Μέρα 1η:

Θέλω να σηκωθώ πάνω, να περπατήσω, να φωνάξω μα δεν μπορώ. Δίνω εντολή στα μέρη του σώματος μου μα αυτά δεν με υπακούν. Είναι κάπως λυπητερό, να είσαι ξαπλωμένος, να μην μπορείς να μιλήσεις σε αυτούς που θέλεις, να ξεκαθαρίσεις την κατάσταση με αυτούς. Οι τελευταίοι μήνες ήταν λίγο δύσκολοι. Ο Blaze μου κάνει την ζωή δύσκολη, με κάνει να συνειδητοποιώ ότι αυτό που κάνω δεν είναι πραγματικά καλό. Νόμιζα ότι μέσω του να είμαι εκδικητής, θα έσωζα κόσμο, δεν θα προκαλούσα τον θάνατο κι άλλων. Το ερώτημα είναι, χρειάζεται αυτή η πόλη ήρωες? Όταν ξεκίνησε όλο αυτό ήμουν μόνο εγώ και αυτός από την Γκόθαμ, τώρα ακούς για νέους στην Σέντραλ και σε άλλα μέρη. Το θέμα είναι όμως το επίπεδο ανεβαίνει , αυτοί έχουν υπερδυνάμεις. Ο κόσμος αλλάζει γύρω μου και απλά δεν μπορώ να το χωνέψω. Νιώθω ότι δεν με χωράει πια, ότι δεν είμαι αρκετά καλός για να κάνω αυτή την δουλειά πια. Από την στιγμή που φόρεσα αυτήν την κουκούλα και πήρα τον όρκο ότι θα γίνω ο προστάτης αυτής της πόλης άλλαξαν πολλά. Τότε απλά κοίταζα την δικιά μου πλευρά του νομίσματος, νόμιζα ότι μετά από αυτά τα πέντε χρόνια στην κόλαση, που καταστράφηκα ψυχολογικά και σωματικά, που τα βράδια παρακαλούσα να πεθάνω από το να είμαι εκεί, πίστευα ότι εδώ δεν θα αντιμετώπιζα σοβαρό πρόβλημα, τι το σοβαρό να έχει αυτή η πόλη πέρα από εγκληματίες που κλέβουν κόσμο? Τι μπορούν να κάνουν αυτοί για να με καταστρέψουν πιο πολύ από ότι καταστράφηκα σε αυτό το νησί? Η απάντηση ήταν απλή. Να μου φορτώσουν πιο πολλούς νεκρούς στην συνείδηση μου....

(κενό)

Μέρα 2η:

Δεν ξέρω τι γίνετε, την μια στιγμή έχω πλήρη συνείδηση του περιβάλλοντος γύρω μου και την επόμενη είμαι σε κατάσταση βαθύ ύπνου. Το θέμα είναι πόσο καιρό είμαι έτσι? Πόσο καιρός πέρασε από την τελευταία φορά που είχα συνείδηση του περιβάλλοντος? "Oliver, θεέ μου, δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι" ο Χενρι, αυτή είναι σίγουρα η φωνή του. "Το ξέρω ότι συνεργαζόμαστε μαζί μόνο 1 χρόνο, μα αυτός ο χρόνος ήταν πολύ ξεχωριστός για εμένα. Βοηθήσαμε πολύ κόσμο. Ήταν ένας ξεχωριστός χρόνος" και για εμένα Henry, χαίρομαι που είμαστε φίλοι, δεν στο έχω πει ποτέ όμως.... Γιατί δεν στο έχω πει ποτέ? Μακάρι να μπορούσα να στο πω. Μα δεν μπορώ. "Απλά ήρθα να τσεκάρω πως είσαι, είναι η σειρά μου αυτή την φορά. Οι παλμοί σου είναι σταθεροί. Δεν ξέρω γιατί είσαι σε κώμα όμως. Αυτό δεν βγάζει νόημα. Η έκρηξη δεν ήταν τόσο σοβαρή" κι εγώ δεν νιώθω πόνο, δεν έχω πολλά εγκαύματα η απλά φταίει η κατάσταση μου. "Λοιπόν εγώ φεύγω, θα ξαναπεράσω για να σε τσεκάρω αργότερα" Henry. Έφυγες , πάλι μόνος, εγώ και οι σκέψεις μου. Εύχομαι να πάθω πάλι αυτό το Black Out, γιατί όσο σκέφτομαι τι γίνετε στην ζωή μου τόσο πιο πολύ μετανιώνω αποφάσεις που έχω πάρει και πρόκειται να πάρω. Απλά δεν ξέρω, ο Green Arrow, ξεκίνησε σαν ένα μέσο να βάζω στην τάξη στην πόλη, να τρομάζω τον κακό κόσμο, μα μετά τα γεγονότα με τον Merlyn άλλαξα γνώμη, ήθελα ο Green Arrow να γίνει κάτι σαν σύμβολο, κάτι που θα κοιτάζει ο κόσμος και θα νιώθει ασφάλεια. Να λένε ο ένας στον άλλον ότι όλα θα πάνε καλά, ο Green Arrow μας προσέχει. Τελικά δεν το κατάφερα αυτό, έκανα την πόλη να με φοβάται, να με μισεί, να με θεωρεί εγκληματία. Απέτυχα

(κενό)

Μέρα 3η:

Καλημέρα Oliver ή καλησπέρα ή καληνύχτα. Δεν ξέρω τι ώρα είναι , σκούρο να την μάθω. Τι μέρα είναι? Τι μήνας? Έχει σημασία? Έχει σημασία τι σκέφτομαι και τι λέω? Θα νοιαζόταν κανείς αν πέθαινα σε εκείνη την έκρηξη? Πως θα ήταν τα πράγματα στην Σταρ αν δεν είχα γεννηθεί ποτέ εγώ? Ποτέ δεν θα υπήρχε αυτός ο αλήτης που όλη την ώρα έπινε και έπεσε από αυτό το πλοίο, δεν θα υπήρχε ποτέ ο Green Arrow, με αποτέλεσμα να μην υπήρχαν όλα αυτά τα φρικιά με τα κουστούμια, οι εγκληματίες δεν θα αναβάθμιζαν τα όπλα τους ώστε να με ανταγωνιστούν άρα μικρότερες απώλειες, κανένα φρικιό δεν θα ήθελε να με καταστρέψει και κάνοντας αυτό να καταστρέψει την πόλη. Γιατί το προσπαθώ καν? Τα λεφτά που σπαταλάω σε εξοπλισμό είναι αρκετά για να σώσουν πολύ φτωχό κόσμο. Δηλαδή σπαταλάω πολλά λεφτά για να σώσω κόσμο ενώ στην πραγματικότητα δεν το κάνω. "Εδώ είναι?" μια φωνή πίσω από την πόρτα. "Ναι" αυτή είναι του Henry. Η πόρτα ανοίγει. Σιωπή. Ήχος τακουνιών στο δάπεδο, έρχεται πιο κοντά σε εμένα. "Oliver" μου χαϊδεύει το μέτωπο, το νιώθω. Αυτό το απαλό άγγιγμα. Είναι η Adrien. Πόσο θέλω να σηκωθώ και να την αγκαλιάσω. "Συγγνώμη που σε πίεζα τόσο πολύ, που προσπαθούσα να μάθω που πήγαινες όταν έφευγες" δεν φταις Adrien, είσαι η μόνη που δεν φταις. Σε έμπλεξα στην ζωή μου, στην επικίνδυνη ζωή μου. Εσύ το μόνο που θες είναι χρόνο μαζί μου, μα δεν μπορώ να στο προσφέρω ούτε αυτό λόγω αυτής της χαζής κουκούλας. "Απλά εύχομαι να γίνεις καλά, δεν θέλω να σε κουράζω" Adrien μην φεύγεις. Μου σφίγγει το χέρι, με αφήνει. "Henry δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι άλλο" Adrien σε παρακαλώ, μην φεύγεις. "Πάμε να σε συνοδέψω έως την έξοδο" ήταν και ο Henry μέσα στο δωμάτιο. Φεύγουν και οι δύο. Πάλι μόνος. Το χειρότερο πράγμα του κόσμου είναι όταν το μόνο άτομο που μπορείς να μιλήσεις είναι ο εαυτός σου. Είμαι σε ένα κελί, εγώ και ο Green Arrow. Το θέμα είναι ποιος θα λυγήσει ποιόν.

(κενό)

Μέρα 4η:

Τικ τακ τικ τακ τικ τακ. Αυτό το ρολόι δεν μπορεί να με αφήσει σε ησυχία. Είναι σπαστικά αυτά τα μερικά λεπτά που παίρνω πίσω τις αισθήσεις μου. Είναι σαν όταν κοιμάσαι, που μπορεί να κοιμάσαι 8 ώρες, έχεις 5 λεπτά τις αισθήσεις σου και τις υπόλοιπες ώρες όχι, αλλά πάλι αυτές τις ώρες τις βλέπεις σαν μερικά λεπτά. Νιώθω ότι είμαι έτσι μόνο μια ώρα, αλλά αυτό είναι αδύνατον σωστά? Πιστεύω ότι αυτή η έκρηξη δεν ήταν για να με σκοτώσει, αλλά για να με φέρει σε αυτή την κατάσταση, να με φέρει στη κατάσταση που φοβόμουν πιο πολύ και προσπαθούσα να αποφύγω. Να με αφήσει μόνο με τον εαυτό μου. Ήξερε ότι σκοτώνοντας με δεν θα έκανε κάτι το σπουδαίο, ήθελε να με κάνει να διαλυθώ μόνος μου, να παραιτηθώ. Μπράβο Blaze, τα κατάφερες. Κατάφερες αυτό που όλοι οι εγκληματίες στην Star City προσπαθούν να πετύχουν τα τελευταία 2 χρόνια. Κατάφερες να με κάνεις να δω τον Green Arrow από μια άλλη οπτική γωνία πέρα από την δικιά μου. Τα κατάφερες. Ο Green Arrow είναι νεκρός πια.

(κενό)

Μέρα 5η:

"Oliver" ο Roy. Μπράβο Roy, με ξύπνησες. Ακούω μπότες, είναι με την στολή. "Είχα βγει για περιπολία, δεν ήθελα να καταλάβει η πόλη ότι λείπεις. Θα κάνω αυτό που ήθελες πιο πολύ, θα κρατήσω την πόλη ασφαλή μέχρι να γυρίσεις" ειρωνεία. "Αν γυρίσεις" Αν γυρίσω? "Απλά θέλω να ξέρεις Oliver ότι μπορεί να έχουμε τις διαφορές μας κάθε μέρα, μα αυτό δεν κάνουν οι συνεργάτες μεταξύ τους?" Ναι Roy, όταν επιστρέψω θα προσπαθήσω να είμαι καλύτερος απέναντι σου. Ξέρεις με την πόλη και όλα αυτά που περνάω σε παραμελώ πολύ, τώρα που δεν θα υπάρχει πια Green Arrow θα είναι πιο εύκολο να έχουμε πιο πολύ ποιοτικό χρόνο μεταξύ μας. "Δεν θα σε απογοητεύσω Oliver" σιωπή. Φεύγει από το δωμάτιο. Πάλι μόνος. Γιατί δεν μένουν πιο πολύ? Όμως τι να κάνουνε αφού δεν μπορώ να τους απαντήσω? O Roy όμως είπε κάτι που έβγαζε νόημα, τι και αν δεν γυρίσω? Τι θα γίνει? Δεν θα έχω πει συγγνώμη σε αυτούς που ήθελα να πω συγγνώμη, δεν θα πω σε αγαπώ σε αυτούς που αγαπάω. Είναι μακάβριο μα είναι και αυτό ένα ενδεχόμενο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Tommy? Πότε ήταν η τελευταία φορά που κοιμήθηκα το βράδυ χωρίς να σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω αύριο? Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήμουν χαρούμενος γενικά? Για όλα αυτά φταίει ο Green Arrow. Πέρασα πέντε χρόνια στην κόλαση, γιατί ήθελα να την φέρω κι εδώ? Θα μπορούσα να έρθω εδώ και απλά να συνεχίσω να ζω ευχάριστα την ζωή μου με τα λεφτά μου. Θα μπορούσα να ήμουν χαρούμενος, οι μόνες έννοιες που θα είχα θα ήταν να μην μεθύσω πολύ ώστε να μην κάνω καμία βλακεία. Θα είχα νορμάλ φίλους , νορμάλ σχέσεις και δεν θα έκρυβα ποτέ από κανέναν που αγαπάω τίποτα. Όμως εγώ διάλεξα να το παίξω ήρωας, να βγαίνω έξω και να παλεύω εγκληματίες, να μου σπάνε το σώμα και την ψυχή, να με κάνουν να υποφέρω. Επέλεξα να προσπαθώ να σώζω κόσμο που δεν ξέρω, ενώ δεν μπορώ να σώσω τον ίδιο τον εαυτό μου. Ο Green Arrow προσπαθεί να σώσει κάθε μέρα κόσμο, το θέμα είναι. Ποιος θα σώσει τον Green Arrow?

(κενό)

Μέρα 6η:

Κουράστηκα να κοιμάμαι. Πόσο κοιμάμαι? Ένα μήνα? Το νιώθω σαν μερικές ώρες, μα με κουράζει. Πάντα ήθελα να κάτσω μια μέρα και να είμαι απλά στο κρεβάτι. Να μην πάω δουλειά, να μην βγω να προστατεύσω την πόλη. Η ευχή μου έγινε πραγματικότητα με τον τρόπο που δεν ήθελα. Αλλά δεν λένε μην ζητάς πολλά γιατί θα χάσεις τα λίγα? Τι λέω θεε μου.... Τώρα κατάλαβα γιατί δεν ήθελα πότε να πάω σε ψυχολόγο. Να κάθομαι και να μιλάω για τον εαυτό μου για ώρες, θα με τρέλαινε, εδώ πάω να τρελαθώ τώρα. Θα κατέληγα σε αυτό το Άσυλο που βάζει όλους τους τρελούς αυτός ο τρελός της Γκόθαμ. Τι θα πέρασε αυτός και να επέλεξε να βγαίνει τα βράδια ντυμένος έτσι? Μια τραγωδία? Η απλά επέλεξε να το κάνει απλά γιατί πίστευε ότι ήταν το σωστό? Γιατί ήθελε ο Roy, η Dinah, ο Wildcat , όλοι τους, γιατί ήθελαν να γίνουν εκδικητές? Τι το ξεκίνησε όλο αυτό? Δεν μου έχει πει κανένας τους. Γιατί διάλεξα εγώ να το κάνω αυτό? Να επαναφέρω την πόλη μου στην κατάσταση που ήταν? Να βοηθήσω τον κόσμο? Να νιώσω πιο δυνατός από τους άλλους? Ποια είναι αλήθεια? Πότε θα σταματήσω να λέω ψέματα στον εαυτό μου? Μάλλον ποτέ. Τι πάει λάθος μαζί μου? Το μόνο που κάθομαι και κάνω τόση ώρα είναι να κατηγορώ τον εαυτό μου. Δεν το αντέχω άλλο

(κενό)

Μέρα 7η

"Είναι καλύτερα?" "Έτσι πιστεύω, τα τραύματα του εξαφανίζονται". Αναγνωρίζω αυτές τις δύο φωνές. Roy και Henry. "Λες να ξυπνήσει σύντομα?" καλή ερώτηση Roy. "Σου φαίνομαι για γιατρός? Εγώ είπα να φωνάξουμε γιατρό αλλά εσύ άρχισες να κάνεις σαν παρανοϊκός" "Αν έρθει γιατρός θα αρχίσει τις ερωτήσεις, θα αρχίσει ο κόσμος να έχει απορίες" σωστά Roy. "Τότε εξήγησε μου γιατί το είπαμε στην Adrien?" αυτό μάλλον δεν το σκέφτηκες Roy. "Αυτή είναι άλλο, δεν θα βγει να το πει πουθενά. Της ζήτησα να μην το πει πουθενά τίποτα. Της είπα μέχρι και στα Queen Industries να πει ότι είναι σε ταξίδι" μπράβο Roy. "Δεν σε ρώτησε πως το έπαθε?" "Με ρώτησε και της είπα ότι προσπαθούσε να φτιάξει κάτι στο σπίτι, μια ασφάλεια και εκρήχτηκε" έξυπνο Roy, αρκετά έχω να πω. "Τέλος πάντων, άμα χειροτερεύσει τι θα κάνουμε? Θα τον πάμε σε γιατρό η θα τον αφήσουμε να πεθάνει?" "Δεν πιστεύω ότι θα χειροτερεύσει" "Άμα δεν ξυπνήσει ποτέ τι κάνουμε? Πως θα το πούμε στον κόσμο? Θα τον βγάλουμε ποτέ από την πρίζα ? Και αν το βγάλουμε πόσο θα περιμένουμε για να το κάνουμε αυτό? Τι θα ήθελε ο Oliver?" πολλές ερωτήσεις Henry, είναι μικρός ακόμα ο Roy, μην του βάζεις τόσα σοβαρά προβλήματα να σκεφτεί. "Θα το κανονίσουμε με την Dinah και τον Tommy, εμείς οι τέσσερις είμαστε ότι του έχει απομείνει από οικογένεια" ........ "Σωστά.. Τώρα που το ανέφερες ο Tommy πότε θα έρθει να τον δει?" ευτυχώς, δεν έχει έρθει ακόμα, νόμιζα ότι είχε έρθει μα ήμουν σε κατάσταση που δεν τον άκουγα. "Δεν του το έχω πει ακόμα" γιατί Roy? "Γιατί Roy?" "Γιατί ο πατέρας του αποδείχτηκε εγκληματίας και μπήκε φυλακή, τώρα ο φίλος του που τον έχει σαν αδερφό είναι σε κώμα. Δεν του αξίζει να περάσει όλο αυτό, είναι καλός άνθρωπος" έχει δίκιο. Δεν του αξίζει.

(κενό)

Μέρα 8η

Πολύ ησυχία έχει, φύγανε? Περίεργο. "Oliver" αυτή είναι γυναικεία φωνή. Ο Henry έχει λίγο κοριτσίστικη φωνή μα όχι και τόσο. "Συγγνώμη που δεν είχα έρθει τόσο καιρό, μα αυτή την φορά δεν θα σε απογοητεύσω σαν την προηγούμενη, όπως κάθε φορά δηλαδή" Dinah... ήρθε. "Όπως σου είχα πει και παλιά δεν αντέχω να σε βλέπω έτσι" γιατί είμαι στα χάλια μου. "Γιατί έχω μια άλλη εικόνα για εσένα στο μυαλό μου. Είσαι ένας ήρωας" ..... "Μπορεί να είσαι σε δύσκολη κατάσταση, το καταλαβαίνω. Μπορεί να νομίζεις ότι αυτοί οι άνθρωποι στην τράπεζα πέθαναν εξαιτίας σου, μα κάνεις λάθος. Πέθαιναν εξαιτίας του Blaze" άλλα ο Blaze τους σκότωσε εξαιτίας μου. "Δεν σε βλέπουν πολλοί, δηλαδή δεν ξέρουν πως είσαι πραγματικά. Αν δεν ήσουν εσύ Oliver η πόλη θα είχε κατακτηθεί από τον Brick η τον Merlyn η τις μαφίες. Έχεις κάνει ακατόρθωτα πράγματα, θυσίασες πολλά για να το κάνεις αυτό. Oliver, Green Arrow η όπως θες να αποκαλείς τον εαυτό σου είσαι ένα σύμβολο ελπίδας για όλους σε αυτήν την πόλη. Είσαι ένα σύμβολο ελπίδας για εμένα, βγάζεις τον καλύτερο εαυτό μου προς τα έξω και σε ευχαριστώ" με φιλάει στο μέτωπο. Φεύγει, Dinah μην φεύγεις σε παρακαλώ. Dinah πρέπει να σου μιλήσω. Έχω τόσα πολλά να σου πω...

Μέρα 9η

Βγάζεις το καλύτερο μου εαυτό προς τα έξω. Dinah. Έχει δίκιο. Αυτή η πόλη με χρειάζεται, χωρίς εμένα δεν θα υπήρχε. Δεν είμαι μόνο κακό, ο Green Arrow δεν είναι μόνο κακό. Πολλές φορές βλέποντας το κακό που έχεις προκαλέσει, ξεχνάς το καλό. Δεν γίνετε να εγκαταλείψω την πόλη. Όχι ακόμα. Ο Blaze θέλει να με καταστρέψει? Πρέπει να προσπαθήσει πολύ περισσότερο. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα από εδώ. Πρέπει να ξυπνήσω, πρέπει να ξυπνήσω. Oliver Ξύπνα, Oliver ξύπνα. OLIVER ΞΥΠΝΑ. ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑΑ.

Ο Oliver πετάχτηκε από το κρεβάτι. Άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες. "Που είμαι? Τι έγινε?" φώναξε, μα ήταν μόνος στο δωμάτιο. Ο Henry μπήκε τρέχοντας στο δωμάτιο. "Oliver δεν το πιστεύω, ξύπνησες" είπε ενθουσιασμένος. Ο Oliver έβγαλε τον μηχάνημα που είχε στο στόμα του για να του δίνει οξυγόνο. "Τι έγινε? Γιατί είμαι σε αυτή την κατάσταση?" ρώτησε τον Henry. "Ο Blaze σου έστησε παγίδα, μετά από μια έκρηξη έπεσες σε κώμα" του απάντησε εκείνος. Ο Oliver κοίταξε το σώμα του και μετά ξανασήκωσε το κεφάλι του προς την μεριά του Henry. "Άρα ο Blaze θέλει βρώμικο παιχνίδι? Θα το έχει"