Yorgunum
Yorgunum, herkeze iyi gelip kendimi ihmal etmekten yoruldum.
Yorgunum, ince bir çizgiden yürüyüp, ne otarafa ne butarafa ait olabilmekten yoruldum.
Yorgunum, ümitlendirilip en beklemedik anlarda yokuş aşağıya itilmekten yorduldum.
En cokta, bir omuza yaslanıp dinlenmeye ihtiyacım varken, bir avuç huzurun cok görülmesinden yoruldum...
G.A.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top