Ο Τζόνσον αναστέναξε.Τον περίμεναν όλοι να μιλήσει για τις σκέψεις που είχε.Όμως,εκείνος προτιμούσε να έρθει στο σπίτι και η Τζένιφερ.Όπως και έγινε.

Η Τζένιφερ μπήκε στο σπίτι τρέχοντας και αμέσως είπε:
《Μαικλ,παιδιά.Είστε καλά;》
《Ας τα λέμε καλά》,αποκρίθηκε ο Μαικλ.
《Τι έγινε;Γιατί μου είπατε να έρθω τρέχοντας;》,απόρησε η Τζένιφερ και άκουσε τον Μάικλ να της μιλάει για την παγίδα του Στέφανου,αφήνοντας την άφωνη.
《Δε μιλάτε σοβαρά...》
《Δυστυχώς έχει δικιο ο Μάικλ》,αποκρίθηκε ο Μπιλ.
《Και τώρα τι θα κάνετε;》
《Τον Τζόνσον ρώτησε που ζήτησε να έρθεις εδώ》

Ο Τζόνσον,που καθόταν όρθιος,βρήκε την ευκαιρία και είπε:
《Τζένιφερ σε χρειαζόμαστε》
《Κάτι κατάλαβα.Μπορώ να κάνω κάτι;》

Ο Τζόνσον αναστέναξε.
《Είχες πει μια μερα ότι ο πατέρας σου ενοικιάζει διαμερίσματα στην Bohan,έτσι;》
《Ναι γιατί;》,αποκρίθηκε η Τζένιφερ και,όταν συνειδητοποίησε τι σκεφτόταν ο Τζόνσον,απάντησε:
《Για μισό λεπτό.Εννοείς;》
《Πρέπει να φύγουμε από την πόλη.Ο Στέφανος μπορεί ανά πάσα στιγμή να μας εντοπίσει.》,αποκρίθηκε ο Τζόνσον και συμπλήρωσε:
《Γι'αυτό ρωτάω.Μπορείτε να μας νοικιάσετε από ένα διαμέρισμα;》
《Μπορώ ναι...》
《Αδερφέ》,είπε ο Μάικλ και σηκώθηκε πάνω:
《Τι είναι αυτά που λες;》

Ο Μπιλ,τότε,σηκώθηκε και εκείνος πάνω και είπε:
《Ο Τζόνσον έχει δίκιο.Δε μπορούμε να μείνουμε άλλο εδώ.Θα μας εντοπίσει από στιγμή σε στιγμή》
《Και θα πάμε να μείνουμε στη Bohan;》
《Αδερφέ είναι η μόνη λύση και το ξέρεις》
《Με τη δουλειά τι θα γίνει;Εσύ Μπιλ τι θα κάνεις με το γραφείο;》
《Μη σε νοιάζει αυτό.Σημασία έχει να εξαφανιστούμε για λίγες μέρες μέχρι να δούμε τι θα κάνουμε》
《Και τι θα κάνω με το μαγαζί;》

Ο Τζόνσον αναστέναξε.
《Αυτό σε αφορά αυτή τη στιγμή;Τι θα κάνουμε με το μαγαζί;Αν είναι εγώ θα πιάσω δουλειά στο Burger Shot απέναντι από τα διαμερίσματα.Εσένα όμως μη σε νοιάζει τι θα κάνεις.Μη ξεχνάς ότι σου ανήκουν τα εστιατόρια》

Ο Μάικλ αναστέναξε.Στην αρχή δε του φαινόταν καλή ιδέα να εξαφανιστούν από την πόλη.Όμως,δεν είχε άλλη επιλογή.Ο Στέφανος μπορεί να τους εντοπίσει.

Ή μήπως υπάρχει κι άλλη επιλογή;Δε ξέρει.
Γι'αυτό,θα συμφωνήσει και εκείνος με την πρόταση του αδερφού του.Δε μπορεί να κάνει και αλλιώς.

Ο Μάικλ,τότε,συνέχισε να εκφράζει απορίες του:
《Και ποιος θα μείνει με ποιον;》
《Εγώ θα μείνω μόνος μου,εσύ με την Τζένιφερ και ο Μπιλ με τους σωματοφύλακες του》,αποκρίθηκε ο Τζόνσον,βρίσκοντας σύμφωνους τελικά όλους.

Και αφού,τελικά,συμφώνησαν σε όλα,είχε μείνει ένα πράγμα να κάνουν.Να γυρίσουν όλοι στα σπίτια τους για να ετοιμάσουν τα πράγματα τους και να φύγουν για τη Bohan.Όπως συμφωνήθηκε.

...

Λίγο πριν έρθει το βράδυ,ο Τζόνσον είχε φτάσει ήδη στα διαμερίσματα.Κατέβηκε από το αμάξι και πλησίασε την Τζένιφερ,που περίμενε στην είσοδο.Εκεί,της είπε:
《Εδώ είμαστε λοιπόν...》
《Όπως βλέπεις ναι》
《Αν μπορούσα να σε ευχαριστήσω...》
《Δε χρειάζεται.Πήγαινε τώρα πάνω να ξεκουραστείς.Αν χρειαστείς κάτι,έλα να μας βρει στο διαμέρισμα》

Ο Τζόνσον,τότε,μπήκε στην είσοδο και κατευθύνθηκε στο ασανσέρ των διαμερισμάτων.Ανέβηκε πάνω και κατευθύνθηκε στο δικό του διαμέρισμα.Στο νέο του σπίτι.Άνοιξε την πόρτα και μπήκε στο σαλόνι.

Προχώρησε μέσα στο διαμέρισμα και πήγε στην κουζίνα.Εκεί κάθισε και προσπάθησε να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις γίνει.Δε μπορούσε να πιστέψει ότι το παρελθόν του επέστρεψε.

Όταν έφυγε από την Ελλάδα,πίστευε ότι θα ξέφευγε μια για πάντα από τον Στέφανο.Όμως,τελικά,κατάλαβε ότι δε μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν.Ή μήπως τελικά μπορεί;Δε ξέρει.Ελπίζει όμως να μπορεί.Γι'αυτό,για λίγο καιρό,θα μείνει στη Bohan.

Σηκώθηκε τότε από την καρέκλα και πήγε στο σαλόνι.Εκεί,πήρε στο χέρι του το κινητό.Προσπάθησε να πάρει τηλέφωνο την Λουιζ.Όμως,το μόνο που άκουσε ήταν η φωνή του τηλεφωνητή να λέει:

Παρακαλώ αφήστε μήνυμα.

Ο Τζόνσον πέταξε το κινητό στον καναπέ.Του είχε δημιουργηθεί μια απορία:
《Μα που είναι τόσες ώρες και δε σηκώνει το τηλέφωνο;》,φώναξε.

Ξαφνικά,κάποιος χτύπησε την πόρτα.Την άνοιξε και είδε την Τζένιφερ να μπαίνει μέσα και να τον ρωτάει:
《Τι έπαθες;Γιατί φωνάζεις;》
《Ακούστηκα μέχρι έξω;》
《Για να είμαι εδώ εσύ τι λες;》

Ο Τζόνσον αναστέναξε.Δε μίλησε όμως.
《Τι έπαθες;》
《Τι να πάθω;Πολλά έχω πάθει》
《Κάτι σε απασχολεί.Και νιώθω ότι δεν είναι μόνο ο Στέφανος που σε απασχολεί》

Ο Τζόνσον αναστέναξε ξανά.
《Κάτι ξέρεις εσύ》
《Κάτι ξέρω ναι.Και ξέρω διότι αφορά τη φίλη μου...》
《Η οποία δε σηκώνει το τηλέφωνο της》
《Η αλήθεια είναι ότι ούτε σε μένα το σήκωσε》,αποκρίθηκε η Τζένιφερ και συμπλήρωσε:
《Τζόνσον.Κοίταξε να ηρεμήσεις και θα δεις στη συνέχεια τι θα κάνεις》
《Έχεις δίκιο...》

Η Τζένιφερ γέλασε.
《Αν χρειαστείς κάτι άλλο,έλα να μας βρει στο διαμέρισμα》,είπε και έφυγε από το διαμέρισμα του Τζόνσον.

Ο Τζόνσον απομακρύνθηκε από το σαλόνι και κατευθύνθηκε στην κουζίνα.Εκεί προσπάθησε να πάρει ξανά τηλέφωνο την Λουιζ.Και πάλι όμως δε μπόρεσε να τη βρει.Ανησύχησε.Μήπως έπαθε κάτι κακό;Μάλλον όχι.Αν ήταν θα το είχε μάθει.

Άφησε το κινητό στο κομοδίνο και έπεσε να ξαπλώσει.Ήθελε να ξεχάσει τι είχε συμβεί.Από σήμερα ξεκινούσε μια καινούργια ζωή.Ώσπου να ξεχαστεί το θέμα με τον Στέφανο,θα κρύβεται στην Bohan.Για όσο καιρό χρειαστεί....