"Ο Green Arrow είναι ένας θησαυρός για την πόλη μας. Πριν ενάμιση χρόνο, η πόλη μας ήταν ένα απροστάτευτό χάος. Εγκληματίες παντού, μαφίες παντού. Και από το πουθενά εμφανίστηκε εκείνος. Έριξε όλες τις μαφίες της Star City, σταμάτησε τον Brick και νίκησε τον Merlyn, σώζοντας την πόλη από πλήρη καταστροφή. Πρέπει να ευχαριστούμε τον θεό που τον έχουμε". "Αυτή ήταν η δήλωση του κύριου Austin Phipps για τον Green Arrow. Τώρα εσείς πολίτες της Star City, τι πιστεύετε?"

O Oliver Queen και ένα μεγάλο ποσοστό της πόλης βρισκόντουσαν στην πλατεία της Star City. Ήταν ένα ηλιόλουστο, δροσερό πρωινό. " Μετά από μερικούς μήνες υπομονής, το κέντρο κατασκευάστηκε" αποκρίθηκε. Βρισκόταν μπροστά από ένα κτήριο και είχε ένα μικρόφωνο στο χέρι. Από κάτω του εκατομμύρια κάμερες και ο κόσμος που τον παρακολουθούσε. " Πριν από λίγους μήνες ήμασταν όλοι παρόν σε ένα πολύ τραγικό γεγονός. Η βόμβα που πήγε να καταστρέψει την Star City, μπορεί να μην ενεργοποιήθηκε, μα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν συνέπειες. Μέσα στον πανικό, περιουσίες καταστράφηκαν, ζωές χάθηκαν. Μα εγώ και οι Queens Industries θα είμαστε εδώ για την πόλη. Όπως ο πατέρας μου, έτσι κι εγώ θα προσπαθήσω να βοηθήσω την πόλη, σε μια σκοτεινή εποχή σαν αυτήν. Ξεκινώντας με τα εγκαίνια του κέντρου υποστήριξης. Σε αυτό το κέντρο οι οικογένειες που υπέστησαν ζημιά θα μπορούν να έρθουν, ώστε να μπορούν να σταθούν στα πόδια τους. Και μην ξεχνάτε, μόνο ενωμένοι θα τα καταφέρουμε" ο Oliver κατέβασε το μικρόφωνο από το ήχος του κεφαλιού του τότε άρχισε να ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος χειροκροτημάτων. Κατέβηκε από το ύψωμα που ήταν και κατευθύνθηκε στην πόρτα του κτηρίου, εκεί κάποιος του έδωσε ένα μεγάλο ψαλίδι. Πήρε το ψαλίδι και έκοψε την κόκκινη κορδέλα που ήταν μπροστά από την πόρτα ενώ ο κόσμος συνέχισε να χειροκροτεί.

Μακριά από τον κόσμο και την βαβούρα, σε έναν δρόμο της Star City ο Roy και η Dinah περπατούσαν. "Είσαι σίγουρος ότι ο Oliver δεν έχει θέμα που δεν πήγες στην εκδήλωση?" ρώτησε τον νεαρό η Dinah. "Σιγά, αφού με ξέρει εμένα" της απάντησε χαλαρά εκείνος. " Ναι το γνωρίζω αυτό. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα τον πειράξει" του εξήγησε. Ο Roy απλά χαμογέλασε και συνέχισε να περπατάει. "Roy πως είσαι? Αυτό το καλοκαίρι ήταν πολύ φορτωμένο για εσένα" του αποκρίθηκε η Dinah ενδιαφερόμενη για εκείνον. "Τι εννοείς?" την ρώτησε ο Roy. "Εννοώ ότι έφυγαν και η Donna και η Huntress και ήταν το πρώτο σου καλοκαίρι σαν Speedy" του απάντησε με ανησυχία. "Έχεις αγχωθεί?" την ρώτησε ο Roy. H Dinah γύρισε και τον κοίταξε. "Γι ποιο πράγμα?" ο Roy την κοίταξε και αυτός. "Πρώτη μέρα που θα δουλεύεις σαν δικηγόρος στο αστυνομικό τμήμα, δεν σε αγχώνει? ". Η Dinah πήρε μια βαθιά ανάσα "Πιο πολύ για γνωριμία πάω σήμερα, δεν θα αρχίσω να δουλεύω από σήμερα και ναι. Λογικό είναι να με αγχώνει λίγο, μα σαν σωστός επαγγελματίας πρέπει να κρύβω το άγχος" του απάντησε. "Σωστός επαγγελματίας" επανάλαβε τις τελευταίες της λέξεις ειρωνικά ο Roy προσπαθώντας να κρατήσει τα γέλια του. Η Dinah σταμάτησε να περπατάει. "Δεν είμαι εγώ σοβαρή επαγγελματίας?" τον ρώτησε με χιουμοριστική διάθεση. "Αν το να βαράς εγκληματίες χωρίς αύριο ήταν επάγγελμα θα ήσουν και γαμώ τους επαγγελματίες" της γελώντας εκείνος Η Dinah γέλασε και εκείνη. "Μου άλλαξες το θέμα πάλι έτσι?" τον ρώτησε η κοπέλα ξεκινώντας πάλι το περπάτημα. "Αφού με ξέρεις" της απάντησε εκείνος κλείνοντας της το μάτι. Ο Roy άρχισε να περπατάει κι εκείνος, μετά από λίγα λεπτά περπατήματος και συζήτησης είχαν φτάσει έξω από το αστυνομικό τμήμα που έπρεπε να πάνε. "Εδώ είμαστε Roy" του είπε και σταμάτησε μπροστά από την πόρτα. "Καλή τύχη" της είπε και της έδωσε το χέρι του για χειραψία. "Έλα εδώ ρε μικρέ" του αποκρίθηκε η Dinah και τον αγκάλιασε. Ο Roy δεν μίλησε, απλά ανταπέδωσε στην αγκαλιά. "Και να θυμάσαι, αν τα πας σκατά στην δουλειά, μην φοβάσαι, ο Oliver έχει λεφτά, θα του ζητήσω να σε υιοθετήσει και εσένα, να μας ταΐζει και τους δύο" της είπε περιπαικτικά σταματώντας την αγκαλιά. "Θα το έχω υπ όψιν μου Speedy" του είπε γελώντας γυρίζοντας προς την πόρτα του αστυνομικού τμήματος. "Καλή συνέχεια" του φώναξε και μπήκε μέσα.

Κόσμος δεξιά και αριστερά. Κόσμος που μιλάει ο ένας στον άλλον. Ο Oliver χαιρέτησε μια παρέα και πήγε προς το μέρος της Adrien. Φορούσε ένα γαλάζιο πανέμορφο φόρεμα και τα μαλλιά της ήταν ισιωμένα κάτω. Καθόταν σε μια καρέκλα βαριεστημένη. "Βλέπω είσαι πολύ ενθουσιασμένη" της είπε γελώντας ο Oliver. Εκείνη τον κοίταξε και χαμογέλασε. "Ζω για τέτοιες εκδηλώσεις" του απάντησε. "Το ραντεβού για το βράδυ ισχύει σωστά?" την ρώτησε . "Φυσικά" του αποκρίθηκε χαμογελαστή. "Μέχρι τότε, θα πρέπει απλά να περιμένουμε" αναφώνησε και κάθισε στην καρέκλα δίπλα της. "Δεν θα έπρεπε να είσαι στο κέντρο? Να μιλάς στον κόσμο?" απόρησε η Adrien. Ο Oliver την κοίταξε στα μάτια. "Πίστεψε με, η παρουσία του ονόματος μου εδώ πέρα ενδιαφέρει πιο πολύ τον κόσμο από τη κανονική μου παρουσία" της απάντησε. "Αυτό δεν είναι τόσο ωραίο" του είπε. "Το ξέρω, μα έχω μάθει να ζω έτσι, από μικρός"

"Χαίρομαι που είστε στην ομάδα μας κύρια Lance, φαίνεστε σοβαρό άτομο" της είπε σοβαρά ο αρχηγός του αστυνομικού τμήματος. Καθόντουσαν στο γραφείο του και μιλάγανε. "Χαίρομαι που με θέλετε στην ομάδα σας κύριε Hilton" του απάντησε εκείνη. "Παρακαλώ, να με φωνάζεις Lucas" της ζήτησε εκείνος. Η Dinah του χαμογέλασε. "Τότε μπορείς κι εσύ να με φωνάζεις Dinah" του αποκρίθηκε. "Λοιπόν Dinah, Να ξέρεις ότι έχουμε πολύ δουλειά μπροστά μας. Υπάρχουν πολλά καθάρματα που πρέπει να βάλουμε μέσα. Το να τους συλλάβεις είναι ένα πράγμα, το κάνουμε και εμείς μα και ο Green Arrow. Το θέμα είναι η δίκη, το να τιμωρηθούν κατάλληλα. Εδώ θα χρειαστείς εσύ" της εξήγησε ο Lucas. "Θα βάλω τα δυνατά μου" του απάντησε. Ακούστηκε ένας χτύπος στην πόρτα. Στο δωμάτιο μπήκε ένας άνδρας με καστανά μαλλιά και γαλανά μάτια. Φορούσε μια καφέ καπαρντίνα και είχε κοντά γένια στο πρόσωπο του. "Συγγνώμη Captain που ενοχλώ, απλά έφερα την αναφορά μου για την υπόθεση του Onomatopoeia" αποκρίθηκε και άφησε ένα φάκελο πάνω στο γραφείο του αρχηγού. Την στιγμή που το άφησε το βλέμμα του ενώθηκε με αυτό της Dinah. Ο ένας χαμογέλασε στον άλλον. "Will να σε γνωρίσω με την νέα στο τμήμα, από εδώ η Dinah Lance" την σύστησε εκείνος. Ο άνδρας γύρισε προς το μέρος της Dinah και της έδωσε το χέρι του για χειραψία. "Lee William Travis. Χάρηκα" της αποκρίθηκε χαμογελαστός. "Dinah Laurel Lance" του συστήθηκε χαμογελαστή και εκείνη. "Χάρηκα που σε γνώρισα Dinah. Ελπίζω να σε δω σε δω ξανά εδώ τριγύρω" της αποκρίθηκε φεύγοντας από το γραφείο. "Κι εγώ" του χαμογέλασε εκείνη βλέποντας τον να βγαίνει από την πόρτα.

Ο Henry καθόταν στο γραφείο του και πληκτρολογούσε στον υπολογιστή του. Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ένας ψηλός, ξανθός άνδρας με γαλανά μάτια και κουστούμι. "Oliver? Νόμιζα ότι ήσουν στην εκδήλωση" του αποκρίθηκε ξαφνιασμένος εκείνος. Ο Oliver μπήκε πιο μέσα στο γραφείο. "Ήμουν, μα τελείωσε. Ξέρεις δεν ήρθες ούτε εσύ, ούτε η Dinah μα ούτε και ο Roy. Ήταν λίγο βαρετά εκεί. Μόνο η Adrien ήρθε" του απάντησε. "Ξέρεις εγώ έπρεπε να τελειώσω με την δουλειά μου για να μπορώ να πάρω ρεπό την Παρασκευή" του εξήγησε. "Henry, θυμάσαι ότι είμαι το αφεντικό σου έτσι?" του είπε γελώντας ο Oliver. Ο Henry σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε μα ξανά έσκυψε στον υπολογιστή του. "Oliver τι θες?" τον ρώτησε. "Έχεις κανένα νέο για τους τρελούς με τα κουστούμια?" απόρησε ο Oliver. "Εννοείς τους εγκληματίες που φοράνε περίεργα κουστούμια και κάνουνε περίεργα εγκλήματα με περίεργους και επικίνδυνους τρόπους, που για ένα περίεργο λόγο το καλοκαίρι ήταν πάρα πολλοί?" τον ρώτησε. "Περιέργως ναι" του απάντησε ο Oliver. "Τότε όχι" αποκρίθηκε εκείνος και συνέχισε να πληκτρολογεί. "Απλά άμα μάθεις για κανένα νέο περιστατικό, ενημέρωσε με" του ζήτησε εκείνος. O Henry κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και συνέχισε να πληκτρολογεί μανιωδώς στον υπολογιστή του. "Κατάλαβα" ψιθύρισε ο Oliver και άνοιξε την πόρτα της εξόδου για να φύγει. Έξω από το γραφείο βρισκόταν ένας άνδρας γύρω στα σαράντα που κρατούσε καθαριστικά όργανα και ήθελε να μπει μέσα. Ο Oliver έκανε στην άκρη για να μπει. "Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Queen" του αποκρίθηκε. Ο Oliver του χαμογέλασε και έφυγε.

Στομέγαρο Queen, μα μιαπερασμένη ώρα, το βράδυ πια, ο Roy και η Dinah αράζανε στους καναπέδες στο σαλόνι. "Είμαι πτώμα" αναφώνησεη Dinah. "Τόσοκουραστική ήταν η πρώτη μέρα στην δουλειά?" την ρώτησε ο Roy που είχε ξαπλώσει στον διπλανό καναπέ και κοιτούσε το ταβάνι. "Μέραγνωριμίας και καλά... Είναι πολύ διαφορετικά από τις άλλες μου δουλειές. Αυτόςπου είχε την δουλειά πριν από εμένα δεν ήταν τόσο οργανωμένος, είχα πολύ δουλειάνα κάνω, πολλά πράγματα να βάλω σε τάξη" του απάντησε εξαντλημένη. "Βρήκα τηνλύση ώστε να φτιάξω την διάθεση και των δύο μας. Ας παραγγείλουμε πίτσα" αποκρίθηκε ο Roy αρπάζονταςτο τηλέφωνο του από το τραπέζι. "Oliver, θες πίτσα?" φώναξε καθώς πατούσε τον αριθμό τηςπιτσαρίας. "Ο Oliver λείπει,είναι σε δείπνο με την Adrien" τον ενημέρωσε η Dinah. Ο Roy γύρισε και την κοίταξε παραξενεμένος. "Και αυτό δεν σεπειράζει?" την ρώτησε. "Γιατί να μεπειράζει?" απόρησε η νεαρή κοπέλα. "Δεν ξέρω, απλά πέρυσι στα γεγονότα με τον Malcolm φάνηκεότι παιζόταν κάτι με εσένα και τον Oliver" της είπε . Η Dinah γέλασεαμήχανα. "Όχι μωρέ, με τον Oliver είμαστε μόνο συνεργάτες" του απάντησε. "Καλά" της αποκρίθηκε ο Roy βάζοντας το τηλέφωνο στο αυτί του.

Το φαγητό είναι πολύ νόστιμο" αποκρίθηκε η Adrien. Εκείνη και ο Oliver βρισκόντουσαν σε ένα πανάκριβο εστιατόριο και δειπνούσαν. "Αν δεν ήταν νόστιμο δεν θα ήταν και ακριβό" της απάντησε κωμικά εκείνος. Η Adrien γέλασε αμήχανα. Ο Oliver το παρατήρησε και της χαμογέλασε και αυτός αμήχανα. "Σου έχω πει πόσο πολύ μου αρέσουν τα μάτια σου? Από την πρώτη μέρα που σε γνώρισα, αυτό παρατήρησα πάνω σου" της αποκρίθηκε . Η Adrien έσκυψε το κεφάλι της προσπαθώντας να κρύψει το χαμόγελο της. "Είμαι χαρούμενος που μετά από τόσο καιρό, τα καταφέραμε, βγήκαμε επίσημα το πρώτο μας ραντεβού" συνέχισε να της μιλάει ο Oliver κοιτάζοντας τα μάτια της. Η Adrien σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε. "Και εγώ χαίρομαι που μετά από τόσο καιρό βγήκαμε το ραντεβού που περιμέναμε και οι δύο" του είπε τρώγοντας μια μπουκιά από το φαγητό της. "Τι θες να συζητήσουμε?" ρώτησε ο Oliver. "Δεν έχω θέμα" του απάντησε η νεαρή κοπέλα. Ο Oliver κάθισε λίγο σκεπτικός. "Για πες μου. Πως θα περιέγραφες το τέλειο ραντεβού? Φυσικά δεν πρέπει να περιγράψεις αυτό, κάποιο άλλο" της είπε γελώντας. "Το τέλειο ραντεβού... Αν σου έλεγα ότι δεν έχω σκεφτεί το πώς θα ήταν, θα έλεγα ψέματα, όλες μας από μικρές το έχουμε σκεφτεί αυτό. Όσο αφορά εμένα, θα ήθελα να ήταν πάνω στην Blue Star Bridge, να χιονίζει, τα φώτα της γέφυρας να κάνουν το χιόνι μπλε και εγώ με αυτόν που θέλω να είμαι, να είμαστε αγκαλιά πάνω στην γέφυρα και να κοιτάμε το χιόνι, να μην λέμε τίποτα, να μην κάνουμε τίποτα, απλά μέσα στο κρύο να βλέπουμε το χιόνι, να έχω το αίσθημα ότι όλα θα πάνε καλά" του είπε αφηρημένη, σκεπτόμενη το μαγικό σκηνικό. "Ρομαντικό. Πολύ ρομαντικό για τα γούστα μου" της απάντησε γελώντας εκείνος. Η Adrien επέστρεψε πίσω στον κόσμο. Κοίταξε το πιάτο της και μετά τον Oliver. Του χαμογέλασε και έφαγε άλλη μια μπουκιά από το φαγητό της. "Είμαι ρομαντικιά, αυτό το παραδέχομαι, μα δεν θα πάψω ποτέ να ονειρεύομαι" του είπε. Ο Oliver έγειρε το βλέμμα του προς τα εκείνη. Είχε σκυμμένο το κεφάλι της αφού έτρωγε από το πιάτο της. "Τα όνειρα μας είναι οι στόχοι που φοβόμαστε να εκπληρώσουμε. Ελπίζω να εκπληρωθεί το όνειρο σου" της αποκρίθηκε. "Όλοι το ελπίζουμε αυτό" του χαμογέλασε εκείνη. Ο Oliver ανταπέδωσε στο χαμόγελο της.

Ο Roy και η Dinah τρώγανε πίτσα στους καναπέδες. Τα δύο σχεδόν άδεια κουτιά με πίτσες ήταν ακουμπισμένα πάνω στο τραπέζι, είχαν από ένα κομμάτι στο χέρι. Ο ήχος της πόρτας διέκοψε το γεύμα τους. "Παιδιά" ακούστηκε μια φωνή. Και οι δύο κοιτάξανε προς την είσοδο του σαλονιού. Ήταν ο Henry που έμπαινε βιαστικός στο σπίτι. "Κάτι σοβαρό έγινε... Μισό λεπτό, τρώτε πίτσα πάνω στους πανάκριβους καναπέδες του Oliver?" τους ρώτησε έκπληκτος εκείνος. "Ναι, θες?" τον ρώτησε ο Roy δείχνοντας ένα κομμάτι πίτσα. "Δεν έχουμε χρόνο γι αυτά, προέκυψε σοβαρό θέμα, άλλη μια από τις φωτιές " τους εξήγησε. Ο Roy και η Dinah πετάχτηκαν αμέσως από τον καναπές αφήνοντας τα κομμάτια τους στο τραπέζι. Γρήγορα έτρεξαν προς το στρατηγείο. Ο Henry τους κοίταζε που έτρεχαν, πήγε να φύγει μα το βλέμμα του καρφώθηκε στην πίτσα. Άρπαξε ένα κομμάτι στα γρήγορα και τους ακολούθησε.

"Αν το σκεφτείς από την άλλη αυτό θεωρητικά είναι το τρίτο μας ραντεβού" αποκρίθηκε η Adrien. "Τι εννοείς? " απόρησε ο Oliver. "Το διπλό ραντεβού που είχαμε βγει με τον Tommy και την Dinah και μετά το δείπνο στην σκεπή. Τώρα αυτό. Αυτό μας κάνει 3" του απάντησε. Ο Oliver πήγε να της απαντήσει μα τότε χτύπησε το κινητό του. Το σήκωσε και το έβαλε στο αυτί του. "Παρακαλώ" αποκρίθηκε. "Σοβαρά? Είστε σίγουροι ότι δεν μπορείτε να το αναλάβετε μόνοι σας? Έρχομαι αμέσως". Το έκλεισε και το έβαλε στην τσέπη του. " Adrien, πρέπει να φύγω" της αποκρίθηκε πιάνοντας της τα χέρια και κοιτώντας την κατάματα. Εκείνη δεν του απάντησε, απλά τον κοίταξε λυπημένα με τα πανέμορφα μάτια της. "Πέρασα τέλεια. Έχω πληρώσει ήδη. Θα αναπληρώσω μια μέρα το ραντεβού που χάσαμε" της είπε. Άφησε τα χέρια της και σηκώθηκε από το τραπέζι, γύρισε την πλάτη του και άρχισε να κατευθύνεται γρήγορα προς την έξοδο. Πριν βγει από την πόρτα έριξε μια ματιά στο τραπέζι που καθόταν η Adrien. Καθόταν λυπημένη παίζοντας με το φαγητό που είχε περισσέψει στο πιάτο της. Δεν ήθελε να την αφήσει, περάνει τέλεια μαζί της. Την πλήγωνε, την πλήγωνε πολύ αυτό που έκανε, το ήξερε αυτό. Μα το χρέος τον καλούσε, για να πετύχεις μερικές φορές πρέπει να θυσιάσεις κάτι, αυτή είναι η θυσία του. Θυσιάζει την προσωπική του ευτυχία, για την ευτυχία της πόλης. Έξω από το μαγαζί βρισκόταν παρκαρισμένη η λιμουζίνα του, με τον οδηγό στο τιμόνι να παίζει με το κινητό του περιμένοντας να τελειώσει το δείπνο. Ο Oliver με γρήγορες και αθόρυβες κινήσεις άρπαξε από το πορτμπαγκάζ ένα σακίδιο και πήγε σε ένα στενό πιο δίπλα. To στενό ήταν αρκετά σκοτεινό, υπήρχαν μόνο κάτι μωβ φώτα που επέτρεπαν στον Oliver να βλέπει. Με μεγάλη ταχύτητα έβγαλε την στολή του από σακίδιο και την έβαλε στην θέση του κουστουμιού του. Άρπαξε την θήκη με τα βέλη του και το τόξο του και άρχισε να τρέχει.

Ο Roy και οι Dinah φορώντας τις στολές τους βρισκόντουσαν έξω από το σπίτι που καιγόταν. H στολή του Roy ήταν αυτή που του είχε δώσει ο Oliver, αποτελούταν από μια κόκκινη ζακέτα με ενσωματωμένο πάνω της ένα πολύ λεπτό αλεξίσφαιρο, επίσης φορούσε ένα κόκκινο παντελόνι και μπότες. Την ταυτότητα του την έκρυβαν η κόκκινη μάσκα και κουκούλα που φορούσε. Βρισκόντουσαν πάνω σε μια σκεπή απέναντι από το σπίτι, από κάτω βρισκόταν η πυροσβεστική που προσπαθούσε να σβήσει την φωτιά. Στην σκεπή εμφανίστηκε και ο Oliver. "Ποια είναι η κατάσταση?" τους ρώτησε. "Η πυροσβεστική έχει βγάλει σχεδόν όλους έξω από το κτήριο, υπάρχει ακόμα ένα άτομο μέσα, θα χρειαστείς τα βέλη αζώτου" του είπε ο Roy και άρπαξε τρία βέλη από την θήκη του. Του τα έδωσε. "Είναι πολύ επικίνδυνα, δεν ήθελα να στείλω τον Roy και εγώ δεν ξέρω να χρησιμοποιώ τα βέλη αζώτου" του αποκρίθηκε η Dinah. Ο Oliver κούνησε καταφατικά το κεφάλι του. Έβαλε τα βέλη που του έδωσε ο Roy στην θήκη του και έκανε ένα βήμα μπροστά προς την άκρης της σκεπής. Σήκωσε το τόξο του και στόχευσε το σπίτι που καιγόταν. Φλόγες πεταγόντουσαν από τα παράθυρα και καπνός εμφανιζόταν από παντού. Ο Oliver έριξε ένα Arrowline που τον τράβηξε μέσα στο σπίτι. Με μεγάλη ταχύτητα έριξε ένα βέλος αζώτου σβήνοντας σχεδόν όλη την φωτιά που υπήρχε στο δωμάτιο. "Που είσαι?" φώναξε με τον μετατροπέα φωνής ενεργοποιημένο. Δεν ακούστηκε απάντηση. Γρήγορα με μια δυνατή κλωτσιά έσπασε την πόρτα του δωματίου . Έριξε ένα βέλος αζώτου και έσβησε μεγάλο κομμάτι της φωτιάς στον διάδρομο μπροστά από το δωμάτιο που ήταν. Μπήκε στον διάδρομο. Εκεί άκουσε κάτι κλάματα. Ήταν από το δωμάτιο στην άλλη μεριά του διαδρόμου. Έβγαλε από την θήκη του ένα βέλος που είχε κολλημένο πάνω ένα γάντι του μποξ, το φώναζε Boxing Glove Arrow. Στόχευσε την πόρτα και το έριξε. Το βέλος χτύπησε την πόρτα με δύναμη και την άνοιξε. Του είχε μείνει ένα βέλος αζώτου, έπρεπε να κάνει μια τέλεια βολή, στο πάτωμα που βρισκόταν η πόρτα. Έτσι θα έσβηνε φωτιά και από τον διάδρομο, αλλά και από το δωμάτιο. Έβαλε το τελευταίο βέλος σε θέση βολής. Άρχισε να βήχει και να ζαλίζεται, ο καπνός και η υψηλή θερμοκρασία άρχισαν να τον ενοχλούν κι ας στο νησί είχε μάθει να αντέχει σε τέτοιες καταστάσεις. Έκλεισε το ένα μάτι για να στοχεύσει καλύτερα και άφησε την χορδή του τόξου, το βέλος πήγε σιγά, σιγά και χτύπησε το πάτωμα, στο σημείο που θα έπρεπε να ήταν η πόρτα. Έσβησε μεγάλο κομμάτι της φωτιάς και από το δωμάτιο αλλά και από τον διάδρομο. Έτρεξε μέσα στο δωμάτιο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ήταν μέσα, άκουγε τα κλάματα. Ήταν από την ντουλάπα. Πήγε γρήγορα και άνοιξε την ντουλάπα, μέσα βρισκόταν ένα παιδάκι κοντά στην ηλικία των τριών. Όταν τον είδε άρχισε να τσιρίζει και να κοπανιέται από τον φόβο. "Μην φοβάσαι" του είπε ο Oliver κλείνοντας τον μετατροπέα φωνής. Έβγαλε την κουκούλα και την μάσκα και του χαμογέλασε. "Άνθρωπος είμαι" του αποκρίθηκε. Το παιδί σταμάτησε να φωνάζει. "Πρέπει να φύγουμε από εδώ" του είπε και τον πήρε στα χέρια του. Κοίταξε προς την πόρτα και άρχισε, φόρεσε την κουκούλα του και ξεκίνησε το τρέξιμο με τον μικρό αγκαλιά προς το δωμάτιο που ήταν αρχικά. Η φωτιά άρχισε να μεγαλώνει. Ο Oliver έφτασε έξω από την πόρτα του δωματίου μα τότε έγινε μια έκρηξη. Εκείνος προσπάθησε να καλύψει όσο πιο καλά μπορούσε το παιδί από την έκρηξη. Χτυπήθηκε μα ήταν ακόμα δυνατός. Μπήκε μέσα στο δωμάτιο και έτρεξε με ταχύτητα προς το παράθυρο. Κάτω βρισκόταν ένα τραμπολίνο για να πηδάνε αυτοί που ήταν στον δεύτερο όροφο για να γλιτώσουν από την φωτιά. Ο Oliver πήδηξε μαζί με τον μικρό στο τραμπολίνο. Προσγειώθηκε ομαλά στο έδαφος και αυτός και ο μικρός. Το πρώτο πράγμα που έκανε όταν προσγειώθηκε ήταν να φορέσει την μάσκα του. Οι γονείς του παιδιού τρέξανε αμέσως πάνω του. "Γουίλι" φωνάζανε. Ο Oliver σηκώθηκε και τους έδωσε τον γιό τους. Και οι δύο γονείς πήρανε το παιδί τους αγκαλιά. "Σε ευχαριστούμε Green Arrow, αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα ζούσε ο γιός μας" του είπε ο πατέρας του παιδιού. "Χαρά μου να βοηθάω" του απάντησε ο Oliver έχοντας ενεργοποιήσει τον μετατροπέα φωνής. Στόχευσε στην σκεπή που βρισκόταν η Dinah με τον Roy και έριξε ένα Arrowline που τον τράβηξε εκεί.

"Σώζειπαιδιά από φωτιές, σταματάει εγκληματίες. Είναι ο ήρωας, ο προστάτης, οάνθρωπος που όλοι κοιτάζουμε για να πάρουμε έμπνευση για να γίνουμε καλύτεροι, σωστά? ΛΑΘΟΣ. Ο Green Arrow είναι τοαίτιο που δεχόμαστε τόσα δεινά. Πριν αυτόν είχαμε μόνο τις μαφίες, μα από τότεπου ήρθε εκείνος το επίπεδο των εγκληματιών ανέβηκε. Άρχισαν να γίνονται πιοεπικίνδυνοι και δημιουργικοί ώστε να μπορούν να τα βάζουν με εκείνον. Τώρα οιεγκληματίες είναι από πέτρα, οι εγκληματίες έχουν εκατομμύρια ευρώ, έχουνμάσκες από ρολόγια η περίεργα κουστούμια. Γιατί αυτός έφερε τα κουστούμια στηνπόλη, πριν από αυτό δεν υπήρχε κανείς, όμως από τότε που ήρθε οι εγκληματίεςάρχισαν να φοράνε κουστούμια, να γίνονται πιο τρελοί και πιο επικίνδυνοι. Ηοικογένεια του παιδιού που σώθηκε από την φωτιά, δεν πρέπει τον ευχαριστεί που τουςέσωσε το παιδί, αυτός το έβαλε σε αυτή την κατάσταση, αυτός ο μανιακός πουβάζει φωτιές, όπως και όλοι οι εγκληματίες με κουστούμια που γέμισαν την πόληήρθαν εξαιτίας του. Γι αυτό λαέ της Star City, πρέπει να καταλάβετε ότι αυτός που εσείς αποκαλείτεμεγαλύτερο προστάτη σας, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός σας". Αυτές ήταν και οιδηλώσεις του κύριου Cyrus Bramlettand πάνω στο.." ο Oliver έκλεισετην τηλεόραση. Είχε περάσει μερική ώρα από τότε που είχε σώσει το κορίτσι.Βρισκόταν στο στρατηγείο μόνος και κοιτούσε τηλεόραση. "Μην του δίνεις σημασία.Είσαι ήρωας" ακούστηκε μια φωνή από πίσω του. Γύρισε και είδε την Dinah. "Τικάνεις τέτοια ώρα εδώ?" την ρώτησε . "Είχαξεχάσει το μπουφάν μου εδώ" του απάντησε. Ο Oliver δεν τηςαπάντησε, γύρισε πάλι προς το μέρος της τηλεόρασης . "Oliver, δενξέρει τι λέει, μην σε κρατάει πίσω αυτό" του αποκρίθηκε εκείνη πλησιάζονταςτον. "Βάζω τα δυνατά μου, δεν φταίω εγώ που ο κάθε τρελός σε αυτήν την πόλη αποφάσισενα με αντιγράψει και να φορέσει και αυτός κουστούμι για να κάνει εγκλήματα" της είπε. "Το ξέρω" του απάντησε με σιγουριά. "Απλάφέτος ήθελα να είναι διαφορετικά από πέρυσι. Πέρυσι ήμουν απλά ένας εκδικητής.Φέτος η πόλη έχει αρχίσει να με αποδέχεται, θέλω να γίνω καλύτερος και σαν Green Arrow, αλλάκαι σαν Oliver Queen, να κάνωτην πόλη σπουδαία πάλι" της είπε σκύβοντας το κεφάλι. "Το πιστεύω. Θα τακαταφέρεις" του απάντησε η Dinah χαϊδεύοντας το κεφάλι του