Max duwde me opzij en beende de kamer uit, achter hem sloeg hij de deur dicht. Het hele huis daverde. 'Hee Max, wacht!' Riep ik nog, maar hij had het niet meer gehoord.

Ik snapte hem ook ergens wel, zijn vriendin was vermoord. Alhoewel het voor mij wel veel erger was, ik kende Lucy namelijk al meer dan 13 jaar. Ik ging terug op mijn bed liggen en viel al snel in slaap.

Plots schoot ik wakker, ik had een vreselijke nachtmerrie. Dat er een man in onze tuin stond, 's nachts, en dat hij van plan was mijn hele familie uit te moorden. Maar het was gelukkig maar een droom.

Ik merkte dat ik eigenlijk best veel honger had, het was 3 uur 's nachts. Ik was best bang om mijn ouders wakker te maken, maar de laatste keer dat ik gegeten heb was gisterenmiddag, logisch dat ik honger had.

Ik stapte uit mijn bed en deed de deur stil open, hopend dat ik hen niet wakker maakte. Rustig liep ik de trap af naar de keuken, ik keek in de koelkast en zag een stuk chocolade liggen. Hmm, dat moet ik hebben, dacht ik. Ik pakte het stuk chocolade en scheurde het zilverpapier open. Ik gooide het papiertje in de vuilbak en at de chocolade op.

Wanneer ik terug naar de trap liep op weer te gaan slapen zag ik plots een lichtflits in de tuin. Het licht kwam van een zaklamp. Oh nee, de man die de zaklamp vast had was diezelfde als in mijn droom.

Ik kon zijn gezicht niet zijn maar ik merkte dat hun gestalte de zelfde was. De zaklamp ging uit en de man liep weg. Ik wou gillen, maar get kwam er niet uit. Mijn hart bonste in mijn keel, snel liep ik de trap op, vergetend dat onze trap onzettend hard kraakte.

'HEE NOOR KAN DAT NIET WAT STILLER!' Shit, ze waren wakker. 'Ik was even een boterham gaan halen, sorry!' Hoogstwaarschijnlijk wist mijn moeder dat ik iets zoet h1d gepakt. Maarja, boeie.

Ik kroop terug onder mijn lakens en zag weer het beeld van Lucy. Verdomme, zouden ze iets met elkaar te maken hebben?