"Everything We Hear Is An Opinion Not A Fact. Everything We See Is Perspective, Not The Truth"

~Marcus Aurelius

-Η Εποχή των ηρώων έχει περάσει

- Δηλαδή δεν πιστεύεις ότι ο Green Arrow είναι ήρωας?

-Ο Τρελός με την κουκούλα? Το μόνο που κάνει είναι να καλύπτει τα λάθη που δημιουργεί

-....

Πριν 18 μήνες:

"Ο Εκδικητής της Star City συνεχίζει να μας γεμίζει ερωτήματα. Είναι ήρωας για την πόλη μας η εγκληματίας?"

Μοναξιά. Το αίσθημα του να είσαι μόνος. Το αίσθημα που νιώθεις ότι δεν έχεις κανέναν, αυτό αισθάνεται ο Oliver. Πέρασε πέντε χρόνια μόνος του και τώρα που γύρισε πίσω συνεχίζει να νιώθει έτσι. Αξίζει? Αξίζει να συνεχίζεις να προσπαθείς? Βάζεις τα δυνατά σου για να σώσεις τον κόσμο μα καταλήγεις να σε κυνηγάνε, να νομίζουν ότι είσαι εγκληματίας. Όλα αυτά σε φτάνουν σε σημείο να σκέπτεσαι και ο ίδιος, είμαι εγκληματίας?

Ο Εκδικητής βρισκόταν στις σκεπές των Glades, πήδαγε από σκεπή σε σκεπή κάνοντας την περιπολία του. Ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια και το φως του φεγγαριού φώτιζε τα σκοτεινά Glades. Επικρατούσε ησυχία, αυτό δεν ήταν παράξενο εδώ. Είναι το μέρος της ησυχίας, ο κόσμος φοβάται να βγει έξω, φοβάται να βγει έξω διότι κινδυνεύει, εγκληματίες και δολοφόνοι είναι συχνό φαινόμενο σε αυτούς τους δρόμους. Τους δρόμους που είναι γεμάτοι αίμα, δάκρια, πόνο αθώων ανθρώπων σαν εσένα και εμένα που προσπαθούμε να τα βγάλουμε πέρα σε αυτόν τον άδικο κόσμο, που το μόνο που ξέρει είναι να δημιουργεί προβλήματα. Ο Oliver κάνει ένα μεγάλο άλμα και προσγειώνεται σε μια μεγάλη σκεπή. Εκείνη όμως γιατί είναι παλιά γκρεμίζεται και τον ρίχνει μέσα στο σπίτι. Σκοτάδι, το μόνο που μπορεί να δει είναι σκοτάδι. Σηκώθηκε πάνω και έπιασε το κεφάλι του. 'Πρέπει να βρω μια έξοδο από εδώ, μα δεν βλέπω τίποτα' σκέφτηκε. Άρχισε να περπατάει με σιγανά βήματα με ελπίδα να βρει την έξοδο. Συνέχισε να περπατάει μέχρι που ένιωσε ένα μαχαίρι στην πλάτη του. Γύρισε απότομα και έπιασε το χέρι αυτού που το κρατούσε. Του γύρισε το χέρι και τον έριξε κάτω την ίδια στιγμή που τα φώτα άνοιξαν. Είδε τον άνδρα στο πάτωμα και μια γυναίκα με δύο παιδιά στην πόρτα να κλαίνε. "Τι κάνεις εδώ?" του φώναξε ο άνδρας από το πάτωμα. "Έπεσα, το κτήριο ήταν παλιό" του απάντησε ο Oliver. Ο άνδρας σηκώθηκε πάνω . "Πως ξέρουμε ότι δεν είσαι ένας από αυτούς?" τον ρώτησε. O εκδικητής τον κοίταξε παραξενεμένος. "Ποιούς?". " Τους καθαρόαιμους" του απάντησε εκείνος. Δεν είχε ιδέα για τι πράγμα μιλούσε, η όλη κατάσταση του φαινόταν περίεργη, δεν συνήθιζε να έρχεται τόσο στα Glades. "Δεν είμαι αυτό που νομίζεις ότι είμαι. Αν βλέπεις ειδήσεις , είμαι αυτός που αποκαλούν 'Ο εκδικητής'" του απάντησε. Ο άνδρας τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Ύστερα κοίταξε την γυναίκα με τα παιδιά του. "Ελάτε, είστε ασφαλείς" τους είπε. "Συγγνώμη για την παρεξήγηση εκδικητή, απλά είναι δύσκολες εποχές" του είπε ο άνδρας. "Τι εννοείς? Δεν με φοβάσαι? Τι συμβαίνει?" άρχισε να κάνει ερωτήσεις ο Oliver. Ο άνδρας πήγε στο ψυγείο και πήρε μια μπύρα. Κάθισε στο τραπέζι και έκανε νόημα στον Oliver να καθίσει. Εκείνος απλά κάθισε. "Silvia, βάλε τα παιδιά για ύπνο και πήγαινε να ξεκουραστείς κι εσύ" της είπε ανοίγοντας την μπύρα του. Η γυναίκα του έγνεψε καταφατικά και μπήκε μέσα στο δωμάτιο. "Λοιπόν, εκδικητή, δεν σε φοβάμαι, βλέπω στις ειδήσεις τι κάνεις" είπε ο άνδρας. "Και είσαι οκ με αυτό?" τον ρώτησε ο Oliver. "Προσπαθείς να κάνεις κάτι καλό" του απάντησε εκείνος πίνοντας από την μπύρα του. Ο εκδικητής χαμογέλασε μα δεν φάνηκε λόγω της κουκούλας. "Αρχικά θα μπορούσες να μου πεις το όνομα σου και στην συνέχεια, ποιοι είναι αυτοί οι καθαρόαιμοι?" του ζήτησε εκείνος. "Λοιπόν με λένε Ian" του είπε ο άνδρας και του έδωσε το χέρι. "Εκδικητής" ανταπέδωσε στην χειρονομία ο Oliver. Ο Ian γέλασε. "Πότε έχεις σκοπό να μου πεις το πραγματικό σου όνομα?" τον ρώτησε. "Όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή" του απάντησε εκείνος. "Καταλαβαίνω. Τώρα όσο αφορά τους καθαρόαιμους. Είναι κάτι που δεν μπορεί να γνωρίζεις εσύ, μπορεί και κανείς γιατί όλοι το καλύπτουν, κανείς δεν θέλει να ασχοληθεί μαζί του. Υπάρχει μια ομάδα, αυτή η ομάδα αποτελείτε από άτομα που πιστεύουν ότι εμείς οι άνθρωποι στα Glades δεν αξίζει να ζούμε. Αυτή η ομάδα υπάρχει από τις αρχές του 20στου αιώνα. Τότε άρχισαν να σκοτώνουν άτομα που ζούνε εδώ, είχαν τους προγόνους μας ως υπηρέτες και γι αυτό όταν πέθανε κάποιος κανείς δεν το καταλάβαινε, οι ποιο πολλοί πρόγονοι μας δεν έχουν καν τάφους. Τώρα θα απορείς τι εννοώ με το πρόγονοι. Οι πιο πολλοί άνθρωποι που ζούνε στα Glades ζούνε εδώ όλη την ζωή τους, το ίδιο και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Μας φωνάζουν Gladers" του εξήγησε ο Ian. Ο Oliver τον κοίταξε σοκαρισμένος. "Κι αν θέλετε να φύγετε?" τον ρώτησε. "Δεν είναι τόσο απλό. Οι σημερινοί καθαρόαιμοι έχουν σε αρχεία όλα τα ονόματα μας. Μπορούμε συγκεκριμένες ώρες να λείπουμε από τα σπίτια μας, αν κάποιος το σκάσει τότε σκοτώνουν όλους αυτούς που αγαπάει και έμειναν πίσω. Τα Glades έχουν τρείς εξόδους για την υπόλοιπη πόλη, εκείνοι τις φρουρούν και τις τρείς" του απάντησε. "Για να καταλάβω, εσείς εδώ ζείτε όλη την ζωή σας και έχετε λίγες ευκαιρίες για να δείτε την υπόλοιπη Star City γιατί θα σας σκοτώσει μια οργάνωση. Και η αστυνομία δεν κάνει τίποτα γι αυτό?" τον ρώτησε σαστισμένος ο Oliver. "Σωστά" του απάντησε ο Ian. "Δεν θέλετε να αντιδράσετε? Να κάνετε κάτι γι αυτό?" απόρησε εκείνος. Ο Ian ήπιε την τελευταία γουλιά από την μπύρα του και σηκώθηκε πάνω. "Υπάρχει μια οργάνωση, την έχουμε φτιάξει εμείς εδώ και σκοπεύουμε να κάνουμε επανάσταση" του απάντησε. O εκδικητής σηκώθηκε και αυτός γρήγορα πάνω. "Θέλω να με βάλεις κι εμένα μέσα, θέλω να βοηθήσω" του είπε. "Θες να βοηθήσεις? Σοβαρά?" τον ρώτησε ο Ian. " Ναι γιατί?" παραξενεύτηκε ο Oliver. "Γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται" του απάντησε ψυχρά. Ο Εκδικητής πλησίασε τον άνδρας και έβαλε το χέρι συμπονετικά στον ώμο του. "Ian, σου υπόσχομαι ότι δεν θα φύγω από τα Glades αν δεν σας βοηθήσω να ελευθερωθείτε από αυτούς τους καθαρόαιμους" του είπε σοβαρά. Ο Ian γέλασε. "Τους έχουμε πάνω από τα κεφάλια μας πάνω από εκατό χρόνια, εμείς και οι πρόγονοι μας έχουμε σκυμμένα τα κεφάλια μας εκατό χρόνια. Τι πιστεύεις ότι μπορείς να καταφέρεις εσύ μέσα σε μερικές μέρες?" τον ρώτησε. "Εγώ, τίποτα. Εσείς πολλά. Ήρθε η ώρα να σηκώσετε το κεφάλι" του αποκρίθηκε. Ο Ian τον κοίταξε. "Πότε αρχίζουμε?" ρώτησε. "Τώρα" του απάντησε ο Oliver. "Που πρέπει να πάμε?" ρώτησε τον Ian. "Απλά ακολούθα με" του απάντησε εκείνος.

Ο Oliver και ο Ian βρισκόντουσαν στους δρόμους των Glades. "Πρέπει να είσαι ήρεμος, αν μας καταλάβουν, πεθάναμε" ψιθύρισε ο Ian. Ο Oliver κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Οι δύο τους περπατούσαν από τοίχο σε τοίχο στα σκοτεινά Glades. Σταμάτησαν να περπατάνε όταν φτάσανε μπροστά από μια παλιά πολυκατοικία. Ο Ian μπήκε μέσα, ο Oliver τον ακολούθησε. Ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο. Ο Ian χτύπησε συνθηματικά την πρώτη πόρτα του ορόφου τέσσερις φορές. Η πόρτα άνοιξε. "Ian, παλιόφιλε πως είσαι?" φώναξε ένας ψηλός, γεμάτος άνδρας σφίγγοντας του το χέρι. " Μια χαρά Dean. Εσύ πως είσαι?" τον ρώτησε εκείνος. "Ε να τα ίδια, πρέπει να προσέχω το μέρος. Ο τύπος με την κουκούλα? Φίλος σου?" απόρησε ο Dean. "Ναι, να περάσουμε?" τον ρώτησε ο Ian. "Φυσικά" του απάντησε και του έκανε νόημα να μπει μέσα. Έτσι και οι δύο μπήκαν μέσα. Ο Oliver άρχισε να κοιτάζει πέρα δώθε. Το μέρος ήταν κάτι σαν μπαρ, είχε πολλά τραπέζια γεμάτα παρέες και στην άκρη μια μεγάλη μπάρα. Η μουσική ήταν σιγά. Ο Ian πήγε στην μπάρα και αυτός απλά τον ακολούθησε. Καθίσανε και οι δύο. "Jack έλα να σου γνωρίσω κάποιον" φώναξε ο Ian. Ένας λεπτός μαυρομάλλης άνδρας τους πλησίασε. "Νομίζω ότι τον ξέρω. Δεν είσαι αυτός ο εκδικητής που μιλάνε όλη η ώρα οι ειδήσεις?" ρώτησε τον Oliver. "Ναι" του απάντησε εκείνος. "Φίλε, δεν νομίζεις ότι είναι νωρίς για τις απόκριες?" τον ρώτησε σοβαρά. Ο Oliver δεν του απάντησε, απλά τον κοίταξε. Τότε εκείνος άρχισε να γελάει. "Σε πειράζω ρε. Ian είναι φίλος σου?" τον ρώτησε. Αυτός κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. "Τότε καλώς ήρθες στον μπαρ μου. Όποιος είναι φίλος του Ian είναι και δικός μου" του είπε και τον σκούντηξε φιλικά στον ώμο. "Προς τι η επίσκεψη λοιπόν?" απόρησε ο Jack. "Κοίτα Jack, θυμάσαι γι αυτή την επανάσταση που λέγαμε να κάνουμε?" τον ρώτησε ο Ian. "Ναι, θυμάμαι, η επανάσταση που κάθε μέρα λέμε να κάνουμε μα ποτέ δεν κάνουμε" του απάντησε γελώντας. "Ε ο φίλος μου από εδώ θέλει να βοηθήσει" τον ενημέρωσε. Ο Oliver κοίταξε τον Jack. "Απλά βλέπω ότι όλο αυτό είναι άδικο, δεν γίνετε να σας φέρονται έτσι αυτοί οι καθαρόαιμοι. Θέλω να το σταματήσω. Αυτά τα τελευταία χρόνια έχω εκπαιδευτεί πολύ καλά, έχω τις ικανότητες για να σας βοηθήσω, το θέμα είναι ότι θέλω ανθρώπινο δυναμικό" του είπε ο εκδικητής. "Μου αρέσει ο φίλος σου Ian, έχει τσαγανό" είπε ο Jack γελώντας και χτυπώντας φιλικά τον Oliver στον ώμο. Ο Εκδικητής τον κοίταξε πιο σοβαρά. "Αυτά που λέω τα εννοώ" του αποκρίθηκε. "Θες ανθρώπινο δυναμικό? Λοιπόν , να το. Βάλε τα δυνατά σου" είπε ο Jack και του έδειξε τους άνδρες που βρισκόντουσαν στο μπαρ. Ο Oliver πήρε μια βαθιά ανάσα, ήταν η στιγμή του, έπρεπε να κάνει κάτι, έπρεπε να μιλήσει, το ήξερε. "Όπως το φανταστικά" αποκρίθηκε ο μαυρομάλλης. Προς έκπληξη όλων ο Oliver σηκώθηκε πάνω και ανέβηκε στην μπάρα. Ο Jack με τον Ian τον κοιτάζανε από κάτω με θαυμασμό και απορία ταυτόχρονα. "Άνθρωποι των Glades" φώναξε. Όλοι σταμάτησαν να μιλάνε και γύρισαν το κεφάλι τους προς την μεριά του. Ο χρόνος πάγωσε για εκείνον, όλα γύρω του έμειναν στάσιμα. Έπρεπε να κάνει κάτι. "Τόσα χρόνια ζείτε με σκυμμένο κεφάλι, τόσα χρόνια ζείτε σε έναν άδικο κόσμο, ακούτε τι πρέπει να κάνετε , κοιμάστε όπως σας λένε να κοιμηθείτε και ξυπνάτε για να επαναλάβετε ότι σας ορίζουν να επαναλάβετε. Ξέρετε πως το αποκαλώ αυτό? Σκλαβιά. Ζείτε τόσα χρόνια ως σκλάβοι αυτών των καθαρόαιμων. Οι πρόγονοι σας όμως δεν πέθαναν γι αυτό, πρέπει να κάνετε κάτι, δεν γίνετε να συνεχίσετε να ζείτε με σκυμμένο το κεφάλι. Από αύριο θα πρέπει να κάνετε κάτι, θα πρέπει να σηκώσετε το κεφάλι σας. Από αύριο θα πρέπει να αρχίζετε να ορίζεται μόνοι σας την μοίρα σας. Από αύριο αρχίζει μια επανάσταση". Επικράτησε ησυχία για λίγο. Μα σιγά, σιγά άρχισαν να ακούγονται ήχοι χειροκροτήματος. Ο ήχος άρχισε να δυναμώνει και να δυναμώνει και να δυναμώνει, άρχισε να γίνετε εκκωφαντικός. Ήχος φωνών "θα τα καταφέρουμε" "Μπορούμε" "ζήτω" 'άρχισαν να συνοδεύουν τον ήχο τον χειροκροτημάτων. Ο Oliver κατέβηκε από την μπάρα και κάθισε πάλι στην θέση του. "Oliver ξέρεις τι μόλις έκανες?" τον ρώτησε ο Ian. Εκείνος τον κοίταξε με απορία. "Ξύπνησες ένα έθνος που κοιμότανε εδώ και εκατό χρόνια φίλε μου" του είπε ο Jack. "Από αύριο αρχίζει μια επανάσταση"

Λίγες ώρες αργότερα, πίσω στο σπίτι του Ian. Ο Oliver κατευθύνόταν προς την τουαλέτα, στο διάδρομο είδε τον Ian να κάθετε μπροστά από μια πόρτα. "Ευχαριστώ που με φιλοξενείς για την νύχτα" του ψιθύρισε ο Oliver στεκόμενος δίπλα του. "Τίποτα. Ελπίζω να αρκεστείς με αυτά που έχει το σπίτι κι ας δεν είναι πολλά" του απάντησε εκείνος. Ο Oliver χαμογέλασε. Πήγε πιο κοντά στην πόρτα που καθόταν ο Ian και κοίταξε μέσα. Ο Ian κοιτούσε τα παιδιά του να κοιμούνται στα κρεβάτια τους. "Δεν κοιμούνται σαν αγγελούδια?" ρώτησε τον Oliver. "Είναι πανέμορφα" του απάντησε εκείνος. Ο Ian συνέχιζε να τα κοιτάζει χαμογελαστός, με αγάπη στα μάτια του. "Γι αυτούς γίνονται όλα. Έχω ένα όνειρο. Οτι μια μέρα τα παιδιά μου θα ζούνε σε μια πόλη που δεν θα κρίνονται για την καταγωγή τους αλλά για την ποιότητα του χαρακτήρα τους" αποκρίθηκε. "Ian, θα τα καταφέρουμε" του είπε ο Oliver πιάνοντας του τον ώμο φιλικά. Εκείνος δεν μίλησε, προτίμησε να μείνει στην σιγή. "Πάω να κοιμηθώ, ξέρεις είναι ωραία, με την τρύπα που έκανα στο σαλόνι μπορώ να βλέπω τα αστέρια. Καληνύχτα Ian" ψιθύρισε ο Oliver και πήγε πίσω στο σαλόνι. Ξάπλωσε στις κουβέρτες που είχαν απλώσει στο πάτωμα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και απλά κάθισε και κοίταζε το άπειρο του νυχτερινού ουρανού. Τα πανέμορφα αστέρια. Άρχισε να μπαίνει σε σκέψεις. Ήταν το μόνο βράδυ μετά από πέντε χρόνια που δεν ένιωθε μόνος, το μόνο βράδυ τις τελευταίες εβδομάδες που είναι ο εκδικητής που ένιωσε ότι κάνει κάτι σωστό. Όμως δεν ήταν τα μόνα αισθήματα που ένιωθε εκείνη την στιγμή. Φοβότανε για το μέλλον, φοβότανε ότι θα αποτύχει, δεν ήξερε αν θα μπορούσε να τα καταφέρει. Ένα πράγμα τον καθησύχαζε, γνώριζε ότι δεν θα προσπαθήσει μόνος...

"Καλημέρα κύριε εκδικητή" ακούστηκαν παιδικές φωνές πάνω από το κεφάλι του. Εκείνος προσπαθούσε να ανοίξει τα μάτια του μα το φως της ημέρας δεν τον άφηνε. Προσπάθησε πιο δυνατά, τα μάτια του άνοιξαν μα έβλεπε τα πάντα θολά. Σιγά, σιγά η εικόνα ξεθόλωσε, κατάφερε να διακρίνει τι βρίσκετε πάνω του. Ήταν δύο παιδικά χαμόγελα. "Καλημέρα εκδικητή" του είπε ο Ian που καθόταν στο τραπέζι δίπλα από το "κρεβάτι" του . "Καλημέρα Ian" αποκρίθηκε και ο Oliver. "Κύριε εκδικητή σου φτιάξαμε πρωινό" άρχισαν να του φωνάζουν τα παιδιά τραβώντας τον να σηκωθεί. "Δούλεψαν πολύ τα παιδιά πάνω στο πρωινό σας κύριε εκδικητή" του είπε η Silvia, η γυναίκα του Ian. Ο Oliver σηκώθηκε πάνω και κάθισε στο τραπέζι. Η Silvia του άφησε στο τραπέζι ένα πιάτο με δύο τηγανιτά αυγά και μια φέτα ψωμί. "Δεν είναι πολύ, μα ελπίζω να σου αρέσει" του είπε. Ο Oliver σήκωσε το πιρούνι και το μαχαίρι του και έκοψε ένα κομμάτι από το ένα αυγό. Το έβαλε στο στόμα του και αφού το μασούλισε το κατάπιε. "Είναι το πιο νόστιμο αυγό που έχω φάει στην ζωή μου" είπε ενθουσιασμένος κοιτώντας τα παιδιά. Εκείνα άρχισαν να γελάνε. "Είναι τέλειο" είπε με ελαφρύ χαμόγελο στο στόμα του στην Silvia. "Ακόμα να πιστέψω ότι ολόκληρο το βράδυ δεν έβγαλες την στολή σου" του αποκρίθηκε ο Ian. "Είναι στιλιστική άποψη" του απάντησε γελώντας εκείνος συνεχίζοντας να τρώει το πρωινό του.

"Τον Jack τον γνωρίζεις, όμως αυτό που δεν γνωρίζεις είναι ότι είναι ειδικός στα εκρηκτικά. Δίπλα του ο Jeff, είναι ο κινητός χάρτης των Glades και αυτός εδώ είναι ο Danny. Δεν έχω δει άνθρωπο να πλακώνει πέντε άτομα ταυτόχρονα και να μην δέχεται ούτε γρατζουνιά" αποκρίθηκε ο Ian δείχνοντας στον Oliver τους τρεις άνδρες που βρισκόντουσαν στην μπάρα. "Με αυτούς τους τρείς θα οργανώσουμε την επανάσταση?" ρώτησε εκείνος. "Ναι" του απάντησε ο Ian πηγαίνοντας προς την μπάρα. "Παιδιά ήρθε και ο εκδικητής, ήρθε η ώρα να πιάσουμε δουλειά" τους είπε. Αφού συστήθηκαν όλοι με όλους καθίσανε κάτω και άρχισαν να σχεδιάζουν. "Λοιπόν, από ότι ξέρετε υπάρχουν τρείς έξοδοι στην πόλη, εκεί βρίσκονται οι πιο πολλοί καθαρόαιμοι" άρχισε να μιλάει ο Jeff, μα τον διέκοψε ο Oliver. "Έχω μια απορία. Δεν έχω καταλάβει ακόμα, τι κερδίζουν αυτοί έχοντας σας σε τέτοια κατάσταση" αποκρίθηκε. "Απλό. Πέρα από απλή ιδεολογία τους, εμείς πληρώνουμε κάθε χρόνο φόρους σε αυτούς, άρα είμαστε αυτοί που τους κάνουμε πλούσιους" του απάντησε ο Ian. "Και αν δεν πληρώσετε?" τον ρώτησε ο Oliver. Ο Danny σήκωσε την μπλούζα του και του έδειξε μια μεγάλη ουλή από μαχαίρι που είχε. "Αν δεν πληρώσουμε, γίνεται αυτό" του απάντησε. Ο εκδικητής πήρε μια βαθιά ανάσα. "Ωραία, ακούστε τι σκέφτηκα. Πρέπει να βρούμε τους άνδρες που είναι ικανοί για μάχη στα Glades και να τους χωρίσουμε σε ομάδες. Πριν το κάνουμε αυτό θα πρέπει πρώτα να έχουμε βρει όπλα ώστε να είμαστε πιο επικίνδυνοι. Έτσι αν τους επιτεθούμε και από τα τρία μέτωπα θα κάνουμε πιο πολύ ζημιά" τους εξήγησε ο Oliver. "Με τα γυναικόπαιδα τι θα κάνουμε?" απόρησε ο Ian. "Αυτό θα το αφήσουμε πάνω στον Jack. Θα βρούμε ένα σπίτι που βρίσκετε στα σύνορα των Glades με την πόλη. Εκεί ο Jack θα πρέπει με μια έκρηξη να ανοίξει μια τρύπα. Από εκεί θα το σκάσουν για όση ώρα διαρκέσει η επανάσταση και θα πάνε στο μέγαρο Queen ώστε να είναι ασφαλείς" του απάντησε εκείνος. "Στο μέγαρο Queen? Του γνωστού Oliver Queen?" ρώτησε ο Danny. "Ναι, είναι φίλος μου. Θα το κανονίσω εγώ" τον καθησύχασε. "Τέλεια, άρα για αρχή θα πρέπει να βρούμε όπλα, άτομα και να χωριστούμε" αποκρίθηκε ο Jack. " Ο Ian, ο Jack και εγώ θα πάμε για τα όπλα. Danny εσύ με τον Oliver θα φτιάξετε τις λίστες με τα άτομα που έχουμε για την επανάσταση" τους είπε ο Jeff. Και οι πέντε σηκώθηκαν από την μπάρα. "Τα λέμε το βράδυ εδώ για να συνεχίσουμε με το σχεδιασμό" είπε ο Oliver. Έτσι και οι πέντε φύγανε προς την έξοδο.

"Tim άνοιξε, ο Danny είμαι" φώναξε ο Danny. Μαζί με τον Oliver βρισκόντουσαν μπροστά από μια κλειστή πόρτα σε ένα παλιό κτήριο. Η πόρτα άνοιξε. "Ποιος είναι ο περίεργος με την κουκούλα?" ρώτησε ο άνδρας που άνοιξε την πόρτα. "Συνεννοημένοι είστε? Σε 47 σπίτια έχουμε πάει και οι 47 αυτό είπαν όταν άνοιξαν την πόρτα" είπε παραξενεμένος ο Oliver. Ο Danny γέλασε. "Tim, κοίτα, οργανώνουμε κάτι, κάτι πολύ επικίνδυνο. Οργανώνουμε την απόδραση μας από εδώ, θέλουμε να δώσουμε ένα τέλος και ψάχνουμε άνδρες που θα παλέψουν γι αυτό. Μπορείς να βοηθήσεις?" ρώτησε. Ο Tim τον κοίταξε σοβαρά. "Υπόσχεσαι ότι θα προσέχεις την μικρή μου κόρη αν μου συμβεί κάτι?" τον ρώτησε. Ο Danny κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. "Τότε βάλε με μέσα" του είπε. Ο Oliver σημείωσε κάτι στο χαρτί του. "Tim θα σε ενημερώσουμε σύντομα τι θα γίνει" του είπε ο Danny. Ο Tim χαμογέλασε και έκλεισε την πόρτα. "Καλά πάει" είπε ο Oliver στον Danny. "Ο κόσμος βαρέθηκε να ζει έτσι, λογικό είναι" του απάντησε εκείνος. Οι δύο τους άρχισαν να κατεβαίνουν τα σκαλιά της πολυκατοικίας που βρισκόντουσαν μέσα. "Εσύ Danny έχεις καθόλου οικογένεια?" ρώτησε ο εκδικητής. "Όχι, ορφανός από παιδί" του απάντησε. Συνέχισαν να κατεβαίνουν τις σκάλες. "Τότε γιατί δεν έφυγες? Δεν θα άφηνες πίσω κανέναν" του αποκρίθηκε ο Oliver. "Δεν έχει σημασία που δεν έχω οικογένεια εξ αίματος εδώ. Ο Jack είναι οικογένεια για μένα, το ίδιο και ο Ian. Τα Glades είναι σπίτι μου και δεν μπορείς να το αφήσω έτσι" του εξήγησε ο Danny. Ο εκδικητής δεν είπε τίποτα. Οι δύο άνδρες έμειναν σιωπηλοί μέχρι που κατέβηκαν στην είσοδο του κτηρίου. "Σκουπίδι, τολμάς και μου μιλάς?" φώναξε ένας άνδρας. Ο Oliver με τον Danny έτρεξαν και είδαν στην άκρη του δρόμου έναν άνδρα να κλωτσάει έναν άλλον. Ο εκδικητής πήγε να τον σταματήσει μα ο Danny τον άρπαξε και τον έκρυψε μέσα σε ένα στενό. "Τι κάνεις? Άσε με να τον σταματήσω" του είπε νευριασμένος ο Oliver. "Και να σε δουν εδώ? Να καταλάβουν ότι κάτι παίζει? Άφησε τον, αν καταλάβουν ότι κάτι ετοιμάζουν αυτή είναι η μοίρα όλων μας" προσπάθησε να τον καθησυχάσει ο Danny. Εκείνος πήρε άλλη μια βαθιά ανάσα. Οι δύο τους καθίσανε ήσυχοι και αμίλητοι σε αυτό το στενό μέχρι που οι φωνές σταμάτησαν και η μηχανή ενός αμαξιού να παίρνει μπρος ακούστηκε. Τότε βγήκανε στον δρόμο και τρέξανε γρήγορα στον άνδρα που ήταν χτυπημένος στο πεζοδρόμιο. Έσκυψαν από πάνω του. "Είσαι καλά?" ρώτησε ο Oliver. Ο άνδρας είχε ματώσει σε όλο το πρόσωπο, δεν μπορούσε να μιλήσει, απλά τον κοίταζε. Ο Oliver του έπιασε το χέρι και του το έσφιξε. "Σου ορκίζομαι ότι όλα αυτά θα σταματήσουν" του αποκρίθηκε. Ο άνδρας με αρκετή προσπάθεια χαμογέλασε. "Πρέπει να τον πάμε στο νοσοκομείο" είπε ο Danny σηκώνοντας τον άνδρα στα χέρια του. "Δεν ήξερα ότι τα Glades είχαν νοσοκομείο" του είπε παραξενεμένος ο Oliver. "Περίπου νοσοκομείο"

"Veronica, σου έφερα κι άλλο χτυπημένο" φώναξε ο Danny και άφησε τον τραυματία πάνω σε ένα από τα τρία κρεβάτια που είχε το δωμάτιο. Ο Oliver κοιτούσε γύρω του. Είχε γάζες και φάρμακα ακουμπημένα παντού. "Έρχομαι" απάντησε και μπήκε στο δωμάτιο μια μαυρομάλλα κοπέλα. Όταν την είδε ο Oliver πάγωσε, ήταν πανέμορφη, είχε πράσινα ξανθά μάτια και ένα πλατύ λευκό χαμόγελο. "Να φανταστώ, αυτός είναι ο εκδικητής σωστά?" ρώτησε εκείνη. "Αυτοπροσώπος" της απάντησε χαμογελώντας ο Oliver. "Χαρά μου που σε γνωρίζω" του είπε η νεαρή κοπέλα κατευθυνόμενη προς το κρεβάτι που ήταν ο τραυματίας. "Είναι σοβαρά. Μα θα βάλω τα δυνατά μου" είπε στον Danny. "Βασιζόμαστε πάνω σου Veronica" της είπε εκείνος πηγαίνοντας προς την έξοδο. Ο Oliver καθόταν και κοίταζε τον τραυματία. "Πάμε" του φώναξε ο Danny. "Αντίο" είπε στην Veronica και ακολούθησε τον Danny

Οι πέντε σχεδιαστές της επανάστασης καθόντουσαν στο μπαρ και κανονίζανε τι πρέπει να κάνουν. "Ο κόσμος δείχνει ενδιαφέρον, μαζέψαμε αρκετούς" αποκρίθηκε ο Danny. "Κι εμείς βρήκαμε μερικά όπλα, μέχρι και κουζινομάχαιρα μας δώσανε" είπε ο Jack. "Λοιπόν, άρα αύριο το βράδυ είναι η μεγάλη νύχτα σωστά?" ρώτησε ο Oliver. "Ναι" του είπε ο Ian. "Ας κάνουμε μια πρόποση" πρότεινε ο Jeff. "Στην ελευθερία" φώναξε ο Ian σηκώνοντας την μπύρα του. Οι άλλοι τέσσερις σήκωσαν και αυτοί τα ποτήρια τους και τσούγκρισαν. "Στην ελευθερία"

Μετά από λίγη ώρα στους δρόμους των σκοτεινών Glades ο Oliver κατευθυνόταν προς το σπίτι του Ian. "Ξέρεις, τα βράδια φορώντας αυτό το πράγμα είσαι τρομακτικός" ακούστηκε μια φωνή από πίσω του. Εκείνος γύρισε και κοίταξε. Ήταν η Veronica που κλείδωνε το ιατρείο της. "Αυτός είναι ο σκοπός, πρέπει να τρομάζω τους εγκληματίες" της απάντησε. "Γενικά να τρομάζεις όποιον θέλει να πάει σπίτι του βραδιάτικα" του είπε γελώντας εκείνη πλησιάζοντας τον. "Μένεις μακριά?" την ρώτησε. "Όπως το πάρει κανείς" του απάντησε. "Τι λες να σε συνοδέψω? Για πιο πολύ ασφάλεια" της πρότεινε εκείνος. Η Veronica γέλασε. "Αφού είναι για την ασφάλεια μου, δεν γίνετε να πω όχι" του αποκρίθηκε αρχίζοντας το περπάτημα. Ο Oliver άρχισε να την ακολουθεί. "Για πες μου, εσύ τι ρόλο βαράς?" τον ρώτησε. Ο εκδικητής γύρισε το κεφάλι του και την κοίταξε. "Τι ρόλο βαράω?" απόρησε. "Εννοώ... Βασικά κοίτα τον εαυτό σου. Φοράς μια πράσινη στολή και κουβαλάς βέλη και τόξο. Επίσης από ότι έχω ακούσει από τις ειδήσεις πλακώνεις κόσμο" του εξήγησε. "Α γι αυτόν τον ρόλο μιλάς" της είπε γελώντας εκείνος. "Τι σε έκανε να φτάσεις εκεί?" τον ρώτησε. Ο Oliver πήρε για άλλη μια φορά μια βαθιά ανάσα. "Για μερικά χρόνια λόγω ενός τραγικού συμβάντος που έζησα αναγκάστηκα να λείπω από την Star City. Μετά από χρόνια γύρισα εδώ με ελπίδα να βρω το σπίτι που είχα συνηθίσει να έχω. Όμως όταν γύρισα δεν βρήκα αυτό που περίμενα. Με κατάστρεψε. Γι αυτό διάλεξα να κρύβω τον καταστραμμένο εαυτό μου με μια κουκούλα" της είπε. Η Veronica δεν μίλησε, συνέχισε να περπατάει. "Εσύ τι ρόλο βαράς?" απόρησε εκείνος. "Εγώ? Σπούδασα γιατρός και διάλεξα να έρθω στα Glades ώστε να βοηθήσω κόσμο. Που να ήξερα τους κινδύνους? Μα δεν μετανιώνω που ήρθα εδώ" του απάντησε χαμογελαστά. "Άρα δεν είσαι από εδώ" ψιθύρισε εκείνος. "Σωστά" αναφώνησε εκείνη. "Περίεργες επιλογές ζωής" της είπε ο Oliver. Η Veronica γέλασε. " Η ώρα είναι πάντα σωστή για να κάνεις κάτι σωστό" του απάντησε. Ο Oliver κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. "Αυτό είναι το σπίτι μου" είπε η Veronica δείχνοντας ένα κτήριο λίγα μέτρα μπροστά. "Είχε πλάκα που τα είπαμε" αποκρίθηκε ο Oliver. "Φυσικά, είσαι αρκετά συμπαθητικός αν σκεφτεί κάποιος ότι ντύνεσαι στα πράσινα και πλακώνεις κόσμο στο ξύλο" του είπε γελώντας εκείνη. "Αυτό θα το πάρω ως κομπλιμέντο" είπε προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο του ο Oliver. "Θέλω να μου υποσχεθείς κάτι" του ζήτησε η Veronica. "Ότι θες" της αποκρίθηκε εκείνος. "Αν αύριο ζήσεις από την επανάσταση, θέλω να έρθεις και να με επισκεφτείς, χωρίς την κουκούλα" του ζήτησε. "Θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνω" της είπε με σιγουριά. "Καληνύχτα εκδικητή" τον αποχαιρέτησε μπαίνοντας στο σπίτι της εκείνη. Ο Oliver αφού την είδε να μπαίνει στο σπίτι της, κεφάτος ξεκίνησε τον δρόμο του προς το σπίτι του Ian.

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε. Πολλοί άνδρες μαζεμένοι βρισκόντουσαν στο μπαρ και ετοιμάζανε τα όπλα τους. "Η πρώτη μονάδα από ότι βλέπω είναι μια χαρά" είπε ο Oliver στον Ian. "Συμφωνώ" του απάντησε εκείνος. Οι δύο τους βρισκόντουσαν στην άκρη και παρατηρούσαν. "Τι παίζει με τον Jeff? Τι κάνει μόνος στην γωνία? Γιατί δεν είναι με τους άλλους?" απόρησε ο εκδικητής. Ο Ian κοίταξε με λύπη τον Jeff. "Η γυναίκα του δολοφονήθηκε πριν ένα χρόνο, από τότε δεν πολυμιλάει, με το ζόρι μιλάει με εμάς. Περιμένει αυτή την μέρα πολύ καιρό" αποκρίθηκε στον Oliver. Ο εκδικητής απλά έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα."Πιο σκληρά παιδιά" φώναξε στους άνδρες που φτιάχνανε τα όπλα τους. "Τι κάνει ο αγαπημένος μου κουκουλοφόρος?". Ο Oliver ένιωσε ένα χέρι να τον ακουμπάει στην πλάτη. Γύρισε το κεφάλι του. "Jack" αναφώνησε. "Ποιόν περίμενες? Τον Batman? Βασικά αν ήταν εδώ κι αυτός θα διοργανώναμε και γαμω τα μασκέ πάρτι" του αποκρίθηκε εκείνος. Ο Oliver γέλασε σιγανά. "Πολύ κεφάτος είσαι. Αν σκεφτεί κάποιος την κατάσταση που βρισκόμαστε" παρατήρησε. "Εκδικητή, άκου. Ένα μυστικό. Η ζωή είναι σύντομη, σήμερα υπάρχουμε, αύριο πεθαίνουμε και μεθαύριο ξεχνιόμαστε. Γι αυτό μάθε να την ζεις χαρούμενος" του εξήγησε ο Jack. Ο Oliver τον κοίταξε με θαυμασμό. Τα λόγια του ήταν σοφά. "Η τουλάχιστον μεθυσμένος" συμπλήρωσε γελώντας. Ο εκδικητής γέλασε. "Πρέπει ότι καλό λες μετά από πέντε λεπτά να το χαλάς ?" τον ρώτησε εκείνος. "Μπορεί" του είπε χτυπώντας τον φιλικά στον ώμο ο Jack. Του χαμογέλασε και πήγε να βοηθήσει με τα όπλα. "Εκδικητή εγώ πρέπει να πάω σπίτι μου να δω την Silvia και τα παιδιά, να τους αποχαιρετήσω" του είπε ο Ian. "Πήγαινε, μα να ξέρεις, όλα θα πάνε καλά" του αποκρίθηκε εκείνος. "Μπορεί, μπορεί και όχι. Αν όμως δεν πάνε καλά τα πράγματα θέλω μια χάρη από εσένα. Θέλω να φροντίσεις ότι η οικογένεια μου θα επιβιώσει χωρίς εμένα" του ζήτησε. Ο Oliver κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Ο Ian του χαμογέλασε και έφυγε. 'Όλα θα πάνε καλά' έλεγε στον εαυτό του. Πήγε στην άλλη άκρη του δωματίου, εκεί βρισκόταν μόνος ο Jeff που ακόνιζε ένα μαχαίρι. Αν έβλεπε κανείς τον Jeff θα τον πέρναγε για ιστορικό η αρχαιολόγο. Ήταν ξανθός και αρκετά νέος. Φορούσε γυαλιά με μεγάλο σκελετό και στον ώμο του είχε ένα τσαντάκι. "Jeff πως πάει?" τον ρώτησε ο Oliver. "Τα ίδια" του απάντησε χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του. "Είσαι έτοιμος για το βράδυ?" συνέχισε τις ερωτήσεις. Ο Jeff σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε. "Πιστεύω πως ναι" απάντησε. "Κοίτα, ξέρω ότι είναι δύσκολα για εσένα, μα δεν πρέπει να αφήσεις την οργή σου να σε κυριέψει το βράδυ, θα πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος γιατί ένα λάθος να κάνεις μπορεί να βρεθείς σε μεγάλο κίνδυνο" του είπε ο Oliver. Ο Jeff τον κοίταξε σοβαρά. "Γιατί θα είναι δύσκολο για εμένα? Τι υπονοείς?" τον ρώτησε. Ο εκδικητής ένιωσε αμήχανα. "Να κοίτα... έμαθα για την γυναίκα σου.. ξέρεις... συγγνώμη" του είπε σιγανά. Ο Jeff σηκώθηκε πάνω εξοργισμένος. "Απλά είναι κουραστικό, να σε αντιμετωπίζουν με λύπη όλοι τους. Είναι κουραστικό να σε βλέπουν και να λένε "κοίτα τον κακόμοιρο που έχασε την γυναίκα του". Αγαπούσα πολύ την γυναίκα μου, άλλα δεν θέλω να με στιγματίζει αυτό για όλη μου την ζωή. Δεν θέλω συμπόνια από άτομα που δεν καταλαβαίνουν τον πόνο μου" αποκρίθηκε. Ο Oliver τον κοίταξε στα μάτια. "Εγώ όμως νιώθω τον πόνο σου. Γιατί νομίζεις ότι φοράω μια εμφάνιση σαν αυτή? Αυτή είναι η εμφάνιση ενός άνδρα που έχει χάσει τα πάντα. Η εμφάνιση ενός άνδρα που μόνο ο κολλητός του έχει μείνει στην ζωή του" του είπε. Ο Jeff τον κοίταζε όσο μιλούσε. Ηρέμησε. Κάθισε δίπλα του. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Έμεινε για λίγα λεπτά αμίλητος. "Της άρεσε εδώ" του είπε. Ο Oliver τον κοίταξε παραξενεμένος. "Της γυναίκας μου. Της άρεσαν τα Glades, μπορεί το μέρος να είχε πολλούς εγκληματίες κι ας οι πιο πολλοί εγκληματίες στα Glades δεν ζουν στα Glades, μα της άρεσε. Πίστευε ότι οι αληθινοί άνθρωποι ζούσανε εδώ. Οι άνθρωποι που παλεύανε για ένα κομμάτι ψωμί. Ήθελε να βοηθάει τα πάντα. Αν ήταν εδώ σήμερα, θα μου έλεγε να μην έρθω στο βράδυ, ήταν κατά της βίας, πίστευε ότι πάντα υπάρχει λύση εκτός της βίας. Ήταν τόσο αγνή" είπε γελώντας ο Jeff συγκρατώντας τον εαυτό του από το να κλάψει. "Ακούγεται πολύ καλός άνθρωπος" του αποκρίθηκε ο Oliver. "Ήταν" του απάντησε εκείνος. Ο Oliver ακούμπησε το χέρι του πάνω στον ώμο του Jeff. "Μπορεί να μην ήθελε κάτι τέτοιο, μα κάντο γι αυτήν, πάλεψε γι αυτήν σήμερα. Ελευθέρωσε τον λαό που αγαπούσε" του είπε συγκινημένος ο Oliver. Ο Jeff σφίχτηκε για να κρατήσει τα δάκρια του, μα δεν τα κατάφερε.

Η ώρα που όλοι περιμένανε έφτασε, η ώρα της επανάστασης. Οι άνδρες ήταν κρυμμένοι στα σοκάκια δίπλα από τις εξόδους της πόλης. Στην πρώτη μονάδα βρισκόταν επικεφαλής ο Danny, στην δεύτερη ο Jeff και στην Τρίτη ο Oliver με τον Ian. O Jack βρισκόταν με τα γυναικόπαιδα μπροστά από ένα κτήριο στα σύνορα των Glades με την υπόλοιπη πόλη. "Άρα τώρα απλά πατάω αυτό το κουμπί και τα κτήριο δίπλα από τις εξόδους της πόλης απλά θα εκραγούν?" ρώτησε ο Ian κρατώντας έναν πυροκροτητή στα χέρια του. "Ναι" του απάντησε ο Jack από το ασύρματο που κρατούσε. "1,2,3.." μέτρησε και πάτησε το κουμπί. Ακούστηκαν μερικές εκρήξεις και μετά για λίγα δευτερόλεπτα η απόλυτη σιγή. Αυτή όμως έσπασε από τις φωνές των ανδρών που τρέχανε με ρόπαλα, μαχαίρια και πέτρες προς την έξοδο των Glades. Εκεί τους περίμεναν άνδρες με όπλα στα χέρια. Η μάχη ξεκίνησε. Άρχισαν οι φωτιές, οι κραυγές και οι πυροβολισμοί. "Καλή μας τύχη Ian" του είπε ο Oliver και πήγε να πηδήξει από την σκεπή. "Εκδικητή, περίμενε" του φώναξε εκείνος. Ο εκδικητής γύρισε και τον κοίταξε. "Μπορεί να μην ξέρω ποιος είσαι η τι γιατί μας βοηθάς, μα κατάφερες να μας κάνεις να παλέψουμε για κάτι που διακαιόμασταν τόσα χρόνια. Ευχαριστώ" του είπε. Ο Oliver του χαμογέλασε και πήδηξε από την σκεπή. Κάτω βρισκόταν στο απόλυτο χάος. Σήκωσε το τόξο του και άρχισε να ρίχνει βέλη στους καθαρόαιμους. Προσπαθούσε να αφοπλίσει όσο πιο πολλούς μπορούσε. Όμως εκείνοι έχοντας όπλα στα χέρια μπορούσαν να σκοτώνουν πιο εύκολα. Εκείνος προτιμούσε να τραυματίζει από το να σκοτώνει. Δύο άνδρες με όπλα πήγαν να τον χτυπήσουν από πίσω, εκείνος γύρισε και τους έπιασε τα όπλα, τα τράβηξε με δύναμη από τα χέρια τους. "Σκουπίδια" τους φώναξε εξοργισμένος και με δύο λαβές τους πέταξε κάτω. "Λαμβάνετε? Άνοιξα την τρύπα, σιγά, σιγά όλοι φεύγουν από την πόλη, τα καταφέρνουμε" ενημέρωσε τους πάντες ο Jack από το ακουστικό. "Αύριο τέτοια ώρα θα καθόμαστε στο μπαρ και θα πίνουμε πανηγυρίζοντας την νίκη μας" συνέχισε να μιλάει γελώντας. "Μακάρι" του απάντησε ο Oliver που συνέχιζε να βαράει κόσμο. Δεν το σταμάταγε τίποτα, μέχρι που παρατήρησε δύο άνδρες να μπαίνουν στο ιατρείο της Veronica. Έτρεξε γρήγορα εκεί. Έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα στο δωμάτιο που ήταν οι τραυματίες, εκεί είδε τους άνδρες να στοχεύουν την Veronica με τα όπλα τους. Με μεγάλη δύναμη και ταχύτητα χτύπησε με το τόξο του το πίσω μέρος των κεφαλιών τους. Έπεσαν κάτω αναίσθητοι. Αμέσως πήγε πάνω από την Veronica που ήταν γονατισμένη στο πάτωμα. "Είσαι καλά?" την ρώτησε πιάνοντας της το πρόσωπα. Εκείνη δακρυσμένη κούνησε καταφατικά το κεφάλι. Ο Oliver την έσφιξε στην αγκαλιά του. "Γιατί δεν έφυγες με τον Jack?" την ρώτησε. "Υπάρχουν τραυματίες, δεν μπορώ να φύγω" του απάντησε κλαίγοντας. "Όλα θα πάνε καλά" την καθησύχαζε κρατώντας την στην αγκαλιά του. "Χτυπήθηκα... από σφαίρ..." ακούστηκε μια φωνή από τον ασύρματο. "Jeff όχι" ακούστηκε η φωνή του Ian στο ακουστικό του Oliver. "Επιτέλους θα είμαι με την αγαπημένη μου". Ο Oliver άκουγε την συνομιλία τους μα δεν μπορούσε να μιλήσει. Καθόταν παγωμένος αγκαλιάζοντας την Veronica. "Τι έγινε?" τον ρώτησε εκείνη. Ο Oliver την άφησε από την αγκαλιά του και την κοίταξε στα μάτια. "Ο Jeff. Χτύπησε. Δεν τα κατάφερε" της είπε λυπημένα. Η Veronica άρχισε να κλαίει πάλι. "Veronica, πρέπει να κρυφτείς γιατί εγώ πρέπει να βγω έξω πάλι" της είπε. Η Veronica κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. Ο Oliver σηκώθηκε πάνω και πήγε να φύγει. "Εκδικητή" του φώναξε εκείνη. Εκείνος γύρισε και την κοίταξε, τότε η νεαρή κοπέλα πήγε γρήγορα δίπλα του. Τον έπιασε από το κεφάλι και άρχισε να τον φιλάει. "Πρέπει να φύγω" της είπε όταν σταμάτησε το φιλί και έφυγε. Εκείνη καθόταν και τον κοίταζε να εξαφανίζεται.

Πίσω στους δρόμους, που είχαν μετατραπεί σε κόλαση, ο Oliver έψαχνε τον Ian, μα δεν μπορούσε να τον βρει. "Ιαν" είπε πατώντας το ακουστικό του ώστε να ενεργοποιηθεί το μικρόφωνο και να τον ακούσουν όλοι. Μα δεν άκουσε απάντηση. "Ιαν" φώναξε συνεχίζοντας να παλεύει. Περπάτησε λίγα μέτρα πιο πέρα και τον είδε. "Ian" του φώναξε. Αυτός γύρισε και τον κοίταξε. "Εκδικητή, μου έπεσε ο ασυρ..." πήγε να τον πει, μα τον διέκοψε κάτι. Μια σφαίρα που πέρασε από μέσα του. "Ιαααν" φώναξε σοκαρισμένος ο Oliver. Έτρεξε γρήγορα προς το μέρος του χτυπώντας με όση δύναμη είχε αυτούς που ήταν γύρω του. Πήγε από πάνω του και του έπιασε το χέρι. "Ian, είσαι καλά?" τον ρώτησε. "Εκδικητή, θέλω να μου υποσχεθείς κάτι. Θέλω να συνεχίσεις να προστατεύεις την πόλη. Είσαι καλός άνθρωπος, αυτό χρειάζεται αυτή η πόλη" του ψιθύρισε ο Ian κλείνοντας τα μάτια. "Ιαν, όχι , μην φύγεις" είπε λυπημένος ο Oliver. Μα ο Ian ήταν νεκρός. Ο Oliver σήκωσε το νεκρό πτώμα του και άρχισε να το πηγαίνει προς το ιατρείο της Veronica. Ένιωθε ότι ένα κομμάτι του πέθανε μαζί με τον Ian, ένιωσε ότι απέτυχε για άλλη μια φορά. Μπήκε μέσα στο ιατρείο, μα η Veronica δεν βρισκόταν εκεί. Τον ακούμπησε πάνω σε ένα από τα κρεβάτια. Κάθισε από πάνω και τον κοίταζε για λίγη ώρα. Έβγαλε την κουκούλα και την μάσκα του. "Σου είπα ότι θα σου αποκάλυπτα ποιος είμαι την κατάλληλη στιγμή. Κρίμα που δεν πρόλαβα. Oliver Queen. Χάρηκα που σε γνώρισα" είπε σιγανά κλείνοντας τα μάτια του Ian. "Καλή ανάπαυση φίλες μου" του ψιθύρισε. Φόρεσε πάλι την μάσκα του και την κουκούλα του. "Λαμβάνει κανείς?" ρώτησε ο Jack από το ακουστικό. "Jack, εκδικητής εδώ" απάντησε ο Oliver πατώντας το ακουστικό του. "Όλοι φτάσανε ασφαλείς στο μέγαρο Queen, εμφανίστηκαν και οι μπράβοι του Queen και μας προστατεύσουν. Τα καταφέραμε" είπε ο Jack. Ο Oliver βγήκε έξω από το νοσοκομείο. Είδε τους άνδρες να έχουν σταματήσει να πολεμάνε. "Οι δικοί μας υποχώρησαν" είπε ο Danny από τον ασύρματο του. Ο Oliver κοίταξε γύρω του, οι άνθρωποι άρχισαν να πανηγυρίζουν. "Κι εδώ υποθέτω ότι υποχώρησαν" του απάντησε. "Ελευθερία, ελευθερία" ήταν το μόνο που μπορούσες να ακούσεις από τους δρόμους των Glades. Όλοι τους πανηγύριζαν, ήταν επιτέλους ελεύθεροι. Ο Oliver θα πρέπει να ήταν κι αυτός χαρούμενος σωστά? Τα κατάφεραι. Όχι. Μπορεί να πήρε την μάχη των Glades μα έχασε ένα φίλο. Μπορεί να μην τον γνώριζε πολύ καλά, μα είχε καταλάβει τι καλός άνθρωπος ήταν. Πήγε στην μέση του δρόμου. Κοίταζε γύρω του τους άνδρες να χοροπηδάνε. Δεν μίλησε. Σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε τον νυχτερινό ουρανό. Αυτός να κοιτάζει θλιμμένος πάνω, ενώ γύρω του στον καταστρεμμένο δρόμο άνθρωποι να χορεύουν και να πανηγυρίζουν. Η απόλυτη αντίθεση.

"Υπήρξαν μερικά επεισόδια στα Glades την περασμένη νύχτα, ευτυχώς τα επεισόδια περιορίστηκαν σε τοπικό επίπεδο μόνο.." ο Oliver έκλεισε την τηλεόραση. Βρισκόταν μόνος στο μέγαρο. Σηκώθηκε πάνω και πήγε στο δωμάτιο του. Ήταν τρείς περίεργες μέρες της ζωής του, μα περάσανε. To μόνο που μπορούσε να νιώσει ήταν θλίψη. Μετά από εκείνη την ημέρα δεν ξαναείδε ποτέ τον Danny και τον Jack. Δεν είδε ποτέ την Veronica που τον περίμενε κάθε μέρα στο σπίτι της. Ένιωθε πίκρα, ήξερε πόσοι άνδρες θυσιάστηκαν για την ελευθερία τους, ήξερε ότι ήταν ήρωες, μα τον στεναχωρούσε το γεγονός ότι κανείς δεν θα μάθαινε την ιστορία τους. Τον στεναχωρούσε που ποτέ δεν θα μάθαινε ο κόσμος ότι ο Ian ήταν ήρωας.

Σήμερα:

"Γεια σας, είστε η Silvia, σωστά?" ρώτησε ο Oliver μια γυναίκα που έμπαινε στο σπίτι της. "Κύριε Queen? Παρακαλώ. Μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι?" απόρησε εκείνη. "Γνώριζα τον άνδρα σας, ήμασταν φίλοι πριν πεθάνει" την ενημέρωσε. "Γνωρίζατε τον Ian?" τον ρώτησε εκείνη προσπαθώντας να κρατήσει τα δάκρια της. "Ναι, ήταν σπουδαίος άνθρωπος, ήταν ένας ήρωας" της απάντησε εκείνος. "Ο Ian μου" αναφώνησε με ένα πικραμένο χαμόγελο η Silvia. "Ακούστε, απλά του είχα υποσχεθεί ότι θα προσέχω τα παιδιά του. Αυτό είναι για εσάς" της είπε και της έδωσε μια επιταγή. Η γυναίκα πήρε την επιταγή στα χέρια της και κοίταξε το ποσό. "Αυτά είναι πάρα πολλά. Δεν μπορώ να τα δεχτώ" του είπε. "Σας παρακαλώ. Χρωστάω πολλά στον Ian, μου έδωσε κίνητρο να πετύχω κάτι που ήθελα. Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω γι αυτόν" της είπε ο Oliver. Η Silvia κάθισε και τον κοίταξε για λίγο. "Τουλάχιστον ελάτε λίγο μέσα να σας κάνουμε το τραπέζι κύριε Queen" του ζήτησε εκείνη. Ο Oliver κοίταξε το κτήριο από πάνω μέχρι κάτω και πήρε μια βαθιά ανάσα. "Θα ήταν χαρά μου" της είπε χαμογελαστός.

-Εγώ πιστεύω ότι ο Green Arrow είναι ήρωας, σίγουρα έχει κάνει πράγματα που εμείς οι απλοί άνθρωποι δεν έχει τύχει να δούμε

-Καλά με την ίδια λογική κι εγώ έχω πετύχει σπουδαία πράγματα , απλά δεν τα έχετε δει εσείς

-Λέγε ότι θες, αλλά ο Green Arrow έχει αλλάξει πολλές ζωές

"Only In The Darkness Can You See The Stars"

~Martin Luther King