15. Λουλούδια στον...ύπνο της.

Jane' POV

Κρέμα καραμελέ.

Τούρτα κούκις με σιρόπι φράουλας.

Πίτα λεμόνι με έξτρα σαντιγί.

Νουτέλα.

Jack.

Ο απόλυτος παράδεισος.

Μπαμ.

Μπαμ;

Άνοιξα τα μάτια μου. Παντού σκοτάδι. Ήμουν στο κρεβάτι μου. Ούτε κρέμα καραμελέ ούτε τίποτα γύρω μου. Τι τέλειο όνειρο.

Ξανά αυτό το μπαμ.

Σήκωσα λίγο το σώμα μου. Πριν το καταλάβω, στο παράθυρο από πίσω μου, προσγειώθηκε μια πέτρα.

Τι σκατά;

Αμέσως πήγα πιο πίσω. Όποιος και να ήταν, θα έσπαζε σύντομα το παράθυρο. Θα χτυπούσε ο συναγερμός. Η Katherene θα ξυπνούσε. Αυτός που με ξύπνησε θα πήγαινε φυλακή.

Και άλλη πέτρα.

Κουνήθηκα πιο πολύ προς το παράθυρο. Με αργές κινήσεις σήκωσα το κεφάλι μου. Έξω επικρατούσε σκοτάδι, αλλά οι λάμπες του κήπου ήταν ανοιχτές. Κάτω έψαχνε κάποιος κάτι.

Ναι μας διαφώτισες τώρα.

Αυτός ο κάποιος, βρήκε αυτό που έψαχνε. Το πήρε στα χέρια του και σήκωσε το κεφάλι του. Πριν προλάβει να το πετάξει, άνοιξα το παράθυρο και έβγαλα το κεφάλι μου έξω.

"Τι σκατά κάνεις εδώ Jack;" ρώτησα αυτόν τον κάποιο που με ξύπνησε.

"Συγνώμη δεν άκουσα. Τι;" είπε και ήρθε πιο κοντά.

Έβγαλα το κεφάλι μου λίγο πιο έξω. "Τι κάνεις εδώ Jack;"

Χαμογέλασε. "Ήρθα να σε δω."

"Είναι Τρίτη βράδυ. Αύριο έχουμε σχολείο." είπα με νεύρο, αλλά και σιγανά.

"Βασικά, είναι τρεις το βράδυ. Οπότε είναι Τετάρτη πρωί." με διόρθωσε.

Εξυπνάκιας φάση;

"Αχ Jack..."  μουρμούρισα. "Κατεβαίνω να σου ανοίξω."

Πριν κλείσω το παράθυρο, κατάφερα να δω το χαμόγελό του. Αυτό το ωραίο χαμόγελο.

Φόρεσα τη ζακέτα που κρεμόταν μετά βίας από τη καρέκλα του γραφείου και άνοιξα τη πόρτα του δωματίου. Είχε σκοτάδι μέσα στο σπίτι.

Με αργές, προσεκτικές και τυφλές κινήσεις, έφτασα στο τέλος του διαδρόμου. Για να μη πεθάνω, έκατσα πάνω στα σκαλοπάτια και κατέβηκα τις σκάλες με τον κώλο. Τόσο μωρό.

Ρεζίλι Θεέ μου.

Τελικά, κατάφερα να φτάσω στη πόρτα. Την άνοιξα και ο Jack εμφανίστηκε μπροστά μου. Όσο ρομαντικό και αν είναι που ήρθε στη μέση της νύχτας για να με δει, με διέκοψε από ένα τέλειο όνειρο.

"Θα με αφήσεις να μπω ;." ρώτησε ο Jack.

"Πες μου έναν καλό λόγο." είπεα σταυρώνοντας τα χέρια μου.

Τα βλέμμα του έπεσε στο στήθος μου.

Χάνεις πόντους Jack.

Ή κερδίζει....

Σκάσε.

"Λοιπόν... ένας λόγος είναι ότι με ονειρεύτηκες." είπε με τη ψωνισμένη του φωνή.

Αλλά είναι αλήθεια.

"Πώς το ξέρεις;" πέταξα άθελά μου.

Τώρα θα ψωνιστεί και άλλο.

Αντίθετα, με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια, μετά κοίταξε τη πόρτα, σαν να σκέφτεται κάτι και μετά κοίταξε πάλι εμένα. "Ήμουν....σίγουρος;"

Δεν μίλησα.

Μόνο χαμογέλασα.

"Έλα μέσα."

______________________________________

"Τώρα πραγματικά θα κοιμηθούμε;" ρώτησε για εικοστή κάτι φορά.

"Ναι Jack." είπα γελώντας. "Εκτός αν θες να διαβάσουμε."

"Όχι όχι όχι. Ωραίος είναι και ο ύπνος." με έκλεισε στην αγκαλιά του. "Καληνύχτα μικρή."

Γέλασα. "Καληνύχτα μεγάλε."

Το χέρι του πήγε στη μέση μου και με αγκάλιασε σφιχτά. Ως γνωστό κορίτσι που είμαι, θα πρέπει να αλλάξω τριάντα πέντε θέσεις μέχρι να βρω τη σωστή για να με πάρει ο ύπνος. Οπότε, έβαλα το χέρι μου στο στέρνο του, το κεφάλι μου κάτω από τον λαιμό του και σήκωσα λίγο το πόδι μου, πάνω στο δικό του.

Ο Jack κουνήθηκε. "Jane;"

"Μμ..." έκανα.

"Νιώθω πως με παρενοχλείς σεξουαλικά." είπε σιγανά.

Τι;

Σήκωσα το κεφάλι μου. "Γιατί το λες αυτό;"

"Γιατί το πόδι σου παρενοχλεί σεξουαλικά κάτι πάνω από τα πόδια μου." είπε με ένα Jackίσιο ύφος.

Κατέβασα το πόδι μου αβέβαιη για το τι έκανα. Εκείνος το κατάλαβε, πως δεν κατάλαβα, αλληλοκαταλαβ-

Ωω έτσι τον παρενόχλησα.

Ο Jack πριν λίγο έβαλε σιγανά το χέρι μου λίγο πιο πάνω από το από αυτό του. Μπορούσα άνετα να νιώθω πως του σηκώθηκε λίγο.

Τον κοίταξα ντροπαλά. "Πρέπει να κάνεις κάτι γι'αυτό."

"Πρέπει να πάω στο μπάνιο." είπε εκείνος, μέσα στην ίδια ντροπή.

"Έχω ένα μικρό δικό μου." είπα ρεζιλεμένη πλέον.

Εκείνος σήκωσε το κεφάλι του για να δει τη πόρτα και μετά κοίταξε πάλι εμένα. "Ή μπορώ και να ικανοποιήσω τον εαυτό μου αλλιώς."

Δεν θέλω να μάθω.

"Πώς;"

Τι λέει ρε παιδιά; Εσείς οι λέξεις θα πετάγιεστε όποτε θυμάστε; Ζωή δεν έχετε; Τη δική μου πρέπει να καταστρέψετε;

"Ικανοποιώντας εσένα." άκουσα τη βαριά φωνή του στο αυτί μου.

"Όου..." είπα αμέσως. "Το μπάνιο μου φαίνεται ασφαλέστερη επιλογή."

Ένιωσα ένα από τα χέρια του να κατεβαίνει στη μπλούζα μου. "Αυτό που είπα όμως τώρα είναι πιο ωραίο."

Τα δάχτυλά του βρήκαν το δέρμα μου. "Ναι ναι συμφωνώ."

Πρέπει να κλείσω το στόμα μου. Πετάω μαλακίες.

"Ε αφού συμφωνείς...τότε..." μουρμούρισε και με φιλήσε στα χείλη.

Το χέρι του μπήκε κάτω από τη μπλούζα μου. Μόλις τα δλαχτυλά του άγγιξαν το δέρμα μου, ένιωσα μια μικρή ανατριχίλα, σαν να ήθελα και άλλο. Όπως τότε, πριν λίγες μέρες στην αποθήκη του επιστάτη.

Το χέρι του ανέβηκε πιο πάνω, το στόμα του πιο κάτω και το κεφάλι μου έπεσε πίσω. Τα δάχτυλά του άγγιξαν το ύφασμα του σουτιέν μου κάτω από τη μπλούζα μου. Το χάιδεψαν σιγανά, με σαν ορμονική έφηβη, ήθελα κάτι παραπάνω από ένα απλό χάιδεμα.

Πριν το καταλάβω, ο Jack έφυγε από πάνω μου, σπάζοντας κάθε σωματική επαφή μεταξύ μας. Είναι τρελός ή θέλει τόσο πολύ να τον βρίσω;

Σηκώθηκε από πάνω μου και πήγε στο τέλος του κρεβατιού κοιτώντας με χαμογελώντας. "Μπορεί να μας ακούσουν Jane."

Με δουλεύει. Παίρνει εκδίκηση από τότε που τον σταμάτησα όταν ήμασταν στο σπίτι του.

Μικρό ύπουλο καθαρματάκι.

"Δεν μιλάς σοβαρά." μουρμούρισα και σήκωσα το σώμα μου.

"Μου σηκώθηκε και με άφησες ανικανοποίητο το Σάββατο. Εκδίκηση." είπε με ένα κακό χαμόγελο.

"Είσαι πολύ κακός." μουρμούρισε. "Δεν μπορούμε να τα αφήσουμε όλα πίσω μας και να κάνουμε τρελίτσες;"

Τι μαλακίες λέω; Με επιρρεάζει αρνητικά αυτός.

Πριν προλάβω να αλλάξω αυτά που είπα, μίλησε. "Όχι. Θα κοιμηθώ."

Τι τι τι τι τι;

Πήγε να σηκωθεί αλλά τον έπιασα από τους ώμους και τον έβαλα πάλι να κάτσει. "Έλα βρε Jack..."

"Δεν με πείθεις Jane. " είπε με σοβαρό ύφος.

Μωρέ θα το αλλάξουμε αυτό.

"Είσαι σίγουρος;" ψιθύρισα στο αυτί του.

Κατέβασα τα χέρια μου από τους ώμους του και τα πέρασα μπροστά, κάνοντας μια μικρή διαδρομή μέσα απο τον λαιμό του, μέχρι μέσα από τη μπλούζα του, στο στέρνο του.

"Δεν....πρόκειται να με....πείσεις." οι λέξεις βγήκαν από το στόμα του με κάποια δυσκολία.

Έβγαλα τα χέρια μου από εκεί και τα κατέβασα πάλι μπροστά μου, στη πλάτη του, πηγαίνοντας μέχρι κάτω στην αρχή της μπλούζας του. Έπιασα τα ύφασμα και προσπάθησα να του τη βγάλω. Με τη βοήθειά του, η μπλούζα του κατέληξε στο χαλί.

Ώστε δεν σε πείθω εε; Γι'αυτό με βοήθησες....

Είμαι λίγο ανώμαλη.

Με προκαλεί.

"Jane;" τον άκουσα να λέει. Μα δεν απάντησα.

Αντίθετα έβαλα τα χέρια μου πάνω στη πλάτη του, τρίβοντάς τη σιγανά. Τον ένιωσα να τρέμει για λίγο. Χαμογέλασα.

"Τι έλεγες;" ρώτησα αθώα.

"Εγώ...." δεν πρόλαβε να τελειώσει τη φράση του.

Τα χείλη μου άγγιξαν το δέρμα του, προσπαθώντας να αγγίξει όσο περισσότερο γινόταν.

Ο Jack, με γρήγορες κινήσεις, γύρισε προς εμένα και αρπάζοντας τα χέρια μου, με ξάπλωσε πάλι στο κρεβάτι. Πριν το καταλάβω, μου έβγαλε τη μπλούζα, και στο στόμα του άρχισε να αφήνει ένα υγρό μονοπάτι από τον λαιμό μου, μέχρι το στήθος μου. 

Θα είναι ο θάνατός μου.

Άρχισε να δαγκώνει το δέρμα μου. Ω πόσο μ'άρεσε. Πήγα να φωνάξω από ευχαρίστηση, αλλά το χέρι του μου έκλεισε το στόμα. Σωστά, δεν είμαστε μόνοι στο σπίτι.

Συνέχισε να δαγκώνει, γλύφει, φιλάει, το στήθος μου, χωρίς κάποια συγκεκριμένη σειρά. Το ελεύθερο -μέχρι τότε- χέρι του, βρέθηκε στη -πλέον- αγαπημένη του θέση. Τα δάχτυλά του, πέρασαν μέσα από το εσώρουχό μου. Το στόμα του συνέχιζε να κάνει μαγικά στο στήθος μου, και σήκωσα τη μέση μου για καλύτερη πρόσβαση.

Το χέρι του στο στόμα μου, είχε ιδρώσει από τις αναπνοές μου. Σε λίγο θα έφευγε, και θα ξυπνούσα όλο το τετράγωνο.

Το χέρι του, στο εσώρουχό μου, πείραζε το μέρος λίγο πριν τη περιοχή μου, κάνοντάς με να γίνω υγρή. Το στόμα του, έφυγε από το στήθος μου, και άρχισε να πηγαίνει προς τα κάτω, αφήνοντας πίσω μικρές πιπιλιές. 

Τα χέρι του, κατέβασε λίγο το εσώρουχό μου, αλλά αρκετά για να με κάνει να τρελαθώ. Το άλλο χέρι του, άρχισε να γλιστράει από το στόμα μου, και οι πρώτοι αναστεναγμοί έκαναν πάλι την εμφάνισή τους.

Ο χαρακτηριστικός ήχος του κινητού μου ακούστηκε.

"Μη τολμήσεις." μουρμούρισε ο Jack και συνέχισε τη δουλειά του. 

Έτσι το άφησα. Μα αυτό συνέχισε να χτυπάει. Σύντομα θα ξυπνούσε τους πάντες. Δεν πρέπει να γίνει αυτό.

Έτσι, έκανα την καλύτερή μου προσπάθεια και το πήρα από το κομοδίνο. Ο Jack άρχισε να βρίζει σιγανά και ξάπλωσε δίπλα μου.

Απόκρυψη.

"Παρακαλώ;" απάντησα μετά από λίγα δεύτερα βαριανασένοντας.

Δεν ήρθε απάντηση. Το μόνο που ακουγόταν ,ήταν η ανάσα κάποιου.

"Συγνώμη;" ρώτησα μια τελευταία φορά.

Αφού δεν πήρα απάντηση, το έκλεισα και το άφησα στο κομοδίνο. Χώθηκα στην αγκαλιά του Jack, ο οποίος μπορούσα να πω, πως ήταν ακόμα λίγο εκνευρισμένος.

"Ποιος ήταν;" ρώτησε βρίσκοντας την αναπνοή του.

"Δεν ξέρω. Ήταν με απόκρυψη και δεν μιλούσαν." απάντησα σιωπηλά.

Εκείνος, έσκυψε και μου φίλησε απαλά τα χείλη. Με αγκάλιασε περισσότερο, και μας σκέπασε καλύτερα. Τον αγκάλιασα και εγώ, ξέροντας πως ήρθε η ώρα για κανονικό ύπνο.

"Jane." ψιθύρισε. "Νομίζω πως πρέπει να μην απαντήσεις πάλι στα τηλέφωνα με απόκρυψη."

"Γιατί;" ρώτησα μπερδεμένη.

Εκείνος φάνηκε σαν να σκεφτόταν κάτι. "Πόσες φορές σε έχουν πάρει με απόκρυψη τα τελευταία δύο χρόνια;"

"Πού κολλάει αυτό;" τον ρώτησα λίγο έντονα.

"Απλώς πες μου." είπε σιγανά.

"Πολύ λίγες φορές." απάντησα τελικά.

"Και σε πόσες δεν μιλούσαν;" ρώτησε παίρνοντας μια τούφα από τα μαλλιά μου.

"Σε καμ-" με σταμάτησα και σκέφτηκα καλύτερα. "Σε όλες."

Δεν μίλησε για λίγο. Όταν αποφάσισε να μιλήσει, είπε "Δεν θέλω να φοβηθείς με αυτό που σου είπα, αλλά η αστυνομία παρακολουθούσε το τηλέφωνό σου από τότε που πέθανε ο Adrian."

Βγήκα αμέσως από την αγκαλιά του.

"Πώς το ξέρεις;" ρώτησα σιγανά, αλλά θυμωμένα.

"Ο μπαμπάς μου είπε, πως παρακολουθούσαν ένα τηλέφωνο όταν ήρθαμε εδώ." απάντησε και ήρθε κοντά μου. "Jane τα τηλεφωνήματα έγιναν λίγες μέρες αφότου βγήκες από το νοσοκομείο, και λίγες μέρες πριν κλείσει ένα χρόνο ο θάνατος του Adrian. Σε δύο εβδομάδες κλείνει δύο χρόνια."

Δεν μίλησα. Δεν ήξερα τι να πω. Ο Jack καταλαβαίνοντας πως δεν ένιωθα καλά, με πήρε πάλι στην αγκαλιά του. Άρχισε να μου χαϊδεύει τη πλάτη στοργικά.

"Νομίζω πως αύριο πρέπει να πάμε στο αστυνομικό τμήμα." ψιθύρισε. "Ίσως μπορούν να εντοπίσουν την κλήση."

"Και να βρουν τον δολοφόνο." συμπλήρωσα τη σκέψη του.

________________________________________________

Α/Ν Πείτε μου κάτι : μόνο εγώ άναψα αλλά μετά ένιωσα σαν να με παρακολουθούν;

ΓΕΙΑΑΑΑ.

Τελικά θα λείπω από 18-22 Ιουλίου, οπότε θα σας έρθουν και άλλα κεφάλαια.

Και για πείτε μου, πώς σας φάνηκε το γεγονός ότι ο Jack πήγε στο σπίτι της Jane στα άγρια χαράματα;

Εγώ το βρήκα ρομαντικό. Λίγο ανώμαλο, αλλά ρομαντικό.

Δεν ξέρω τι να πω, μόνο ότι είμαι ενθουσιασμένη για τα επόμενα κεφάλαια. Εσείς δεν θα έπρεπε πάλι. 

Πάω να.....(πείτε το)

DL

Υ.Γ. 6/7/2020: Ήμουν τόσο κριντζι μικρή. Τα περισσότερα σημειώματα τα έχω διαγράψει για αυτόν τον λόγο. Πιστέψτε με, σας έχω σώσει από βέβαιο καρκίνο στα μάτια.