Verdriet. Pijn. Verlies. Onverwacht. Alles leek zo normaal bij dit. Waarom zij? Ze had niets verkeerd gedaan. Ík ben degene die deze verdomde moordenaar wil ontmaskeren, niet zij.

De deuren van de kerk gingen open. Vier mannen droegen de zwarte kist. Ik wou hier helemaal niet zijn, maar uit respect voor haar ouders bleef ik staan. Met trillende benen draaide ik me naar de midden gang. Het orgel begon te spelen, ik herkende het lied, maar wist niet van waar.

Een paar mensen lazen een tekstje voor, sommigen konden hun tranen niet bedwingen. Haar ouders hadden gevraagd of ik ook een tekstje wou voorlezen, maar dat kon ik echt niet. Het was al een zware opgave om hier te staan.

Na de viering ging ik zo snel mogelijk weg, mijn ouders bleven nog even. Dat kon ik hun niet kwalijk nemen. Maar ik moest en zou naar de politie gaan.

Ik nam mijn fiets die tegen de muur van de kerk stond en reed in de richting van het politiebureau. Daar aangekomen opende ik de zware deuren en ging ik vanachter in de rij aan de balie staan.

Na 10 minuten wachten was het eindelijk aan mij. 'Is er al meer info over de moord op Clara, mijn vriendin?' Ik keek de vrouw vragend aan, ze typte iets in op haar computer en antwoordde dan: 'Neen.'

'Hoezo, neen?' De vrouw zuchtte. 'Neen, er is geen info. Het onderzoek wordt niet gestart. Zou u dan nu kunnen vertrekken? Er zijn nog mensen achter u.' Ik leek kalm, maar vanbinnen was ik zó boos. Ze startten het onderzoek niet eens?

Zonder nog een woord te zeggen liep ik de inkomhal uit, pakte mijn fiets en reed weg, geen idee waarnaartoe. Zolang het maar ver weg van hier was.

Eindelijk nog eens nieuw deeltje!! Guilty loopt bijna op zijn eind. Het is niet zo'n heel lang verhaal, gewoon omdat ik zin heb in het eind. Eeeeeeeennn: er komt een nieuw verhaal aan!!! Het zal starten wanneer Guilty is afgerond (;