέπειες που θα έρθουν όταν περάσουν τα πρβλήματά μας."

___________________________________________

Μερικές ώρες πριν, συζήτηση με τον μπαμπά της Jane.

"Θα έκανες τα πάντα για εκείνη, σωστά;" ρώτησε ο πατέρας της κοιτώντας με σοβαρά.

"Φυσικά." απάντησα. "Αγαπώ την Jane κύριε."

Το ότι ένιωθα άβολα, ήταν γενικό.

"Τότε θέλω να κάνεις κάτι για εμένα και τη γυναίκα μου." είπε και με κοίταξε στα μάτια. "Έχεις πολλά κοινά με τον Adrian μικρέ, και αυτό είναι που μας ανησυχεί."

"Δεν σας καταλαβαίνω." ήταν το μόνο που είπα.

"Η Jane άρχισε να...αλλάζει από τότε που σε γνώρισε." είπε με ειλικρίνεια. "Απλώς φοβόμαστε."

"Απλώς πείτε το ευθέως." είπα απότομα, και όταν θυμήθηκα σε ποιον μιλούσα, μουρμούρισα μια συγνώμη.

"Εντάξει τότε." απάντησε. "Αυτή η υπόθεση θα φέρει τον χειρότερο εαυτό στη κόρη μου, πράγμα που θα τη καταστρέψει. Ίσως το γεγονός ότι της θυμίζεις σε ορισμένα σημεία τον Adrian, σε συνδυασμό με την υπόθεση δολοφονίας του, την αλλάζει. Δεν θέλουμε να το επιτρέψουμε αυτό."

Το μόνο που έκανα ήταν να τον κοιτάζω. Η αλήθεια είναι πως τώρα τελευταία, έβλεπα μερικές διαφορές στη συμπεριφορά της λουλουδένιας, αλλά δεν το θεώρησα σημαντικό.

"Είναι ευαίσθητη Jack. Πολύ ευαίσθητη. Και αν επιστρέψει στον παλιό, κακό εαυτό της, θα κάνει πάλι πράγματα που θα το μετανιώσει." είπε σιγανά. "Και με βάση τα τελευταία γεγονότα, πιστεύουμε πως βρίσκεται σε κίνδυνο. Όχι μόνο πιστεύουμε, αλλά το ξέρουμε."

"Τι θέλετε να κάνω;" ρώτησα αμέσως.

"Θέλω να απομακρύνεις την Jane από όλο αυτό. Όσο περισσότερο εμπλέκεται, τόσο περισσότερο κινδυνεύει." είπε σοβαρά.

"Εντάξει." απάντησα.

Εκείνος με τράβηξε από το χέρι όταν πήγα να σηκωθώ. "Με οποιονδήποτε τρόπο, απλά απομάκρυνέ τη."

"Είπα εντάξει." μίλησα απότομα.

Πήγα να προχωρήσω πιο πέρα, αλλά τα λόγια του με σταμάτησαν. "Να μας τη προσέχεις μικρέ. Είναι ότι πιο σημαντικό έχουμε στη ζωή μας."

___________________________________________

Α/Ν Και επισήμως, μπορείτε να με σκοτώσετε. ΣΑΣ ΔΙΝΩ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΝΑ ΜΕ ΣΤΑΥΡΩΣΕΤΕ.

Προειδοποίησα όμως πως θα έκανα άσχημα πράγματα. Βέβαια δεν εννοούσα τον "χωρισμό" Jack-Jane, αλλά....

Τέσπα.

I feel the love, you know?

Οκ οκ.

Επειδή βαριέμαι, και μυρίζω πυτόγυρο, θα σας καληνυχτήσω.

May a naked Jack be in your dreams.

DL