Balkonumun korkuluklarından akıttığım serzenişlerim
Şimdi salkım salkım sarmaşıklar hâlinde sokağa uzanıyor.
Zifiri karanlık gecenin koynunda,
Yüreğimin de bedenimin de yalnızlığı ile
Gözlerimden bir göl damla damla akıyor.
Ayaklarımın ritim tutuşu işe yaramıyor.
Ben yine etrafımdaki saksıların içinde saklanıyorum,
Karanfillerin topraklarında soluklanıyorum.

Adını sayıklıyorum,
Adını sarmaşıklarımdan duyuyorum.
Deliyorum, her saniye yanıyorum.
Gece, balkon, sokak ve ben,
Her şey alev içinde kalıyor.
Sen sokağın başında bile değilsin, ellerin bir sigara bile tutmuyor,
Ama ben cehennemini tadıyorum.

Üçten geriye sayıyorum, yetmiyor.
Dolu kadehimi boşaltmıyor zaman.
Ben yine üçten geriye sayıyorum,
Zaman yine yanıltıyor beni,
Geriye sarmıyor, saçlarındaki cennet bahçelerini
Koynuma geri koymuyor.

Balkondan sarkıyorum, sarmaşıklarıma son arıyorum.
Tek gece karanlık olmuyor bu sefer.
Sonum da, iki elinin arasında,
Parmak izlerin boynuma yerleşirken,
Gözlerim de kararıyor.

Yalvarırım, ölmek senin elinden ise
Romantizme kapılamam, buna katlanamam ben.
Gözlerin gökyüzü, dokunuşun deniz iken,
Büyülenmek yerine boğulamam güneşin altında.
Kıyamam sana, benle kirlenen ellerine.
Senin gözün parlamışken alev kırmızısı ile,
Üçten geriye sayarım bir umutla
Kendi ellerim ile içerim zehri.