De zon begon al onder te gaan en Alannah wist dat ze Darragh snel naar bed moest brengen. Het meisje had er niet veel aan als haar moeder haar altijd te laat naar bed zou brengen. Gaia, die naast Alannah zat, zou hetzelfde moeten doen met haar zoontje Ohin. Maar ze waren nu nog zo lekker met elkaar aan het spelen terwijl hun moeders zwijgend en soms kletsend van het laatste zonlicht genoten.

'Arwen is zo blij met Ohin, weet je. Misschien nog wel blijer dan ik' zei Gaia. Het had even geduurd tot Arwens liefde voor het kind echt op gang was gekomen, maar nu Ohin een peuter was en niet meer om de haverklap moest huilen, kon ze hem zeer waarderen. 'Arwen wilde helemaal geen kinderen. Ze wist dat er toch weinig mogelijkheid was voor ons, dus dat kwam haar allemaal mooi uit' zei Gaia.

'Maar toen besloot jij met jullie broer in bed te kruipen, de dag voordat jullie naar de harem van Deacon trokken' merkte Alannah op. Gaia knikte en beiden zwegen ze weer even terwijl ze met een oog naar de grond keken en een andere op hun kinderen gericht. Alannahs verdriet kwam weer boven, elke keer als het gesprek naar Deacon ging.

Het deed haar verdriet dat Deacon zijn prachtige dochter nooit had ontmoet. Hoewel Alannah niet wist hoe hun relatie op dit moment zou zijn, zij was vooral een verliefd meisje dat voor de eerste de beste knappe man die ze moest vermoorden viel, maar ze had het hem in ieder geval gegund zijn dochter te ontmoeten. Darragh was nu Alannahs enige licht. Het meisje die de kracht had om Alannah te troosten, hoewel ze dat zelf niet eens doorhad. Een meisje die de betekenis van haar naam waar was. Kracht, doorzettingsvermogen.

'Weet je, ik moet me niet meer schamen over mijn nacht met Kenyi. Niet tegenover Arwen, niet tegenover jou, niet tegenover mezelf. Het is aan hem te denken dat Ohin op de wereld is en Arwen en mij nog dichter bij elkaar brengt' zei Gaia. Dat was een van de twee geheimen die Alannah bekend werden gemaakt nadat haar liefde van haar gescheiden was door de dood.

Het eerste wat Neva haar verteld had nadat ze het nieuws bracht dat Deacon in zijn slaap was overleden, ongeveer vier jaar geleden, was dat de jonge baron ongeneeslijk ziek was geweest. Hij wist dat hij snel zou sterven, maar wist ook dat van hem verwacht werd nakomelingen te hebben. Die probeerde hij op een rap tempo te verwekken via de Harem. Toen Alannah dat had gehoord, was ineens een heleboel duidelijk over de manier waarop Deacon zich had gedragen of over wat hij gezegd had.

Het tweede, wat Gaia haar later toevertrouwde, was dat ze niet Deacons kind droeg. Beter nog, de baby was van haar adoptiebroer. Ze was nooit echt verliefd op Kenyi geweest, maar hun vriendschap had hen bij elkaar in bed gedreven. Gaia had Alannah ook verteld dat ze nooit verliefd zou worden op een man. Haar liefde lag bij Arwen en zij voelde hetzelfde voor Gaia. De afstandelijke vrouw met prachtige bruine huid trad dan ook op als ouder voor Ohin. Ze vond het fantastisch dat het jongetje zo op haar leek.

'Kenyi heeft jou en Arwen inderdaad gegeven wat jullie graag wilden. Misschien jij meer dan Arwen, maar zij houd ook met heel haar hart van Ohin, kan ik je vertellen' stemde Alannah met haar vriendin in. Gaia knikte instemmend, maar keek richting de twee kinderen die in het licht van de ondergaande zon aan het spelen waren.

'Misschien is het maar eens tijd dat we die geschenken van ons ik bed leggen' zei Gaia. Dit keer was het Alannahs beurt om instemmend te knikken. 'Ohin! Het is tijd voor bed!' riep Gaia haar zoon, die bij het horen van zijn naam meteen naar zijn moeder keek. Hij legde snel zijn speeltjes neer en rende toen op zijn korte beentjes op zijn moeder af.

'Darragh!' riep Alannah haar dochter. 'Wij gaan ook maar eens naar bed. Ik wed dat het toch niet meer gezellig is hier als Ohin in bed ligt' zei ze. Ook het meisje kwam snel aanrennen. Ze snapte ook wel dat het niet meer leuk zou zijn nu.

Gaia met Ohin op haar heup en Alannah met Darragh aan haar hand liepen rustig de tuindeuren van hun landhuis binnen. Sinds Elaine barones was geworden na het overlijden van haar broer, woonden ze hier. Elaine had alle jonge vrouwen uit de harem een landhuis rond de stad aangeboden waar ze in konden gaan wonen. Omdat ze gerespecteerde leden van voormalig baron Deacon waren geweest.

Alannah had, net als Arwen, haar persoonlijke woning afgeslagen om bij Gaia in te trekken. Arwen om bij haar liefde te wonen, Alannah omdat ze wist dat ze het niet uit kon houden in een groot huis in haar eentje. Ze wist toch dat ze nooit meer zou gaan trouwen met een andere man, dat gebied had ze wel genoeg verkend.

Ook had ze voor Gaia's woning gekozen omdat het een paar kilometer van de stad af lag, in een prachtig natuurgebied. In de stad waren te veel vreselijke dingen gebeurd waar Alannah graag uit de buurt wilde blijven. Daarnaast vond ze dit een prachtige en goede omgeving voor haar dochter om op te groeien. Het meisje zou, als Deacon langer geleefd had, nu op het landhuis van de baron zijn, waar ze door Alannah, Elaine en Neva zou worden opgeleid tot barones. Deacon was echter gestorven voordat zijn erfgenaam geboren was, dus had zijn oudste zus het regime overgenomen.

Hier bij de bergen, bossen, beekjes, meren en velden van het natuurgebied buiten de stad zou Darragh in vrede kunnen opgroeien op een betere manier dan dat Alannah zelf dat had gekund. Ze zou een fijn leven hebben en het meisje kon met Ohin spelen en samen opgroeien. Alannah had ook altijd Gaia en Arwen als vriendinnen aan haar zijde staan, hoewel ze het grote huis wel in tweeën gesplitst hadden zodat beide gezinnen niet elke keer op elkaars lip zaten.

De groene omgeving en alle rust en frisse lucht die alleen de grote tuin die rond het huis lag al bevatte werkten goed op de gezondheid van zowel Alannah als Darragh. De stilte was rustgevend en er was nog zoveel te ontdekken en leren over de natuur. Alannah was blij dat ze het verplichte leven als boerin ontsnapt was op een bijzondere manier, maar ze was misschien nog wel blijer dat ze Darragh en toekomst kon geven die ze zelf in kon kleuren.

Het was het leven dat Alannah als kind gemist had. Toen wist ze niet wat ze miste, maar Darragh zou dat in ieder geval nooit in haar leven missen. Voordat Alannah het doorhad, deed ze dezelfde belofte als Sil aan haar gedaan had. Ze zou Darragh voor altijd beschermen tegen De Woeste Wereld en zijn gevaren.