Πρώτη Δημοσίευση: 11-8-16

Ο Oliver καθόταν στο γραφείο του και παρατηρούσε από την πελώριο τζαμαρία του την πόλη από ψηλά. Η θέα τον χαλάρωνε, τα χιλιάδες αμάξια που βρισκόντουσαν στους δρόμους όλη μέρα, οι άνθρωποι που περπατάγανε στους δρόμους. Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, τόσες διαφορετικές ιστορίες που κουβαλάνε. Την ησυχία του την διέκοψε ένας ήχος από πίσω του. "Ήξερα ότι θα ερχόσουν" αποκρίθηκε ο Oliver χωρίς να γυρίσει την πλάτη του. Τότε ακούστηκε ένας ήχος από ένα τόξο. Ο Oliver γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, είδε έναν άνδρα με μαύρα ρούχα και κουκούλα να ρίχνει ένα βέλος. Τα βέλος καρφώθηκε στον ώμο του Oliver και το επόμενο στον άλλον του ώμο, πετώντας πίσω και σπάζοντας την τζαμαρία. Ο Oliver άρχισε να κάνει ελεύθερη πτώση από τον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη του.

36 Ώρες Πριν:

Ήταν πρωί, στο μέγαρο Queen. Το κουδούνι χτύπησε. Έξω από την πόρτα βρισκόταν ένας νεαρός. Είχε πυρόξανθα μαλλιά και καταγάλανα μάτια. Φορούσε μια κόκκινη ζακέτα και ένα τζίν. Ο Oliver άνοιξε την πόρτα. "Να φανταστώ, εσύ είσαι ο Richard?" είπε χαμογελαστός εκείνος. "Βασικά το πραγματικό μου όνομα είναι Roy. Roy Harper" του συστήθηκε ο νεαρός. "Μάλλον με ενημέρωσε λάθος ο κοινός φίλος μας" του αποκρίθηκε αμήχανα ο Oliver. "Λοιπόν. Ήρθα τι θα γίνει τώρα?" τον ρώτησε ο Roy. O Oliver έκανε νόημα στον Roy να περάσει μέσα. Ο νεαρός μπήκε μέσα στο σπίτι και μαζί πήγαν στο σαλόνι. "Κάθισε" του έκανε νόημα ο Oliver καθώς καθόταν στον καναπέ του. Ο νεαρός κάθισε σε έναν καναπέ λίγο πιο δεξιά. "Άκου Roy. Από ότι πληροφορήθηκα είσαι νεαρός με πολλές δυνατότητες, θα μπορούσα να σε πάω σε ένα από τα ιδρύματα που έχω , μα νομίζω ότι θα το σκάσεις. Γι αυτό επέλεξα να σε υιοθετήσω" του εξήγησε ο Oliver. "Κι εσύ τι κερδίζεις από όλο αυτό?" τον ρώτησε ο Roy. "Όταν αποφοιτήσεις από το λύκειο και το πανεπιστήμιο, έρχεσαι και δουλεύεις στην εταιρεία μου. Έτσι κι εσύ εξασφαλίζεις ένα σίγουρο μέλλον και εγώ κάποιον με τις ικανότητες σου να φτάσει την εταιρεία μου ψηλά" του είπε εκείνος. Ο Roy κάθισε σκεπτικός για λίγο. "Βγάζει νόημα. Δέχομαι υπο ένα όρο. Μην περιμένεις ποτέ να σε φωνάξω μπαμπά" του ξεκαθάρισε. "Σύμφωνοι. Αύριο αρχίζει σχολείο" του είπε εκείνος. "Πως? Μα δεν έχουμε καν κανονίσει την υιοθεσία" τον ρώτησε παραξενεμένος ο Roy. "Άκου Roy. Αν έχεις τα χρήματα και το όνομα που έχω εγώ, τέτοια πράγματα τα κανονίζεις με ένα τηλεφώνημα. Διάλεξε ένα δωμάτιο στο σπίτι που σε βολεύει και μπορείς να φέρεις όλα τα πράγματα σου εκεί" του είπε και σηκώθηκε πάνω. "Θα με πάρει λίγη ώρα" του απάντησε ο Roy καθώς σηκωνόταν και αυτός πάνω. "Καλώς ήρθες" του είπε και έδωσε το χέρι του για χειραψία. Ο Roy του έσφιξε το χέρι.

Ο Oliver καθότανε στο στρατηγείο του και ακόνιζε τα βέλη του. Ένας ήχος ακούστηκε από πίσω του. Με μεγάλη ταχύτητα γύρισε πίσω κρατώντας ένα βέλος που είχε στα χέρια του ψηλά. Αυτό που αντίκρισε ήταν ένας άνδρας. Φορούσε ένα άσπρο πουκάμισο, με μια μαύρη γραβάτα, απ έξω μια μπλε καμπαρτίνα και στο κεφάλι ένα μπλε καπέλο. Όμως το περίεργο πράγμα πάνω του ήταν ότι δεν είχε πρόσωπο. "Τι είσαι? Πως βρήκες αυτό το μέρος?" τον ρώτησε επιθετικά ο Oliver. "Έχω πολλά ονόματα. Μα εσύ μπορείς να με φωνάζεις Question. Το πώς σε βρήκα? Αυτή είναι η δουλειά μου" του απάντησε ο μυστηριώδεις άνδρας. "Τι θες εδώ?" του φώναξε ο Oliver. "Ήρθα να σε βοηθήσω" του απάντησε ήρεμα εκείνος. "Σε τι πράγμα?" απόρησε ο νεαρός εκδικητής. Ο Question έβγαλε το κινητό του από την τσέπη του. Το άνοιξε και έδειξε την οθόνη στον Oliver. "Βλέπεις αυτή την συναλλαγή χρημάτων? Έγινε για την δολοφονία του Oliver Queen. Κάποιος θέλει να σε σκοτώσει και πλήρωσε καλά γι αυτό" του εξήγησε . Ο Oliver κατέβασε το βέλος του κάτω. "Πως κατάλαβες ότι είμαι ο Εκδικητής?" τον ρώτησε. "Ο εκδικητής εμφανίστηκε λίγο καιρό μετά αφού γύρισε ο Oliver Queen, υπάρχουν βέλη που έχει χρησιμοποιήσει ο Εκδικητής που θέλουνε καλό πορτοφόλι, ο εκδικητής χρησιμοποιεί τόξο αντί για όπλα, άρα η ανήκει σε καμιά αρχαία οργάνωση η είναι το όπλο που έχει συνηθίσει να χρησιμοποιεί πιο πολύ, κάποιος μπορεί να χρησιμοποιεί τόξο για να επιβιώσει, αυτό οδηγεί πάλι πίσω στο νησί. Θες να συνεχίσω?" τον ρώτησε ο Question. "Όχι, απλά δεν πιστεύω ότι είναι τόσο φανερή η ταυτότητα μου" είπε σοκαρισμένος ο Oliver. "Πίστεψε με, δύο άνθρωποι στον κόσμο θα μπορούσαν να τα συνδέσουν όλα για να ανακαλύψουν ποιος είσαι. Ο ένας από αυτούς τους δύο είμαι εγώ και ο άλλος ντύνετε νυχτερίδα και βαράει κόσμο στην Γκόθαμ" του απάντησε σοβαρά. "Όμως δεν επικεντρωνόμαστε στο σημαντικό, την δολοφονία σου" συμπλήρωσε. "Σωστά. Μα εσένα τι σε νοιάζει τόσο πολύ το αν ζήσω η όχι?" τον ρώτησε ο Oliver. "Μπορεί να φωνάζουν εμένα Question μα εσύ δεν έχεις σταματήσει τις ερωτήσεις. Τέλος πάντων, ο εκδικητής θεωρητικά είναι με τους καλούς και ο Oliver Queen είναι σημαντικός. Μπορεί να μην το γνωρίζεις μα οι Queens είναι πολύ πιο σημαντικοί για την πόλη από ότι ξέρει ο κόσμος. Θεώρησε ότι σε βοηθάω, ώστε να υπάρξει μια τάξη την πόλη" του απάντησε. Ο Oliver πήγε προς το μέρος που κρατάει την στολή του. "Έχω ακούσει ότι δεν αστοχείς ποτέ. Είναι αλήθεια η μύθος?" τον ρώτησε ο Question. "Πάρε ένα βέλος μου" του είπε ο Oliver. Ο Question πήγε στον πάγκο και πήρε ένα βέλος. "Πέτα το με τα χέρια σου όσο πιο μακριά μπορείς" του ζήτησε ο Oliver καθώς έπαιρνε το τόξο του στα χέρια του. Ο Question πέταξε γρήγορα το βέλος μακριά. Τότε ο Oliver γύρισε με απίστευτη ταχύτητα και έριξε ένα βέλος με το τόξο του. Το βέλος τινάχτηκε και χτύπησε το βέλος που πέταξε ο Question στην μέση, κόβοντας ακριβώς στο κέντρο. Ο Question προσπαθούσε να κρύψει τον θαυμασμό του. "Τελικά ήταν αλήθεια" του αποκρίθηκε καθώς έβγαζε ένα μπλοκάκι από την τσέπη και σημείωσε κάτι πάνω σε αυτό. "Ωραία τώρα που τελειώσαμε με τις επιδείξεις. Ας αρχίσουμε. Αρχικά έχω εντοπίσει μια αποθήκη στην Σταρ που φημολογείται ότι εργάζονται εκεί οι Deleters" άρχισε να μιλάει ο Question βάζοντας το μπλοκάκι του μέσα στην τσέπη του. " Deleters? Ποιοι είναι αυτοί?" απόρησε ο Oliver. "Μου φαίνεται ότι ξέρω τι πόλη σου καλύτερα από εσένα. Οι Deleters είναι μια οργάνωση που αποτελείτε από άνδρες με πολλές γνώσεις στις πολεμικές τέχνες. Αυτές κάνουν σχεδόν όλες τις βρομοδουλειές του συστήματος" του απάντησε ο Question. "Σύστημα? Τι είναι αυτό?" απόρησε εκείνος. "Δεν έφτασε η ώρα σου να μάθεις τι είναι αυτό. Με τον καιρό. Ας επικεντρωθούμε στους Deleters, σκέψου το κάτι σαν μια μαφία νίντζα. Κυρίως αυτοί πληρώνονται για να κάνουν τέτοιες βρομοδουλειές" του εξήγησε ο Question. "Ωραία, τότε πάμε σε αυτή την αποθήκη που μου λες" του είπε ο Oliver ενώ άρχισε να φοράει την στολή του.

Ο εκδικητής και ο Question βρισκόντουσαν έξω από μια τεράστια αποθήκη. Με αργά βήματα μπήκανε μέσα. Το μέρος ήταν πελώριο, μα επικρατούσε σκοτάδι. Είχε σκόνη παντού και ιστούς αραχνών. Ο Oliver έβγαλε από την φαρέτρα του ένα βέλος και πάτησε ένα κουμπί. Τότε η μύτη του βέλους πήρε φωτιά. Είχανε φώς, μπορούσαν να δούνε καλύτερα το μέρος. "Δεν νομίζω ότι είναι κανείς εδώ, πια" ψιθύρισε ο Oliver στον Question. "Νομίζω ότι έχεις δίκιο. Άκου τι θα γίνει. Θα ψαχουλέψουμε όλο το μέρος για να βρούμε κάνα σημείο. Πάρε την δυτική πλευρά, θα πάρω την ανατολική" του είπε ο Question και έστριψε προς τα ανατολικά. Ο Oliver τον άκουσε και χαμήλωσε το βέλος ώστε να φωτίζει το πάτωμα πιο δυνατά. Οι δύο τους κάθισαν και με λίγη ώρα ψαξίματος στα σκοτάδια βρήκαν κάτι. "Question, έλα γρήγορα" φώναξε ο Oliver. Ο Question τον πλησίασε με σταθερά μα γρήγορα βήματα. "Κοίτα" του είπε και του έδειξε ένα μαχαίρι. Ήταν ένα ασημένιο μαχαίρι με μια μαύρη λαβή που είχε ένα κόκκινο Χ πάνω. "Αυτό το μαχαίρι ανήκει στους Deleters" του αποκρίθηκε καθώς άρπαξε γρήγορα το μαχαίρι από τα χέρια του Oliver. Κοίταξε καλά το μαχαίρι από πάνω μέχρι κάτω. "Είναι πολύ καιρό εδώ, έχουν αλλάξει στρατηγείο εδώ και πολύ καιρό" αποκρίθηκε ο Question κοιτάζοντας το μαχαίρι. Η φωτιά από το βέλος του Oliver έσβησε. "Θα πρότεινα να φύγουμε από εδώ και να πάμε πίσω στο δικό μου στρατηγείο, εκεί μπορούμε να κάνουμε Tests για δαχτυλικά αποτυπώματα" του είπε εκείνος και ξεκίνησε να περπατάει προς την έξοδο. Ο Question τον ακολούθησε αμίλητος.

Μετά από λίγη βρισκόντουσαν πίσω στο στρατηγείο του εκδικητή. "Είμαστε τυχεροί που λείπει ο Roy" αποκρίθηκε ο Oliver καθώς έβαζε το μαχαίρι σε ένα μηχάνημα. "Α ναι ο νεαρός που υιοθέτησες πρόσφατα. Πως σκοπεύεις να κρύβεις το μυστικό σου από αυτόν?" τον ρώτησε ο Question. Ο Oliver τον κοίταξε με απορία. "Πως είναι δυνατόν να γνωρίζεις όλα αυτά για εμένα? Τέλος πάντων, έχω εκπαιδευτεί κατάλληλα ώστε να μπορώ να μπαίνω και να βγαίνω από το στρατηγείο χωρίς να με παίρνει χαμπάρι. Ενώ η δικαιολογία μου για να λείπω τα βράδια, είναι η γνωστή. Είμαι σε ραντεβού" του απάντησε πατώντας κάποια κουμπιά. "Βλέπω τα έχεις σκεφτεί όλα" του αποκρίθηκε ο Question. "φυσικά" είπε εκείνος , καθώς ένας ήχος από το μηχάνημα ακούστηκε. Ο Oliver έτρεξε αμέσως στον υπολογιστή και πληκτρολόγησε κάτι. Τότε βγήκανε κάποια αποτελέσματα στην οθόνη. "Jaden Venuti. Εκεί ανήκουν τα δαχτυλικά αποτυπώματα. Και από ότι μου λέει εδώ , τελευταία συναλλαγή που έκανε ήταν να κλείσει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο Star Hotel" του είπε ο Oliver δείχνοντας του πράγματα στην οθόνη.

"Είσαι σίγουρος πως αυτό είναι το δωμάτιο?" απόρησε ο Question. "100%" του απάντησε ο Oliver. Ο εκδικητής έβαλε ένα βέλος σε θέση βολής και ο Question κλώτσησε την πόρτα του ξενοδοχείου για να μπουν μέσα. Εκεί βρισκόταν ένας άνδρας. Πριν προλάβει να τρέξει,, ο Oliver του έριξε ένα βέλος στο πόδι. Εκείνος βγάζοντας έναν δυνατό ήχο πόνου έπεσε στο πάτωμα. "Πες μου τι ξέρεις" του φώναξε ο Question που τον άρπαξε από την μπλούζα και τον κόλλησε στον τοίχο. "Ποιος θέλει να σκοτώσει τον Oliver Queen?" τον ρώτησε απειλητικά εκείνος. Όμως ο άνδρας έμεινε αμίλητος. Ο Question τότε του έσκασε μια δυνατή μπουνιά και τον άφησε να πέσει κάτω. Εκείνος έφτυσε λίγο αίμα από το στόμα του και άρχισε να γελάει. "Γιατί γελάς?" τον ρώτησε φωνάζοντας ο εκδικητής πλησιάζοντας τους. Με αστραπιαία ταχύτητα ο άνδρας έβγαλε το βέλος από το πόδι του και έκοψε τον λαιμό του. "Όχι" φώναξε ο Oliver κάνοντας ένα βήμα μπροστά. Όμως ο άνδρας ήταν στο πάτωμα νεκρός. Αίμα έσταζε από τον λαιμό του βάφοντας το χαλί κόκκινο, ενώ το χαμόγελο ήταν χαραγμένο στο πρόσωπο του. "Αυτό για το καλό σου να φύγει από εδώ" αποκρίθηκε ο Question και πήρε το βέλος από τα χέρια του νεκρού άνδρα. "Τι κάνουμε τώρα?" απόρησε εκνευρισμένος ο Oliver. "Θα πρότεινα να φύγουμε αρχικά από εδώ. Χάσαμε το βασικό μας στοιχείο, δεν υπάρχει χρόνος, θα μας πάρει μήνες για ένα επόμενο" του είπε σοβαρά εκείνος. "Τι μου προτείνεις να κάνω?" τον ρώτησε ο Oliver. "Αντιμετώπισε τον δολοφόνο σου. Νικάς εγκληματίες με όπλα με ένα απλό τόξο, το έχεις. Μα για κάθε ενδεχόμενο, θα σου πρότεινα να ζήσεις την αυριανή σου μέρα λες και είναι η τελευταία. Κάνε κάτι που αξίζει" του είπε ο Question χτυπώντας του φιλικά την πλάτη. "Χάρηκα για την συνεργασία κύριε Queen." Τον αποχαιρέτησε ο Question και έφυγε από το δωμάτιο.

Είχε ξημερώσει το επόμενο πρωί, ο Oliver βρισκόταν στο αμάξι του. "Σαν την τελευταία μου μέρα" ψιθύριζε όλη την ώρα στον εαυτό του. Σταμάτησε μπροστά από ένα κτήριο και πάτησε κόρνα. Γρήγορα ένας νεαρός έτρεξε δίπλα από το αμάξι. "Ολιβερ τι κάνεις εδώ?" τον ρώτησε. "Roy, από πότε έχεις να παίξεις ποδόσφαιρο?" ρώτησε τον νεαρό ο Oliver. "Πολύ καιρό. Γιατί?" απόρησε ο Roy. "Μπες στο αμάξι, πάμε για ποδόσφαιρο" του είπε και του άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού. "Μα έχω σχολείο" του απάντησε ο Roy. "Δεν πειράζει να κάνεις καμία κοπάνα που και που" του αποκρίθηκε εκείνος. "Την πρώτη μου ημέρα?" τον ρώτησε ο νεαρός. "Ναι. Εγώ την πρώτη μέρα δεν πάταγα ποτέ πόδι στο σχολείο. Αυτό είναι όμως ιστορία για άλλη μέρα. Μπες μέσα στο αμάξι τώρα" του είπε και του έκανε νόημα να μπει μέσα. Ο Roy μπήκε στο αμάξι και ο Oliver έβαλε μπρός. "Το ξέρεις ότι είσαι κακό πατρικό πρότυπο?" του είπε περιπαικτικά εκείνος. "Δεν είναι η πρώτη φορά που το ακούω και σίγουρα ούτε η τελευταία" του απάντησε ο Oliver που ανέβαζε ταχύτητα. Μετά από λίγη ώρα ταξιδιού, φτάσανε έξω από ένα τεράστιο στάδιο. "Θα δούμε αγώνα? Τέτοια ώρα?" απόρησε ο Roy. "Δεν θα δούμε αγώνα" του απάντησε ο Oliver που μόλις είχε παρκάρει. Βγήκε από το αμάξι και άρχισε να πηγαίνει προς το στάδιο. "Περίμενε" φώναξε ο Roy και τον ακολούθησε μέσα στο στάδιο. Το στάδιο ήταν κενό, το μόνο που υπήρχε ήταν μια μπάλα στο κέντρο του. "Πως το καλό κατάφερες να κλείσεις το στάδιο για τον εαυτό σου?" τον ρώτησε ο Roy. "Άστο, ξέρω. Λεφτά" απάντησε στον εαυτό του πριν ακούσει τον Oliver. "Πιάσε" του φώναξε ο Oliver και του πάσαρε την μπάλα. Ο Roy έκανε κοντρόλ και πάσαρε την μπάλα πίσω. "Τι υποτίθεται ότι είναι αυτό? Δραστηριότητα που ενώνει πατέρα και γιό?" τον ρώτησε ο νεαρός. "Όχι, απλά είχε ωραίο καιρό και σκέφτηκα. Γιατί όχι?" του απάντησε ο Oliver πασάροντας του την μπάλα. "Αν είναι να χάνω σχολείο να το κάνουμε πιο συχνά" του αποκρίθηκε ο Roy κοντρολάροντας την μπάλα. Ο Oliver γέλασε. "Άκου Roy, δεν θέλω να γίνω ο πατέρας σου, είμαι πολύ νέος για κάτι τέτοιο. Αν όχι ο μεγάλος σου αδερφός, τουλάχιστον θέλω να γίνω φίλος σου" του εξομολογήθηκε ο Oliver. O Roy του πάσαρε την μπάλα. "Αν παίζουμε μπάλα πιο συχνά, μπορεί να γίνει κάτι" του απάντησε. "Δεν ξέρω αν μπορείς να αντέξεις πολύ μπάλα μαζί μου" του είπε προκλητικά ο Oliver πατώντας την μπάλα. "Για να σε δούμε γέρο" του είπε ο Roy και άρχισε να τρέχει προς τα πάνω του.

Η ώρα πέρασε, είχε φτάσει αργά το μεσημέρι, ο Oliver και ο Roy γυρνάγανε με το αμάξι πίσω στο μέγαρο Queen. Εκεί τους περίμεναν στον κήπο η Dinah και ο Tommy. "Ποιοι είναι αυτοί?" ρώτησε ο Roy. "Φίλοι μου. Θα τους γνωρίσεις" του απάντησε ο Oliver καθώς πάρκαρε το αμάξι. "Oliver, επιτέλους" του φώναξε ο Tommy πλησιάζοντας το αμάξι, κρατώντας σακούλες στα χέρια του. "Ο μικρός?" ρώτησε η Dinah που βρισκόταν δίπλα στον Tommy. "Λοιπόν. Από εδώ η Dinah και ο Tommy. Παιδιά από εδώ ο Roy. Το παιδί που υιοθέτησα" του σύστησε ο Oliver καθώς έβγαινε από το αμάξι. "Ο ποίος? Από πότε υιοθέτησες παιδί?" τον ρώτησε ο Tommy. "Από σήμερα" τους απάντησε εκείνος περπατώντας μαζί με τον Roy προς το σπίτι. "Πιστεύεις ότι μπορείς να αναλάβεις τόσες ευθύνες?" τον ρώτησε η Dinah που ακόμα δεν μπορούσε να πιστέψει τι μόλις άκουσε. "Είναι σχεδόν 17 παιδιά , μπορεί να προσέχει τον εαυτό του. Εγώ απλά του παρέχω στέγη" της απάντησε καθώς ξεκλείδωνε το σπίτι. Η Dinah κοιτάχτηκε με τον Tommy. "Κολλητέ, η επιλογή είναι δικιά σου. Το μπάρμπεκιου ισχύει?" τον ρώτησε ο φίλος του. "Φυσικά, πάω να πάρω μερικά πράγματα και έρχομαι" τους είπε και μπήκε μέσα στο σπίτι. "Roy έλα να με βοηθήσεις με την φωτιά " είπε ο Tommy στον νεαρό. "Εγώ πάω να βοηθήσω τον Oliver" είπε η Dinah καθώς έμπαινε στο σπίτι. Βρήκε τον Oliver στην κουζίνα να ετοιμάζει τα πράγματα. "Είσαι σίγουρος γι αυτό που έκανες?" τον ρώτησε. "Αν μιλάς για τον Roy, είμαι πολύ σίγουρος. Ο μικρός έχει πολλές ικανότητες, όμως τον έπιασα να τις χρησιμοποιεί για λάθος σκοπούς. Μόλις τον έσωσα από το να γίνει ένας μεγάλος εγκληματίας και του έδωσα την ευκαιρία να εξελίχθη σε κάτι καλό" της απάντησε εκείνος. Σήκωσε τα πράγματα και πήγε να φύγει προς το κήπο. "Άρα έχεις σκοπό να δημιουργήσεις έναν εκδικητή?" απόρησε εκείνη. Ο Oliver σταμάτησε να περπατάει για λίγο. "Έχω σκοπό να δημιουργήσω έναν καλό άνθρωπο" της αποκρίθηκε και βγήκε στον κήπο. "Oliver ο μικρός σκίζει. Πιο γρήγορα η φωτιά δεν θα μπορούσε να ανάψει. Θα μου τον δανείζεις τα σαββατοκύριακα έτσι?" τον ρώτησε γελώντας ο Tommy. "Αν σε αντέχει" του απάντησε κωμικά ο Oliver αφήνοντας τα πράγματα πάνω στο τραπέζι. "Θα φάμε καλά βλέπω" αποκρίθηκε η Dinah που ερχόταν στον κήπο. "Αφού έχετε τους πρώτους ψήστες, λογικό μου ακούγετε" της φώναξε ο Tommy πιάνοντας τον Roy. Ο νεαρός χαμογελούσε περιπαικτικά. Η ημέρα προχώρησε, το φαγητό ψήθηκε, το φάγανε , μιλήσανε, γελάσανε μα η ώρα είχε περάσει. Η Dinah και ο Tommy είχαν φύγει για το σπίτι τους. Ο Oliver μάζευε τα πράγματα μέσα στο σπίτι. "Ολιβερ" ακούστηκε μια φωνή πίσω του. "Έλα Roy" του αποκρίθηκε γυρίζοντας εκείνος. "Σε ευχαριστώ" του είπε ο νεαρός. "Για τι πράγμα?" απόρησε ο Oliver. "Που μου πρόσφερες μια μέρα σαν την σημερινή" του απάντησε εκείνος. "Η χαρά ήταν δική μου" του είπε χτυπώντας του φιλικά την πλάτη. Ο Roy άρχισε να κατευθύνεται προς το σπίτι. "Να σου πω, έχω σκοπό να βγω με κάτι φίλους που γνώρισα στο σχολείο, δεν σε πειράζει έτσι?" τον ρώτησε ο νεαρός. "Πότε πρόλαβες να τους γνωρίσεις?" απόρησε ο Oliver. "Είμαι γρήγορος σε αυτά. Καληνύχτα" του απάντησε εκείνος. Ο Oliver χαμογέλασε και συνέχισε να μαζεύει τα πράγματα. Όταν τελείωσε μπήκε στο σπίτι του και έκανε ένα ζεστό μπάνιο. Φόρεσε το καλό του κουστούμι και μπήκε στο ακριβό του αμάξι. Είχε φτάσει νύχτα, μα δεν τον ενδιέφερε, οδήγησε μέχρι την εταιρεία του. Έφτασε εκεί και μπήκε μέσα. Με το ασανσέρ έφτασε στον τελευταίο όροφο. Όταν έφτασε στον τελευταίο όροφο αντίκρησε μια έκπληξη. "Adrien? Τι κάνεις εδώ τέτοια ώρα?" την ρώτησε εκείνος. "Oliver?" αποκρίθηκε εκείνη έκπληκτη. "Δουλεύω" του απάντησε αμήχανα. "Είναι αργά, πήγαινε σπίτι" της είπε κάνοντας της νόημα να φύγει. "Μα τώρα.." πήγε να μιλήσει εκείνη μα την διέκοψε. "Adrien και αύριο μέρα είναι" της εξήγησε. Η Adrien μάζεψε τα πράγματα της και σηκώθηκε πάνω. "Τα λέμε αύριο?" τον ρώτησε. Ο Oliver έσκυψε το κεφάλι του και χαμογέλασε. "φυσικά" της απάντησε καθώς σήκωνε το κεφάλι του. Η Adrien τον κοίταξε στα μάτια και του χαμογέλασε. "Καληνύχτα Oliver" τον καληνύχτισε και έφυγε. Το δευτερόλεπτο που η πόρτα του ασανσέρ έκλεισε ο Oliver άρχισε με αργά και σταθερά βήματα να πηγαίνει προς το γραφείο του. Μπήκε μέσα και πήγε μπροστά από την πελώρια τζαμαρία του. Κάθισε ακίνητος και παρατήρησε την πόλη. Αυτήν την πελώρια παλέτα χρωμάτων που έδειχνε πανέμορφη και γαλήνια από ψηλά. Την ησυχία του την διέκοψε ένας ήχος από πίσω του. "Ήξερα ότι θα ερχόσουν" αποκρίθηκε ο Oliver χωρίς να γυρίσει την πλάτη του. Τότε ακούστηκε ένας ήχος από ένα τόξο. Ο Oliver γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, είδε έναν άνδρα με μαύρα ρούχα και κουκούλα να ρίχνει ένα βέλος. Τα βέλος καρφώθηκε στον ώμο του Oliver και το επόμενο στον άλλον του ώμο, πετώντας πίσω και σπάζοντας την τζαμαρία. Ο Oliver άρχισε να κάνει ελεύθερη πτώση από τον τελευταίο όροφο του ουρανοξύστη του.