Ο Βίκτωρας ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον Τζόνσον,που στεκόταν με σκυμμένο κεφάλι,περιμένοντας να ακούσει τον πυροβολισμό.

Λίγο πριν πυροβολήσει,ο αλυσοδεμένος Μπιλ έβγαλε μια κραυγή και φώναξε:

Τώρα!

Τότε,προς έκπληξη του Βίκτωρα,ο Μάικλ τον πυροβόλησε δύο φορές,αφήνοντας τον αιμόφυρτο κάτω να πεθάνει...

Αυτό έκανε τον Τζόνσον να χαμογελάσει και να πλησιάσει τον Μπιλ που,ενώ τον ελευθέρωνε,τον ευχαριστούσε για την πράξη του.
«Σε ευχαριστώ πολύ γι'αυτό»
«Μην ευχαριστείς εμένα.Τον αδερφό σου ευχαρίστησε...»
«Ούτε εμένα μην ευχαριστείς.Κανείς μην ευχαριστήσει κανέναν.Δε χρειάζεται»

Ο Τζόνσον χαμογέλασε.Συνέχιζε να λύνει τον Μπιλ,όταν θυμήθηκε ότι οι κακοποιοί που τον κυνηγούσαν ήταν τρεις,ενώ είχαν πεθάνει οι δύο...

Πριν προλάβει να κάτσει να σκεφτεί τι γίνεται,δέχτηκε ξανά ένα μήνυμα από τον Ντειβ,που ήταν,όπως είπε,αυτό που χρειαζόταν.

Ο ένας κακοποιός μόλις μπήκε σε ένα αεροπλάνο.Ετοιμάζεται να φύγει.

-Ντειβ

Τη στιγμή που διάβασε το μήνυμα,προσπάθησε να σκεφτεί τι πρέπει να κάνει για να προλάβει τον Άρη πριν φύγει.
«Πως θα τον προλάβω πριν εξαφανιστεί;»,είπε,ακούγοντας,όμως,μια φωνή να του μιλάει,αφήνοντας τον άφωνο.
«Θα σε πάω εγώ»

Γύρισε το σώμα του και,προς έκπληξη του,αντίκρισε τον Ντουειν να στέκεται στην πόρτα.Μπήκε μέσα και τους είπε ότι του είχε στείλει μήνυμα ο Μάικλ να έρθει τρέχοντας.

Με τον Τζόνσον να χαμογελάει,ζήτησε να κατευθυνθούν τρέχοντας προς τη μηχανή του,με τον Ντουειν να του λέει ότι,από εδώ και πέρα,θα πρέπει να τον αποκαλεί από μηχανής Θεό.

Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

...

Όταν έφτασαν στη μηχανή του Ντουειν,και χωρίς να χάσουν χρόνο,ανέβηκαν πάνω και ξεκίνησαν να τρέχουν στο διάδρομο.Για καλή τους τύχη,το αεροπλάνο δεν είχε προλάβει να απογειωθεί.Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον Τζόνσον να εκφράσει μια απορία.
«Προλαβαίνω να πηδήξω;»
«Προλαβαίνεις ναι.Απλά,όσο είσαι μέσα,φρόντισε να μη κλείσει η πόρτα του αεροπλάνου»
«Γιατί;»,φώναξε ο Τζόνσον,χωρίς να προλάβει να λάβει απάντηση,μιας και ο Ντουειν του φώναξε να πηδήξει για να προλάβει να μπει στο αεροπλάνο.

Όπως και έγινε.

Ο Τζόνσον πήδηξε και πρόλαβε να μπει στο εσωτερικό του αεροπλάνου,που ήταν άδειο από κόσμο.Προχώρησε στο εσωτερικό,περνώντας δύο διαδρόμους,μέχρι που έφτασε κοντά στο πιλοτήριο.

Εκεί,αντίκρισε την πλάτη του Άρη.Λίγο πριν προλάβει να τον πλησιάσει,ο Άρης ήταν αυτός που πήρε τη σκυτάλη και ξεκίνησε πρώτος μια μεγάλη,όπως θα ακολουθούσε,συζήτηση.
«Έπρεπε να σε είχα σκοτώσει στον κινηματογράφο...»
«Σας το είχα πει και τότε.Δεν έχετε καλό σημάδι...»
«Κάλλιο αργά παρά ποτέ»,του είπε ο Άρης,ενώ γύριζε το σώμα του.

Ο Τζόνσον ήξερε ότι ο Άρης δεν επρόκειτο να είναι εύκολος αντίπαλος.Περίμενε ότι θα παίξει κάποιο ψυχολογικό παιχνίδι για να τον φέρει σε δύσκολη θέση.Ήθελε,όμως,να είναι έτοιμος για όλα.

Δε θα ήθελε να πέσει σε κάποια παγίδα.Δε σκόπευε να βιαστεί σε όσα θα άκουγε και σε όσα θα έπρεπε να πει.Και αυτό θα κάνει.
«Όλα τελείωσαν Άρη»,του είπε τελικά ο Τζόνσον.
«Δε γίνεται να τελειώσει κάτι που είναι τελειωμένο εδώ και καιρό»,αποκρίθηκε ο Άρης και συνέχισε λέγοντας:
«Και για πες Τζόνσον Γουίλιαμς.Για ποιο λόγο έρχεσαι και σκοτώνεις όλους μου τους άνδρες;Ακόμα και τον Πάνο με τον Βίκτωρα;Τι σου έφταιξαν όλοι αυτοί;Γιατί να πληρώσουν τα δικά σου λάθη;»

Ο Τζόνσον αναστέναξε.Όπως περίμενε,ο Άρης ξεκίνησε να παίζει ένα ψυχολογικό παιχνίδι.Δε σκόπευε,όμως,να την πατήσει.
«Πέσατε οι ίδιοι στην παγίδα που στήσατε!Απαγάγατε την ίδια μου την οικογένεια και τώρα πληρώνεις το τίμημα!»
«Ποιο τίμημα;»,φώναξε ο Άρης,«Ποιο τίμημα;Ποια οικογένεια;Εκείνη που εγκατέλειψες πριν πέντε χρόνια;Εκείνη την οικογένεια λες;»
«Πως τολμάς...»

Ο Τζόνσον ένιωσε μια φλόγα στα μάτια του να γίνεται ακόμα πιο δυνατή.Ένιωσε το θυμό να γίνεται εντονότερος.Τα λόγια του Άρη τον έκοβαν σα μαχαίρι.

Για τον Τζόνσον,η οικογένεια ήταν το παν.Το να μιλήσει κάποιος με άσχημα λόγια για εκείνη,αποτελεί για εκείνον τη χειρότερη πράξη.Ακόμα χειρότερη και από το να μιλήσουν άσχημα για τον ίδιον.

Δεν ήθελε,όμως,να μείνει άπραγος σε όλο αυτό.Με το θυμό να τον έχει κυριεύσει,ο Τζόνσον αποφάσισε να απαντήσει στον Άρη με μια δυνατή απάντηση.
«Ό,τι έκανα κάποτε,το έκανα στο τότε παρόν,για να δημιουργήσω το μέλλον.Αφού το μέλλον έγινε πλέον παρόν,κοιτάζω μπροστά και μόνο»

Ο Άρης γέλασε μοχθηρά.Δεν ήθελε,άλλο,να βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον Τζόνσον.Γι'αυτό,σήκωσε το όπλο του,τον σημάδεψε και ετοιμάστηκε να τον πυροβολήσει.

Όμως,μια φωνή τον σταμάτησε.

Μια γνώριμη φωνή.

Η φωνή του Ντουειν.
«Άσε τον ήσυχο»,του είπε.
«Ντουειν!Ήρθες!»
«Ήρθα ναι.Ευτυχώς πρόλαβα να πηδήξω πριν κλείσει η πόρτα»

Ο Άρης γέλασε ξανά.Ένιωθε ότι,πλέον,θα μπορούσε να βγάλει από τη μέση και τους δύο άνδρες.Όμως,δεν υπολόγιζε κάτι.

Ότι ο Τζόνσον επρόκειτο να παίξει το ίδιο,ψυχολογικό,παιχνίδι.
«Θα πληρώσετε και οι δύο τα δικά σου λάθη...»,τους είπε,με τον Τζόνσον να απαντάει στο ίδιο μήκος κύματος.

Τον ρώτησε αν θα κοιτάξει τα δικά του λάθη.Του θύμισε ότι εγκατέλειψε τους δύο του συναδέλφους,ενώ εκείνοι έμειναν πίσω.Πήρε το αεροπλάνο να εξαφανιστεί,του είπε,ενώ εκείνοι έδιναν τη ζωή τους για να σώσουν τη τιμή τους.

Του φώναξε ρωτώντας τον τι θεωρούσε εκείνος τίμημα.Ποιο τίμημα θεωρούσε εκείνος ότι πληρώνεται.Αυτά του είπε.

...

Τα λόγια του Τζόνσον είχαν,τελικά,επιτυχία,μιας και ο Άρης ένιωσε τη ψυχολογία του να σπάει σε κομμάτια.Ένιωθε τα χτυπήματα που δεχόταν να τον ρίχνουν κάτω.

Ένιωθε να χάνει τον εαυτό του.Τις σκέψεις του...

Μη ξέροντας τι να κάνει,πυροβόλησε προς το μέρος του Ντουειν,με τον ίδιο να προλαβαίνει την τελευταία στιγμή να πέφτει δίπλα σε κάποια καθίσματα και να σώζεται...

Ο Άρης,τότε,μετά την αποτυχία του να δολοφονήσει τον Ντουειν,πυροβόλησε τον πιλότο,που έπεσε στο τιμόνι,με αποτέλεσμα το αεροπλάνο να αρχίσει να πέφτει με ταχύτητα στη γη...

Ο Τζόνσον,τότε,πυροβόλησε τρεις φορές τον Άρη στο θώρακα,και τον άφησε να πέσει στο πάτωμα αιμόφυρτος.Με τον τελευταίο,Έλληνα,κακοποιό,να πέφτει νεκρός,έμενε πλέον ένα πράγμα.

Να σώσουν το αεροπλάνο...
«Και τώρα τι θα κάνουμε;»,φώναξε ο Ντουειν.
«Αναγκαστικά θα πετάξω εγώ το αεροπλάνο...»
«Είσαι σίγουρος γι'αυτό;»
«Μην αγχώνεσαι.Το έχω ξανακάνει»
«Κάτι έχει πάρει το αυτί μου»,απάντησε ο Ντουειν,με φόβο μη ρίξει ο Τζόνσον το αεροπλάνο ξανά σε καμία έρημο,όπως την προηγούμενη φορά...

...

Ο Τζόνσον,κατορθώνοντας να μη πέσει κάτω,κάθισε στη θέση του,νεκρού,πιλότου,έπιασε το τιμόνι και κατόρθωσε να το πετάξει.Υπήρχε,όμως,ένα θέμα.

Δεν ήξερε που να κατευθυνθεί.
«Που βρισκόμαστε;»,ρώτησε τον Ντουειν.
«Αν υπολογίσουμε την απόσταση με την Ελλάδα,σίγουρα θα έστριψε...»
«Δε βοηθάς!»

Ο Ντουειν αναστέναξε.Χρειάστηκε λίγα δευτερόλεπτα για να σκεφτεί που θα μπορούσε να κατευθύνει ο Τζόνσον το αεροπλάνο.Και για καλή του τύχη,σκέφτηκε ένα προορισμό.

Του ζήτησε να στρίψει ξανά το αεροπλάνο προς τα δυτικά και να κατευθυνθούν στην Νέα Σκωτία.Εκεί θα προσγειώσουν το αεροπλάνο,του είπε,και θα πάρουν την επόμενη πτήση για Liberty City.

Ο Τζόνσον,γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή,έστριψε το αεροπλάνο και κατόρθωσε,για πρώτη φορά,να πετάξει σωστά,χωρίς προβλήματα,το αεροπλάνο!

Φτάνοντας,όμως,στη Νέα Σκωτία,έμενε πλέον ένα θέμα.Πως θα προσγειωθεί το αεροπλάνο...
«Και πως θα προσγειώσω το αεροπλάνο;»
«Εμένα ρωτάς;Εσύ είσαι ο πιλότος»
«Θυμάσαι όμως τι έγινε την άλλη φορά...»
«Επειδή ακριβώς θυμάμαι,γι'αυτό σου λέω ότι είναι δικό σου θέμα»

Ο Τζόνσον αναστέναξε.Μη έχοντας άλλη επιλογή,ζήτησε από τον Ντουειν να κάτσει σε ένα κάθισμα,να δέσει τη ζώνη του και να περιμένει την προσγείωση...

Στο αεροδρόμιο της πόλης,ο Τζόνσον,αφού πήρε άδεια από τον πύργο ελέγχου,βρήκε τον τρόπο να κατεβάσει τις ρόδες και,τότε,κατόρθωσε να προσγειωθεί,όχι τόσο ομαλά μεν,αλλά χωρίς κάποιο πρόβλημα,το αεροπλάνο!

Στο αεροδρόμιο,οι δύο φίλοι περπατούσαν ανακουφισμένοι που όλα είχαν φτάσει στο τέλος.Εκεί,πριν πάρουν την επόμενη πτήση,ο Τζόνσον βρήκε την ευκαιρία να κάνει μια κουβέντα με τον Ντουειν.
«Σε ευχαριστώ για όλα»
«Μη με ευχαριστείς για τίποτα.Ό,τι έπρεπε να πράξω το έπραξα»

Ο Τζόνσον γέλασε.
«Τουλάχιστον σωθήκαμε...»
«Ευτυχώς να λέμε γιατί,αν δε πέθαινα από τη σφαίρα του Άρη,θα πέθαινα σίγουρα στην ανώμαλη προσγείωση»,απάντησε και έκανε τον Τζόνσον να γελάσει ξανά.

Πλέον όλα είχαν έρθει στο τέλος.Από τη στιγμή που η ομάδα του Στέφανου είχε φύγει όλη από τη μέση,δεν υπήρχε άλλος από το παρελθόν του για να του επιτεθεί.

Παρόλο που,θεωρούσε,ότι οι σκέψεις του παρελθόντος θα τον ακολουθούν πάντοτε,πλέον δεν υπήρχε κίνδυνος για κάτι πιο σοβαρό.

Γι'αυτό,θα επέστρεφαν χαρούμενοι πίσω στη Liberty City.Εκεί που ο Τζόνσον θα έβρισκε την Κάθριν για να δει τι ήθελε να του πει τη μέρα που του έκανε έκπληξη.

Όλα,όμως,με την ώρα τους.

Όλα.