Και ανοίγω τα ματιά μου , καθαρός ουρανός , δυνατός ήλιος . Το έδαφος που είμαι ξαπλωμένος είναι μαλακό. Βρίσκομαι πάνω σε άμμο . Το κύμα μου βρέχει τα πόδια . Που βρίσκομαι ; Σηκώνομαι πάνω και κοιτάζω το μέρος. Δεν είναι δυνατόν . Βρίσκομαι πίσω στο νησί . Το νησί που είχα παγιδευτεί για πέντε χρόνια. Πως βρέθηκα πάλι εδώ ; Δεν θυμάμαι πολλά . Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι την προηγούμενη μέρα ψάχναμε για έναν Hacker. Μπήκα κάπου και μετά κενό . Ακούω ήχους από το δάσος . Κοιτάζω δεξιά και αριστερά . Βλέπω μια πέτρα , την παίρνω στα χέρια μου . Είμαι έτοιμος για ότι είναι . Ακούω ήχους από τους θάμνους. Κάποιος βγαίνει. Αδύνατον. Δεν είναι δυνατόν. Αυτός που βγήκε από τους θάμνους είναι... Ο εαυτός μου. Όχι ακριβώς ο εαυτός μου, μοιάζει πιο νέος, έχει πιο αγνό βλέμμα. Μου θυμίζει πολύ το βλέμμα που είχα εγώ πριν παγιδευτώ στο νησί.

"Τι είσαι εσύ ;" Με ρώτησε . Βλέπω τον φόβο στα ματιά του , δεν έχει πολύ εμπειρία . Με στοχεύει με το τόξο του . "Ηρέμησε και εγώ τι παίζει θέλω να καταλάβω " του είπα πλησιάζοντας τον . "Μην κανείς βήμα παραπάνω , θα σου ρίξω " μου φώναξε . Δεν έχει τα κότσια , συνεχίζω να πηγαίνω προς το μέρος του . Αφήνει την χορδή και το βέλος έρχεται κατά πάνω μου . Με μια γρήγορη κίνηση το πιάνω . Τρέχω γρήγορα και του αρπάζω το τόξο πριν προλάβει να βάλει και άλλο βέλος . Το πετάω μακριά . Προσπαθεί να με χτύπησε με γροθιά , μα του πιάνω το χέρι και τον πετάω κάτω . "Δεν θέλω να σε χτυπήσω , απλά θέλω να καταλάβω τι παίζει εδώ " του εξηγώ . Τον βλέπω στο πάτωμα να με παρατηρεί . "Πόσο καιρό είσαι στο νησί ;" Τον ρωτάω . "5 μήνες " μου απάντησε διστακτικά. Είναι λίγο καιρό εδώ . Του δίνω το χέρι μου να σηκωθεί . Με κοιτάζει μα δεν μου δίνει το χέρι . "Δεν θα σε πειράξω" προσπαθώ να τον καθησυχάσω. Αφού κάθισε και με κοίταζε διστακτικά για λίγα δευτερόλεπτα μου έδωσε το χέρι και τον σήκωσα πάνω . "Δεν ξέρω ούτε εγώ τι παίζει. Δεν ξέρω πως είναι δυνατόν να είμαστε ο ίδιος άνθρωπος μα από άλλη εποχή " του είπα . "Από άλλη εποχή ;" Με ρώτησε σκύβοντας για να πιάσει το τόξο του . "Τι χρόνια έχουμε φέτος ;" Τον ρώτησα . "2011" μου απάντησε. "Λοιπόν εγώ είμαι από το 2017" του είπα . Με κοίταξε με ένα ύφος περιφρόνησης. "Κοιτά καλά το πρόσωπο μου και το σώμα μου . Μπορεί να είμαστε ίδιοι μα εγώ φαίνομαι πιο μεγάλος ηλικιακά από εσένα " του είπα . "Και που δεν ξέρω ότι δεν είσαι κανένα ρομπότ που θέλει να πάρει την θέση μου ; Είμαι πολύ πλούσιος , άκουσα ότι η κυβέρνηση φτιάχνει κάτι τέτοια " μου είπε σοβαρά . "Όταν πέθανε ο Μπαμπάς , το μάθαμε από τις ειδήσεις μαζί με την Μαμά , καθόμασταν στο σαλόνι και άρχισε να κλαίει. Η Μαμά πέθανε κρατώντας το χέρι σου , χέρι μου . Είμαστε το ίδιο άτομο " του είπα . Επικράτησε σιγή για λίγο . "Πως είναι δυνατόν ; Πως ήρθες από το μέλλον; " με ρώτησε . "Δεν έχω ιδέα " του απάντησα . Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω . "Φοράς κουστούμι . Αυτό σημαίνει ότι φεύγω από το νησί μια μέρα, σωστά ;" Με ρώτησε . Του κούνησα το κεφάλι καταφατικά . Το πρόσωπο του έλαμψε . "Χαίρομαι που το γνωρίζω . Ακολούθησε με " μου είπε και άρχισε να μπαίνει προς το δάσος . Άρχισα να περπατάω από πίσω του . Αυτό το νησί το ξέρω τόσο καλά , όσο την παλάμη , είχα περάσει πολλά φρικτά πράγματα εδώ , πράγματα που δεν θέλω να θυμάμαι .

Φτάσαμε μπροστά από ένα ξύλινο καλυβάκι. "Εδώ μένω , μα λογικά το γνωρίζεις ήδη αυτό " μου είπε . Η ξύλινη καλύβα μου , έχω περάσει μέρες εδώ προστατευμένος από την βροχή και τα άγρια ζώα , το μόνο μέρος σε ολόκληρο το νησί που ένιωθα μια μικρή ασφάλεια . "Θα ήθελα να σου προσφέρω κάτι μα αυτήν την στιγμή δεν έχω τίποτα " μου είπε και μπήκε μέσα στην καλύβα . "Δεν χρειάζεται " του είπα και μπήκα και εγώ . Μου έδωσε ένα τόξο και μερικά βέλη. "Πάρε αυτά σε περίπτωση που συμβεί κάτι . Λογικά ξέρεις πως να τα χρησιμοποιείς " μου αποκρίθηκε δίνοντας μου τα όπλα . Που να ήξερε. "Ευχαριστώ " του είπα και βγήκα έξω από την καλύβα . Κάθομαι σε μια πέτρα έξω. Κοιτάζω τα δέντρα , τα πουλιά , ξυπνάνε τόσες αναμνήσεις . "Και δεν μου είπες , εσύ τώρα που γύρισες πίσω , συνεχίζεις την ζωή των party , με τις πολλές κοπέλες ;" Με ρώτησε . "Βασικά όχι , αυτή την περίοδο βγαίνω ραντεβού μόνο με μια κοπέλα " του απάντησα . Με κοίταξε περίεργα , πιο περίεργα από τότε που του είπα ότι είμαι από το μέλλον . "Πως την λένε ;" Απόρησε . "Adrien" του είπα . "Εύχομαι αυτή η Adrien να αξίζει πολύ. Γιατί δεν μπορώ να με φανταστώ μόνο με μια κοπέλα " είπε γελώντας . Γέλασα κι εγώ . Αρχίζω να σκέφτομαι την κατάσταση . Είναι περίεργη , μα το βασικό θέμα είναι πως ξεφεύγω από αυτήν. Τι στο καλό είναι αυτό ; Ταξίδι στο χρόνο ; Υπάρχει κάτι τέτοιο ; Και αν υπάρχει πως θα γυρίσω πίσω στο παρόν ; Η θα κάτσω σε αυτό το νησί για αλλά πέντε χρόνια ; Αρχίζω να ακούω κάποιους ήχους από τα δένδρα. "Το ακούς αυτό ;" Ψιθυρίζω στον πιο νέο εαυτό μου . "Ποιο;" Με ρώτησε . Δεν είναι εκπαιδευμένος , λογικό να μην το ακούει . Αρπάζω το τόξο και τα βέλη . Μπορεί να είναι χειροποίητα και όχι τόσο δυνατά μα θα κάνουν την δουλειά. Στοχεύω στο δέντρο και ρίχνω . Τότε πηδάνε από το δέντρο πέντε μαυροφορεμένοι άνδρες με μαχαίρια στα χέρια . Για μισό λεπτό , τους αναγνωρίζω , αυτοί είναι Deleters. Μα τι κάνουν εδώ ; Δεν θυμάμαι να είχα αντιμετωπίσει Deleters στο νησί . "Κάτσε πίσω μου " φωνάζω στον νεαρό Oliver . Σηκώνω το τόξο μου και αρχίζω να τους ρίχνω .Τρέχουν προς το μέρος μου. Προσπαθώ να τους ρίξω κάτω τα μαχαίρια τους με τα βέλη μου . Οι δυο πρώτοι έχουν φτάσει σε πολύ κοντινή απόσταση . Προσπαθούν να με κλωτσήσουν μα τους πιάνω και τους δυο από το πόδι και τους το γυρίζω πετώντας τους κάτω . Πάω στον τρίτο και προσπαθώ να τον χτυπήσω με γροθιά μα την αποφεύγει . Γρήγορα τραβάω το χέρι μου πίσω και προσπαθώ να τον βαρέσω με το άλλο .

Μου πιάνει την γροθιά . Πριν προλάβει να μου κάνει κάτι του βαράω μια μπουνιά με το ελεύθερο χέρι στο πρόσωπο . Σκύβει πιάνοντας το πρόσωπο του και τότε με ταχύτητα του σκάω κλωτσιά στο κεφάλι. Πέφτει κάτω αναίσθητος . Οι δύο που περίσσεψαν πλησιάζουν μα πριν προλάβουν να φτάσουν κοντά δύο βέλη καρφώθηκαν στον ώμο τους από το τόξο μου. "Πως στο καλό το έκανες αυτό ; Στο μέλλον γίνομαι κανένας σούπερνιντζα;" Με ρώτησε ο νεαρός εαυτός μου. Γέλασα λιγάκι. "Θα μάθεις σε 5-6 χρόνια " του απάντησα. "Από που ήρθαν αυτοί ; Το νησί έχει κι άλλους ανθρώπους πέρα από εμένα ;" Απόρησε. Φαινόταν λίγο τρομαγμένος , μα προσπαθούσε να μου το κρύψει. "Πρέπει να κρυφτούμε για καλό και κακό " του είπα . Ακούω και άλλους ήχους μα δεν μπορώ να εντοπίσω από που . "Ακόλουθα με " του ψιθύρισα και άρχισα να τρέχω . Με ακολουθεί . Εγώ με το κουστούμι και αυτός με τα κουρέλια , δεν έχει πάρει ακόμα την κουκούλα , θα πρέπει να περιμένει μερικούς μήνες γι αυτό. Αν θυμάμαι καλά αυτός ο δρόμος μας βγάζει σε μια σπηλιά που μόνο εγώ γνώριζα . "Πηδά " του είπα και πήδηξα μέσα σε κάτι θάμνους . Αυτός χωρίς δεύτερη σκέψη ακολούθησε τα βήματα μου . Πίσω από τους θάμνους ήταν η είσοδος της σπηλιάς. "Δεν ήξερα ότι αυτή η σπηλιά ήταν εδώ " μου είπε . "Έχεις πολλά να μάθεις" του απάντησα . Κοίταξε τριγύρω . "Τι θα κάνουμε εδώ ;" Με ρώτησε . "Θα περιμένουμε " του απάντησα . "Είναι αστείο , σε κάτι τέτοιες καταστάσεις συνήθως βρίσκομαι με την Dinah" συμπλήρωσα χαμογελώντας . "Ποια είναι η Dinah?" απόρησε εκείνος . Πως να του το εξηγήσω τώρα . "Μια παρτενέρ μου " του απάντησα . "Ενδιαφέρον , μιλά μου γι αυτήν" μου ζήτησε . Να δω πως θα του περιγράψω την Dinah χωρίς να μάθει τι ακριβώς κάνουμε . "Έχει κατάξανθε μαλλιά και καταγάλανα μάτια, τα πιο όμορφα που έχω δει . Το σώμα της είναι γυμνασμένο , είναι αρκετά ψιλή για γυναίκα , μα δεν είναι άχαρη , έχει καμπύλες και όταν την πλησιάζεις μπορείς να μυρίσεις βανίλια , η μυρωδιά του σαμπουάν της " προσπαθώ να την περιγράψω εξωτερικά . Ο πιο νέος Oliver φαίνεται να χαμογελάει , του άρεσε η περιγραφή , τον έκανε να ξεχαστεί , να ξεχάσει που βρισκόμαστε . "Είστε καλοί φίλοι ;" Με ρώτησε . " Είναι από τις λίγες γυναίκες που μπορώ να θεωρήσω φίλη . Είναι ο μόνος άνθρωπος στην γη που μπορώ να της πω τα πάντα , ακούει συχνά τα προβλήματα μου και με συμβουλεύει" του είπα ."Φαίνεται πολύ συμπαθητικός άνθρωπος, μα δεν μου περιέγραψες τον χαρακτήρα της " μου είπε. Δεν ήθελα να φτάσουμε εκεί. Είναι περίεργο να περιγράφεις τον χαρακτήρα ενός φίλου σου. "Έμμ, είναι ένα άτομο που ενδιαφέρεται για τους άλλους. Βοηθάει πολύ κόσμο. Είναι καλή και πιστή φίλη, έχει χιούμορ και αν εξερέσεις τόσο πόσο ξεροκέφαλη είναι, είναι ήρεμος άνθρωπος" του απάντησα. "Είσαι σίγουρος ότι βγαίνεις με την Adrien?"με ρώτησε καθώς σηκωνόταν πάνω. "Που πας ;" Τον ρώτησα. "Εδώ θα καθίσουμε ;" Απόρησε . Τον κοιτάζω καλά. Είναι ακόμα αμαθής , αυτό μπορεί να δικαιολογήσει την άγνοια του . Μα έχει ένα μικρό δίκιο , πρέπει να βγούμε έξω να ανακαλύψω τι παίζει , πως θα γυρίσω πίσω . "Έχεις δίκιο πρέπει να βγούμε έξω " του λέω . Κρεμάω το τόξο στον ώμο μου και παίρνω τα τρία βέλη που μου έχουν μείνει και τα καρφώνω πάνω στο κουστούμι μου . "Πρέπει να ανακαλύψουμε τι παίζει και ο μόνος τρόπος να το κάνουμε αυτό είναι με ανάκριση " του εξηγώ καθώς βγαίνω από τους θάμνους . Είναι από πίσω μου . Αρχίζω να περπατάω , με ακολουθεί . Πρέπει να βρω αυτούς τους Deleters , μα είναι άφαντοι . Ακούω πάλι ήχους , αυτή την φορά είναι βήματα , μια μαύρη φιγούρα πλησιάζει μα δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπο της. Μισό λεπτό , αυτός είναι ο Merlyn , τι κάνει στο νησί ; "Oliver τι καλά που σας βλέπω και τους 2" λέει γελώντας σατανικά . "Τι κρίμα που πρέπει να πω στον ένα από τους δυο αντίο από τόσο νωρίς " συμπληρώνει . Τι εννοεί όμως; Σηκώνει το τόξο του και βάζει ένα βέλος σε θέση βολής , το αφήνει να φύγει . Πάει προς τον άλλον Oliver. Πηδάω και το πιάνω στον αέρα . "Τι κάνει ο Μπαμπάς του Tommy εδώ , με τόξο, μάλιστα ;" Με ρωτάει ο άλλος Oliver. Τι να του πω τώρα; Ότι ο πατέρας του καλύτερου μου φίλου γίνετε ένας υπεργκληματιας και προσπαθεί να καταστρέψει την πόλη μα τον σταματάω εγώ και κάτι άλλοι φορώντας κουστούμια ; Αρχικά ο Merlyn πως δεν αντέδρασε περίεργα που μας είδε και τους δύο μαζί; Τι κάνει εδώ; Σίγουρα είναι δικό του σχέδιο . "Merlyn τι έχεις σχεδιάσει ;" Τον ρωτάω νευριασμένος . "Εγώ τίποτα . Ότι πάει στραβά στην ζωή σου το έχεις προκαλέσει μόνος σου " μου απαντάει ρίχνοντας άλλο βέλος . Με ταχύτητα βγάζω το τόξο μου και ρίχνω ένα βέλος πάνω στο δικό του , για να το βγάλω εκτός τροχιάς . "Oliver τρέχα " του κάνω νόημα . Αρχίζει να τρέχει και τρέχω από πίσω του . Ο Malcolm αρχίζει να μας κυνηγάει , μα δεν είναι τόσο γρήγορος , του ξεφεύγουμε . Πρέπει να κρυφτούμε . Κοιτάζω δεξιά και αριστερά . Τα δέντρα . "Ανέβα " του δείχνω ένα δέντρο και αρχίζω να ανεβαίνω . Ανεβαίνει κι αυτός . "Τι στο καλό κανείς ο κύριος Merlyn εδώ?" με ρωτάει . Τι να του πω; "Δεν έχω ιδέα " του απαντάω . Λέω ψέματα , στον ίδιο μου τον εαυτό . Αναγκάζομαι να λέω ψέματα στους πάντες τα τελευταία δυο χρόνια για να είμαι ο Green Arrow , δεν περίμενα να το κάνω και με τον ίδιο μου τον εαυτό . "Θέλω να σε ρωτήσω κάτι " μου λέει . Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά . "Όταν γυρίζω πίσω . Βελτιώνω την ζωή μου , είμαι χαρούμενος πάλι ;". Τι να του πω τώρα ; Το θέμα είναι ότι ούτε ο ίδιος ξέρω. Είμαι χαρούμενος? Είμαι χαρούμενος με το να περνάω τα βράδια μου λέγοντας ψέματα σε αυτούς που αγαπάω και παλεύοντας για έναν αγώνα χωρίς τέλος ; "Είμαι χαρούμενος , θα είσαι χαρούμενος . Θα αρχίσεις να ασχολείσαι με την εταιρία σοβαρά , θα έχεις και την Adrien" του απαντάω . "Την Adrien η την Dinah;" με ρωτάει. "Τι εννοείς ;" Απορώ . "Το θέμα είναι ότι όταν μίλαγες για την Dinah είδα το ύφος σου . Ξέρω αυτό το ύφος , γιατί δεν της μιλάς ;". Τι να του απαντήσω , είμαι τόσο μπερδεμένος . Ο ήλιος ανατέλλει , αυτή η ώρα είναι η μόνη όμορφη σε αυτό το νησί. "Το θέμα είναι .." Κάτι με χτύπησε. Ένα βέλος. Το πόδι. Το πόδι μου πονάει πολύ . Κοιτάζω κάτω , είναι ο Merlyn με ένα στρατό Deleters . Το βέλος του έχει σκοινί πάνω. Το τραβάει κάτω και με πετάει από το κλαρί . Είμαι στα χώματα . Τραβάνε και τον Oliver . "Εδώ όλα τελειώνουν " φωνάζει ο Malcom κοιτώντας με σατανικά . Παίρνουν τον Oliver μακριά. "Αφήστε τον, πάρτε εμένα " φωνάζω προσπαθώντας να ξεφύγω, μα με κρατάνε . "Oliver μιλά στην Dinah , Oliver μιλά στην Dinah" μου φωνάζει όσο τον τραβάνε μακριά . Σκύβω το κεφάλι μου

"Και Oliver" αρχίζω να ακούω ένα συναγερμό . Σηκώνω το κεφάλι μου και τον κοιτάζω, δεν τον κρατάνε πια οι Deleters πια μα ο Slade, ο Cortero και η White China, οι εχθροί που είχα στο νησί. "Ξύπνα " ακούγεται απαλά και επαναλαμβανόμενα στο αυτί μου ενώ όλα γύρω μου αρχίζουν να γυρίζουν.

Ο Oliverπετάγεται απότομα από τον πάγκο που βρίσκεται . Ακούγεται ένας συναγερμός ενώ ένακόκκινο φως καλύπτει το δωμάτιο . Δεν φοράει μπλούζα και έχει κάτι καλώδια στοκεφάλι του . Τα σκίζει . Η πόρτα στο δωμάτιο που βρίσκεται , σπάει. Μέσαμπαίνουν ο Roy και η Dinah.Κοιτάζει δεξιά του, εκεί βλέπει μια ξανθιά κοπέλα με γυαλιά "Αν τον ακουμπήσειςπέθανες" φωνάζει η Dinah . "Εγώ απλά δουλεύω το σύστημα , δεν κάνωκάτι παραπάνω" φωνάζει φοβισμένη η κοπέλα . Η Dinah και ο Roy πάνε δίπλα απότον Oliver . "Δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα" είπε η Dinah αγκαλιάζονταςτον . Αυτός κοίταξε σαστισμένος τον Roy. "Τι έγινε ;" Απόρησε ."Ας ρωτήσουμε την κοπέλα " είπε η Dinah την στιγμή που τον αφήνει απότην αγκαλιά της. "Δεν φταίω εγώ. Εγώ απλά δουλεύω το σύστημα" τηςαπάντησε φοβισμένη η κοπέλα . "Ποιο σύστημα?" απόρησε ο Roy. Ηξανθιά κοπέλα έδειξε τους υπολογιστές της. "Αυτό" του απάντησε. "Και τι κάνειαυτό?" την ρώτησε η Dinah. "Αυτό το σύστημα βάζει αυτόν που είναισυνδεδεμένο σε αυτόν σε κάτι σαν όνειρο , να το πω με απλά λόγια. Εκεί το άτομομιλάει με κάτι σαν το υποσυνείδητο του και εμείς απλά παίρνουμε πληροφορίες" τηςαπάντησε εκείνη. Ο Oliver την κοίταξε άγρια . "Τι πληροφορίες πήρες;"Την ρώτησε. "Καμία απολύτως . Μην με σκοτώσεις σε παρακαλώ , μόνο εγώ έχωδει μέχρι τώρα την ταυτότητα σου δεν θα την πω σε κανένα " τον παρακάλεσε."Πως σε λένε ;" Την ρώτησε ο Oliver. "Felicity Smoak" τουαπάντησε . "Ορκίζεσαι ότι δεν θα πεις σε κανέναν τίποτα?" την ρώτησε οεκδικητής. Εκείνη κούνησε φοβισμένα το κεφάλι της καταφατικά. "Κοίτα, για ναδουλεύεις ένα τέτοιο σύστημα σημαίνει ότι έχεις πολλές γνώσεις στηνπληροφορική. Μπορεί να μου χρειαστείς. Αν δεν θες να μπεις φυλακή, πέρνα από τογραφείο μου μια από τις επόμενες μέρες" της είπε εκείνος. Η Felicity συνέχισενα κουνάει καταφατικά το κεφάλι της . Ο Oliver σηκώθηκεπάνω και πήρε τα πράγματα του. Στόχευσε το σύστημα και του έριξε ένα εκρηκτικόβέλος καταστρέφοντας το. Αφού κρέμασε το τόξο του στον ώμο του κατευθύνθηκεπρος την έξοδο. Ο Roy με την Dinah τονακολούθησαν. "Θα την αφήσεις έτσι? Ξέρει την ταυτότητα σου και ένας θεός ξέρειτι άλλο" του ψιθύρισε η Dinah. "Δεν έχει κακό μέσα της, δεν θα με προδώσει" τηςαπάντησε εκείνος. "Πως είσαι τόσο σίγουρος?" τον ρώτησε εκείνη. "Έχω καλό προαίσθημα για την Felicity Smoak"