Bazen hayat sana öyle bir oyun oynar ki, neye uğradığını şaşırırsın. Kötü günleri arkanda bıraktığını sanıp, ileriye dönük hayaller kurmaya başlarsın. Bundan sonra herşey daha güzel olacak dersin. Birden bire hic farketmediğin renkler çıkar ortaya, siyahların gökküşağına dönüştüğünü hissederisin. Ufak tefek pürüzleri görmemezlikten gelmeyi öğrenirsin. Mutlu olmaya başlarsın. İşte en büyük hata da budur. Cünki sen nezaman mutlu olmaya başlarsan, kaderin önünü keser ve 'sana bir süprizim var' diye alay eder. Ve aniden yokuş aşağıya yuvarlanmaya başlarsın. Nezaman duracağını bilmeden ve önüne gelen herşeye çarpa çarpa. Mutlu olmak böyle bişey işte, yakaladım sandığın an elinden kayıp giden bir balon misali.
G.A.

Bu yazı 'Yabani' adlı hikayemden bir parcadır...
Yorumlarınızı eksik etmeyin.