Elimde bir buket kadar olmasa da çokça çiçekleyim
Sokak aralarında ruhum dans ediyor
Ben de esen rüzgârdan içiyorum
Yağmur suları ayakkabılarıma dolmuş
Takmıyorum
Sadece nefes alıyorum
Sadece düşlüyorum bu gece
Nereye gittiğimi bilmeden
Bu bilinmezliği önemsemeden
Tüm sokaklar benimmişçesine
Yıldızlar bana taçmışçasına
Çiçekleri kokluyorum
Seni kokluyorum
Yoksun ama kokunu tenimde dolaşırken yakalıyorum
Dudaklarımda hâlâ o dalgaların tadı
Senin denizinin tadı
İnsanlar gecenin saatini unutmuş
Kendi adlarını unutmuş
Balkonlardan bedenleriyle birlikte sesleri bana yetişiyor
Anlamsız
Senin yanına yakışabilmem kadar
Senin yanında güzel hissedebilmem kadar
Anlamsız
Ruhum yoruluyor dans etmekten
Zaten anlamsızlıklardan dolayı kopuyor da müzikten
Bir kaldırım kenarına
Usulca
Ben de onunla birlikte
Tüm ağırlıklarımızı veriyoruz
Sen yokken ağır oluyorum
Seni düşlerken de kalkmıyor üstümden bu ağırlığım
Bir bakıyorum elimde çokça çiçeklerim yok
Bir kırmızı fular
Çiçek kokan
Sen kokan bir fular
Düşlerime perde olan bir fular
Sözlerimi, sözlerini hatırlıyorum
Uçuşan onca sözlerimizi
Üstümde sözlerin tutulmayacağı yalanı var aslında
Boğazım kuruyor
Ben kuruyorum
Benim olmayan sokaklarda soluyorum
Ruhum istemiyor bu kurumuş bedeni
Yüreğim kaldırmıyor tüm bu ağırlığı
Fısıldıyorum
"Yoksun, sözlerin kadar yoksun"
Ben yine kalkıyorum ayağa
Ruhum kaldırım köşesinde
Umursamıyor
Beni takip etmeden dalıyor uykusuna
Ben yine dönüyorum geldiğim yolu
Belki denizi tatmam ama görürüm diye
Çiçek bahçesine koşuyorum
Parmaklıklar ardında
Seni kokluyorum
Seni duyuyorum
Sen yoksun ama
Ben bu sokaklar benimmişçesine
Evimin önü yapıyorum
Sen yokken, sözlerinin yalanı yokmuş gibi
Bana kapıyı sen aç istiyorum
Bana kapıyı açman için bekliyorum