Göz kapaklarıma koca bir evreni sığdırdım
Hep kayan yıldızları sayıkladım
Sahipsiz kalmış omuzlarım
Çokça diken döktüler bu saatlerde
Seni düşlediğim sırada tekrar çiçek açtılar
Eteklerimden mideme kadar
Estirdiğin rüzgârlar ile buz tuttu içim
Bir ağacın gövdesinde uzanan bedenim
Sıcak alevlerini yeni söndürdüğün avuç içlerine uzandı
Kalbimin damarlarından kâğıt, aklımdakilerden kalem yapmış
Başı boş hayatıma bir son çiziyorum
Bir kara deliğin tahmin edilenden hallice enerjisine
Dünkü saatlerde kavuştular
Geriye senin saklı olduğun göz torbalarım
Birkaç delirmiş fikrimin tozları kaldı
Binanın merdivenlerinden duyuldu tüm sessizliğim
Şansa denk gelmiş tabloları geçip gider gibi
Hayatında bulanık kalışım kaldı bana bir tek